Dag 14: zondag 28 juni 2015

Montagny-les-Beaune - Dole   

via Verdun-sur-le-Doubs, Saunières, Seurre, Saint-Jean-de-Losne 

90 km (930-1020), 8.00-16.00   

Heel warm, in de namiddag tropisch warm

__________________________________________

Ik heb pas kunnen ontbijten om 7.30 uur want 't is zondag en dus vertraagt alles in Frankrijk. Niet voor de zon: die is al volop present. Geen wolkje te zien en dat zal zo blijven, de hele dag.

Het is van bij het begin heel druk voor het ontbijt. Bijna iedereen  (motards, ouders met kinderen, Hollanders op weg naar de 'kootazuur') wil op tijd vertrekken. Bij het uitkiezen van zijn ontbijt kan één van de Hollanders het niet laten naar Miel te vragen. Nou is dat even geinig...

Via binnenwegen kom ik in Verdun-sur-le-Doubs. Onderweg een brood gekocht in Sainte Marie la Blanche en jambon persillé bij een beenhouwer. Specialiteit van het huis én  inderdaad, supergoed. 

Het duurt wel even vooraleer ik de draad van de route kan oppikken in de juiste richting. Ik ontdek "la voie bleue": de echte plakkaatjes van de Eurovélo 6.     

Raad eens wie ik even later inhaal? 

Juist ja, de Gees van Zuid-Afrika . Duidelijk herkenbaar aan hun fluogele frakjes. Patrick heeft zelfs een shirtje aan van Ironman. Die kerel heeft dat al 4 keer gedaan. Debbie is ook een sportieve runner. Zij heeft in 3 dagen 110 km afgelopen. Je kan haar zo wegblazen. Geen beetje vet aan dat kleine ding.

Enfin, we praten wat bij: het is al weer een dag geleden.

Onze wegen scheiden opnieuw en ik picknick op een bankje in Seurre. Een Frans koppel François en Andrée willen zo graag weten waar die grijsaard naar toe fietst. Ze vertellen honderduit: gepensioneerden hebben tijd. Hun dochter is getrouwd met een Nederlander, niet met een Hollander. Zo moet ik het van hen opschrijven: ze kennen blijkbaar het verschil.

Een half uur later zet ik opnieuw aan, na eerst nog eens goeiedag te zeggen aan het Japannerke in zijn ligfiets. Gestart in Singapore fietst hij naar Lissabon, maar het is niet duidelijk of hij dat allemaal gefietst heeft. 

Ik stop aan een café en bestel een orangina en een cola light ineens. Van de sympathieke cafébaas krijg ik er een karaf fris water bij en hij vult spontaan mijn drinkflessen. La vie est de partager, is zijn leuze. Ik denk dat hij wat zat staat achter zijn toog. De gast aan de toog zeker.

Ik moet 2 uur wachten aan de jeugdherberg. Ik kan binnen geraken en mij douchen. Buiten zitten een groepje Albanezen hun tijd te verdoen met trictrac spelen.

De kamer is ok voor mij: voor 14 euro mag je niet veel vragen. Voor mij is dat genoeg. Ik heb alles mee in de bagage behalve een tent. Ik heb er geen wifi; dus de blog zal wat vertraging hebben.

Ik wandel naar centrum Dole maar ik vind niet echt een centrum. Pasteur is er geboren, maar opnieuw kan ik het museum niet bezoeken wegens sluitingsdag. Dole heeft de reputatie van verzetstad te zijn. Zoals de Gentenaars zijn ze nogal koppig en weerbarstig. In 1678 zijn ze als hoofdstad van de Franche- Comté geannexeerd door Lodewijk XIV. Ja, dezelfde koning die ons Frans-Vlaanderen heeft afgepakt.

Ik ga naar bed zonder nog wat te eten 's avonds. Dom van mij. Ik zal het geweten hebben 's anderendaags.