De stage loopt nu vlotjes. Vorige week passeerde vlug. De woensdag zaten we thuis omdat de auto naar de garage moest voor zijn onderhoud. (Hoewel hij na zijn onderhoud nog steeds starproblemen heeft, dus misschien moet ik er deze week nog eens mee naar de garage, samen met Nita off course.)

Die woensdag thuis deed wel eens goed. Hoewel dit ook dubbelzijdig is. Ik had last van krampen, heb een hele dag plat gelegen, wat diarree gehad, pilletjes genomen en gehoopt dat het snel weer voorbij was. Vrijdag nog een lastige dag gehad, maar nu, na 2 weken sukkelen voel ik me beter. Maar ik zal maar niet te luid roepen.
We werkten de hele woensdag tot ’s avonds 10 a 11u voor school. Een inhaalmanoeuvretje gedaan zodat we ons niet schuldig hoeven te voelen in het weekend.

Vrijdag 18/02….

Vrijdag gingen we alle projecten van Thembalitha foundation bekijken. Waar ik werk, thembacare athlone, is dus één van de 6 projecten. Jullie kunnen meer informatie vinden op de website als het jullie interesseert. Gewoon intikken op google. J.
We waren lang op de baan om alle projecten te zien, het eerste project was toch wel een uur en half rijden en ligt midden in de townships. Het is moeilijk te omschrijven wat we zagen en wat je erbij voelt. Je rijdt midden van de armoede, ik voelde me in de auto als een toeschouwer /toerist die de armoede komt bekijken om daarna terug naar haar eigen rijke leventje terug te keren. Het contrast tussen rijk en arm is immens groot.
We zullen misschien de kans krijgen om een halve dag mee te draaien in het verste project (in Bridgetown). De vrijwilligers, care givers, verpleegsters gaan daar in de townships elke ‘huisje’ af om de families te helpen, hun medicatie te geven, … We gaan de kans krijgen om een halve dag mee te gaan en met onze eigen ogen te zien en te ervaren wat het is. In dat gebied heeft 40% HIV of aids.

Na die confronterende dag was het tijd voor wat ontspanning. In ons dagboek schrijven met onze voeten int zwembad. Op het gemak eten klaarmaken en dan naar het shoppingcentrum dat we vorige week poogden te vinden. Nu zagen we hoe gigantisch het was.  Nita had volkomen gelijk. We liepen er 2 uurtjes rond (om 9u sloot het) veel dure winkels, ik kocht schoenen voor 8 euro om op mijn kleedje dat ik mee heb te kunnen dragen. De rest van het shoppingcentrum zullen we een andere keer moeten ontdekken.

 Zaterdag 19/02….

Time for penguins, see, chapman’s peak, impressive views, pic nique on the beach, unpredictable concerts, ….

Zaterdagochtend vertrokken we rond half elf in de richting van het uiterste van Afrika om de pinguïns te gaan bezoeken. Normaal betaal je inkom, maar we zijn kunnen rondgaan en omdat er op dat ene strandje dat moment bijna geen pinguïns waren konden we er gratis op. Uiteindelijk kwamen er ook naar die plaats steeds meer pinguïns . We hebben enkele mooie foto’s en filmpjes.

Na dit bezoekje, even op het strand te blijven liggen, tot kniehoogte het water in te gaan zetten we onze rit verder. We reden via chapman’s peak richting Clifton beach om te gaan pic nique’en bij zonsondergang.

Chapman’s peak is een betalende weg, maar wat een prachtig uitzicht! We stopten af en toe om er eens van te genieten. We gaan daar zeker nog eens passeren. Echt de moeite. Het moest wel lukken dat mijn batterij net plat was van mijn fototoestel en ik verder die dag geen foto’s meer kon trekken. Jolijn heeft er wel nog enkele kunnen nemen.

Bij onze pic nique hadden we afgesproken met Anna, het deense meisje dat mee ging op de Tafelberg en bij andere uitstapjes. Het is komende week haar laatste week hier, dus nu doen we wel wat leuke uitstapjes samen. Maar.. niet alles liep zoals gepland. Aangekomen aan clifton was er massa’s veel volk. We vonden geen parking in de straat, we stonden 1.5 km verder. Jolijn dacht nog steeds dat het volkomen normaal was omdat dit zo een populair strand is.

Wat blijkt.. er was daar een concertje aan de gang. Het strand zat vol met volk, mensen aan het dansen, genieten van de muziek. We zochten ergens een klein plekje uit en genoten ook met volle teugen van de muziek met onze lekkere pic nique.  Het viel wel op dat er meer blanken dan zwarten op het strand zaten. ’t Is een rijkere buurt en dat valt wel op..

Zondag…

Anna en wij spraken af om de volgende ochtend te gaan surfen. Een 2-uur durende sessie met lessen inbegrepen. Het was enorm vermoeiend, ik kon me niet meer herinneren dat dit zo vermoeiend was.
Na een tweede poging stond ik al recht op de plank. Ik viel niet echt in het water, maar ik sprong meestal zelf ‘gecontroleerd’ van mijn plank als ik voelde dat  het niet goed ging komen. Op dat vlak kan ik wel een ‘watje; schauwe schijter; chicken;…’ zijn, die soms iets te voorzichtig is en wat meer risico’s zou mogen durven nemen.

Gevolgen van het surfen: Een verbrand gezicht en stijve armen. 
Kan je je het al inbeelden.. 2 meisjes, zo rood als tomaten, die vertrekken richting hun eerste kerkdienst om half 6 ‘s avonds. John lachte eens goed met ons wanneer we aankwamen.

De kerkdienst…
De kerk was op het kruispunt van longs street naast de mc-donalds. Actually was het een klein turnzaaltje met podium. Beeld je het podium van de parochiezaal van Kluizen in, gecombineerd met de grootte van 2x de sporthal van de bijenkorf met 2 basketbalringen in.
In dit zaaltje staan enkele tafels verspreid met stoelen aan. Je komt binnen, iedereen is gezellig met elkaar aan het praten, een koffietje aan het drinken, …

Wanneer de ‘kerkdienst’ start komt er een jong bandje op het podium echt mooie liedjes zingen. Je kan het vergelijken met een liedje zoals ‘wonderwall van oasis’. Een jong bandje die rustige, eigen gemaakte nummers zingt. Natuurlijk.. allemaal godsdienstige nummers, maar moesten ze een cd hebben en ze zingen in een vreemde taal zou je het echt mooie nummers vinden om in de auto of op een rustige avond op te leggen.

Tijdens de dienst worden er geen gebaren gemaakt, geen kruistekens, ze hebben totaal niet echt veel rituelen.

Onze priester… wij dachten even bij onszelf: Is dat mogelijk dat er zo ‘hotte’ priesters bestaan? :D haha.. het is een vin diesel type, met iets minder spieren en een knapper gezicht. Als je zijn preek maar niks vind om naar te luisteren heb je op zijn minst iets om naar te kijken.

De preek duurt langer dan een uur, maar hij blijft boeiend door de vergelijkingen met Ned Flanderson, een liedje van U2 waarop de godsdienst betrokken wordt, het vertellen van de priester zijn roots, … De preek die hij zondag gaf, was eigenlijk tegen de katholieke kerk. Echt wel grappig en ik kon er daarentegen ook wel inkomen.

Even ter verduidelijking. Hier zijn ze allemaal Christenen, wat verschillend is van Katholicisme. De priester is getrouwd, heeft gewone kleren aan, heeft totaal niet zoveel rituelen en ze leggen meer de nadruk op hun geloof in Jesus, de zoon van God. 

Maar over de preek weid ik misschien best niet  teveel uit. We gingen na de kerkdienst (die duurde van half 6 tot half 8) een kleine hap eten. John kwam nadien nog eentje drinken. We praatten over zijn godsdienst, over de gelijkenissen en verschillen, over waar wij in geloven of net niet, … Wel heel boeiend en interessant. Op dat vlak wordt ik me wel bewuster van onze ouders en grootouders hoe zij geloofden. De manier van denken van John is vergelijkend met dat van hen, alleen kan hij het véél beter verwoorden, haal je er veel meer de betekenissen uit en besef je des te meer waar jezelf allemaal in gelooft of waar jezelf nood aan hebt om in te geloven.

We zijn van plan om de volgende keer (misschien binnen twee weken) eens mee te gaan naar Nita haar kerk om te kijken of dit anders is of toch te vergelijken. Ben toch benieuwd want Nita is een vrouw die achter haar mening staat en heel standvastig is. Ik zou nooit met haar durven discussiëren/ meningen wisselen, zoals ik af en toe met John doe.

Ondertussen, nu maandag 21 februari, ontving ik mijn eerste brief van mijn lieve skippertjes. De brief was 2 weken onderweg… De laatste brieven die kunnen verstuurt worden, zal dan best de voorlaatste week van maart zijn als jullie willen dat hij toekomt…  Dat beloofd als ik mijn kaartje naar mijn meme en pepe wil sturen. Eerst nog een postkantoor vinden in de buurt.

Voor mijn lieve skippertjes.. Ik ben supernieuwschierig hoe het verloopt voor het clubfeest.. vlot het allemaal een beetje? Zit het verhaal ineen? Krijg ik het verhaal te lezen?  Elke zaterdag moet ik toch even denken aan de uurtjes dat ik normaal les sta te geven aan jullie ;-).

Voor iedereen nog eens bedankt voor de reacties! Kvind het echt leuk om te lezen en is ook leuk om te horen hoe het daar met jullie gaat en wat er daar bij jullie gebeurd. Blijf me op de hoogte houden. Ondertussen beginnen wij te beseffen dat tegen het einde van deze week de helft van onze stage erop zit. Februari is dan ook een korte maand.

Dikke knuffels en kisses!!! (Ik mis al die knuffels toch wel ze, ik ga wat in te halen hebben)

PS: Mijn uitslag van de examens stond online.. ik ben weer verschoten van mezelf. Ik heb minimum 15 en ik studeerde belange zoveel niet als andere examenperiodes. Twas een chille examenperiode met nu nog een nicere uitslag.