Dag 4: donderdag 18 juni 2015

Dampierre-sur-Loire - Betheray

via Montsoreau, Savigny-en-Véron, Avoine, Villandry, Savonnière  

64 km (249 - 313), 9.00 - 18.00

Muziek: Vivaldi            

_______________________________________________________

Christian van 'Le petit hureau' heeft voor ons een goed ontbijt klaargemaakt. Zijn biologische wijn van gisteren was ook goed: we hadden geen koppijn bij het opstaan.

Kurt wil Chinon bezoeken, ik heb dat jaren terug al bezocht. We keren de rollen om. Via internet zoek ik iets in Betheray en we boeken meteen, maar we mogen er pas om 18.00 uur zijn. Dit wordt een rustige fietsdag. Voor mij komt dat goed uit. De klim gisteren heeft mijn knie geen deugd gedaan. Ik zal vandaag wat meer stops inlassen. Ik passeer de camping waar Hilde en ik in een cabane hebben geslapen. De slechte weersomstandigheden deden ons toen vroeger naar huis gaan. Nu is het hier stralend zomerweer.

Ik pin onderweg cash geld: in Frankrijk kost een dagelijks verblijf in de betere chambre d'hôtes tot gauw 50 euro/pp., als je kunt boeken voor twee. Single kost het nog meer. En mijn scheerborstel heeft het na 30 jaar laten afweten. Net als bij zijn baasje valt zijn haar uit. Ik moet uitkijken naar scheerschuim. Anders loop ik er binnen enkele dagen erbij als een voyou.                  

"Hihi, je rijdt ook met een Koga", hoor ik plotseling achter mij. Koos, een Zeeuw, fietst al 24 jaar en heeft al overal geweest (Polen, Noorwegen, Oostenrijk, noem maar op). Koos geeft mij een wat zonderlinge indruk: zijn lang wit haar en dito lange baard benadrukken dat nog meer. Na een tijdje heb ik schoon genoeg van zijn onnozele opmerkingen over de Belgen en ik laat hem verder rijden.

Enkele minuten later komt Kurt langs. Het kasteel van Montsoreau (hoezo, hij ging toch naar Chinon?) is hem niet meegevallen. Hij bestelt hem op een terras andouillette met puree. Mijn maag kan dat niet verdragen, maar voor hem is dat een delicatesse. 

En dan begint die rit doorheen de wolken donderbeestjes. Man, is dat ambetant. Ze kruipen tot in uw neusgaten. Ook het weer slaat precies wat om: onweerswolken dreigen in de verte. Ik zoek in Brehemont een schuilplaats bij een frisse cola light, maar de regen komt er niet echt door. Het blijft drukkend warm. Ik kom aan de bewuste brug in Savonnière. Op de kaart van Kurt stond die brug; op mijn kaart niet. Nu goed, we kunnen nu via die brug gemakkelijk tot bij onze chambre d'hôtes geraken. Iets later arriveert ook Kurt. Hij heeft zojuist een koerske gedaan met een groepje wielertoeristen, zegt hij, en ze zelfs even uit het wiel gereden. Hij was wel daarna bekaf. Zijn glorie was van korte duur, maar het was voor hem toch een leuk moment. Vooral de nijdige reactie van één van die wielertoeristen zal hem bijblijven.

Terwijl we genieten van een Affligem zeg ik nog:" Kijk, die madam draagt een voile over haar kleren om weg te steken hoe dik ze wel is". 't Is toch wel onze gastvrouw voor vanavond zeker! Ze verstaat gelukkig geen Nederlands. Kurt denkt zelfs dat ze zat is en vreest voor zijn avondeten. Hij heeft alweer honger?! Man, die kan eten.

In deB&B maken we kennis met Françoise en Bernard. Die rijden met de tandem stroomafwaarts. Een sportief stel, afkomstig van Duinkerken, allebei op pensioen. De tandem is een Cannondale van Amerikaanse makelij. Om de linkertrappers gelijk te houden heeft Françoise ze verbonden met een witte elastiek. Een prima idee. Als ze goed doortrappen halen ze 50 km/uur. Na het avondeten blijf ik met die twee nog wat babbelen. Het wordt een gezellige avond bij een glas wijn.

Ik heb in het begin wat gesnurk,  zegt Kurt. Ik wil het deze keer geloven.