Chalonnes sur Loire - Dampierre-sur-Loire 

Via la Possonnière, Bouchemaine, Saint-Mathurin, Gennes, Saumur 

85 km (164 - 249), 10.00 - 17.00 

Zonnig en warm 

Veel melodietjes in mezelf gezongen 

_______________________________________________________

Die Annie is een zotte konte. Bij het ontbijt zegt ze de reïncarnatie te zijn van onze Jan van Eyck (Lam Gods) en een uurtje later zegt ze dat ze in een vorig leven ook nog een 'chef indienne' is geweest...

Nu, dat doet niets af van haar onthaal en logies. Die zijn dik in orde. Tijdens het ontbijt zegt Kurt tegen mij dat we toch maar met ons gat in de boter zijn gevallen. Die Annie wil natuurlijk weten wat hij zegt en na vertaling vindt onze gastvrouw dat het een 'erotisch gezegde' is. Ik wens Kurt veel succes, niet luidop natuurlijk. Annie is ook een goe jonk. Ik mag van haar een uur langer op internet bezig zijn en dus kan ik mijn blog eindelijk eens bijwerken. 

Alles zet zich in gang zoals gisteren: Kurt is zoals gewoonlijk veel vlugger klaar met inpakken en ik heb van mijn kant altijd van alles bij elkaar te zoeken. Mijn dagelijkse medicamenten zijn deze keer zoek.

Dus Kurt vertrekt veel vroeger dan ik. Wij spreken af dat we mekaar zien in de buurt van Saumur. Hij zal daar slaping zoeken. 

Sinds gisteren heb ik aan mijn fiets iets vervelendst voor: bij elke trap op het rechterpedaal hoor ik een tik  (of meerdere tiks). Gisteren kreeg ik het op mijn heupen, maar ik kon het niet verhelpen.

Vandaag ben ik dan maar in mezelf melodietjes beginnen verzinnen op het ritme dat mij door de fiets wordt aangeboden. Soms zijn het 2 tikjes (mars), of 3 tikjes  (wals), of nog meer. Het is een spelletje met mijn fiets.

Deze morgen passeer ik twee keer een Nieuw-Zeelands  koppel Jeannette en Filip. Ze zijn naar eigen zeggen beginners op de fiets. Bij hellingen lopen ze inderdaad naast hun fiets. Fietsen in Nieuw-Zeeland is moeilijk; er zijn geen fietspaden zoals bij ons en dus zijn ze veel minder gewoon van op de fiets te zitten.

Ik heb ook vandaag weer van die nostalgische momenten: ik picknick op hetzelfde bankje als twee jaar geleden toen ik met Hilde langs de Loire fietste. Nu is Hilde er deze keer niet bij en ik mis haar wel.

Maar de Loire is nog niets veranderd. Net als twee jaar terug kwaken de kikkers op dat plekje dat het een lieve lust is. 

Iets later heb ik een babbel met Paul. We staan te kletsen onder een hoge spar, van wel 300 jaar oud, zegt hij. Paul heeft een goedlachs gezicht en lijkt met zijn snor een beetje op Obelix. Hij is 80 jaar, maar hij ziet er maar 65 uit. Dat vindt hij supèr. Ik moet verder; anders stond ik er nog. "Alors, bon voyage", zegt hij, en hij gaat kersen trekken in zijn tuintje. Ik denk aan papa en de kerselaar...

Kurt stuurt mij een adres door. Deze keer verblijven we in 'Le petit hureau', iets voorbij Saumur. Mijn gps zoekt mij de kortste weg. Het leidt me via een heel steile klim langsheen het bekende kasteel van Saumur. Er volgt dan een aartsgevaarlijke afdaling tussen de wijngaarden. Trillend op mijn benen kom ik aan de B&B. 85 km op de teller.

's Avonds eten we elk een meeneempizza bij een fles rode Anjouwijn. We hebben goed geslapen.