Boottochtje op de Donau
0 km
Zon jaagt ochtendgrijs weg; in Linz en omgeving onweer
____________________________
Om half zeven al uit de veren. Ik probeer heel aandachtig in te pakken en niets te vergeten zodat ik niet teveel naar boven en beneden moet crossen. Ik wil ook geen tijd verliezen want ik moet op tijd aan de kade staan. Maar alles verloopt prima en ik sta ruim een kwartier te vroeg aan de kade. Ik koop mijn tickets voor mezelf en mijn fiets. Kostprijs: 26,05 .
Stipt om 9.00 uur vaart het schip af. Ondertussen zijn er verschillende bussen vol gepensioneerden aan boord gegaan. En maar babbelen en lachen. De stemming is opperbest: een dagje uit. We zijn precies op schoolreis maar de leerlingen zijn wat ouder en er zijn geen meesters meer bij.
Het schip moet amper de motoren gebruiken; zo sterk is de stroming. Het glijdt bijna geluidloos vooruit wat het op het buitendek heel aangenaam maakt. Er wordt uitleg gegeven over alle bezienswaardigheden. Ik volg het ook op de fietsgids van Sweerman. De zon komt er een beetje door en ik kan wat foto's nemen. We naderen de waterkrachtcentrale Jochenstein. Ik herken het onmiddellijk. Zes jaar terug moesten Hilde en ik hier onze gehuurde fietsen trappen op en af sleuren. Wat verder ons eerste hotel in Schlögen. Toen wisten we al dat we dit soort reizen nog zouden doen.
Na Schlögen komt er een heel mooi stuk voor fietsers, maar vanop de boot is het ook schoon. Ik geniet van het uitzicht en ik moet zelfs voor de eerste keer zonnecrème bovenhalen. Ik hoop dat het weer definitief omslaat in zonnig weer.
Na Aschach is het water van de Donau eerder groen dan blauw. Wie zou die hardnekkige leugen hebben gelanceerd? Strauss misschien?
Ik krijg het over de middag knap lastig; mijn ogen vallen toe van de slaap.
Tegen 14 uur legt de ferry aan in Linz. Als laatste van de passagiers verlaat ik het schip en rij meteen door naar het VVV-kantoor. Daar wordt ik heel goed geholpen door een knap en vriendelijk meisje. Ik vind onderdak bij een Italiaan. Hij verhuurt kamers en baat een restaurant uit.
Ik loop niet ver meer: ik eet lekker Italiaans bij mijn huisbaas.
In de nieuwsberichten lees ik dat Paul Van GREMBERGEN overleden is. Een goede bekende uit mijn VU-tijd. Ach, waar is de tijd dat ik met andere illustere figuren van Zomergem ging plakken tijdens de verkiezingen van ... 1974? Ik heb toen lijm over de affiche van Paul gesmeerd.
Iets later krijg ik nog een bericht binnen die aan vroeger doet denken: mijn kotgenoot Eric hoop ik straks na 40 jaar terug te zien. Een stukje Compostella komt in vervulling. Ik zak weg in herinneringen.
|
