Via Steyregg, Abwinden, Enhagen, Mauthausen, Baarn im Machlande, Mitterkirchen, Mettensdorf, Eizendorf
67 km (8642 - 8709)
In de voormiddag regen en onweer mét plensbuien, in de namiddag droog en een beetje zo'n, 's avonds opnieuw regen en onweer
___________________________________
Ik heb vannacht goed geslapen. Dat scheelt een stuk. Het ontbijt bij de huisbaas is redelijk, maar toch niet meer dan dat. In de verte hangt dreigend een onweersbui. Ik kijk op een Oostenrijkse buienradar: het zou moeten droog zijn vanaf 9.30 uur. Dus ik blijf braaf binnen tot half tien en ik start licht gekleed. Ik vertrouw de klimatologische voorspelling van de buienradar. Tot de waterkrachtcentrale van Abwinden gaat het goed, maar dan openen de hemelsluizen. Ik heb te weinig tijd om mijn regenkledij aan te doen. Mijn poncho heb ik vlug aan. Het regent gedurende een uur puttekes in de plassen. Nergens een plek om te schuilen! Drijfnat kom ik aan bij het veer. De veerman brengt mij tot Mauthausen. Iets verder vind ik in het portaal van het apothekersmuseum een plek om te schuilen, een beetje af te drogen, regenbroek en fietsoverschoenen aan te trekken. Een paar mensen van de Neo-Apostolische Kirche (nog nooit van gehoord) komen een sigaret roken in het portaal en bekijken dat verzopen kieken argwanend en meewarig. Moet ge nu op zondag fietsen in de regen? Ik hoor het hen denken.
Ik rij verder als de regen wat geminderd is. Deze keer is alles onder controle. Die buienradar van Oostenrijk kan voor mijn part van de radar...
Hoedanook, nu ik mijn regenkledij aan heb ... komt de zon er stillekes door. Gezwind rij ik verder: mijn gele poncho bolt zich op door de wind. Moet een schoon zicht zijn. In Mitterkirchen hou ik halt bij een kraampje en eet ik een pistolet met Leberkäse. Dat smaakt. Ik trek alle regenkleren weer uit want de zon is nu volop van de partij. Ik besluit niet veel kilometers te doen en een plek te zoeken in Grein. Een brochure geeft me verschillende adressen (met prijzen). Er staat er eentje bij: Einzelzimmer mit Dusche/Toilet und Frühstück: 26 euro. Niet te geloven.
Ik probeer mijn geluk en bel aan. Frau Herta doet open en zegt dat er voor mij nog plek is. Ik schat dat ze tegen de 80 jaar aanloopt. De kamer is klein, maar comfortabel en proper. Meer hoef ik niet. Wi-Fi heeft ze niet. Daar begint ze niet meer aan. Ik installeer me en ik vraag of ze een waterslang heeft om mijn fiets af te spuiten. Geen probleem. Pak maar in de garage. In de voortuin onderhoud ik mijn fiets grondig. Dat was nodig want de sintelpaden in Duitsland en het regenachtig weer hadden mijn fiets helemaal onder de modder gestoken. Morgen zal hij veel beter lopen, zoveel is zeker.
Ik ga 's avonds nog iets eten in Grein centrum. Kirchenwirte is een goede tip van Herta.
Mijn oog valt op een spandoek aan het gemeentehuis. 225 jaar stadsschouwburg. Morgen ga ik zeker eens kijken.
Boottochtje op de Donau
0 km
Zon jaagt ochtendgrijs weg; in Linz en omgeving onweer
____________________________
Om half zeven al uit de veren. Ik probeer heel aandachtig in te pakken en niets te vergeten zodat ik niet teveel naar boven en beneden moet crossen. Ik wil ook geen tijd verliezen want ik moet op tijd aan de kade staan. Maar alles verloopt prima en ik sta ruim een kwartier te vroeg aan de kade. Ik koop mijn tickets voor mezelf en mijn fiets. Kostprijs: 26,05 .
Stipt om 9.00 uur vaart het schip af. Ondertussen zijn er verschillende bussen vol gepensioneerden aan boord gegaan. En maar babbelen en lachen. De stemming is opperbest: een dagje uit. We zijn precies op schoolreis maar de leerlingen zijn wat ouder en er zijn geen meesters meer bij.
Het schip moet amper de motoren gebruiken; zo sterk is de stroming. Het glijdt bijna geluidloos vooruit wat het op het buitendek heel aangenaam maakt. Er wordt uitleg gegeven over alle bezienswaardigheden. Ik volg het ook op de fietsgids van Sweerman. De zon komt er een beetje door en ik kan wat foto's nemen. We naderen de waterkrachtcentrale Jochenstein. Ik herken het onmiddellijk. Zes jaar terug moesten Hilde en ik hier onze gehuurde fietsen trappen op en af sleuren. Wat verder ons eerste hotel in Schlögen. Toen wisten we al dat we dit soort reizen nog zouden doen.
Na Schlögen komt er een heel mooi stuk voor fietsers, maar vanop de boot is het ook schoon. Ik geniet van het uitzicht en ik moet zelfs voor de eerste keer zonnecrème bovenhalen. Ik hoop dat het weer definitief omslaat in zonnig weer.
Na Aschach is het water van de Donau eerder groen dan blauw. Wie zou die hardnekkige leugen hebben gelanceerd? Strauss misschien?
Ik krijg het over de middag knap lastig; mijn ogen vallen toe van de slaap.
Tegen 14 uur legt de ferry aan in Linz. Als laatste van de passagiers verlaat ik het schip en rij meteen door naar het VVV-kantoor. Daar wordt ik heel goed geholpen door een knap en vriendelijk meisje. Ik vind onderdak bij een Italiaan. Hij verhuurt kamers en baat een restaurant uit.
Ik loop niet ver meer: ik eet lekker Italiaans bij mijn huisbaas.
In de nieuwsberichten lees ik dat Paul Van GREMBERGEN overleden is. Een goede bekende uit mijn VU-tijd. Ach, waar is de tijd dat ik met andere illustere figuren van Zomergem ging plakken tijdens de verkiezingen van ... 1974? Ik heb toen lijm over de affiche van Paul gesmeerd.
Iets later krijg ik nog een bericht binnen die aan vroeger doet denken: mijn kotgenoot Eric hoop ik straks na 40 jaar terug te zien. Een stukje Compostella komt in vervulling. Ik zak weg in herinneringen.
Via Kleinschwarzach, Metten, Deggendorf, Winzer, Hofkirchen, Windorf, Schalding
79 km (8563-8642)
Droger dan gisteren, maar ook regenbuien
___________________________________
Na een avondje 'Gemütlichkeit' moet ik 's morgens onwillekeurig denken aan het liedje van Zjef Van Uytsel - Houten Kop.
Mijn Duitse metgezellen-van-1-nacht zitten al aan tafel en zijn vertrekkensklaar. Ik wens hun goede thuiskomst.
Als ik later wil afrekenen hebben ze blijkbaar ook mijn twee biertjes van gisteren betaald. Danke schön.
Ik volg zoveel mogelijk de Donau, stroomafwaarts. Dat lukt niet altijd even vlot. Hier en daar staat de Donau 'reizereize' zoals ze in Zomergem zeggen of stroomt het water al over de weg. Ik krijg er natte voeten van. Even heb ik een beangstigend gevoel als ik de Donau de velden zie inpalmen. Het water wint het van de aarde. Ik kan er nog net door en ik maak me vlug uit de voeten.
In een dorpje passeer ik een toch wel merkwaardige reclame. De tekst "Dein Ex juckt doch noch immer' alludeert op geslachtsziekten bij vrouwen en beveelt een doktersbezoek aan. In Duitsland is dat blijkbaar nodig. Ik neem er een foto van en zet het later op Facebook. Benieuwd naar de reacties.
Ik kom aan in Passau en ik denk terug aan onze allereerste fietsreis 'Passau-Wenen', 6 jaar terug. We huurden fietsen en de bagage werd nagestuurd van hotel naar hotel. We reden 40 kilometer per dag en we vonden dat toen genoeg. Het was een mooie en actieve reis. Misschien doen we het nog eens.
In elk geval sta ik hier opnieuw en ik denk er serieus aan het stuk 'Passau-Linz' per ferry te doen: ik heb het al eens gezien, het weer valt wat tegen en ik heb er niets aan in de regen Oostenrijk binnen te rijden.
Ik neem inlichtingen en het idee krijgt vaste vorm: 26 euro kost een enkele boottrip. Mijn fiets kan mee voor 2 euro.
Morgen moet ik aan de kade staan om 8.30 uur. Tegen 14.00 uur ben ik in Linz en kan ik rustig uitkijken naar een logement.
Ik heb vanmorgen de JHB geboekt. Dat had ik beter niet gedaan. Ik wist het niet maar die jeugdherberg ligt op een rots, naast de vroegere vesting, die boven de stad uittorent. Een beetje gelijk Dinant. De kasseiweg naar de JHB is qua hellingsgraad te vergelijken met de Patersberg in de Vlaamse Ardennen. Mijn fiets is te zwaar beladen en ik stap na 50 meter af. Na een kwartier kom ik zwaarhijgend aan. Nog een beetje zoeken in die vesting. Ik vind de receptie. Ik krijg een kamer toegewezen ... op de zesde verdieping! Geen lift. Weet ge wat dat madammeke zei? "Sie schaffen es!". Die stemt zeker voor Angela Merkel. Echt geen alternatieven? "Nein. Es tut mir Leit". Aan dat laatste twijfel ik want ze glimlacht vals.
Ik heb de treden geteld: 96 om precies te zijn. Ik doe het verschillende keren op en af: met bagage, ge vergeet al eens iets, ... Ook mijn fiets moet in de fietsenstalling een beetje hogerop. Man, man. Alles is hier op en af. Wat een gedoe.
Maar de locatie mag er zijn: vanuit mijn kamer heb ik een panoramisch uitzicht op de omgeving. 's Avonds eet ik op een terras met zicht op de stad. Gelukkig was het weer wat opgeklaard. Anders was het helemaal niks. Ben vroeg in bed gekropen. Ik moet op tijd morgen mijn boot naar Linz halen.
Via Donaustauf, Frengkoten, Pondorf, Kössnach, Straubing, Bogen, Pfelling.
77 km (8486-8563)
Het regent bijna de hele dag. Bij momenten pijpenstelen.
___________________________________
Ik was nog maar net ingeslapen in JHB Regensburg of een man steekt het licht aan op de kamer. Dat kan dus gebeuren op zo'n kamer met 8 bedden. Nog half aan het slapen maak ik kennis met Elvis Sandu, een Roemeen. Elvis werkt als butler op één van die cruiseschepen die op de Donau varen. Hij was eigenlijk naar Constanza aan de Zwarte Zee gegaan om zijn moeder (MS patiënte) nog eens te bezoeken, maar werd door zijn werkgever dringend opgeroepen om zich aan te bieden op het schip. De boten konden nu alle hulp gebruiken; wegens de hoge waterstand lopen ze het risico niet meer onder de bruggen door te kunnen varen. Ik twijfel toch een beetje aan zijn uitleg. Hoedanook, de firma had dus voor Elvis geen andere slaapplaats kunnen vinden dan de jeugdherberg.
Toen hij hoorde dat ik een beetje Roemeens kon praten, was het ijs gebroken en in het schemerdonker hebben we nog een half uur gebabbeld. Hij had pruimenjenever of tuica bij zich, van dat privé gestookt spul, maar ik heb me wijselijk beperkt tot 1 slokje. Lekker is dat toch niet.
De volgende morgen was Elvis al weg.
Tussen de schoolkinderen eet ik mijn ontbijt. Ik pak mijn spullen bij elkaar en geef de sleutel af. Buiten is het aan het gieten. Ideaal om mijn regenkledij eens uit te testen, denk ik dan.
Het blijft zeker twee uur flink doorrekenen en ik moet zeggen dat mijn poncho mij droog houdt. Later op de avond stel ik vast dat ook mijn bagage droog is gebleven.
Ik fiets niet graag in de gietende regen, maar ik had een kamer gereserveerd en dus moest ik er wel door.
Halverwege word ik tegengehouden door een groepje fietsers. De man vraagt in gebroken Engels of ik wist waar hij campinggas kon kopen. Gena, Valera, Lena, Nadia en Gala zijn Russen, afkomstig uit Samara, een stad aan de Wolga. Zij zijn op weg naar Praag. Ik geef hen de raad naar een iets grotere stad te rijden zoals Straubing en het daar eens te vragen. Zo worden zij voor een tijdje mijn compagnons en route.
Er worden foto's genomen en e-mails uitgewisseld. Vriendelijke, sportieve mensen.
Het begint opnieuw te regenen, maar ik bereik op het afgesproken uur mijn logement voor vanavond. Iets na mij arriveren er 4 Duitsers, ook fietsers.
In de Zimmer Frei maken ze ook avondeten en zo zitten we samen aan tafel: Dieter, Karl-Heinz, Torsten, Manfred en ik. Het is hun laatste fietsdag. De avond verliep 'sehr gemütlich'...
0 km
Bewolkt.
___________________________________
Khalid is vroeg wakker. Hij zei dat ik een beetje gesnurkt heb. We praten nog wat. Zijn 3 semesters opleiding tandarts in Syrië tellen hier niet en hij moet herbeginnen voor 11 semesters. Jammer voor hem, maar als hij hier wil blijven zal hij toch die weg moeten gaan. We nemen afscheid en ik wens hem veel succes in zijn studies. Hij zal mij volgen op de blog (voor het weinige dat hij kan volgen natuurlijk).
Groot kabaal in de eetzaal. Een hoop schoolkinderen - jeugdherbergen ontvangen graag schoolklassen - roepen en tieren door mekaar in voor mij onbegrijpelijk Duits. De oudere gasten van de JHB kunnen amper iets zeggen. Tot de meester binnenkomt. Op zijn teken wordt het plots muisstil. We kunnen nu rustiger eten. Het ontbijt in JHB Regensburg is picobello in orde. Een picknick kan ik echter niet meepikken. Dat was ik ook niet van plan. Ik heb een stadswandeling voorzien.
Regensburg is in Duitsland een goed bewaarde middeleeuwse stad. Je loopt zo de geschiedenis in: Romeinen, Karel de Grote, middeleeuwen, gothische kerken, godsdienstoorlogen, Keppler, Mozart, Goethe, ...
Ik ga jullie niet vervelen met details. Gewoon komen kijken, er een dagje voor uittrekken, het is echt de moeite waard.
Iets moet ik wel kwijt. Ik volg vanaf nu de Limes fietsroute tot Boedapest. De Limes (uit te spreken als 'Liemes') is de Romeinse noordgrens die liep van de monding van de Rijn (Nederland), langs Rijn en Donau tot aan de Zwarte Zee (Roemenië). Dus af en toe zal ik de Romeinen in mijn verslag opnemen.
Regensburg heeft nog een originele Porta Praetoria en hier en daar zijn er restanten van de ommuring van de CASTRA REGINA, de grote legioensplaats, te zien. Gebouwd ten tijde van keizer Marcus Aurelius. De grootte van 60 voetbalvelden. Het vierkant van het Castrum kan je min of meer nog zien in het stratenplan.
Terug naar vandaag.
Een Canadees koppel uit Calgary staat aan de Dom en ik neem een foto van hun plooifietsen + aanhangwagentjes. Echt raar want ze hebben elk een heuse harde reiskoffer op het wagentje gemonteerd. Ze zeggen dat het gemakkelijk rijdt, maar ik heb zo mijn twijfels.
Ik eet over de middag '4 kleine Schweinsbratwürstl vom Rost mit Sauerkraut' in het overbekende Würstkuchen Haus aan de Donau. Binnenin doet het wat denken aan het Galgenhuisje in Gent. Je kan de watersnood van vele jaren zien aan de strepen op de muur.
Ik zat er eerst alleen; frau Anna Natter vroeg of de plaats vrij was en ze is gewoon komen bijzitten. Ze bestelde hetzelfde als ik. We hadden een aangename babbel. Anna is moeder van 2 kinderen, grootmoeder van 1 kleindochter en overgrootmoeder van 2 achterkleindochter. Ze is 86 jaar. Dus een meisje van 16 jaar op het eind van de oorlog, cijfer ik in gedachten.Toen we het even over de oorlog hadden, zei ze niet veel, maar haar ogen stonden droevig. Die de oorlog meegemaakt heeft, praat er niet over, zei mijn vader altijd.
Over 3 jaar is Anna haar man verloren. Ze maakt nu geen verre reizen meer, maar ze heeft met haar man de wereld rondgevaren, zei ze. In totaal 7 boottochten! Een mooie tijd en nu glinsteren haar ogen. Anna is een echte "Regenbürgerin", geboren in de Badstrasse aan de oever van de Donau. Ze wijst het aan op mijn stadsplan. Ze rijdt nog met de wagen. "Alles wat ik kan doen, mag ik doen, heeft de dokter gezegd". Ze is op het eind van ons gesprek een beetje gehaast want haar parkeerkaartje vervalt straks. Ze wenst mij 'gute Fahrt', 'komt veilig aan in Boedapest en doe de groeten aan uw vrouw'. Schat, je hebt écht de groeten van Anna. Ze kijkt nog naar de sterke stroming van de Donau en zegt bezorgd dat ik vooral niet in de Donau mag vallen. Ik zou wel aankomen in Boedapest, maar niet meer ... Ik beloof haar voorzichtig te zijn.
Ik loop nog wat rond in de oude stad en ga dan terug naar de JHB. Ik boek al mijn slaapplaats voor morgenavond. Een rit van 75 km. Overmorgen kan ik al in Passau zijn. We zien wel.
Via Grossmehring, Vohburg, Dünzing, Wackerstein, Neustadt, Bad Gögging, Staubing, Weltenburg, Buchhof, Kelheim, Kelheimwinzer, Kapfelberg, Poikam, Bad Abbach, Oberndorf, Matting, Grossprüfering.
96 km (8389 - 8485)
De hele dag bewolkt en soms druppelt het weinig of soms wat meer, maar de moeite niet om de poncho te gebruiken. Geen zon.
________________________________________
Vanmorgen ontbeten in de jeugdherberg van Ingolstadt. Ik maak meteen ook mijn picknick klaar (stukken fruit en pistolet met hesp en kaas). In de keuken zien ze het, maar ze zeggen niets.
Ik ben de laatste van de kamer. De andere slapers zijn al weg. Ik vind maar moeilijk via internet een overnachting in Regensburg.
Ik ben het na een tijd beu met booking of trivago en ik bel gewoon de jeugdherberg van Regensburg op. Een vriendelijk meisje boekt mij in voor 2 nachten, ontbijt en avondeten inbegrepen. Kost: 64 euro. Naar het schijnt is Regensburg een mooie stad. Alvast de moeite om een dag daar rond te lopen.
De rit ernaar toe is niet altijd mooi en vaak 'abgesperrt' vanwege het dreigend overstromingsgevaar. Ik rij nog maar eens stoemelings verkeerd en ik beklim lange tijd een baan. Achteraf was dat niet nodig. Kortom, ik doe weer heel wat meer kilometers dan voorzien.
Ik heb ook geluk gehad: mijn fietsrekkers bengelen lange tijd langs mijn achterwiel zonder dat ik er erg in had. Gewoon vergeten over mijn bagage te spannen. Een wonder dat ze niet in mijn wiel gedraaid zijn! Ik zou nogal een valpartij gedaan hebben, zo aan 45 km per uur naar beneden...
Ik kom aan in de jeugdherberg in Regensburg en aan de receptie legt Monica me alles uit in het Hollands. Ik nieuwsgierig natuurlijk. Monica heeft Bart als vaste vriend; hij is van Hilversum.
Op mijn meerbeddenkamer is al Khalid geïnstalleerd. Khalid is Syriër en sinds 15 maanden in Duitsland. Op de vlucht voor de oorlog daar in Syrië. Hij studeert hier verder voor tandarts. Een vriendelijke, timide jongen. Als ze allemaal zo zouden zijn ... méér dan welkom. Tandarts is een knelpuntberoep bij ons.
Het avondeten in de JHB is lekker: chili con carne met rijst en veel groenten + dessert voor 6 euro. Ik heb dus geld voor nog een pint in de stad. En ondertussen draait de wasmachine voor mij. Monica heeft mij geholpen de wasmachine aan de praat te krijgen. Ik heb deze keer niet moeten bellen naar Hilde, zoals twee jaar geleden ....
Via Zirgesheim, Altisheim, Graisbach, Marxheim, Bertoldsheim, Stepperg, Bittenbrunn, Neuburg, Staustufe Bergheim, Dünzlau, Gerolfing.
70 km (8319-8389)
Bewolkt, dreigend onweer, maar regen komt er niet. Soms ook zonnig en warm. Regen pas 's avonds.
Muziek: zesde symfonie Beethoven
____________________________________
Vanmorgen ontbeten in de jeugdherberg van Donauwörth. Er zijn maar weinig logés. Daar komt dan wel vlug verandering in: terwijl ik mijn fiets aan het bepakken ben, komen 2 schoolbussen pubers aan. Ze staan allemaal opeengedrumd in de inkomhal. De leerkrachten doen wat ze kunnen om ze stil te houden, maar uiteindelijk vliegen ze allemaal weer buiten. In de regen.
Ik bel verschillende pensionnekes op, maar alles blijkt volzet in de buurt van Ingolstadt. Dan maar opnieuw boeken in de jeugdherberg.
Ik start optimistisch in zomerkleren, maar wordt al vlug bijgestuurd door een paar buien. En zo het op en af in de voormiddag: ik verlies veel tijd om gepaste kledij aan te trekken bij een voortdurend wisselend weer.
Na 40 km picknick ik veilig in een buskotje: de donderwolken schuiven voorbij, zonder de minste regen. Een koppel Duitsers beklagen zich tegen mij dat de hellingen hier zo steil zijn en dat ze een meer vlak parcours hadden verwacht. De vrouw heeft het duidelijk moeilijk.
Het is iets na twaalf en een bus stopt. Drie kindjes stappen uit, bekijken mij alsof ik een geweldig curiosum ben en lopen rap naar huis. Ik krijg geen tijd om hen uit te leggen dat ik niet Dutroux ben.
Er zit veel water én een sterke stroming op de Donau. De regen van de laatste dagen zullen daar zeker voor iets tussen zitten. Zo is enkele jaren terug de Donau geweldig te keer gegaan. In Passau stonden toen heel wat huizen onder water. De fietsers waren verplicht uit te wijken naar hoger gelegen routes. Nu krijg ik daar ook een voorproefje van. Tussen Neuburg en Weichering had ik al een lang stuk op de dijk gereden toen ik ineens niet meer verder kon. De waterbeheersing doet de Donau uitwijken naar overstromingsgebied; ze noemen dat hier 'Flutung'. Ik moest denken aan de film 'Into the wild'.
Nu stond ik daar. Terugrijden was het enige dat ik kon doen. Met mijn GPS ben er uit geraakt. Een grote ommetoer als gevolg.
Ik heb me bij aankomst ingeschreven in de jeugdherberg op een kamer voor meerdere personen. Het doet mij terugdenken aan mijn tocht naar Compostella. In de stad eet ik bij een Turk: döner en salade. Het bier moest hij gaan halen bij de buur. Ik krijg een telefoontje van Hilde; zo te horen is er in de Vlaanders ook wateroverlast.
Voor het slapengaan werk ik de blog bij. Alles ok hier en geen last meer de verkoudheid. Morgen probeer ik Regensburg te bereiken. Ook daar wil ik een dagje de toerist uithangen. Doei!
