Dag 15: maandag 29 juni 2015
Dole - Besançon
via Rochefort-sur-Nenon, Rans, Saint Vit, Thoraise
67 km (1104-1171), 7.00 - 14.00
's Morgens fris, na 2 uur al warm, over de middag heel warm, 's avonds drukkend warm
______________________________________________________________________
De klok van mijn gsm maakt mij wakker om 6 uur. Versuft raap ik mijn spullen bijeen. Het gaat niet vlot en ik start maar om 7 uur. Als ik mijn koffie niet heb gehad ...
Ik koop une ficelle et un pain aux raisins (bij ons zeggen ze daar ne suisse tegen).
Het is de hele weg van Dole naar Besancon werkelijk heel mooi fietsen: je volgt het Canal du Rhône au Rhin en de rivier Doubs. Je spreekt dit uit als 'Doux'. Het landschap is ook helemaal anders. Veel meer bossen, andere type huizen, kabbelende beekjes en rivieren. Een beetje Ardense sfeer. Mooie meisjes ook (fietsbabes zou mijn vriend Gerrit zeggen). Eentje noemt Agathe. Eerst dacht ik Julie te zien. Agathe lijkt er wel op. Een vriendelijk blondje dat mij spontaan wilt helpen met het zoeken naar de juiste route. Ze vertelt me dat ze op weg is naar haar grootmoeder. Ik zeg haar op te letten voor de wolf. Een stralende glimlach krijg ik als antwoord. Ze wenst mij vriendelijk 'une bonne continuation'.
Om 10 uur bel ik naar de jeugdherberg van Besançon. Het is ok voor een kamer maar ik mag me maar aanmelden om 14 uur. Ik kan er al zijn op anderhalf uur. Dus ik ga eten onderweg, want ik voel de klop van de hamer.
Op een vijftal kilometer vind ik een bar-resto-hotel waar de tijd precies is blijven stilstaan. Op een bord staat met krijt slordig geschreven dat er een plat du jour is: voorgerecht vlees en groenten, hoofdgerecht vlees, daarna kaas en dessert. Meer kom je niet te weten. De hele menu is dus een verrassing. Ook de prijzen zijn onduidelijk: 14 euro denk ik. Baas en bazin zijn sympathiek. Hij vraagt: "Dorst?". Ik zeg:"Ja". Hij brengt 1 liter fris spuitwater. Als ik later vraag om een glas wijn breng hij een goedgevulde pichet rode wijn. Zij is curieus. Ik voel dat ik word gewikt en gewogen. Als ik vertel dat mijn vrouw thuis is en mij 30 dagen vrijheid geeft, zegt ze dat ik een verstandige vrouw heb en dat vrijheid geven aan de ander het geheim is van een gelukkig huwelijk. Ik voel dat ik het gewonnen heb in haar afweging. Ik heb nog maar net gedaan met het hoofdgerecht of wie stuikt daar toe? Opnieuw de Gees. Ik vraag nu op mijn beurt koeltjes:"Volgt u mij?". Een hele uitleg nu van hen en vooral een opmerking van Debbie die mij ontroerd:"We kennen mekaar nog maar 5 dagen en het is alsof we oude vrienden zijn", zegt Debbie. Ze zei het in het Afrikaans maar ik versta het wel.
We maken afspraak voor een officieel afscheid als we allemaal in Bazel zijn. Patrick zal mij een sms bericht sturen. Ze rijden verder naar Baumes-les-Dames en morgen naar Montbéliard terwijl ik een rustdag neem. Zij blijven op hun beurt dan weer enkele dagen in Bazel en pikken daar vrienden op.
Ik zoek mijn kamer op in de jeugdherberg. De kamer is beter dan in Dole. Ik heb mijn lidmaatschap bij de jeugdherberg al ruim terugverdiend. Voor 4 euro doe ik mijn wekelijkse was. Ik werk mijn blog bij. Op de kamer is het wel drukkend warm. Ik heb de zonzijde in de avond. Ik ga nog eens de stad in. Misschien vind ik een klein cafeetje in de buurt waar ze me gratis wifi geven in ruil voor een glas wijn. Morgen is het citytrippen. Ik denk niet veel te schrijven. 't Is te warm.
|