Dag 11: donderdag 25 juni 2015

Decize - Digoin 

Via Cercy-la-Tour, St-Hilaire-Fontaine, Garnat-sur-Engièvre, Beaulon, Diou, Pierrefitte, Coulanges                  

87 km (783-870), 9.30 - 16.30 

Mooi en warm weer, over de middag heel warm        

________________________________________________________________________________

Ik heb goed geslapen in mijn bungalowke op de camping. In feite is dat een goed alternatief voor een B&B. Voor dezelfde prijs beschik je over een kitchenette en kan je zelf eens kokerellen. Je hebt een ijskast en zelfs een diepvries: dus koele dranken en ijsblokjes voor de apero. Wat moet een mens meer hebben?

Bij het opstaan zie ik genoeg muggenbeten op mijn benen om een zalfke uit mijn apotheekzakje te halen. Gisterenavond zullen die beestjes zich als vampieren op mij hebben gestort en gulzig mijn bloed hebben gedronken. No big deal, denk je dan, maar ik reageer er wel een 'beetje' allergisch op. Een schoon zicht is het niet en ik ga er geen foto van op Facebook postensturen. Jullie zouden teveel lol hebben. Ik volg het Canal du Nivernais: leuk fietsen daar, zo leuk dat ik vergeet op tijd af te slaan en ik heel wat meer kilometers aan mijn been heb. Ik ging het eens kalm aandoen...

Op de kaart werk ik een alternatieve route uit en met behulp van mijn gps rij ik zoals vorig jaar gewoon op de wegen, van dorp naar dorp.

Het is echt warm en ik smelt bijna weg op de fiets. In een dorpje zet ik me binnen in het café om wat te bekomen: ze hebben er airco. Er is geen kat meer te zien op straat, zo warm is het.

Vlak vóór Digoin heb ik een leuke ontmoeting met Montero. Hij draagt een petje van Portugal en hij praat honderduit over zijn 5 kinderen en 12 kleinkinderen. Montero is een echte family-man. Zijn kinderen wonen allemaal in de buurt en hij denkt er niet aan om terug te keren naar Portugal, ook al heeft hij er een huis waar hij in de zomer naar toe gaat. De hele familie komt daar dan op vakantie. Ik vertel hem van mijn blog en hij lacht wanneer ik hem zeg dat ik voor de lol zal schrijven dat hij de nonkel is van David (een ex-collega van mij), maar dat David het nog niet weet. Hij heeft gevoel voor humor, die Montero.

Het grappigste komt nog: op het ogenblik dat Montero telefoon krijgt van zijn vrouw, zie ik plots op het kanaal een plezierbootje passeren met op het dek een schoon meisje in bikini. Met een knipoog doe ik Montero teken dat hij eens moet kijken en met pretoogjes kijkt hij al telefonerend naar het schoon meisje en hij steekt zijn duim op naar mij ... Mannen onder mekaar hé.

Ik zwaai hem afscheid en vind iets later de hotelkamer die ik heb geboekt. Het heeft alles wat ik nodig heb, maar daar stopt het dan. Ik ga iets eten: une assiette charolaise met een pichet rode wijn uit de Maçonnais. Het duo Gee kom ik er ook tegen.

Ik voel de vermoeidheid opkomen. Ik moet binnenkort maar eens een rustdag inbouwen. Net als vorig jaar heb ik meer last van de warmte dan van de kilometers. Hilde zegt me 's avonds aan de telefoon dat het in Vlaanderen tot 30 graden gaat worden. Een hittegolf dus over heel West-Europa. Dat wordt dan nog meer puffen! Ik kruip vroeg in bed en ik slaap comme un bébé.