Dag 13: zaterdag 27 juni 2015

Ecuisses - Montagny-les-Beaune

via Saint-Julien-sur-Dheune, Morey, Saint-Bérain-sur-Dheune, Chagny, Remigny, Puligny-Montrachet, Meursault, Pommard

67 km (947-1014), 7.00 - 12.00

's Morgensvroeg aangenaam fris, tegen 11 uur volop bakken in de zon.          

____________________________________________________________________________________________________

Zoals afgesproken met Patrick en Debbie ontbijten we samen heel vroeg en zijn we al op de fiets om 7 uur. Eerst fietsen we wat samen maar daarna scheiden onze wegen. Zij kiezen een vlak parcours, ik ga voor het klimmen. Een stevige klim tot Morey is lastig, maar de vergezichten zijn de moeite waard. Het is Bourgognestreek op zijn best. Op mijn weg Chagny zie ik een hele rij oldtimers langs de straat geparkeerd: er staan werkelijk prachtige auto's bij, blinkend in de zon. Ik neem een paar foto's van de schoonste modellen. Na Chagny rij ik een hele tijd tussen de wijngaarden: ik herken châteaux-namen die op het etiket van de wijnflessen van broer Guido staan. Ik heb regelmatig mogen proeven. Hij moet hier vroeger ook rondgetoerd hebben. Met de auto natuurlijk. 

Tegen de middag bereik ik het hotel.Werkers uit Moldavië leggen er in de inkomhall vloerbedekking. Er is niemand aan de receptie; ik bel op het nummer van het hotel en een madammetje zegt mij te wachten tot 14.00 uur. Ik sta bezweet in mijn koersbroek,  zonder verdere uitleg neem ik mijn gerief uit de fietstassen en ik neem een verfrissende douche. Ik probeer internet en krijg gemakkelijk connectie. Om de tijd te doden werk ik mijn blog bij. Ik doe ondertussen een klapke met de arbeiders. Moldaviërs spreken Roemeens. Ik heb dat jaren geleden één jaar aan de Gentse universiteit als vrije student geleerd en bij het examen geslaagd met felicitaties van de prof. Er is toch nog een beetje blijven hangen want ik kan die gasten uitleggen waar ik naartoe rij.

Rond 14.00 uur komt de gerant de kamers verdelen onder al diegenen die al een reservatie op zak hebben. Ik zeg niets van mijn douche en hij stelt zich ook geen vragen. Dat systeem van codering werkt toch niet zoals het moet. Ge ziet, als de computer het laat afweten is persoonlijk contact toch nog nodig.
Ik ga Beaune verkennen en zeker nog eens binnenstappen in het Hôtel-Dieu (het Godshuis van Beaune). Er hangt daar ook een prachtige triptiek 'Het Laatste Oordeel': een uniek werk van de Vlaming Rogier Van der Weyden.
Na dat toeristisch nummer in Beaune slenter ik wat rond en kies uiteindelijk een restaurant waar je ook een glas wijn kunt proeven. Maar het wordt eerst een blonde Leffe. De wijn komt later. Ik eet Bavette de Boeuf grillée met een bourgogne pinot noir. 

Met de fiets keer ik naar de kamer terug. Ik val bijna onmiddellijk in slaap.