05-08-2008 om 19:46 geschreven door Mieke.  

Hola!

Waarschijnlijk weer later dan (ik ga geen excuses verzinnen, ik had eerlijk gezegd gewoonweg geen zin om mij achter de pc te zetten en te beginnen tippen…): m’n volgende berichtje!  In blogtijd zitten we ondertussen rond de 6^de maart en sta ik dus 2 maand achter (schaam, schaam :-$)…

ORIENTATIEDAG WEP & BEZOEK NICHT IN ROSARIO

6 Maart: oriëntatiedag van WEP uit voor de Belgische uitwisselingsstudenten in Rosario, Alecia en ik dus.  Ik snap ten eerste al niet waarom de Belgen maar een halve dag oriëntatie krijgen en alle andere nationaliteiten een heel week (inclusief stoomcursus Spaans) en heb hier ook geen fatsoenlijk antwoord op gekregen. Maar swat, dit heeft eigenlijk geen belang, want wij kunnen onze plan zonder die oriëntatie ook wel trekken .

Na een busreis van 2u Chovet-Rosario zijn we croque-monsieurtjes gaan eten en daarna naar het WEP-gebouw getrokken.  Hier hebben we weer de same old shit moeten aanhoren, dezelfde uitleg als in België en Frankrijk dus!  Nieuw was de uitleg dat je hier best je benen en ‘snor’ (!) laat epileren, zoals alle Argentijnse vrouwen, en wanneer het warm is je het best een deodorant gebruikt.  (Alsof we dat in Europa niet kennen en Argentinië het ontwikkelde land is, manman)

’s Middags zijn we (Alecia, Mari, de WEPman Fernando en ik) samen gaan eten.  Op die tien minuten wandelen werd het verschil tussen mijn klein Chovet en een grootstad als Rosario al snel duidelijk.  Het eerste wat ze zeiden was dat we heeel goed op onze spullen moesten letten en niemand te lang mag aankijken (vraag me niet waarom).  Vervolgens hebben we twee botsingen meegemaakt en zijn we zelf ook bijna uit onze schoenen gereden en dit verschrikkelijke verkeer zorgt natuurlijk ook voor nen hoop lawaai en getoet.  Jaja, ik was content toen dak rustig op ’t terras mee ne pizza voor mijne neus zat.  We hebben daar ook al direct aan goede daden gedaan door een bedelaar een bijna hele pizza te geven (we hadden ons daar een beetje overschat :-p). 

Daarna zijn we naar het monument van de vlag (Monumento de la Bandera), ne put mee namen ingeschreven (‘k ben al vergeten wat dat die moest voorstellen) en naar de rivier del Rio gaan kijken.  Vervolgens een beetje gaan uitrusten (al dan niet van de warmte) in het park en na een tijdje, aangetrokken door een zonnig terrasje, ene gaan drinken… En bij deze zat onze ‘toeristische toer’ erop. 

Fernando en Alecia richting taxi en Mari en ik werden opgewacht door Vanessa, een nicht die kort bij Rosario woont.  We zijn dan samen kleren gaan kopen om te verkopen in Liliana haar ‘winkeltje’ en hebben ook tevergeefs naar een schooluniform voor mij gezocht… 

Met ons zakken vol kleren en ander prullen de bus naar Vanessa haar huis genomen, waar we met zijn allen zouden blijven slapen.  Spullen uitgepakt, gedoucht, en dus klaar om naar de cinema te gaan, moesten we niet wachten op Vanessa haar lief… Eduardo.  Het werd al snel duidelijk dat wij nooit beste vrienden zouden worden.  Hij nen typische Argentijnse machoman, en ik die mij niet laat doen en op alles wat hij te zeggen had toch wel een antwoord klaar had (‘k verschoot er toen eigenlijk zelf van hoe goed ik mij al in het Spaans kon redden), op den duur ging hij dan mompelen en verstond ik er natuurlijk niks meer van.   

Daarna wou hij dan perse dat ik foto’s ging trekken van HEM en zijn auto, HEM en zijn hond (ne vieze loebas trouwens), HEM en zijn moto, kortom van HEM, HEM,HEM.  Ik heb maar gezegd dat ik geen geheugen meer had om me verder van zijn egocentrisme te besparen…  Vanessa daarentegen is echt een keitoffe en sympathiek meiske (29 jaar maar lijkt er 22) en wij komen wél goed overeen . 

Uiteindelijk dan naar de cinema gereden in ZIJNEN auto.  Dieje reed echt als ne zot, vraag met niet hoe dieje ooit zijn rijbewijs heeft gehaald, want hij weet geeneens nog niet wat een rood licht betekent. ‘k Was dan om een beetje afleiding te hebben een sms’je aan ’t sturen en bemoeial als hij is vroeg hij naar wie en wat (hij zou beter op de weg letten).  Toen ik zei da ‘k naar ons moeke aan ’t sturen was dak ze allemaal heel graag zag en dat ik waarschijnlijk de volgende dag niet ging halen begon hij hekserig te lachen en gaf nog wat gas bij.  Hij vond het dan toch een goede grap, zei hij - al dat het niet zo grappig bedoeld was -.  Liliana en Marisabel konden in elk geval toch ook niet goed om met stoere Eduardo zijn rijgedrag…  Bueno, we hebben dan toch heelhuids de cinema bereikt en zijn naar 1408 gaan kijken, nen horrorfilm, “want de andere films waren voor mietjes”.  5 Euro betaalt voor de film, ne grote cola en een pak nacho’s, hier tast je dus wat minder diep in je zakken dan in België tegenwoordig

Nadien zijn we wederom naar een pizzeria gaan eten (hoewel de rest liever frietjes had, maarja, HIJ was dé man en mocht dus kiezen…).  Hij mij maar overhalen om bier te drinken en ik had eigenlijk ook wel zin in een pint, dus samen een fles gepakt en wanneer ik tweemaal op rij mijn pint sneller leeg had dan het zijne zei hij op een toch wel overwonnen manier dat ik de rest mocht hebben, hihi, goed opgeleid daar in België.  Zonder dat ik het zelf wist, had ik op die manier toch wel respect van hem afgedwongen – wist Vanessa mij nadien te vertellen .  Terug naar hun huis gereden en aangezien ik het niet zag zitten om samen met Liliana en Mari in één bed te slapen, heb ik mij toen maar in de zetel genesteld.  Wanneer ik de volgende morgen wakker werd lag ik oog in oog mee ne grote loebas en heb ik ineens maar iedereen wakker geroepen  

HIJ met zijn auto naar vrienden en wij zaten dus bijgevolg thuis ‘opgesloten’ en hebben ons dus van 10u ’s morgens tot 19u ’s avonds goed kunnen vervelen, al boekskes lezend, verschrikkelijk.  Het was die dag ook enorm warm, maar toen ik amper 5 minuten in de zon zat kwam den hond er weer aan dus ben ik mij maar weder binnen gaan verstoppen…

Toen Eduardo terug thuis was, had hij mijn Ipod ontdekt en stond er toch wel veel muziek op die hij goed vond (niet-Spaans dan ), ook de foto’s vond hij super… “En toen de vriendelijkheid werd geboren”

Tegen 19u dan naar een shoppingcenterke gereden, beetje gewinkeld en natuurlijk de geur van den Burger King niet kunnen weerstaan en dus ook nog eens ne vettige hamburger gegeten…  Tijdens de trip weder huiswaarts nog aan een Heladeria gestopt om den beste Ferrero-Rocher-ijs ooit te eten

De morgen nadien redelijk vroeg de taxi genomen naar het busstation en van daaruit terug naar Chovet gereden.  Bij het afscheid was HIJ helemaal veranderd en uiterst vriendelijk geworden, hij zei zelfs dat hij het leuk vond kennis met mij gemaakt te hebben

Die avond terug in Chovet hamburgers gaan eten bij Agostina en daarna met haar en haar lief nog wat rondgereden door de straatjes van -het ondertussen al vertrouwde- Chovet met de muziek vollenbak natuurlijk.

Weder thuisgekomen hebben we de kat helpen bevallen , Dulcinea is trotse moeder geworden van vier gezonde katjes. Negrita, Salvador, Simba en Miko (uiteraard het schoonste, liefste, meest schattigste,... van de vier )

12-05-2008 om 01:20 geschreven door Mieke.  

Eindelijk zal ik jullie wat meer vertellen over het schoolgaan hier…  Toch een ander gedoe dan wat ik gewoon was J.

Bueno, 6u20 ’s morgens liep de wekker af, want het was eindelijk zover… de 1^ste schooldag!  Ik had enkel de juiste schoenen dus heb ik al een geluk een wit hemd en blauwe plastron van Marisabel mogen lenen, de grijze rok was niet nodig want een blauwe jeans is ook toegelaten.  Ik voelde mij redelijk mannelijk met dat hemd, die plastron en die schoenen, maar in ’t school aangekomen sloeg dat gevoel al snel over want iedereen loopt daar inderdaad hetzelfde rond.  Dan moesten we per jaar gaan staan in een rij van jongens en van meisjes en werd er een heel ritueel rond de vlag uitgevoerd met muziek en zang, maar ik heb van heel dat ding eigenlijk geen bal begrepen J.  Daarna gaf de directrice een hele lange speech, waar toch ook ik in vernoemd werd: “Een hele eer om door een Belgische uitwisselingsstudente vergezeld te mogen worden in deze school het komende jaar.”  Vervolgens werden alle leerkrachten één voor één voorgesteld en moesten we voor hen applaudisseren.  Vergezeld door één van hen mochten we dan uiteindelijk naar onze klas gaan. Elk jaar heeft één klas waarin alle vakken gegeven worden en zit hier dan ook gedurende het hele jaar.  Een vies, klein, oud, vuil lokaal zonder ramen om naar buiten te staren (een hel voor een dromerig persoon als ik dus…).  Kleine houten stoeltjes volgeschreven met vanalles en nog wat, en zo ook de banken…  Mijn bank opendoen was niet zo’n goed idee, na het zien van twee dikke spinnen heb ik besloten alles schoon in mijne rugzak te laten...  Een onbeweegbaar, volgekrast, klein bord met daarboven een klok was het enige dat de klas ‘sierde’…  Het was ook enorm koud in die klas terwijl het buiten 25° was, ik piste dus al in mijn broek bij het idee wat dat gaat geven in de winter…

Het werd ook al snel duidelijk dat de vraag ‘in welke richting ga ik terechtkomen?’ overbodig was.  ASO-TSO-BSO-… da’s hier één en hetzelfde.  Alle mensen van dezelfde leeftijd vormen één klas, slim-dom-wiskundefreaks-taalgeïnteresseerden-… maakt niet uit wat, ze worden allemaal over dezelfde kam geschoren.  Heel het vijfde jaar, bijvoorbeeld, vormt dus één klas.  En de gehele school telt vijf klassen (secundair onderwijs loopt 5 jaar in plaats van 6) en dus in totaal een klein 100 leerlingen en 11 leerkrachten, in geen geval vergelijkbaar met het goede oude Vorselaar dus…

Buiten de vijf ‘gewone’ klaslokalen is er nog een kamertje voor de opzichters (en tevens het secretariaat veronderstel ik), mannen- en vrouwen wc’s (tot op heden nog steeds zonder wc-papier), een ‘keukentje’ met twee gasvuren en een ijskast waar je met maximum 3 personen in kan (en dan bedoel ik de keuken, niet de ijskast ), een ‘labo’ (stokoud, vuil, verschrikkelijke geur en het enige interessante dat er te zien valt is de foetus van een varken op sterk water…), de lerarenkamer (natuurlijk iets properder dan de rest van de lokalen, maar nog steeds niet veel zaaks), een kamer voor de directrice (die nog met een OUD TYPMACHIEN werkt, dus niet een met hetzelfde klavier dan een computer maar een met van die toetsen die ge met volle kracht moet intikken en na elke lijn moet ge dat ding terug naar het begin schuiven :-O), een lokaal waar alle rommel in staat en een extra klaslokaal met 5 computers (windows85 fzo…).  Zo kunt ge u al een beetje een beeld vormen van het uiterlijk van de school, of beter gezegd: het schooltje…

Mijn lessenrooster ziet er zo uit:

Maandag:

1) wiskunde;  2) fysica;  3&4) boekhouden;  5) Engels;  6&7) economie

Dinsdag:

1&2) wiskunde;  3&4) boekhouden;  5&6&7) economie

Woensdag:

1&2) chemie; 3&4) fysica; 5) boekhouden; 6) EDI integración 7) projectwerk

Donderdag:

1&2) EDI integración; 3&4) projectwerk; 5&6&7) algemeen recht

Vrijdag:

1&2) Engels; 3&4) godsdienst; 5) chemie; 6&7) werkrecht

Als je weet dat ik voordien 20uur talen per week had, en niks wat ook maar iets met economie of rechten te maken heeft, is dit een GROTE AANPASSING…

Spaans, geschiedenis en aardrijkskunde valt weg in het laatste jaar en wordt vervangen door boekhouden (het laatste jaar doet de boekhouding van de school!) en recht, nooit gedacht dat ik geschiedenis ooit zou missen, maar dat doe ik nu dus heus wel :-S.

1 Lesuur duurt 40minuten, 1 schooldag loopt van 7u20 tot 12u25, alle namiddagen dus vrij… J

De leerkrachten (die simpelweg met de voornaam aangesproken worden):

Vilma -> wiskunde en fysica:

Moeder van Itati (een niet-zo-leuke van mijn klas).  Springt van het ene hoofdstuk naar het andere; halverwege de ene oefening begint zij aan de andere; kan absoluut niet uitleggen; verbetert geen oefeningen ( “je voelt wel dat het juist is of niet”),…  een verschrikkelijke leerkracht, maar daarbuiten wel een vriendelijk mens.

Myrtha -> boekhouden:

Juju (mijn papa hier) geeft haar de bijnaam ‘vieja de mierda’ (= oud strontwijf).  Een zaag tot en met; de bomma der leerkrachten; kan niet veel verdragen; behandelt mij als een hulpeloos wezentje en komt dus constant over mijn hand wrijven of mijn polleke vastpakken – onuitstaanbaar maar vol goede bedoelingen J (ze stelde mij onlangs voor om gezellig bij haar thuis naar één of ander debat over de ‘campo’ te komen zien… nee danku J)

Marianella -> Engels:

Een schatje! Maar aangezien iedereen hier Engels particular volgt buiten het school en het toegestaan is daarvoor te werken tijdens de uren Engels in het school (aangezien deze miniem zijn), interesseert niemand zich voor haar lessen; al 2x in tranen uitgebarsten; vindt het ondertussen leuker om met mij te babbelen in plaats van les te geven… en terecht

Alberto -> economie:

Vader van Ignacio (tevens economiefreak).  Geweldige leerkracht; kan enorm boeiend uitleggen (al begrijp ik er heel weinig van); als ge hem bezig ziet is hij precies toneel aan het spelen; de enige die de klas goed in de hand weet te houden; noemt mij steeds liefje, schatje, duifje,… hihi

Ana Maria -> chemie & projectwerk:

Oud en grijs en zagerig, maar een vriendelijk mens; de chemie die we hier krijgen heb ik nooit gezien en aangezien ik niet veel zin heb mij voor zo’n vak in te spannen mag ik tekstjes over allerlei interessante onderwerpen zoals batterijen, petroleumbronnen, hepatitis, melk,… behandelen; de goede bedoeling is er alleszins ;-)

Javier -> algemeen recht:

Bijnaam: ‘El gordo’, ‘Den dikke’, maar terecht, want hij moet zich draaien om door de deur te stappen…  Ik vind hem NIET leuk; saai; om mij ‘mijn taal te laten verbeteren’ moet ik inhoudstafels e.a absurde dingen overschrijven :-S … en zo vul ik al zijn lessen.

El padre (de vroegere pastoor, geen idee hoe die heet) -> Godsdienst:

Mens met een druk leven, want komt meestal niet opdagen; vriendelijk; laat serieus met zich sollen (liep eens een uur rond met een blad ‘ik ben sexy’ op zijn rug geplakt; NIEMAND zwijgt of let op tijdens zijn ‘lessen’ (je kan zijn lessen zelfs geen lessen noemen ); er worden in zijn bijzijn de goorste moppen verteld en iedereen wacht dus tot hij vroegtijdig opgeeft en het aftrapt (wat hij naar mijn verwondering ook effectief deed…); jaja, ik heb medelijden met de mens!

Mijn eerste twee schoolweken waren in één woord een HEL!  Ik ben zelf nooit het engeltje van de klas geweest (hihi), maar hier wist ik echt niet wat ik zag.

-         Alleman loopt constant van de ene kant van de klas naar de andere

-         20man da lawaai maakt voor een heel leger

-         de leerkracht staat eigenlijk maar voor Piet Snot les te geven, niemand die zich ook maar iets aantrekt van wat die te zeggen heeft

-         in het midden van de les begint iemand kauwgom en ander snoep uit te delen, wat dan ook ter plaatse opgegeten wordt

-         sommige leerkrachten komen meestal te laat, of gewoonweg NIET opdagen (zo heb ik tot nu toe – eind april – nog maar 4u godsdienst gehad (en die uren benut om de thema’s voor dit jaar te noteren… nietsdoen dus :-S))

-         ik was eens aan nen appel begonnen toen de pauze voorbij was en Cheche zei dat ik geen appels mocht eten tijdens de les; toen kwam de leerkracht Engels naar mij toegestapt – ik dacht oeioeioei – maar die zei doodgewoon: “Don’t worry, eat!” en daarbovenop moest Cheche voor mij nog een mes gaan halen ook    (echte regels bestaan dus niet)

-         Ik was vergeten geld af te halen en aangezien de opzichter (tevens secretaris) niets te doen had, gingen we samen tijdens de schooluren naar de bank, al hier en daar met ander volk een praatje makend…

-         Met andere woorden: één grote wanorde waarin alleman doet waarin hij of zij zin heeft!

Ook wat studiemateriaal betreft staan ze hier heel wat achter…  De handboeken die gebruikt worden vallen effectief uiteen en zijn al honderd keer geplakt ofzo.  Het principe ‘één handboek per leerling’ is hier ‘één handboek per klas’, dus moeten we dagelijks kopies gaan halen voor alle vakken bij den ‘Ariel’, want het school heeft geen kopieermachine.  Ge moet u dus al niet afvragen hoe een chaos mijn boekentas is   Ik kon mee fatsoenlijke handboeken al geen orde houden, laat staan mee honderdduizend losse papieren

In het chemisch laboratorium hebben ze bijna niks, en hetgeen ze hebben is oud, versleten en vuil…

12-05-2008 om 01:17 geschreven door Mieke.  

Ik ga effe terug dag voor dag beginnen te vertellen, wat ik hier zo ongeveer doe...

10maart:  in de namiddag alle winkels van Chovet afgelopen om een schoolhemd en trui te kopen; maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan…  Alle hemden dat ik gepast hebben hadden te korte mouwen, of ik ben hier in korte tijd misvormd, of de Argentijnen hebben korter armpjes dan wij, Europeanen J.  Uiteindelijk mijn maten genomen en een hemd laten bestellen…  In de late namiddag maté gaan drinken bij Alumine.

11maart: ik had besloten mij ’s morgens, voor ’t school, te douchen… wat een klucht!  Om 6u opgestaan om alvast water op ’t vuur te zetten; om 6u20 dan den bak gevuld; bleek het uiteindelijk nog koud te zijn ook want er zat nog water in van den dag ervoor; natuurlijk te laat op ’t school (en we waren nog maar dag2 ).  We begonnen met herhalingsoefeningen van Wiskunde: functies, cosinus, sinus, en allen anderen brol waarvan ik einde derde jaar zo blij was dat ik er vanaf was; hier kwamen de ‘leuke’ herinnering aan de al even leuke lessen van Mr. De Cnodder terug boven .  Bij gebrek aan interesse heb ik mij maar aan het kleuren gezet, mijn kunstwerk werd door allen geapprecieerd

Tijdens de speeltijd had ik een uitnodiging gekregen voor de verjaardag van een meiske dat 15 werd, zodat ik eens kon zien wat zo’n verjaardagsfeest hier zou inhouden…

Tijdens de eerste lessen economie werd ik ondervraagd over België, en ik weet niet wat ik toen allemaal uit mijnen bak geslagen heb, maar veel zal er niet van waar zijn J, maar hij vond het alleszins toch interessant wat ik te vertellen had, hihi…

12maart: net op tijd gearriveerd.  De les chemie was echt verschrikkelijk, iets wat ik nooit gezien had, en ik begreep er dus niets van.  Het ambetantste van al vond ik nog dat die mij dat dan steeds persoonlijk kwam uitleggen, heel vriendelijk, maar iedereen moest dan steeds wachten en ik voelde mij echt ‘stom’ :-S.  De speeltijd van 10u heeft tot 11u geduurd want de leerkrachten zaten opgesloten (jaja, maakt da mee ), de deuren zijn half-rot en die van de lerarenkamer geraakte dus op de één of andere manier niet meer open; *feestje*…

13maart: goed op tijd aangekomen (dat was dan ook de eerste en laatste keer ).  4 Uur geen les gehad omdat we de ‘winkel’ moesten opstarten (beslissen wat we gaan verkopen); het is het doel van het laatste jaar om een ‘schoolwinkeltje’ op te starten en zo geld te winnen om bijvoorbeeld nieuwe vuilbakken of schoolborden of… te kopen.  Wat er dus in een jaar van budget binnenkomt hangt allemaal af van het laatste jaar.  Ook voor hun galabal moeten ze zelf zorgen…

In de namiddag was m’n hemd aangekomen, en tesamen met de plastron had ik nu ook mijn eigen uniformpje, *whiehie*

14maart: ’s avonds met Marisabel in de Club gaan eten, want we hadden al een heel week hamburgers gegeten en wouden dus wel eens wat anders .  Daarna naar Agostina thuis gegaan waar de rest van de vrienden zaten en vervolgens een nachtwandeling door het dorp gemaakt die eindigde op de fameuze ‘hoek van de plaza’.  Daar wat zot gedaan en daarna vroeg (3u) bed in…

15maart: hele namiddag maté gedronken en koeken gegeten op ’t terras.  ’s Avonds was ik uitgenodigd op het feest van den opa van Lucia want hij werd 80.  Lekkere barbecue gegeten en genoten van de tango en salsa die op dat feest gepresenteerd werden.  Daarna (een uur of 3) naar de discotheek getrokken.  Verschrikkelijk, ik had letterlijk ne kerel aan elke vinger hangen   Natuurlijke blondjes vallen hier dus toch heel hard op   Met éne beginnen praten, maar toen hij begon te praten over zijn werk, dat hij algemeen directeur was van één of ander bedrijf, en tevens piloot, en ook een eigen vliegtuig heeft, waarmee hij om de twee maand naar Duitsland vliegt, en dat hij met mij wilt trouwen en blablabla kon mijn goedgelovigheid het niet meer aan (aangezien hij 24jaar was) en ben ik dus maar gevlucht.  Nu was ik twee weken geleden in een bar in Firmat, en begint er ne kerel vragen te stellen ofdat ik van Argentinië hou, en ook van ‘Javier Casco’.  Ik viel dus uit de lucht, want had geen idee wie Javier Casco zou kunnen zijn.  Bleek hij de broer te zijn van dieje kerel van in de discotheek (die dus Javier Casco heet), en heeft dieje effectief een vliegtuig en is hij directeur van een of ander bedrijf,… verdomme, had ik toen maar wat vriendelijk gedaan, had ik nog profijt uit kunnen halen

Die nacht in de discotheek ook de ware aard van Cuca en Eze leren kennen, die zich tot dan toe heel goed hadden kunnen inhouden, maar die tijd was nu voorbij .  Om 10u ’s morgens terug in Chovet aangekomen, en heel moe, na goed gefeest te hebben, ons beddeke ingekropen.  En zo hebben we kennisgemaakt met het Argentijnse uitgaansleven… toch wel lichtjes verschillend van dat van België!

16maart: om 16u opgestaan, gedoucht, en ijs gaan eten.  Daarna met Mari en Débora maté gaan drinken en ‘paaskoek’ gegeten op de plaza, vergezeld door cumbia (Argentijnse muziek) en een heleboel andere groepjes matédrinkers.

19maart: de zotste storm ooit meegemaakt… Om 8u ’s avonds viel daarbovenop de elektriciteit uit over het geheel dorp en was dus ALLES donker en kon je niks doen…  Als je dan uit het raam aan het kijken bent naar de bliksemflitsen, en tussen de ene en de andere flits , schrikken…  Om 2u ’s nachts was de storm gaan liggen en kregen we terug elektriciteit…

20maart: Cuca ging pizza maken voor Mari, Alu, Debo en Ezequiel.  Origineel was hij wel: als specialiteit was de pizza belegen met platgedrukte chips, bweik.  Wanneer hij zich verslikte in een verloren gelopen lucifer was het duidelijk dat IK de volgende keer de pizza zou maken en niemand die tegenpruttelde…  Die avond afgesloten met een fles tequila (al dan niet gebruikt om de pizza te verwerken )

21maart: aan vrijwilligerswerk gedaan in de ‘Ecoclub’.  Een affiche geschilderd die vraagt om geen water te verspillen, zij pronkt nu boven de hoofdweg van de plaza J.  ’s Avonds uitgegaan in de discotheek van Melincué (naburig dorp).  De papa had het er niet zo mee want het was heel slecht weer en dus gevaarlijk op de route.  Hij had wel gelijk, want door de sterke wind slingerde we van het éne rijvak op het andere, maar we hebben de tocht overleefd…  Die nacht heeft nen halve bodybuilder mij leren dansen (ik durfde bijna niet anders dan ‘ja’ zeggen ), na een tijdje begon de ‘cuartetto’ (heeft iets weg van de swing, maar dan trager, poepschuddend en zonder getrek of gesleur J) mij echt wel te lukken en heb ik de nacht dus heel voldaan afgesloten J.

Zo, dat is het dan voor vandaag.  Ik probeer beetje bij beetje terug bij te geraken, en met een beetje inzet zal het mij wel lukken.  Eigenlijk doe ik hier echt geen lap en leef ik een uiterst onbezonnen leventje, het enigste wat mij hier wordt verboden is op ne moto te rijden, voor de rest doe ik hier (zoals eveneens de andere jongeren) waar ik zin in heb…  ’t zal dus een serieuze aanpassing worden wanneer ik binnenkort terug in ons belgenwereldje terechtkom (waar ik eigenlijk momenteel nog niet aan wil denken).  Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze, en dat is hier dus ook in mijn geval zo, dus in elk geval: geen paniek, ik heb het hier echt 100procent naar mijn zin!

Als ik Ignacio mag geloven, kan ik morgen naar zijn huis komen om de foto’s in orde te brengen, en zullen jullie dus weldra wat kiekjes kunnen bekijken ;-)

Ook mag ik niet vergeten nog ne gelukkige verjaardag aan ons moemoeke en den Taz de wensen... 3 dikke kussen en veel feestplezier!

Dikke kussen, en tot de volgende (iets sneller als de vorige ‘tot de volgende’ ;-))

12-05-2008 om 01:14 geschreven door Mieke.  

Hola, vrolijk Pasen allemaal (dat wordt hier ook aan iedereen persoonlijk gewenst mee ne kus; zoals bij Nieuwjaar dus…)

Voor mij geen eitjes dit jaar, want ze waren ‘op’, behalve dan eentje van - uiteraard - Maria-Antonia, die is echt te goed voor deze wereld .

We zijn ondertussen bij het eind van de vakantie – begin maart – aangestrand en ik zal er proberen nen turbo achter te zetten, want er gebeurt hier meer en meer en het wordt dus moeilijker om bij te geraken, maar ja, mij kennende… :-$

Hier gaan we weer…

FIRMAT

28 Februari gingen we naar Firmat, een ‘groter’ dorp zo’n 25km van Chovet, maar in mijn ogen half zo groot als Lier.  Met de bus van 13u (die er pas om 13u35 was) zijn we dan vertrokken, redelijk comfortabel, maar ondraaglijke geur

Daar aangekomen zijn we eerst naar de winkel van een oom geweest, zoals de meeste winkels hier was deze ook een ‘rommelkot’, kweet niet goed hoe ik het anders moet omschrijven.  Je vindt er kleren – schoolgrief – badspullen – ‘juwelen’ – beeldjes en nen helen hoop ander prullen; kortom: van alles een beetje, maar niks fatsoenlijks…

Daarna de oudjes naar den optieker en wij een toertje in ’t dorp gaan maken.  Ik kon al snel afleiden dat de mode hier toch wel dezelfde is als in België, alleen iets minder kostelijk.  ‘k Heb daar ook ineens de verjaardagscadeau voor Liliana gekocht, zodat ik gene laatste-moment-stress zou hebben

Nadat we dan samen nen bril voor Liliana & Yuyu zijn gaan kopen hebben we de bus terug richting Chovet genomen.  Deze bus stopte echter aan het begin van de grote weg richting Chovet, want die reed door naar Venado.  Daar stonden we dan te wachten totdat er nen auto voorbijkwam dieje zo vriendelijk zou zijn ons mee te pakken, liften dus… 

Den eerste passeur - die ook direct stopte om ons verder te helpen - was ne grote camion die 1  persoon kon meepakken, dus de Yuyu daar mee mee.  Den tweede passeur pakte Liliana, Marii en mij dan mee.  Da bleek ne zot te zijn dieje op die gammele baan 160 reed (ik must direct denken aan den Benjamin :-S), maar beter mee ne zot in Chovet geraken dan helemaal niet .

VERJAARDAG JULII

29 Februari, Julii wordt 4!  Jaja, toch wel een speciale dag als je door dat verschrikkelijke schrikkeljaar maar om de 4 jaar écht ouder wordt . 

Julii, Marii, Alu en ik hebben toen een uitstapje naar Venado gemaakt om den beste crème van Santa Fe te eten en wat winkeltjes door te dobberen. 

’s Avonds waren we uitgenodigd bij de grootouders van Julii om daar voor hare verjaardag te gaan barbecueën. ’t Was natuurlijk weer lekker geweest en we hadden nog zin om naar een discotheek te gaan om nog eens goed te profiteren van Julii haar laatste avond in Chovet, maar bij gebrek aan een taxi is ons ‘uitje’ niet door kunnen gaan…

WIST JE DAT…

-         …het vuilnis-ophaal-systeem hier toch nog zeer primitief is:

o       GFT smijt iedereen vanvoor op z’n hofke en eens per maand komt er nen oude camion langs vergezeld van twee venten mee rieken die dan alles (zeer onhandig) in diejen bak zwieren

o       Vuilzakken gebruiken ze hier niet

o       Op de hoek van elke straat staat nen bak in kippengaas voor de plastiek flessen (maar als het stormt kan je de morgen nadien alle plastiek flessen gaan bijeen zoeken)

o       Voor de meeste huizen staat ne paal mee een bakje op waar men zijn ‘vuil’ in kwijt kan, of anders hang je het gewoon in een plastieken zak in de bomen…

o       Dit alles zorgt toch wel voor een lelijk zicht in al da schoon groen hier!

-         …de elektriciteit en ook het water hier geregeld ( tot nu toe al zo’n 9 keer) voor een paar uur in het hele dorp uitvalt (de eerste keer dat dat gebeurde waren we juist ’s nachts naar huis ant wandelen, dus da was wel superhard schrikken, want je moest het ineens enkel op maanlicht stellen).  Het allerergste aan dit alles is dat dan nergens in het dorp ijsjes te vinden zijn aangezien de vriezers dus ook niet werken

-         …ik elke morgen (of middag, hehe ) wakker wordt mee de huiselijke katten die mijn voeten komen warm houden (in’t begin had ik het er niet zo mee, maar nu zou ik ze niet meer kunnen missen )

-         …ik nu het school terug begonnen is toch om de twee dagen een siëstaatje probeer te houden want ik hier zo stilaan als een levende zombie begon rond te lopen .  Wat wil je dan als je in de week pas tussen twaalf en één je bed in kruipt en de volgende morgen om 7u20 fris op school verwacht wordt

-         …hier af en toe toch nog mensen als zotten komen afgelopen om te vragen of ik die ‘bonita Belga’ ben waar (lichtjes overdreven) de hele wereld het over heeft

-         …het hier de laatste twee weken steeds rond de 30° is geweest en ik dus graag in het zonnetje wat ga lezen en dus eeeindelijk mijn eerste Harry Potterboek uit heb (van het te maken huiswerk begrijp ik toch niets…)

-         …ze zeggen dat wanneer men de achterkant van een kalenderblaadje leest van een dag die nog niet voorbij is u ongeluk zou brengen.  Ik moest dat natuurlijk eens testen en had dat inderdaad beter niet gedaan

-         …mijn gezin hier geen auto heeft en het dus moeten doen met een gammel 1-persoonsbrommerke dat het elke vijf minuten zou kunnen begeven, 2 fietsen en de zeldzame ‘lijn-bussen’

-         …onze TV welgeteld drie posten heeft, van plaatselijke zenders.        

o       1 waar constant nieuws en reclame van winkels op verschijnt

o       1 waar ze vanalles op laten zien, zoiets als TV1, maar hier is steeds ne verschrikkelijke ruis op en je ziet eigenlijk meer sneeuwbeeld dan wat anders

o       1 waar ze geregeld films op afspelen, en dus mijn favoriet, die ondertussen al heeft afgedaan: we waren op een schoolavond nog int laat (1u voorbij) Spiderman3 aan het zien en een kwartiertje voor het einde loopt die film vast en verschijnt er ineens een haperend computerscherm :-S  - ze staan hier dus ook op Tv-gebied een beetje achter denk ik –

-         …de meeste films Engels gesproken en Spaans ondertiteld zijn, zodat ik ze kan verstaan *whieehiee*  (ik snap nog altijd niet wat die Fransen zo goed vinden aan dat ‘doubleren’)

-         …de openingsvraag van de meeste mensen hier is of ik al een lief gevonden heb

-         …ik hier al een maand ben en de tijd dus echt wel snel vooruit gaat!

VERJAARDAG LILIANA & DISCOTHEEK

1 Maart, ’s morgens afscheid genomen van Julii die terug naar Patagonië vertrekt en het eerste blijtmoment was dus aangebroken :-S.  Ik hoop dat die in de wintervakantie van juli toch nog eens terug een bezoekje aan Chovet komt brengen want zij was tot nu toe toch wel mijn beste vriendinnetje hier…

Die 1^ste maart was het ook Liliana (mijn gastmoeder) haar verjaardag.  Ik had ze de nacht ervoor al één pakje gegeven, namelijk nen DVD van een concert van Laura Pausini, aangezien zij verzot is van Italiaans, zingen en iets klassiekere muziek.  Ik weet niet of dat zo’n goed idee was want gelijk de morgen erop rond 8u was ze dieje al aan het afspelen tegen volume 40 ofzo , ze was er in elk geval heel blij mee, want er waren ook liedjes bij die zij in ’t koor ook nog had gezongen…

Wanneer ik dan de avond van het feest haar nog nen anderen DVD van een concert van Andrea Bocelli en een boeketje rozen, waaraan een kaartje verbonden was met het opschrift “voor mijn Argentijnse mama, een heel gelukkige verjaardag, veel liefs, Mieke”, gaf, barstte ze in tranen uit en dat was toch wel even een emotioneel momentje voor ons allemaal .

Op het feest hebben we natuurlijk barbecue gegeten met een deel van de familie en als nagerecht een grote, dikke, zware, zelfgemaakte, maaar lekkere toert en voor bij de koffie nog wat Belgische pralines (waar bij wijze van spreken half voor gevochten werd) en babelutten van Blankenberge, die iets minder in de smaak vielen

Ik bleek het al direct goed te kunnen vinden met Marcello, m’n neef en Ana Clara, m’n nicht en we zijn na het eten dan met z’n vieren een toertje gaan maken met den auto.  Marcello is ne zotte chauffeur maar ik denk wel dat hij weet wat hij doet en ‘k had dus gene schrik en ’t was echt plezant!

Hierna weder huis gekeerd en om te wachten op de jongens en Deborah want ze hadden nen taxi gevonden zodat we naar de discotheek in Venado zouden kunnen gaan.  Tegen twee uur ’s nachts zijn we naar het park gegaan om daar nog wat gezellig te babbelen wanneer Chello (Marcello) mee ne moto voor ons groepje stopte en om ‘la Miko’ riep, jaja ik werd uitgenodigd op een ritje met de moto.  Maaar… Marii herinnerde me eraan dat dit verboden is bij de wet van WEP en ik heb dus mijn plaatsje moeten afstaan :’(  … gedaan met m’n euforie

Uiteindelijk was het dan 2u30 en tijd om - mee ne man of 15 - naar de discotheek te vertrekken, daar om 3u15 aangekomen en daar stond juist geteld 13man en ne paardenkop binnen (spreekwoordelijke paardenkop dan, alhoewel hij misschien toch écht wel iets van een paard weg had ).  Ze stelden mij al snel gerust, want dit bleek normaal te zijn aangezien de meeste Argentijnen pas tegen 4u beginnen uit te gaan.  En jawel, gelijk hadden ze, rond een uur of 5 zat de zaal stampvol en kon het feestje dus echt wel beginnen.  Aantrek had ik wel zeker, ik heb er daar al direct ene -letterlijk- van mijn lijf kunnen slaan, iedereen moest zo nodig aan mijn haar komen (al was ik niet de enigste blonde, maar misschien wel de enigste natùùrlijke ), de fatsoenlijke kerels vroegen voor een dansje (maar aangezien ik niet zou weten hoe ik aan zone Cumbia - Argentijnse dans - moet beginnen heb ik die vriendelijk bedankt),…

Het was wel leuk, maar tegen een uur of 7 begon ik dieje Spaanse muziek toch wel beu te worden en was ik eerlijk gezegd ook super moe, maar het einde was bijna in zicht .  Om 9u dan eindelijk die disco buitengewankeld, nog in ’t zonnetje van een warme wafel genoten (is eens iets anders dan een hamburger ), weder naar huis gereden en uitgeput bed in gekropen.  Ik heb hier dus al direct van den eerste keer mijn uitgaansrecord flink verbroken, 10u bed in, manman, da belooft hier nog wat weekendjes stevig doorgaan…

Den dag erop tot half vijf geslapen (vantenaar een record), bij Cheche thuis ‘The skeleton key’ gaan kijken (goeie film wel!), met Marii in de Club gegeten, bij ons thuis nen andere film gekeken en zo zat die zondag er weer op

Heupse, nu weten jullie weeral wat meer van mijn reilen en zeilen hier en in ’t volgende blogbericht zal ik jullie zeker meer vertellen over die oh-zo-fantastische school hier (sarcastisch! )

P.S.: Kleine rechtzetting over wat die paaseieren betreft, de Cuca kwam hier net binnengehuppeld mee een 'rammeleike', dus ik heb toch nog kunnen smullen

Besos y saludades! 

24-03-2008 om 22:44 geschreven door Mieke.  

12-03-2008 om 23:25 geschreven door Mieke.  

25-02-2008 om 22:17 geschreven door Mieke.  

Aan de genen wie ik het nog niet verteld heb:

Informatie over wat ik reeds weet over mijn toekomstige gastfamilie:

Papa Raúl Anibal is 58 jaar oud en boer op zijn eigenhuise boerderij

Mama Liliana Irene is 52 jaar oud en huisvrouw (op diezelfde boerderij )

Dochter Marisabel is 16 jaar oud en houdt van muziek luisteren, dansen en zich met haar vrienden amuseren


- Ik ben de eerste uitwisselingsstudent die ze zullen ontvangen
- Enkel de dochter spreekt een beetje Engels, voor de rest zal het daar vollenbak in 't Spaans te doen zijn
- De familie heeft nog nooit buiten Argentinië geweest
- Ze hebben een kat een hond, een kanarie, koeien, varkens, ...   de échte boerderie op dus
- Ze zijn katholiek en gaan wekelijks naar de kerk (hopelijk niet op zondagmorgen )
- Ik zal een kamer delen met Marisabel
- Mijn huishoudelijke taken houden in: naar school gaan en huiswerk maken, eten voor school en eten om 22u 's aves, voor de rest zijn der gen echte taken (haha, da maken ze mij alleszins toch al wijs)
- Ze hopen dat ik mij zal voelen als in mijn echte familie en da'k mijn wensen kan waarmaken met hun hulp (wat een vriendelijkheid!!)
- Chovet, het dorpje waar ik zal wonen, telt 3300 inwoners (is dus kleiner dan Bevel :-O), ze hebben dus weinig buren, maar 't zijn allemaal wel goei vrienden
- De dichtsbijzijnde grootstad is Rosario en bevindt zich 150km van Chovet
- Marisabel heeft al altijd een zus willen hebben, en nu komt haar wens eindelijk uit (ik voel me al direct gewild! )
- Mijn school begint de eerste week van maart en telt ochermekes 100leerlingen (wel gezellig denk ik!!) en een schooluniform is verplicht (heb ik altijd al willen dragen )

->  Da's zo alles een beetje wat ik uit mijn dossier heb kunnen halen, dus voor meer nieuws zullen jullie binnen een goei 2weken nog eens terug een kijkje moeten nemen!

Dikke, toch wel spannende, kussen!
Mieke xxx

20-02-2008 om 23:13 geschreven door Mieke.  

Mijn Argentijns postadres:

FAM FRANETOVICH
p.a.d. Mieke Schepers
Pte. Perón 395
2633 Chovet
Provincia Santa Fe
ARGENTINA

-> Een kaartje of een briefje is dus altijd welkom   en ter goeder trouw zal ik steeds antwoorden! ;-)

20-02-2008 om 22:59 geschreven door Mieke.  

Goeienavond!

Jaja, hier zijn we'r weer mee... morgenvroeg om 7u zal ik ons Nijlendorpje verlaten, dus nog snel -op de laatste moment, wat allen wel van mij verwacht had- een beetje informatie over wat ik al weet ten onderwerp Argentinië:

Mijn vluchtgegevens:

Leg 1/Flight N°: DL 141

Departure date: 21/02/2008

Departure city: BRUSSELS

Departure time: 11:00:00

Arrival date: 21/02/2008

Arrival city: NEW YORK JFK

Arrival time: 13:20:00

Leg 2/Flight N°: DL 1603

Departure date: 21/02/2008

Departure city: NEW YORK JFK

Departure time: 15:04:00

Arrival date: 21/02/2008

Arrival city: ATLANTA

Arrival time: 17:55:00

Leg 3/Flight N°: DL 101

Departure date: 21/02/2008

Departure city: ATLANTA

Departure time: 20:40:00

Arrival date: 22/02/2008

Arrival city: BUENOS AIRES

Arrival time: 9:45:00

-> Deze tijden zijn de plaatselijke, dus hier valt echter nog rekening mee te houden!

Als ik alles omreken naar Belgische tijd, zou ik zo'n 22u in de vlieger zitten, en met tussenstoppen erbij geteld 27u onderweg zijn alvorens in Buenos Aires aan te komen.
Hier zal ik dan opgepikt worden mee een busje (ik stelde mij zo een gammel dink voor waar nog nen hoop kiekes worde bijgestoempt, maar 't schijnt dat het er tegenwoordig toch iéts moderner aan toe gaat, fjoew!) om nog een 11u te rijden alvorens in Chovet (mijn dorpje gelegen in de provincie Santa Fe) aan te komen!
Een hele trip dus... we zijn er dus bijna, maar zeker nog niet helemaal

20-02-2008 om 22:56 geschreven door Mieke.  

Alé, hier zijn we dan toch nog is mee de rapte...
Ons voke eiste dak zou vertellen datm hier ondertussen ook goe is aangekomen.

Dezemorgen zijn we de dag ingevlogen met een anderhalf uur durend concert (echt goe, gen ordinair schoolkoor, ma een tof groepke!), we hebben achteraf ook ne cd van die manne meegekregen, echt sjow!
Daarna twee uurkes les (babbelen tijdens wiskunde en film tijdens engels)
Dan zijn we gaan eten, een heus kerstmaal!  Echt superlekker, een pluim voor de koks hier (en een dozeke Belgische pralinnen )
Ik heb ondertussen mijnen bedankstoer gedaan, dus nu ga ik nog wat profiteren van het goedgeluimde franse humeur en dan zal ik afsluiten met een nog twee uur durende franse les.
Vanavond mijn afscheidsfeestje, maar ben er zeker van dat dat fantastisch gaat worden!

Alé, vanaf de zondagavond moogde mij dus terug in het Belgiëlandje verwachten!!

Tot zéér gauw!  Kussen, Mieke!

21-12-2007 om 14:38 geschreven door Mieke.  

Zo, het laatste grote verslag is dan eindelijk af…  (voorzie een beetje tijd om dit te lezen )                                  De foto's en bevindingen van mijn laatste dagen hier zal ik later als ik eens tijd heb er wel opzetten!

Maandag 19 - vrijdag 20 november

Den dinsdag hadden we de laatste zwemles, we hebben dan maar besloten om de leerkracht L.O in het water te duwen, wat ons ook gelukt is! (Ik denk da'k ondertussen weet waaraan ik mijn 8/20 te danken heb, want toen ik om uitleg vroeg wist hij helemaal ni wa zeggen... )

De woensdagnamiddag ben ik mee Morgan naar Nantes geweest, om ne verjaarscadeau voor Sabrina en afscheidscadeautjes voor de Morgans familie te kopen...  Aangezien er weer veel stakingen waren en de treinen dus ni reden hebben we de bus moeten pakken.  Anderhalf uur later waren we dan in Nantes gearriveerd en we hebben ons daar weer goe geamuseerd en lekker gegeten   We besloten om 45min op voorhand terug naar het station te keren (dat nu als bushalte diende) om zeker te zijn da we ons bus ni zouden missen, want mee die stakingen weet ge nooit...
We hebben daar eerst een dik halfuur ant aanschuiven geweest aan een loketje, wat wilt zeggen datr nog 10min overschoten om ticket te kopen en naar bus te lopen.  Nu vond die madam het niet nodig haar te spoeien, en ze had meer interesse in de vent achter haar dan in ons.  Ik bestel dan nen aller&retour voor 2personen naar Challans en moest 8euro betalen.  Ik zeg dan nog: "Amai, da's den helft goeikoper as dezemorgen, het is voor twee personen hé", "jaja", zegt de madam, genne paniek.  Allé, een taffel van ik kan nimeer (ik zou bijna durven zeggen da ze nog erger is as mij ) en wanneer ze klaar was schoten er ons nog 4min over.  Dan zegt ze plots "Ahnee, het is toch maar voor 1 persoon, wanneer vertrekt elle bus?", waarop ik zeer ongeduldig en al ne stap in de weglooprichting antwoorde "binne exact 3min".  Uiteindelijk had ze het tweede ticket dan ook in orde en ikke en morgan (die al vertrokken was) dus glak twee zotten (en dan nog mee een niet kleine lamp in de hand) naar den andere kant van 't station gelopen om de bus nog te halen.  Wij komen het station buiten, en jawel, er staa nog een bus, ik zie op mijne gsm, en het was exact 19u30, de vertrek van de bus.  We wille instappe en die madam vraagt dus waarda we henne wille, en wist ons te zeggen da de bus die wij nodig hadden net de hoek was omgedraaid.  WAT EEN TELEURSTELLING
Er zat nix anders op om dan nog maar een uurke te wachten en iets te eten (wat de tijd sneller deed vooruitgaan) en wa boekskes te lezen in 'n gazettewinkelke (ja kwetet das marginaal )
Dan ma goe op tijd na de bus gegaan, die we dan ook in geen geval gemist hebben.
Nu hadden we de pech da daa ne serjeus aregen tip inzat (dieje int begin dacht da ik een Duitse zangeres was, wat zeg je daarvan Trottel ) dieje mij nu nog steeds nachtmerries bezorgd.  Ik hem van m'n leven zoveel schrik ni gehad, dus daar ga ik niet weder over beginnen...
Bon, thuis aangekomen waar tot mijn ontsteltenis mijn grote bed ingeruild was voor een klein beddeke, ik was dus degelijk -om het mee de Stein z'n woorden te zeggen- gedegradeerd.  Achja, zo wor ik m'n Nijles beddeke da nog steeds trouw op mij staat te wachten (hoop ik) weer gewoon...

De Michel en Sabrina hadden die week ook besloten om den diepvriezer is leeg te maken, waar nog veel varken in stak (zie foto's).  Dat wilt dus zeggen dat ik varkensoren - varkenspoten - varkenstong - en varkenslever geproefd heb .  (En da was ma goe vr ene keer zelle! heikebah)  

  Zaterdag 24 - Zondag 25 november

Normaalgezien moest ik zaterdagavond, samen mee Michel en Sabrina, bij mensen die heullen hond 'geadopteerd' hebben, gaan eten.  Eilek had ik daar al ni veel zin in, want die zouden toch praten over dingen waar ik nix mee te zien heb, en dat zou dus voor verveling zorgen.
Nu belde een meiske van mijn klas (letterlijk en figuurlijk nen engel dus) om te vragen of ik niet mee haar en twee vrienden mee iet wou gaan eten en bowlingen.  Ik zag da dus volledig zitten, en heb de anderen dus vriendelijk bedankt
Een uurtje laten stonden we dan mee z'n vieren op de parking van de cafetaria en ons avondje ging van start.  De vrijdag wou ik Laura mee hare neus in de seldersaus duwen door te zeggen 'hey, riekt daar is aan, da heeft ma ne rare geur', ma 't was mislukt.  Nu heeft zei dus wraak genomen en ikke, loempe kiek, mee menne neus in het framboos & slagroom dessert.  Ni zo'n erg want 't was goeie slagroom   Achteraf wou ze mee een lepelke de Silvain bekogelen, maar ze raakte prongeluk niet alleen de Silvain maar ook de tafel achter ons, allegoe da niemand daar iet van gemerkt had
Met een goed gevuld buikje richting bowling gereden, maar onderweg besloot de Xavier om ons 5 'tours gratuits' rond een supergroot rond punt te geven, goe ziek dus aan den bowling aangekomen
Een cocktailtje gedronken en dan de baan op (bowlingbaan wel te verstaan ) ik was al 2/3 beter as de vorige keer, dus zeer content   We hebben ons goe geamuseerd, en ik heb weeral meer volk leren kenne
Terug thuisgekomen trof ik de mamie aan.  Sabrina en Michel waren nog ni terug, dus hebben we maar een partijtje pijltje pik gespeeld.  Daarna mee z'n tweeën bed in gekropen (2 verschillende bedden hé )                   

‘s Zondags ben ik op tijd opgestaan want ‘t was Sabrina hare verjaardag.  Toen ik in de keuken arriveerde was ze al volop hapjes ant klaarmaken, ze was content dak haar kwam helpen en zeer boekkeg op de rest omdat die pas rond 11u30 zijn opgestaan en haar (en mij) alles alleen hebben laten doen. Allé, hier had ik dan toch een puntje gescoord
In de namiddag moest ze volleyballen, dus met z'n allen gaan kijken.
We waren net thuis toen haar vrienden kwamen om haar 36ste verjaardag te vieren.  Aan hapjes en drank geen tekort, en aan laweit nog veel minder (8kinnekes tss 4&6, en ouders die zeker niet minder waard waren).
Op de één f ander manier kon ik diejen avond helemaal geen Frans begrijpen of praten, het was echt verschrikkelijk maar ik denk dat het tekort aan slaap mij daar de parten heeft gespeeld...
Ben dan rond 23.30 maar bedwaarts getrokken na een 40-tal nachtzoenen uitgedeeld te hebben, maar 't heeft nog effe geduurd voordak de slaap kon vinden, geluidsdichte muren hebben we helaas niet


Maandag 26 - Vrijdag 30 november

Maandagnamiddag hadden we weer een 4uur durende test van Histoire-Geo, ik had echt geen * zin, daarbovenop moest ik na 20min al naar 't wc.  Ik heb dan maar besloten om enkel de vragen waar ik zin in had te beantwoorden.  Da is dus heel handig hier   Waarschijnlijk ga ik er nog zonen trek aan kunne geven da'k doe alsof 'k écht ni begrepen had wa'k mee die ander vragen moest doen zodat hij die niet gaat noteren   (de vorige test had ik wel flink afgewerkt, hoor!)  Er zat trouwens een Nederlandse cartoon tussen (een kip die Europese Gemeenschap heette en allemaal klein kiekskes die 'Mama!' riepen *oooh*)

De woensdagnamiddag heb ik mee Morgan, Marion, Marine & Emilie eten gaan kopen in de supermarkt, en hebben we da in 't school opgegeten (schoolcafetaria blijft hele woensdagnamiddag open!).  Het was plezant en ik heb ontdekt da de combinatie van kruidenkaas (boursin) met chips (kipsmaak) zeer lekker is                                         
Achteraf heb ik Prisci en een vriendin van haar geholpen mee Engels, man, hoe heb ik ooit kunnen denken dat ik er niks van kon, Engels leren in Frankrijk geeft je echt veel zelfvertrouwen
Dees week stonden Sabrina en ik ook in de gazet met een klein interviewtje en ne KLEURENFOTO , ik kwam 's morgens het CDI binnen en die madam kwam al mee een kopie en al naar mij toegelopen, marginaal , maar allé, 't was toch heel vriendelijk bedoeld.  Ook de koks hadden mij herkend   Ik ben trouwens in de week op de weegschaal gaan staan, en die zei mij dat ik sinds september toch 3kilo ben bijgekomen *hoi*.
Ik word hier in't school eilek wel heel hard bevoordeeld, zo krijg ik meer eten, mag ik als enige op hotmail & blogs, als het studie is ben ik 'prioritaire' om naar het CDI te mogen, kopies moet ik niet betalen, ik zal altijd en overal direct geholpen worden, echt ongelooflijk.  Ook het algemeen vertrouwen dat leerkrachten hier in studenten stellen is onaanzienlijk: geen enkel klaslokaal op wordt op slot gedaan (zo'n lokaal bevat meestal een pc, een dvd-speler, een filmspeler en een tv), als de directeur er ni is staat zijn deur toch steeds wagenwijd open (2pc, veeel documenten, zijn persoonlijke spullen,... allemaal in zicht), gistren moesten we iets filmen, we kregen de sleutel van de filmzaal mee: twee elektrische gitaren, zo'n bord om lichten te regelen, kostuums, veel breekbaar materiaal,...).  Er zijn hier ook geen regels omtrent thuisblijven: als je moe bent blijf je gewoon thuis, ge vult gewoon één kaderke in ( van de 24) met motief ‘moe’, en de klus is geklaard…  En het toffe aan heel da ding is da de leerlingen da echt wel appreciëren en daar geen misbruik van maken!

Vrijdag 's is Vanessa gearriveerd, hebben we samen (Vanes, Prisci en ik toch) ne film gezien op tv...


Zaterdag 1 & Zondag 2 december

Zaterdagmorgen rap ons kuisopdrachtje volbracht, en gaan winkelen om n kadoke voor Morgan te vinden, die vanavond haar afscheidsfeestje geeft
Wanneer die taak volbracht was zijn we naar 'les Herbiers' getrokken om de eerste openingsdag van Michel&Sabrina hunne winkel bij te wonen.  Dus... even wat reclam... wie geïnteresseerd is in Madagaskarische spullen moet daar zeker eens een kijkje gaan nemen
Tegen 20u waren we terug thuis, en om 20u30 ben ik richting Morgan's feestje getrokken.  Veel gegeten en gedronken (Sophie en ik hebben ontdekt dat vodka-punch zeer goed te drinken valt ), dus we hebben ons daar goe geamuseerd Het eerder 'tofste' volk van de klas was aanwezig, maar om 1u was alleman al naar huis, behalve ik en Jonathan (bleef bij Morgan slapen).  We kwamen dan op het geniale idee om iemand te zoeken die ons naar de discotheek zou willen brengen, en na die gevonden te hebben, was voor ons het feesten nog lang niet over   Het was echt supersjow, al dat puren techno was, ma na dieje Soirée Cartable kon ons da ni veel schelen.  We zijn der ook in geslaagd om op de foto te staan mee de DJ van de avond(jepjep, een vrouw )  Ons doel om samen toch eens 'tof' uit te gaan was bij deze vervuld, dus we konnen tegen een uur of 5 voldaan ons beddeke inkruipen.

Zondag stond er niets speciaals op 't program.  Vanessa was enorm triest voor de situatie thuis (ambras mee sabrina), dus ik heb die maar wa late doen.  Ik heb een afscheidsbrief aan Morgan geschreven, met gevolg da we dus ineens mee twee ant blijten waren.  Ferm zicht zelle, allegoe atr toen niemand de kamer is binnegekomen   Allegoe had de goede lieve Sint zijn kadootjes en chocola opgestuurd via ons moeke, voke, dn Taz en Annelies; (MERCI )  we hebben ons dan maar in een vreetbui gestort -het heeft geholpen ook, we konden al snel terug lachen-

Maandag 3 - Donderdag 6 december

's Maandags heb ik het eerste uur studie dus hoef ik pas om 9u20 op school te zijn, maar ik pak altij de bus.  Nu haddek eilek echt geen zin om op te staan, en vroeg dan aan Vanes of zij mij ni naar school wou brengen, zo kon ik nog 1u30 in bed blijven liggen, en zij maakte daar geen probleem van dus 't was geregeld
Het was vandaag Morgan's laatste schooldagje, dus we aten 's middags met bijna heel de klas samen aan 1 tafel.  Daar zijn de eerste traantjes al gevloeid...
Wanneer het dan zover was om écht afscheid te nemen, konnek meneige helemaaal nimeer inhouden.  Het is 100procent waar da ge supervriendschappen kunt opbouwen, maar oooh wat is het moeilijk om afscheid te nemen!  Ik ben er nog nooit in geslaagd iemand zoo snel te vertrouwen, en als 'beste vriendin' te beschouwen als Morgan.  Het is ongelooflijk wat die hier voor mij betekent heeft!  Wij waren dan ook ALTIJD samen, moeilijk die te laten gaan...  Maar ik kijk al uit naar de dag dat ik haar in Australië kan opzoeken en omgekeerd, jep, mijn grenzen zijn weeral verlegd!  
Het rare was, wanneer wij nog mee twee samen achterbleven, begon die ineens superhard te wenen, en ik bleef zo serjeus as kweeniwa.  Nog 10min in elkanders armen ons Frans avontuur ant overlopen geweest, en dan mee een laatste handzwaai elks een andere straat ingeslagen...
Thuisgekomen heb ik haar brief da ze mij gegeven had gelezen, en toen kwam het besef toch wel, ik heb echt ant blijten geweest as een klein kind, zelfs 's nachts nog blijtes wakker geworre... Den dinsdagmorgen zag ik er dan ook uit als een buitenaards wezen (vgl met die mensen die in 'beautiful-programs' hun ogleden hebben laten opereren), ik had pcies ne pier onder en boven mijn oogranden steken, mottig zicht ze maat   Volle moed na de de bushalte gewandeld, maar die moed zonk me al snel in de schoenen.  Dus idd glak een geit blijtes op 't school aangekomen, ma alleman was echt superlief, en begreep mij volkomen.  Na veel getroost ben ik er toch weer bovenop geraakt   'k Verschoot wel vanmeneige da'k zo emotioneel was, amai.  Da afscheid hier van alleman ga nog wa worre...
Den troost den dinsdag was wel dat' 's middags frut was (zonder mayonaise, mo kom )

In de loop van dees week ook nieuws uit Argentinië gekregen: papa Raul, 58jaar, boer ; mama Liliana, 52jaar, huisvrouw ; zus Marisabel, 17jaar, houdt van dans.  Dorp: Chovet, Provincie: Santa Fe. 
Ik had al direct een mailtje gestuurd, maar da e-mailadres bleek unavailable te zijn, dikke paniek natuurlijk
Maar ondertussen speelt ene Gonzalo mijn reddende engel.  Hij had mij een mailtje gestuurd om te zeggen dat Marisabel geen pc heeft en haar e-mailadres dus vervallen is.  Hij heeft mij echt al super op mijn gemak gesteld, ik zien Argentinie in elk geval al 100procent zitten (hij zei dat ze al zeer, maar dan ook zeer nieuwsgierig waren naar mij, dak alles moet opschrijven wak daar wil doen, en hij zal er voor proberen te zorgen da da in orde komt, ik woon in een proper, ongevaarlijk dorp, hij praat maar over discotheken en zwembadfeestjes, hij schijnt deel uit te maken van de populairste groep van de school,... )  Ik hoop dak ook snel wa meer van mijn familie daar hoor...

Ik probeer nu optimaal mee iedereen hier om te gaan, echt tof  hoe alleman hier spontaan is!  Er is echt ma 4man van de 30 die ma stoem zijn
Morgan is ni vergeten, mo we trekke onze plan hier ook zonder haar, en er wordt terug vollenbak gelachen!   Laat ons zeggen dat haar vertrek naar het einde van de wereld, toch niet het einde van de wereld is

Vrijdag 7 - Zondag 9 December

De vrijdag had den Bruno nog eens zin om te koken, hij wou een 'Soirée crêpes' houden.
Ik heb twee pannekoeken met hesp en kaas erin gegeten (echt lekker, maar wel zwaar), en daarna ne pannekoek geflambeerd mee rhum (duh! ), stukskes banaan erin en gesmolten nutella, afgemaakt mee slagroom.  *HEMELS zeg ik u*

Zaterdagmorgen stond Pauline al aan mijn deur (klasgenote).  Ze had mij uitgenodigd om met haar en haar ouders mee naar de kerstmarkt in St. Nazaire te gaan, en tegen kerstmarkten zegt Mieke geen nee                                                                                                               Het jammere aan de zaak was dat het stormde (maar écht stormde) en er bijgevolg maar 4kraampjes open waren.  We zijn dan maar een plaatselijk shoppingcenter ingedoken, en hebben onze dag daar doorgebracht
Ik vond het in elk geval ni zo erg, ik heb St. Nazaire nu ook eens gezien, het had natuurlijk wel super geweest moest het goei weer geweest zijn, ma kom   Echt supervriendelijke ouders, ik heb achteraf zelf een kadooke gekregen als herinnering aan den dag dak mee hun heb doorgebracht... Zot ze   ( Amai Stefanie, da doe mij zo hard aan u denken, gij zei ok alta 'zot ze' )
's Avonds thuisgekomen bleek ik alleen te zijn, heb dan maar een warm douchke gepakt en de schoonmama gebeld (aangezien de Stein weeral op trip was ).  Twee uur later kwam Sabrina thuis en vroeg ze of dak nog geld genoeg had om op restaurant te gaan.  Ze hadden afgesproken in nen Thai mee wa volk van de volleybal.  Ik heb daar iets suuuperlekkers gegeten: scampi's en St. Jacobsvruchten met een pikant sausje, gecombineerd mee speciale rijst.  Jaja, m'n bordje was binnen de kortste tijden leeg                                                         Ik heb al eens verteld dat er hier ook een Duitse uitwisselingsstudente zit, die enkel mag uitgaan als ik erbij zou zijn.  Het leek ons nu de geschikte moment, omdat Solange, een Mexicaanse, ook een vriendin van die Duitse (Valerie) is en er ook bij was.
We zijn dan met z'n allen (Bruno, Prisci, Sabrina, Soizic (vriendin v Sabrina), Solange, Valerie en mezelf) naar den Akropole gereden en we hebben daar ons feestje verdergezet.  Het was echt kei plezant, goeie muziek en al, en weer toffe nieuwe mensen leren kennen...

De zondag heb ik m'n eerste valies al ingepakt, aangezien ik massa's kleren in m'n kast had steken die ik toch niet meer zou kunnen dragen, en om mijn 'oh nee ik moet alles nog doen op de laatste moment' te voorkomen
's Avonds stond er koeientong op het menu, maar aangezien ik dacht dat ik da vorige keer al geproefd had heb ik vriendelijk bedankt gezegd, maar nu bleek da vorige keer varkenstong te zijn, en aangezien da toch nen andere smaak heeft kon ik da dus ook weer proeven.  (besloten dat ik het toch liever bij frut en curryworst hou )


Maandag 10 - Dinsdag 18 december

Dees week hebben we ons rapport gekregen, per post.  'k Kwam thuis en Sabrina bleek ni zo goe gezind, 'k doecht oei, da zal commentaar zijn dak te veel babbel in de les (jawel, nog steeds, zelfs in 't Frans is 't sterker as mezelf ), ma eilek was ze gewoon 'ongerust' omda ze ni kon begrijpen waarom da'k zo'n goei punten had, aangezien ik thuis nooit iets heb uitgestoken.
Ik vind het zelf ook wel een beetje bizar hier als buitenlandse als 2de van de 33man te eindigen, want ik heb hier nog geen 100ste gedaan van wat ik in België voor school deed (da beloofd dus ), en mijn eindresultaat is exact hetzelfde.  Mss ligt het er ook wel aan dat ik hier mee jongeren van 2jaar jonger in de klas zit... of gewoon het Franse leersysteem.  In mijn ogen en ondervindingen vind ik het alleszins veeeeeel gemakkelijker, en minder stressie als in België (we hebben in totaal 2 officiële huistaken moeten maken, 4doordeweekse testen gehad & 3mondelinge dings voor de klas en da mochte dan nog van 't papier aflezen ook...).

We hebben ook eens eend op het menu gehad, ik dacht al, "oh nee daar gaan we weer", maar eilek was da echt wel lekker (sorry, Gert), belachelijk dak altijd schrik heb gehad om daarvan te proeven...

Ik heb eilek zo goed als het hele weekend alleen thuisgezeten.  Michel en Sabrina waren aux Herbiers voor hunne winkel en zijn pas zondagavond teruggekeerd, Vanessa is pas zondagavond gearriveerd, Bruno, Prisci en Erwan moesten vrijdagavond bij de ouders van den Bruno gaan eten, de zaterdag zijn die kerstinkopen gaan doen in Nantes heel den dag, maar ik moest thuisblijven om den Erwan naar de voetbal te brengen... 
Moja, zo heb ik rustig den tijd gehad om alles een beetje op orde te brengen in mijn kamer, en heb ik veeel tv gekeken

Gisterenmorgend (maandagmorgend dus) heeft Vanes mij nog is afgezet aan 't school omdak een uur later les had.  We kwamen dan ineens tot het idee dat de leste ker is dak die gezien heb want die komt volgend weekend ni overhuis.  Hier dan ook afscheid genomen, en der zijn toch weer traantjes gevloeid

Nu is 't dinsdag, en ik heb besloten mijn blog bij deze effe stop te zetten.  Ik gan der hier verdekke nog wa van profiteren ipv altijd maar verslagen te tippen   Binnen een week zit ik al terug in Nijlen se, 't is rap gegaan, veeel sjow mensen leren kennen, toffe dingen gedaan, kan nu mijne plan wel trekken in 't Frans...
De vrijdag doe ik normaalgezien nog een afscheidsfeestje in den bowling, ik hoop alleszins da de meesten kunnen en mogen komen...
't Grote afscheid zal hier nog zwaar worden, maar ik denk da da eerder een goei teken is   Zot hoe da da hier allemaal zo snel is gegaan!

Ik heb alleszins geeen spijt van wat ik begonnen ben!  & De Vendée zal in elk geval voor altijd zijn speciale plaatsje in mijn hart behouden!!

Saluuuuuuut!  En een alvast een vrolijk Kerstfeest en prettige feestdagen gewenst

Bisous, Mieke

18-12-2007 om 10:15 geschreven door Mieke.  

Hey hey,

Alle foto's staan tot nu toe op het web!  Verslagen volgen!  Veel kijkplezier

Bisous, Mieke (die in een ongeloooflijk goede bui was vandaag :-p)

P.S: veeeeel succes aan alle blokkende beesten dare (en ook aan de niet blokkende die in feiten toch zouden moeten blokken... )

12-12-2007 om 21:52 geschreven door Mieke.  

Donderdag 8 november

Terug school.  Aangezien we vorige keer door mijn schuld de bus gemist hadden, heb ik nu het zekere maar voor het onzekere genomen en heel vroeg opgestaan.  Ik was dan ook als eerste klaar, *fier*   Afscheid genomen, en 'back to reality'.
De leerkrachten Frans en Wiskunde waren nog steeds afwezig, dus het zouden weer twee chilly schooldagen worden.  'k Was eilek toch blij dat 't school terug begon, zo zag ik alleman terug en wist ik wa doen in de loop van den dag

Vrijdag 9 november

Het school was weer rond half12 gedaan.  'k Heb me Morgane ne film gehuurd en dieje hebben we in de namiddag samen gezien.  We zouden ook gaan joggen, maar de film was eilek zo saai da we nadien allebei bekan in 't slaap waren gevallen, dus veel zin om sportief te wezen hadden we niet meer
Ik was diejen avond helemaal alleen thuis en er was nix te doen dus ik heb nog een ander filmke gezien en ben dan redelijk op tijd gaan slapen...


Zaterdag 10 november - Zondag 11 november

Verjaardagsfeestje van Laura (meisje uit m'n klas).  Morgane opgepakt en tegen 19u bij haar aangekomen.  We hebben veel an 't praten geweest en gedanst.  Achteraf gekaraokéd - oh wat een ramp - (en ni alleen ikke zelle ) en een spel 'waarheid-durven-of-doen' ingezet (dat deed mij denken aan den tijd op bosklassen in 't 5de leerjaar, haha - Leen herinnert zich dat zeker ook nog -)  Op de een of ander manier was 't dan ineens 5u dus hebben we de grootste rommel uit de weg geruimd en zijn we gaan slapen.  Da was echt een dikke 'merde', naast die hun huis staat een kerk die om het KWARTIER haar klokken slaat, om 8u kon ik het nimeer aan dus ben ik maar opgestaan.  Ook Laura was al wakker, we hebben de tafel gedekt en de rommel van vorige avond (nacht) opgekuist.  Die haar vriendje is patissier, dus we hebben lekker geontbijt   (Doemme, waarom ben ik er nooit opgekomen om ne patissier te versieren? )
Na het ontbijt heeft Laura ons haren hof rondgeleid.  Die hebbe nen toren van een oud kasteel in hunnen hof staan, da's wel grappig.  Het was daar dus echt superromantisch, behalve datr naast hun een bos is da gebouwd is op een voormalig kerkhof (en die doden liggen daar schent nog, akket goe begrepen heb ).
Tegen de middag terug in Soullans beland, waar uiteeeeiiiindelijk de chauffage aangestoken was! *whiee*
's Avonds heb ik mij laten overhalen tot een wedstrijdje vogelepik mee Prisci, Bruno, Sabrina en de mamie.  Ik heb ni gewonnen, en toch was 't plezant, straf hé voke   (maar ik heb de ander late winnen natuurlijk, zoals da ge in m'n boekske geschreven hebt)

 

Maandag 12 tot Donderdag 15 november

De schoolweek goed ingezet door mijn bus ('s avonds) te missen...  Ik bleef dus zieleg en alleen achter in een buskotteke in de pikkendonkere   Daarbovenop was het nog eens koud en regende het.  Na daar zo ongeveer een uur (ni overdreven) dutserig te zitten is mijn reddende engel mamie Marie-Claude mij komen oppikken.  Hier hebde dus alleen maar schoolbussen, en a ge die dus mist (wa ni zeer onwaarschijnlijk is want daar passeren zo'n 50-tal bussen, en soms halen die elkander in, dus ziede die ni passeren) dan kunde uwe plan trekken.  Ik had ni gedacht dakket ooit zou zeggen, maar: LEVE DE LIJN

's Woensdag ben ik naar n voetbalwedstrijd van den Erwan gaan zien, na afloop heb ik het Soullandaise voetbalteam mee kunnen helpen hun douche te geven. (Dan toch blote vente(kes) gezien )  Den Erwan had 3 goalen gescoord, dus ik mocht nog is komen

Den donderdagavond was ik alleen thuis toen er opeens werd aangebeld.  Staatr een madam mee een valies voor de deur, 'k doecht oei, weer een uitwisselingsstudente die haar familie beu is of andersom...  Verkeerd gedacht, het was blijkbaar 'lingerie-avond'.  Alleen was Sabrina da stiekem vergeten, dus moest ik haar bellen en ze zou snel naar huis komen.  Ondertussen die madam iet te drinken gegeven en haareige late installeren aan de grote tafel.  Dan werd er weer aan de deur gebeld, vriendinne van Sabrina die ook aan de 'sessie wilden deelnemen'.  Na een dikke 50min kwam Sabrina eindelijk thuis, die heeft me dan nog dingen laten passen ook (ik MOEST ), jaja, dat was me een raar avondje...


Vrijdag 16 november

De Michel is terug thuis gekomen van Madagascar.  Hij had voor ons allen een souvenirreke bij, en voor mij het schoonste, haha, Sabrina was jaloers .  Ik kreeg een zelfgevlochten rieten zak(ske) om 's zomers mee naar 't strand te gaan...  we hebben er dan maar ineens ene op gedronken (op de zomer hé )
We zouden nix doen diejen avond want iedereen was ongelooflijk moe.  Toen ik menne slaapweltoer bijna afgerond had, trok ik naar 't schijn ineens lijkbleek weg.  Warm en koud tegelijk en een heel voetbad vol overgegeven (ik was ni rap genoeg om de stop eruit te trekken ).  Achteraf voelde ik mij nog steeds ni goe, we hadden trouwens helemaal ni veel gedronken, maar volgens de kenners is de 'vin nouveau' mij ni goe gepasseerd...  Sabrina had ma schrik dak ergens ging neerstuiken, ik zag echt WIT, ni normaal, ik had schrik van meneige ak in de spiegel keek (nee voke, daar make we geen grappen over ), ze bleef zelf aan de deur van 't wc mee mij staan praten
Dat was dus een serjeuze domper op de avond...


Zaterdag 17 - zondag 18 november

‘s Morgens voelde ik me nog niet echt kiplekker, maar da’s tege de namiddag overgegaan.

‘s Avonds mee den Bruno en Priscilla kebab gaan eten.  Jaja, Mieke at schaap , en 't was nog lekker ook!  Daarna zijn we gaan bowlingen, maar we moesten 45min wachten totda er een baan vrij was dus hebben we voordien maar gepijltjepikt.  Over de resultaten van dat parijtje vogelepik en daarna een spel bowling spreken we niet, ik was om het bij één woord te houden gewoonweg rampzalig
Achteraf nog ene gaan drinken in een bar, gezellig caféke, goeie muziek, maar toch was den ambiance geen 100 procent (als Priscilla ni in hare goeie is, valt er eilek nix mee te beleven... )
Toen we terug aanreden hebben we een wildplassende man van zijn schuilplaats ontdaan en dat vond ik wel grappig...

De zondag was de mamie jarig, we hebben 's middags konijn gegeten (jaja, ik heb flink alles opgegeten wa opgeschept wier!) en in de namiddag zijn we voor Sabrina gaan supporteren op de volleybal (tevergeefs).
Daar heb ik blijkbaar ne verantwoordelijke indruk achtergelaten op de gastmoeder van een Duits meisje die ook in Challans woont.  Ze vertelde mij da ze het jammer vond da ze ni mag uitgaan, want ze is tenslotte toch 17 en woont 5min van de discotheek.  Gisteren is Sabrina Valérie (die Duitse dus) en haar moeder tegegekomen in de supermarkt, en de moeder had gezegd da Valérie mocht gaan dansen, enkel en alleen als ik er bij zou zijn   (dat doet mij een beetje aan u situatie van in den tijd denken, Lien)  Jaja, die voorbeeldige Mieke... ge gaget nog mutte gelove, voke (ons moeke heb'k al lank overtuigd )

06-12-2007 om 17:57 geschreven door Mieke.  

05-12-2007 om 18:02 geschreven door Mieke.  

30-11-2007 om 14:54 geschreven door Mieke.  

Herfstvakantie deel 1

Hier is ie dan eindelek: deel 1 van het grote verslag. 
Wel minder gedetailleerd en boeiend dan voorzien, maar kom, 't is beter dan nix

We hervatten waar we gebleven waren... de herfstvakantie.


Vrijdag 26 oktober

De leerkracht Frans was al n heel week afwezig dus dat wilt zeggen 8uur minder les (6uur Frans + 2studie-uren die wegvallen, want als je tudie hebt, maar daarna geen les meer mag je naar huis.  Vrijdag hadde we dan nog eens de chance dat ook de leerkracht Wiskunde afwezig was, dus we mochten na 3uur les naar huis...
We hadden mee wa vriendinne van de klas afgesproken om naar de 'Soirée Cartable' te gaan in een discotheek in St. Gilles, om de vakantie goed in te zetten.  Morgane is in de late namiddag naar ons gekomen, en is 's aves blijve eten.  Dan hebben we nog wa zot ant doen geweest, éne gedronken en dan zen we vertrokken naar onze soirée.  We hadden er veel te veel van verwacht, het was eilek echt een opdondertje (?): slechte muziek, keeei veel volk (bij elke stap da ge zette wierde bijna omveir geduwd), tequila zonder zout noch citroen (Kim!), als er op de zetels niemand lach te slapen dan was er op gekotst,... het was echt 'dégulace' om eens een Frans woord te gebruiken.  Het enige 'schoon' dak me van dieje avond nog kan herinneren is da as ge buite gaat in den 'hof' van die discotheek da ge uitzicht op zee had, da was wel super...  Voor de rest zo goed en zo kwaad als het kon de tijd verdreven.  Leve de Belgische fuifkes toch maar


Zaterdag 27 oktober

Ik ben 's avonds mee Sabrina naar Noirmoutier vertrokken om ons bij Bruno, Priscilla en Erwan te voegen.  We hebben van heel de rit (ongeveer n uur rijden) de muziek ni opgezet dus da wilt zeggen da we goe gepraat hebben, in 't Frans dan nog wel!   De grootouders van den Bruno hebben daar een vakantiehuizeke mét open haard, het was echt supergezellig om nog eens warm te hebben want thuis in Soullans hebben we genen openhaard en de chauffages macheerden ni, dus het was écht koud binnen (in de namiddag was's buiten zelfs warmer as binnen, en da is ni echt normaal in november) (en ja oké, ik ben ok wel een bikke ne kouschijter…)  We hebbe ons dus in 't salonneke voor den open haard genesteld en nen aperitief gedronken en zelfgemaakte lookbroodjes gegeten.  Nadien hebben we geraclettet (je weet wel, een soort panneke om kaas in te late smelten), da was heel lekker, maar ik zat ongelooflijk snel dik, 't was genne loechte kost.
Nog wat nagetafeld en dan een 'huisfuifke' ingezet, met z'n vijven ant dansen geweest (Erwan kan nogal showkes geven, amai) en dan bed in.


Zondag 28 oktober

's Morgens rond een uur of 8 opgestaan want we zouden naar de 'pêche' (nen hoop rotsen mee al dan niet zee erop) gaan.  Geontbijt en dan gewapend mee iets da veel weg had van een houweel, een emmerke en watersandalen richting zee getrokken.  Die hadden we na zo'n 5min wandelen bereikt dus we konden beestjes beginnen te zoeken.  Den Bruno heeft voorgedaan waar ik wat moest zoeken en dan ben ik zelf aan de slag gegaan.  Na zo'n klein uur had ik ochermekes 5 pallourdes, een garnaal die ge moest zoeken mee n vergrootglas en een evengrote krab gevangen.  Den Bruno daarentegen had nen halven emmer vol, allegoe dak dus ni van eigen vangst alleen moest eten... 
Ik ben mee Sabrina richting dorp gekeerd om brood, groenten en kruiden te kopen en toen we winkels etc passeerden die mij bekend voorkwamen vroeg ik me af of we ver van 'Bois de la Chaise' zaten.  Ik ben twee jaar geleden 10dagen in Noirmoutier geweest op een soort van 'taalkamp' en ik kon mij ineens echt veel dingen terug goe voor de geest halen.  Bleek dat ik goed geraden had, en we hadden nog tijd over dus we zijn naar 't ‘vakantiehuis’ gereden waar ik toen zat.  Echt super om daar terug te komen: het strand, die huttekes, de brug, ijsjeswinkel,... ik heb aan die trip toen echt goei herinneringen overgehouden en 't gaf een supergevoel om daar nog is te komen, 'k was echt content da allemaal nog is gezien te hebben. *Nostalgie*
Achteraf terug naar la Madeleine (waar da wij zaten te Noirmoutier) gereden en ‘onze’ vangst (die in het totaal toch zo'n 40euro waard bleek te zijn) klaargemaakt.  Om 16u konden we dan eindelijk beginnen middageten, maar het was het wachten waard geweest.  Mhm,... die zeebeesten waren echt lekker, behalve een rauwe pallourde die ik must proeven, bweik, da proefde naar pure zee!  Ik weet het Nederlands woord voor pallourde ni want ik heb da voordien nooit ni gegeten, maar het ziet er uit als een mossel, maar dan mee schelpen die ge zo op t strand vindt...  In den oven mee look en één f ander groen kruid is da echt superlekker!  Na het eten mee Erwan en Sabrina terug richting Soullans gereden om  het koppel nog wa alleen te laten nagenieten.


Maandag 29 oktober

Niks speciaals gedaan, wa uitegerust van 't weekend en tv gekeken (den Erwan moest z'n huiswerk diejen dag maken, vandaar).  's Avonds laat is Vanessa gearriveerd.

Dinsdag 30 oktober

Uitgeslapen.  Spellekes mee den Erwan gespeeld + pasta en groenten gekookt in de voormiddag.  's Namiddags mee Vanessa ne veeel te voorspelbare film gezien en dan kwamen we op het idee om 'Halloween' te vieren.  Met z'n twee naar de supermarkt gereden om chocola en snoep te kopen en dan nen horrorfilm uitgekozen.  Als den Erwan 's avonds in z'n bed lag hebben we het goe donker gemaakt, en ons mee n geheim potteke snoep, zakskes chocola en nen dons (want het was nog steeds superkoud) in de zetel genesteld.  Vanessa zei da Sabrina beter ni wist da we snoep en chocola gekocht hadden, en aangezien die nog in de keuken bezig was hebben we ons snoep maar onder den dons verstopt.  De film (Saw3) gestart en het horrorren kon beginnen...
Op ne gegeven moment scheurt Vanes haar zakske chocola open en jawel, al die bollekes vallen eruit (inderdaad, we hebben ook onze onhandigheid gemeen ).  We hebben zo subtiel mogelijk alles proberen bijeen te rapen en dan verder film gezien.  Uiteindelijk lag Sabrina al in bed en was de film gedaan, we waren het beiden eens datm heel goe was.  Vanessa sta recht en just bove de rand van die haar broek heeft die een heel bruin plek, ik moest er natuurlijk aan   Die trekt den dons weg om te zien waar ze ingezeten had, en jawel, er was een heel bruin veeg op de (gelukkig lederen) zetel, just of die had van de schrik in haar broek ge* (om geen vuile woorden te gebruiken). Mé twee superstrijk gegaan, we hebben echt moeilijke momenten gehad aangezien we geen lawaai mochten maken.  Alé, ook ik sta recht en pak den dons helemaal weg en ook op mijn plaats lag een bruin hopeke chocola, we doechte mee twee da we doodgingen, letterlijk op de grond gelegen van 't lachen!  Toen ik in m'n bed lag hoordek Vanes nog lachen op 't wc, en ook ik heb nog wa lachaanvallen gehad alvorens in te dutten...  Ons avondje horrorren was dus eerder een avondje gibberen geworden, maar ik vond het echt superplezant!

Woensdag 31 oktober

Vroeg opgestaan want we zouden, na veel zagen van den Erwan, een bezoekje brengen aan de mémé in bretagne.  Rond een uur of negen vertrokken en na vier uur (!) rijden ons doel bereikt.  Nu was de mémé vergeten da we kwamen, dus ze had geen eten voorzien.  We zijn dan maar naar ’t dropke gereden (nog een kleiner gehucht dan Soullans, buiten een kerk en kerkhof was er een bakker, een caféke en n klein supermarkt te bespeuren)  om inkopen voor het middagmaal te doen.  Nu bleek da de koffer nog vol eten stak da de mémé was vergeten uit te laden en wanneer Sabrina iets wat ooit een bloemkool had moeten voorstellen in de vuilbak wou steken sprong da helemaal uit elkaar, jaja, we hebben weer kunnen lachen, ’t was echt een marginaal zicht .  Terug ten huize mémé hebben we het middagmaal voorbereid, en ik heb me mee de mayonaise bezig gehouden, en al zeg ik het zelf, ik kan echt goeie mayonaise maken nu (ma ge wordt er wel dik van ).  Na het eten zijn we met z’n allen naar het kerkhof gewandeld om de pépé en het jongere broertje van michel (op z’n drie jaar overreden door nen tractor ) te bezoeken .  Op een gegeve moment begon de mémé in ne struik te heusse, en nen halve minuut later had ze twee vodden en een kuismiddel bovengetoverd, da vond ik eilek wel grappig.  Wat me ook opviel is da de mense hier op ’t kerkhof veel lawaai maken en lachen en... was redelijk raar.  Het waren ook allemaal familiegraven, soms zelfs één graf voor 8personen, kheb geeneen ‘enkel’ graf tegegekomen...
Tegen een uur of vijf dan terug richting Soullans getrokken, maar na veertig minuten kwam Sabrina tot de conclusie da ze haar worsten vergeten was, en we maakten dus nen demi-tour .  Da wilt dus zeggen da we anderhalf uur verloren hebben voor een paar worsten, da snapt nu toch geen mens, allé, ikke toch ni .
Wat later kreeg ik telefon van Marine, een meiske uit mijn klas om te vragen of ik geen zin had om mee hun mee te gaan stappen in Challans dieje woensdagavond, maar ik kon spijteg genoeg ni mee want zouden veel te laat thuis zijn... Ik eindigde dus mee een "amuseer jullie en tot maandag", waarop ze heel verbaasd vroeg wat er maandag te doen was.  Nu bleek da we anderhalf week herfstvakantie hebben hier, en ’t school dus den donderdag pas terug zou aanvangen, alta handig om te weten
Ik moest eilek al heel lang naar 't toilet, maar dorf da maar ni te zeggen want ik herinner mij da os voke daar in den tijd toch ook ni mee kon lachen als ik terwijl we in den auto zaten zonodig naar 't wc moest... Op den duur kon ik écht nimeer inhouden (khad m'n broeksknop zelf al ope gezet ), dus heb ik toch durven vragen om even te stoppen. Vanes zo content as iet, want die zat namelijk mee hetzelfde probleem as mij.  We zijn dan gestopt aan 'n shoppingcenter, en we hemme echt glak twee zotinnen naar 't toilet gespurt, redelijk belachelijk   Ik weet nu in elk geval wat ik (niet) moet doen om goede punten te halen voor de spurt tijdens de lessen L.O
Rond half11 eindlek de thuishaven bereikt, nog een snel hapje gegeten en beddeke ingedoken.

Donderdag 1 November

Wat we diejen dag gedaan hebben herinner ik me niet zo goed meer, den avond daarentegen

We zijn begonnen mee warme hapjes te maken (zo'n dings da wij normaal mee Kerst bestellen bij den bizar, maar dan een beetje veeel economischer).  Tegen dat die geprepareerd waren, kwamen Sabrina en de Mamie thuis, dus konden die den oven in, goei timing! 
We hebben dan maar ineens den aperitiefgenomen: een glaasje schuimwijn, want Bruno en Prisci waren weeral n maandje langer samen (ikke en de Stein trouwens ook, da ga trouwes gemakkelijk vooruit a ge zoveel in't buitenland zit ).  Ons hapkes vielen goed in de smaak, we weten nu da we de volgende keer twee plateau's mutte maken, en ik schrijf zeker het recept op om thuis nog eens uit te proberen
Dan hebben we gegeten.  Prisci werd op ne gegeve moment echt knalrood- - nu bleek da die prongeluk twee rode braziliaanse pepers gegeten had, en da was dus serjeus afzien   De mamie die alle pepers eet en meestal ni pikant vindt heeft dan ook maar eens geprobeerd en zei toch dat het serjeus pikt in de keel, haha en als die het al vindt...
De sfeer zat er goe in en Sabrina besloot om de 'grote flessen' dan nog maar eens boven te halen: ik denk dat het een soort cognac is, nen digestief in elk geval, hier met de keuze tss peren- en mandarijnsmaak.  Den Bruno kwam op het geniale plan om de glazekes op te warmen, in brand te steken, en dan u hand daarop te leggen zodat da glaaske 'aanzuigt'.  Ikke natuurlijk grote schrik om mij te verbranden in 't begin.  Den eerste keer dak da probeerde: mijn glaaske natuurlijk tege de korst, maar gene paniek, de flessen waren nog ni leeg
Op den duur lukte het mij ook om een danske te placeren mee n glaaske aan mijn hand, 'k was echt superfier.
En aangezien één altijd naar meer smaakt, hebben we ons daar wel efkes zoet mee kunnen houden .
Rondt een uur of één haakte de mamie en Sabrina af want die zouden de vrijdag gaan werken in 't huis van de mamie.  Bleven we nog mee vier over.  Den Bruno was plots verdwenen, maar 3min later stonnem daar terug mee n fles smirnoff, fles boomerang en fles whiskey. We hebben dan mee z'n vieren nog een uurke dobbelstenen ant werpen geweest met het doel die flessen te ledigen, wat ons dan ook gelukt is.  Tegen het eind van 't spel kwamen er verhalen boven als: "vorig jaar hebbe we da ook eens gedaan mee Maaike, en Vanes die sliep daar toen bij in 't bed en die heeft dus in da bed overgegeven en..."  Aangezien Vanessa dieje nacht bij mij zou slapen heb ik maar snel mijnen tactiek veranderd zodat of Prisci of Bruno moesten drinken, allegoe da ze mij da op tijd verteld hebben
Als de flessen leeg waren zijn we onzen tram ingedoken.  Vanessa en ik vonden da we nog veel te actief waren dus we hebben dan nog maar eens besloten gezellig een horrorfilmke in ons bed te zien.  Twinteg minuten later leek het ons beter de film 's morgens voort te zetten want we hadde mee twee onze klop gekregen en ne Franse film mee n half oog zien is geen goei idee
't Was plezant geweest, we zijn voldaan in 't slaap gevallen…

26-11-2007 om 00:00 geschreven door Mieke.  

Hééj,

Ik ben vandaag redelijk slecht gezind... Gisteren drie uur ant tippen geweest om da blogdink hier op peil te brengen, nu blijkt datr via dn blog iet is misgelopen en da mijn bericht ni is toegevoegd. Al chance had ik het eerst in een word-document gezet, dus dat zou ik normaal in de prullenbak moeten terugvinden.
Wel... De kerel dieje vorige keer mijn sessie heeft gesloten zonder iets op te slagen (een uur blogwerk naar de boem), heeft gisterenavond toevallig alle prullenbakken leeggemaakt met gevolg dat ik dus ALLES kwijt ben.

Ik vind vandaag echt de moed niet om da bij te werken, maar ik ga dees weekend Sabrina hare laptop opeisen, en ik belooof da alles tege maandag terug in orde zal zijn!  Mss dat ik ook de toelating krijg de foto's van mijn (bijna afgelopen) Franse reis up te loaden... Wie weet   Blijf optimistisch zou ik zo zeggen...

Xxx

23-11-2007 om 12:38 geschreven door Mieke.