Dag 21: zondag 5 juli 2015 

Offenburg - Zomergem  

via Karlsruhe, Mannheim, Köln, Rheydt, Aachen, Welkenraedt, Gent Sint-Pieters

ongeveer 700 km met de trein, 10.00 - 22.00   

Hittegolf dag 6 tot Keulen. Daarna stevige wind in Rheydt. Het koelt flink af.

__________________________________________________________________

Ik word wakker van het gedender van de treinen dichtbij. Ik pak in zodanig dat ik vlot de overstappen in de stations kan nemen. Ik ga daarna te voet op zoek naar het 'Reisezentrum' van DB. Ik hoop dat de openingsuren kloppen met hetgeen ik op internet heb gevonden. Ik ben te vroeg, maar de uren kloppen. Ik neem in het station voor amper 3 euro een ontbijt. In het hotel kost het ontbijt 10 euro. Ik vond de kamer al duur genoeg. Teruggewandeld naar het hotel, afgerekend en weg met de fiets. 

Als ik iets na 9.00 aankom in het station, staat er in het Reisezentrum een dame heel uitgebreid haar reis van oktober te plannen. Achter mij dikt de rij wachtenden aan tot wel 10 reizigers. Iedereen zucht en verliest stillekesaan zijn geduld. Er lijkt geen einde aan te komen:"Geef eens een offerte van daar naar daar" of "Als ik de kinderen meeneem, hoeveel is dan?". Ze heeft een plastic fardeken bij van wel een vinger dik en blijft maar vragen stellen ...   Man, man, man. Plots draait ze zich om en zegt tegen iedereen 'Entschuldigung. Es tut mir leid' en doet weer verder. Nu, daar hebben we veel aan. Eindelijk kan ik mijn verhaal doen en de bediende werkt voor mij en mijn fiets een treinreis uit tot Aken: ik moet vijf keer overstappen en het duurt 7,5 uur. In Aken moet ik het dan maar verder vragen, zegt ze. Het kost mij 100 euro.

En dan begint het avontuur met DB (Deutsche Bahn). Wie denkt dat de Duitsers steeds op tijd hun treinen laten vertrekken, heeft het verkeerd voor. Van bij het begin is er vertraging wegens technische storingen. Tiens, ook DB heeft te lijden onder de hittegolf.

In de treinwagons is het drukkend warm en buiten stijgt de temperatuur tot zelden geziene hoogte. De airco in de wagons kan de hitte niet meer aan en geeft nauwelijks verkoeling. Het gevolg is dat iedereen zit te puffen van de warmte, de kinderen steeds lastiger worden, kranten, petjes, ... alles wordt gebruikt om zich wat koelte toe te waaien.

Mijn eerste trein heeft al 10 minuten vertraging, maar ik heb tijd genoeg om naar het andere perron te gaan. Gelukkig zijn er liften in elk station zodat ik met de zwaar beladen fiets geen trappen af moet. In Mannheim heb ik maar 10 minuten overstaptijd meer over en in mijn haast glipt mijn fiets bij het afstappen uit mijn hand. Het achterwiel knalt zwaar op de rand van het perron. Het duurt niet lang of mijn achterband loopt helemaal leeg. Platte band. Dat moest er nog bij komen. Mijn fiets moet ik stallen helemaal achteraan in de trein. Geen mogelijkheid om wat dan ook te doen aan dat wiel. Dus dan maar verder op de velg. In Keulen is de vertraging al zo groot geworden dat ik de connectie mis naar Rheydt en pas een uur later een volgende trein kan nemen. Met ruim 1 uur vertraging kom ik aan in Aken. Het is inmiddels al 18.40 uur. De warmte is ondertussen al flink gedaald en tot normale proporties herleid ttz. 25°C.

In Aken krijg ik van de loketbediende een quasi rechtstreekse lijn naar Gent Sint-Pieters én een formulier waarmee ik 25% reductie kan krijgen bij méér dan 1 uur vertraging. Ik kan haar wel omhelzen voor de bijna rechtstreekse lijn. Dat betekent dat ik thuis ben tegen 10 uur 's avonds. De reis wordt zelfs een aangenaam ritje naar huis door mijn babbel met twee Vlaamse studenten uit Kessel-Lo, bij Leuven. Jeroen en Dries moesten eigenlijk vanavond koken voor de scouts, maar ze hebben helaas zoals iedereen héél veel vertraging gehad. Waar ze in de heenreis tweeënhalf uur nodig hadden om tot in Keulen te geraken, doen ze er nu bijna het viervoudige over. Hun thuisfront kan het precies aan de telefoon niet geloven en die denken waarschijnlijk dat ze ergens blijven plakken zijn. Maar, nee hoor, ze hebben gewoon tegenslag. Beide gasten studeren aan HO Gent (Schoonmeersen): Jeroen houttechniek (alles over hout zegt hij) en Dries elektromechanica. Ze zijn naar een rockfestival Summerjam in Keulen geweest. Het rockfestival vond plaats op een eiland. Geld voor een ticket hadden ze niet en dus zijn ze er maar naartoe gezwommen! En hoe zat dat dan met de bagage? Daar hadden ze een vriend voor die als een beladen ezel met een ticket alles overbracht naar het eiland. We praten over van alles en nog wat en voor we het goed beseffen zijn we in Leuven. Ik wuif ze uit en ik beloof een goed woordje te doen op deze blog. Jeroen en Dries, bij deze dus.

Ik bel naar Hilde en leg haar de toestand uit: platte band, aankomst in Gent rond 22.00 uur. "Kom je me halen, schat, aan de kiss and ride zone met de wagen en de fietsdrager? Ja? Super. Ik zie je graag."

En zo, vrienden, ben ik thuis geraakt. Het is jammer van die platte band; ik had graag al fietsend tot thuis gereden en Hilde onaangekondigd te verrassen aan de voordeur, maar de scherpe rand aan dat perron in Mannheim heeft er anders over beslist.

Het eerste stuk van de rivierenroute Eurovélo6 zit er op: in totaal 1550 km op een drietal weken. Dat maakt een gemiddelde van een 70 km per dag. Over de route zelf kan ik het samenvatten als volgt:

1. De Loire is een wilde stroom die af en toe uit haar oevers treedt. Ze heeft haar kalm gehouden en heel veel natuurschoon en prachtige kastelen laten zien onderweg. De Loirestreek is één van de mooie regio's van Frankrijk. Niet te verwonderen dat ook de Fransen er graag fietsen;

2. De kanalen van de Bourgogne doen een beetje aan thuis. Het landschap is afwisselend en er zit meer variatie door het platteland en de wijngaarden;

3. De Doubs en de route doorheen de Franche-Comté is voor mij het meest mooie stuk, in alle opzichten: fietspad, vergezichten, gastvrijheid, .... De Doubs is inderdaad een zoete rivier met minder toeristische trekpleisters als de Loire, maar daarom niet minder mooi.

4. De Rijn is me meer tegengevallen omdat sommige delen van het fietspad doorheen puur industriegebied lopen. Andere delen van de Opper-Rijn zijn dan weer heel schilderachtig. Ligt het aan mij of aan de mensen die daar wonen, maar ik heb meer openheid en vriendelijkheid ervaren in Frankrijk als in dat deel van Duitsland. Maar het ontbijt is dan weer meer mijn goesting.

Alles bij elkaar is het een mooie, zonnige fietsreis geworden. Geen regen, veel zon, bij momenten een beetje teveel zon. Dus ook mooie foto's kunnen nemen en veel sympathieke, gastvrije mensen leren kennen. De eerste week ben ik in gezelschap geweest van mij neef Kurt. Bedankt voor de compagnie. Ben blij dat ik het heb mogen meemaken, maar ik ben ook blij terug thuis te zijn.