Hola!

Waarschijnlijk weer later dan (ik ga geen excuses verzinnen, ik had eerlijk gezegd gewoonweg geen zin om mij achter de pc te zetten en te beginnen tippen…): m’n volgende berichtje!  In blogtijd zitten we ondertussen rond de 6^de maart en sta ik dus 2 maand achter (schaam, schaam :-$)…

ORIENTATIEDAG WEP & BEZOEK NICHT IN ROSARIO

6 Maart: oriëntatiedag van WEP uit voor de Belgische uitwisselingsstudenten in Rosario, Alecia en ik dus.  Ik snap ten eerste al niet waarom de Belgen maar een halve dag oriëntatie krijgen en alle andere nationaliteiten een heel week (inclusief stoomcursus Spaans) en heb hier ook geen fatsoenlijk antwoord op gekregen. Maar swat, dit heeft eigenlijk geen belang, want wij kunnen onze plan zonder die oriëntatie ook wel trekken .

Na een busreis van 2u Chovet-Rosario zijn we croque-monsieurtjes gaan eten en daarna naar het WEP-gebouw getrokken.  Hier hebben we weer de same old shit moeten aanhoren, dezelfde uitleg als in België en Frankrijk dus!  Nieuw was de uitleg dat je hier best je benen en ‘snor’ (!) laat epileren, zoals alle Argentijnse vrouwen, en wanneer het warm is je het best een deodorant gebruikt.  (Alsof we dat in Europa niet kennen en Argentinië het ontwikkelde land is, manman)

’s Middags zijn we (Alecia, Mari, de WEPman Fernando en ik) samen gaan eten.  Op die tien minuten wandelen werd het verschil tussen mijn klein Chovet en een grootstad als Rosario al snel duidelijk.  Het eerste wat ze zeiden was dat we heeel goed op onze spullen moesten letten en niemand te lang mag aankijken (vraag me niet waarom).  Vervolgens hebben we twee botsingen meegemaakt en zijn we zelf ook bijna uit onze schoenen gereden en dit verschrikkelijke verkeer zorgt natuurlijk ook voor nen hoop lawaai en getoet.  Jaja, ik was content toen dak rustig op ’t terras mee ne pizza voor mijne neus zat.  We hebben daar ook al direct aan goede daden gedaan door een bedelaar een bijna hele pizza te geven (we hadden ons daar een beetje overschat :-p). 

Daarna zijn we naar het monument van de vlag (Monumento de la Bandera), ne put mee namen ingeschreven (‘k ben al vergeten wat dat die moest voorstellen) en naar de rivier del Rio gaan kijken.  Vervolgens een beetje gaan uitrusten (al dan niet van de warmte) in het park en na een tijdje, aangetrokken door een zonnig terrasje, ene gaan drinken… En bij deze zat onze ‘toeristische toer’ erop. 

Fernando en Alecia richting taxi en Mari en ik werden opgewacht door Vanessa, een nicht die kort bij Rosario woont.  We zijn dan samen kleren gaan kopen om te verkopen in Liliana haar ‘winkeltje’ en hebben ook tevergeefs naar een schooluniform voor mij gezocht… 

Met ons zakken vol kleren en ander prullen de bus naar Vanessa haar huis genomen, waar we met zijn allen zouden blijven slapen.  Spullen uitgepakt, gedoucht, en dus klaar om naar de cinema te gaan, moesten we niet wachten op Vanessa haar lief… Eduardo.  Het werd al snel duidelijk dat wij nooit beste vrienden zouden worden.  Hij nen typische Argentijnse machoman, en ik die mij niet laat doen en op alles wat hij te zeggen had toch wel een antwoord klaar had (‘k verschoot er toen eigenlijk zelf van hoe goed ik mij al in het Spaans kon redden), op den duur ging hij dan mompelen en verstond ik er natuurlijk niks meer van.   

Daarna wou hij dan perse dat ik foto’s ging trekken van HEM en zijn auto, HEM en zijn hond (ne vieze loebas trouwens), HEM en zijn moto, kortom van HEM, HEM,HEM.  Ik heb maar gezegd dat ik geen geheugen meer had om me verder van zijn egocentrisme te besparen…  Vanessa daarentegen is echt een keitoffe en sympathiek meiske (29 jaar maar lijkt er 22) en wij komen wél goed overeen . 

Uiteindelijk dan naar de cinema gereden in ZIJNEN auto.  Dieje reed echt als ne zot, vraag met niet hoe dieje ooit zijn rijbewijs heeft gehaald, want hij weet geeneens nog niet wat een rood licht betekent. ‘k Was dan om een beetje afleiding te hebben een sms’je aan ’t sturen en bemoeial als hij is vroeg hij naar wie en wat (hij zou beter op de weg letten).  Toen ik zei da ‘k naar ons moeke aan ’t sturen was dak ze allemaal heel graag zag en dat ik waarschijnlijk de volgende dag niet ging halen begon hij hekserig te lachen en gaf nog wat gas bij.  Hij vond het dan toch een goede grap, zei hij - al dat het niet zo grappig bedoeld was -.  Liliana en Marisabel konden in elk geval toch ook niet goed om met stoere Eduardo zijn rijgedrag…  Bueno, we hebben dan toch heelhuids de cinema bereikt en zijn naar 1408 gaan kijken, nen horrorfilm, “want de andere films waren voor mietjes”.  5 Euro betaalt voor de film, ne grote cola en een pak nacho’s, hier tast je dus wat minder diep in je zakken dan in België tegenwoordig

Nadien zijn we wederom naar een pizzeria gaan eten (hoewel de rest liever frietjes had, maarja, HIJ was dé man en mocht dus kiezen…).  Hij mij maar overhalen om bier te drinken en ik had eigenlijk ook wel zin in een pint, dus samen een fles gepakt en wanneer ik tweemaal op rij mijn pint sneller leeg had dan het zijne zei hij op een toch wel overwonnen manier dat ik de rest mocht hebben, hihi, goed opgeleid daar in België.  Zonder dat ik het zelf wist, had ik op die manier toch wel respect van hem afgedwongen – wist Vanessa mij nadien te vertellen .  Terug naar hun huis gereden en aangezien ik het niet zag zitten om samen met Liliana en Mari in één bed te slapen, heb ik mij toen maar in de zetel genesteld.  Wanneer ik de volgende morgen wakker werd lag ik oog in oog mee ne grote loebas en heb ik ineens maar iedereen wakker geroepen  

HIJ met zijn auto naar vrienden en wij zaten dus bijgevolg thuis ‘opgesloten’ en hebben ons dus van 10u ’s morgens tot 19u ’s avonds goed kunnen vervelen, al boekskes lezend, verschrikkelijk.  Het was die dag ook enorm warm, maar toen ik amper 5 minuten in de zon zat kwam den hond er weer aan dus ben ik mij maar weder binnen gaan verstoppen…

Toen Eduardo terug thuis was, had hij mijn Ipod ontdekt en stond er toch wel veel muziek op die hij goed vond (niet-Spaans dan ), ook de foto’s vond hij super… “En toen de vriendelijkheid werd geboren”

Tegen 19u dan naar een shoppingcenterke gereden, beetje gewinkeld en natuurlijk de geur van den Burger King niet kunnen weerstaan en dus ook nog eens ne vettige hamburger gegeten…  Tijdens de trip weder huiswaarts nog aan een Heladeria gestopt om den beste Ferrero-Rocher-ijs ooit te eten

De morgen nadien redelijk vroeg de taxi genomen naar het busstation en van daaruit terug naar Chovet gereden.  Bij het afscheid was HIJ helemaal veranderd en uiterst vriendelijk geworden, hij zei zelfs dat hij het leuk vond kennis met mij gemaakt te hebben

Die avond terug in Chovet hamburgers gaan eten bij Agostina en daarna met haar en haar lief nog wat rondgereden door de straatjes van -het ondertussen al vertrouwde- Chovet met de muziek vollenbak natuurlijk.

Weder thuisgekomen hebben we de kat helpen bevallen , Dulcinea is trotse moeder geworden van vier gezonde katjes. Negrita, Salvador, Simba en Miko (uiteraard het schoonste, liefste, meest schattigste,... van de vier )

12-05-2008 om 01:20 geschreven door Mieke.  

Eindelijk zal ik jullie wat meer vertellen over het schoolgaan hier…  Toch een ander gedoe dan wat ik gewoon was J.

Bueno, 6u20 ’s morgens liep de wekker af, want het was eindelijk zover… de 1^ste schooldag!  Ik had enkel de juiste schoenen dus heb ik al een geluk een wit hemd en blauwe plastron van Marisabel mogen lenen, de grijze rok was niet nodig want een blauwe jeans is ook toegelaten.  Ik voelde mij redelijk mannelijk met dat hemd, die plastron en die schoenen, maar in ’t school aangekomen sloeg dat gevoel al snel over want iedereen loopt daar inderdaad hetzelfde rond.  Dan moesten we per jaar gaan staan in een rij van jongens en van meisjes en werd er een heel ritueel rond de vlag uitgevoerd met muziek en zang, maar ik heb van heel dat ding eigenlijk geen bal begrepen J.  Daarna gaf de directrice een hele lange speech, waar toch ook ik in vernoemd werd: “Een hele eer om door een Belgische uitwisselingsstudente vergezeld te mogen worden in deze school het komende jaar.”  Vervolgens werden alle leerkrachten één voor één voorgesteld en moesten we voor hen applaudisseren.  Vergezeld door één van hen mochten we dan uiteindelijk naar onze klas gaan. Elk jaar heeft één klas waarin alle vakken gegeven worden en zit hier dan ook gedurende het hele jaar.  Een vies, klein, oud, vuil lokaal zonder ramen om naar buiten te staren (een hel voor een dromerig persoon als ik dus…).  Kleine houten stoeltjes volgeschreven met vanalles en nog wat, en zo ook de banken…  Mijn bank opendoen was niet zo’n goed idee, na het zien van twee dikke spinnen heb ik besloten alles schoon in mijne rugzak te laten...  Een onbeweegbaar, volgekrast, klein bord met daarboven een klok was het enige dat de klas ‘sierde’…  Het was ook enorm koud in die klas terwijl het buiten 25° was, ik piste dus al in mijn broek bij het idee wat dat gaat geven in de winter…

Het werd ook al snel duidelijk dat de vraag ‘in welke richting ga ik terechtkomen?’ overbodig was.  ASO-TSO-BSO-… da’s hier één en hetzelfde.  Alle mensen van dezelfde leeftijd vormen één klas, slim-dom-wiskundefreaks-taalgeïnteresseerden-… maakt niet uit wat, ze worden allemaal over dezelfde kam geschoren.  Heel het vijfde jaar, bijvoorbeeld, vormt dus één klas.  En de gehele school telt vijf klassen (secundair onderwijs loopt 5 jaar in plaats van 6) en dus in totaal een klein 100 leerlingen en 11 leerkrachten, in geen geval vergelijkbaar met het goede oude Vorselaar dus…

Buiten de vijf ‘gewone’ klaslokalen is er nog een kamertje voor de opzichters (en tevens het secretariaat veronderstel ik), mannen- en vrouwen wc’s (tot op heden nog steeds zonder wc-papier), een ‘keukentje’ met twee gasvuren en een ijskast waar je met maximum 3 personen in kan (en dan bedoel ik de keuken, niet de ijskast ), een ‘labo’ (stokoud, vuil, verschrikkelijke geur en het enige interessante dat er te zien valt is de foetus van een varken op sterk water…), de lerarenkamer (natuurlijk iets properder dan de rest van de lokalen, maar nog steeds niet veel zaaks), een kamer voor de directrice (die nog met een OUD TYPMACHIEN werkt, dus niet een met hetzelfde klavier dan een computer maar een met van die toetsen die ge met volle kracht moet intikken en na elke lijn moet ge dat ding terug naar het begin schuiven :-O), een lokaal waar alle rommel in staat en een extra klaslokaal met 5 computers (windows85 fzo…).  Zo kunt ge u al een beetje een beeld vormen van het uiterlijk van de school, of beter gezegd: het schooltje…

Mijn lessenrooster ziet er zo uit:

Maandag:

1) wiskunde;  2) fysica;  3&4) boekhouden;  5) Engels;  6&7) economie

Dinsdag:

1&2) wiskunde;  3&4) boekhouden;  5&6&7) economie

Woensdag:

1&2) chemie; 3&4) fysica; 5) boekhouden; 6) EDI integración 7) projectwerk

Donderdag:

1&2) EDI integración; 3&4) projectwerk; 5&6&7) algemeen recht

Vrijdag:

1&2) Engels; 3&4) godsdienst; 5) chemie; 6&7) werkrecht

Als je weet dat ik voordien 20uur talen per week had, en niks wat ook maar iets met economie of rechten te maken heeft, is dit een GROTE AANPASSING…

Spaans, geschiedenis en aardrijkskunde valt weg in het laatste jaar en wordt vervangen door boekhouden (het laatste jaar doet de boekhouding van de school!) en recht, nooit gedacht dat ik geschiedenis ooit zou missen, maar dat doe ik nu dus heus wel :-S.

1 Lesuur duurt 40minuten, 1 schooldag loopt van 7u20 tot 12u25, alle namiddagen dus vrij… J

De leerkrachten (die simpelweg met de voornaam aangesproken worden):

Vilma -> wiskunde en fysica:

Moeder van Itati (een niet-zo-leuke van mijn klas).  Springt van het ene hoofdstuk naar het andere; halverwege de ene oefening begint zij aan de andere; kan absoluut niet uitleggen; verbetert geen oefeningen ( “je voelt wel dat het juist is of niet”),…  een verschrikkelijke leerkracht, maar daarbuiten wel een vriendelijk mens.

Myrtha -> boekhouden:

Juju (mijn papa hier) geeft haar de bijnaam ‘vieja de mierda’ (= oud strontwijf).  Een zaag tot en met; de bomma der leerkrachten; kan niet veel verdragen; behandelt mij als een hulpeloos wezentje en komt dus constant over mijn hand wrijven of mijn polleke vastpakken – onuitstaanbaar maar vol goede bedoelingen J (ze stelde mij onlangs voor om gezellig bij haar thuis naar één of ander debat over de ‘campo’ te komen zien… nee danku J)

Marianella -> Engels:

Een schatje! Maar aangezien iedereen hier Engels particular volgt buiten het school en het toegestaan is daarvoor te werken tijdens de uren Engels in het school (aangezien deze miniem zijn), interesseert niemand zich voor haar lessen; al 2x in tranen uitgebarsten; vindt het ondertussen leuker om met mij te babbelen in plaats van les te geven… en terecht

Alberto -> economie:

Vader van Ignacio (tevens economiefreak).  Geweldige leerkracht; kan enorm boeiend uitleggen (al begrijp ik er heel weinig van); als ge hem bezig ziet is hij precies toneel aan het spelen; de enige die de klas goed in de hand weet te houden; noemt mij steeds liefje, schatje, duifje,… hihi

Ana Maria -> chemie & projectwerk:

Oud en grijs en zagerig, maar een vriendelijk mens; de chemie die we hier krijgen heb ik nooit gezien en aangezien ik niet veel zin heb mij voor zo’n vak in te spannen mag ik tekstjes over allerlei interessante onderwerpen zoals batterijen, petroleumbronnen, hepatitis, melk,… behandelen; de goede bedoeling is er alleszins ;-)

Javier -> algemeen recht:

Bijnaam: ‘El gordo’, ‘Den dikke’, maar terecht, want hij moet zich draaien om door de deur te stappen…  Ik vind hem NIET leuk; saai; om mij ‘mijn taal te laten verbeteren’ moet ik inhoudstafels e.a absurde dingen overschrijven :-S … en zo vul ik al zijn lessen.

El padre (de vroegere pastoor, geen idee hoe die heet) -> Godsdienst:

Mens met een druk leven, want komt meestal niet opdagen; vriendelijk; laat serieus met zich sollen (liep eens een uur rond met een blad ‘ik ben sexy’ op zijn rug geplakt; NIEMAND zwijgt of let op tijdens zijn ‘lessen’ (je kan zijn lessen zelfs geen lessen noemen ); er worden in zijn bijzijn de goorste moppen verteld en iedereen wacht dus tot hij vroegtijdig opgeeft en het aftrapt (wat hij naar mijn verwondering ook effectief deed…); jaja, ik heb medelijden met de mens!

Mijn eerste twee schoolweken waren in één woord een HEL!  Ik ben zelf nooit het engeltje van de klas geweest (hihi), maar hier wist ik echt niet wat ik zag.

-         Alleman loopt constant van de ene kant van de klas naar de andere

-         20man da lawaai maakt voor een heel leger

-         de leerkracht staat eigenlijk maar voor Piet Snot les te geven, niemand die zich ook maar iets aantrekt van wat die te zeggen heeft

-         in het midden van de les begint iemand kauwgom en ander snoep uit te delen, wat dan ook ter plaatse opgegeten wordt

-         sommige leerkrachten komen meestal te laat, of gewoonweg NIET opdagen (zo heb ik tot nu toe – eind april – nog maar 4u godsdienst gehad (en die uren benut om de thema’s voor dit jaar te noteren… nietsdoen dus :-S))

-         ik was eens aan nen appel begonnen toen de pauze voorbij was en Cheche zei dat ik geen appels mocht eten tijdens de les; toen kwam de leerkracht Engels naar mij toegestapt – ik dacht oeioeioei – maar die zei doodgewoon: “Don’t worry, eat!” en daarbovenop moest Cheche voor mij nog een mes gaan halen ook    (echte regels bestaan dus niet)

-         Ik was vergeten geld af te halen en aangezien de opzichter (tevens secretaris) niets te doen had, gingen we samen tijdens de schooluren naar de bank, al hier en daar met ander volk een praatje makend…

-         Met andere woorden: één grote wanorde waarin alleman doet waarin hij of zij zin heeft!

Ook wat studiemateriaal betreft staan ze hier heel wat achter…  De handboeken die gebruikt worden vallen effectief uiteen en zijn al honderd keer geplakt ofzo.  Het principe ‘één handboek per leerling’ is hier ‘één handboek per klas’, dus moeten we dagelijks kopies gaan halen voor alle vakken bij den ‘Ariel’, want het school heeft geen kopieermachine.  Ge moet u dus al niet afvragen hoe een chaos mijn boekentas is   Ik kon mee fatsoenlijke handboeken al geen orde houden, laat staan mee honderdduizend losse papieren

In het chemisch laboratorium hebben ze bijna niks, en hetgeen ze hebben is oud, versleten en vuil…

12-05-2008 om 01:17 geschreven door Mieke.  

Ik ga effe terug dag voor dag beginnen te vertellen, wat ik hier zo ongeveer doe...

10maart:  in de namiddag alle winkels van Chovet afgelopen om een schoolhemd en trui te kopen; maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan…  Alle hemden dat ik gepast hebben hadden te korte mouwen, of ik ben hier in korte tijd misvormd, of de Argentijnen hebben korter armpjes dan wij, Europeanen J.  Uiteindelijk mijn maten genomen en een hemd laten bestellen…  In de late namiddag maté gaan drinken bij Alumine.

11maart: ik had besloten mij ’s morgens, voor ’t school, te douchen… wat een klucht!  Om 6u opgestaan om alvast water op ’t vuur te zetten; om 6u20 dan den bak gevuld; bleek het uiteindelijk nog koud te zijn ook want er zat nog water in van den dag ervoor; natuurlijk te laat op ’t school (en we waren nog maar dag2 ).  We begonnen met herhalingsoefeningen van Wiskunde: functies, cosinus, sinus, en allen anderen brol waarvan ik einde derde jaar zo blij was dat ik er vanaf was; hier kwamen de ‘leuke’ herinnering aan de al even leuke lessen van Mr. De Cnodder terug boven .  Bij gebrek aan interesse heb ik mij maar aan het kleuren gezet, mijn kunstwerk werd door allen geapprecieerd

Tijdens de speeltijd had ik een uitnodiging gekregen voor de verjaardag van een meiske dat 15 werd, zodat ik eens kon zien wat zo’n verjaardagsfeest hier zou inhouden…

Tijdens de eerste lessen economie werd ik ondervraagd over België, en ik weet niet wat ik toen allemaal uit mijnen bak geslagen heb, maar veel zal er niet van waar zijn J, maar hij vond het alleszins toch interessant wat ik te vertellen had, hihi…

12maart: net op tijd gearriveerd.  De les chemie was echt verschrikkelijk, iets wat ik nooit gezien had, en ik begreep er dus niets van.  Het ambetantste van al vond ik nog dat die mij dat dan steeds persoonlijk kwam uitleggen, heel vriendelijk, maar iedereen moest dan steeds wachten en ik voelde mij echt ‘stom’ :-S.  De speeltijd van 10u heeft tot 11u geduurd want de leerkrachten zaten opgesloten (jaja, maakt da mee ), de deuren zijn half-rot en die van de lerarenkamer geraakte dus op de één of andere manier niet meer open; *feestje*…

13maart: goed op tijd aangekomen (dat was dan ook de eerste en laatste keer ).  4 Uur geen les gehad omdat we de ‘winkel’ moesten opstarten (beslissen wat we gaan verkopen); het is het doel van het laatste jaar om een ‘schoolwinkeltje’ op te starten en zo geld te winnen om bijvoorbeeld nieuwe vuilbakken of schoolborden of… te kopen.  Wat er dus in een jaar van budget binnenkomt hangt allemaal af van het laatste jaar.  Ook voor hun galabal moeten ze zelf zorgen…

In de namiddag was m’n hemd aangekomen, en tesamen met de plastron had ik nu ook mijn eigen uniformpje, *whiehie*

14maart: ’s avonds met Marisabel in de Club gaan eten, want we hadden al een heel week hamburgers gegeten en wouden dus wel eens wat anders .  Daarna naar Agostina thuis gegaan waar de rest van de vrienden zaten en vervolgens een nachtwandeling door het dorp gemaakt die eindigde op de fameuze ‘hoek van de plaza’.  Daar wat zot gedaan en daarna vroeg (3u) bed in…

15maart: hele namiddag maté gedronken en koeken gegeten op ’t terras.  ’s Avonds was ik uitgenodigd op het feest van den opa van Lucia want hij werd 80.  Lekkere barbecue gegeten en genoten van de tango en salsa die op dat feest gepresenteerd werden.  Daarna (een uur of 3) naar de discotheek getrokken.  Verschrikkelijk, ik had letterlijk ne kerel aan elke vinger hangen   Natuurlijke blondjes vallen hier dus toch heel hard op   Met éne beginnen praten, maar toen hij begon te praten over zijn werk, dat hij algemeen directeur was van één of ander bedrijf, en tevens piloot, en ook een eigen vliegtuig heeft, waarmee hij om de twee maand naar Duitsland vliegt, en dat hij met mij wilt trouwen en blablabla kon mijn goedgelovigheid het niet meer aan (aangezien hij 24jaar was) en ben ik dus maar gevlucht.  Nu was ik twee weken geleden in een bar in Firmat, en begint er ne kerel vragen te stellen ofdat ik van Argentinië hou, en ook van ‘Javier Casco’.  Ik viel dus uit de lucht, want had geen idee wie Javier Casco zou kunnen zijn.  Bleek hij de broer te zijn van dieje kerel van in de discotheek (die dus Javier Casco heet), en heeft dieje effectief een vliegtuig en is hij directeur van een of ander bedrijf,… verdomme, had ik toen maar wat vriendelijk gedaan, had ik nog profijt uit kunnen halen

Die nacht in de discotheek ook de ware aard van Cuca en Eze leren kennen, die zich tot dan toe heel goed hadden kunnen inhouden, maar die tijd was nu voorbij .  Om 10u ’s morgens terug in Chovet aangekomen, en heel moe, na goed gefeest te hebben, ons beddeke ingekropen.  En zo hebben we kennisgemaakt met het Argentijnse uitgaansleven… toch wel lichtjes verschillend van dat van België!

16maart: om 16u opgestaan, gedoucht, en ijs gaan eten.  Daarna met Mari en Débora maté gaan drinken en ‘paaskoek’ gegeten op de plaza, vergezeld door cumbia (Argentijnse muziek) en een heleboel andere groepjes matédrinkers.

19maart: de zotste storm ooit meegemaakt… Om 8u ’s avonds viel daarbovenop de elektriciteit uit over het geheel dorp en was dus ALLES donker en kon je niks doen…  Als je dan uit het raam aan het kijken bent naar de bliksemflitsen, en tussen de ene en de andere flits , schrikken…  Om 2u ’s nachts was de storm gaan liggen en kregen we terug elektriciteit…

20maart: Cuca ging pizza maken voor Mari, Alu, Debo en Ezequiel.  Origineel was hij wel: als specialiteit was de pizza belegen met platgedrukte chips, bweik.  Wanneer hij zich verslikte in een verloren gelopen lucifer was het duidelijk dat IK de volgende keer de pizza zou maken en niemand die tegenpruttelde…  Die avond afgesloten met een fles tequila (al dan niet gebruikt om de pizza te verwerken )

21maart: aan vrijwilligerswerk gedaan in de ‘Ecoclub’.  Een affiche geschilderd die vraagt om geen water te verspillen, zij pronkt nu boven de hoofdweg van de plaza J.  ’s Avonds uitgegaan in de discotheek van Melincué (naburig dorp).  De papa had het er niet zo mee want het was heel slecht weer en dus gevaarlijk op de route.  Hij had wel gelijk, want door de sterke wind slingerde we van het éne rijvak op het andere, maar we hebben de tocht overleefd…  Die nacht heeft nen halve bodybuilder mij leren dansen (ik durfde bijna niet anders dan ‘ja’ zeggen ), na een tijdje begon de ‘cuartetto’ (heeft iets weg van de swing, maar dan trager, poepschuddend en zonder getrek of gesleur J) mij echt wel te lukken en heb ik de nacht dus heel voldaan afgesloten J.

Zo, dat is het dan voor vandaag.  Ik probeer beetje bij beetje terug bij te geraken, en met een beetje inzet zal het mij wel lukken.  Eigenlijk doe ik hier echt geen lap en leef ik een uiterst onbezonnen leventje, het enigste wat mij hier wordt verboden is op ne moto te rijden, voor de rest doe ik hier (zoals eveneens de andere jongeren) waar ik zin in heb…  ’t zal dus een serieuze aanpassing worden wanneer ik binnenkort terug in ons belgenwereldje terechtkom (waar ik eigenlijk momenteel nog niet aan wil denken).  Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze, en dat is hier dus ook in mijn geval zo, dus in elk geval: geen paniek, ik heb het hier echt 100procent naar mijn zin!

Als ik Ignacio mag geloven, kan ik morgen naar zijn huis komen om de foto’s in orde te brengen, en zullen jullie dus weldra wat kiekjes kunnen bekijken ;-)

Ook mag ik niet vergeten nog ne gelukkige verjaardag aan ons moemoeke en den Taz de wensen... 3 dikke kussen en veel feestplezier!

Dikke kussen, en tot de volgende (iets sneller als de vorige ‘tot de volgende’ ;-))

12-05-2008 om 01:14 geschreven door Mieke.