Ik word wakker om 6 uur. Redelijk goed geslapen. Het ontbijt is om 8 uur. Om de tijd te doden bewerk ik in bed de tekst van gisteren. Dat loopt niet zo gemakkelijk. Ik tik op een klein uitschuifbaar azertyklavier, maar ik krijg op het scherm van mijn smartphone qwerty-resultaat. Gek eigenlijk want ik heb het ooit gekocht om precies te kunnen tikken op azerty wijze. In het begin gaf dit geen probleem, maar er is iets veranderd op mijn smartphone en ik krijg het maar niet opgelost. Eén of ander applicatie die niet meer naar behoren werkt en, voilà, ge hebt het zitten. Een gepensioneerde zoals ik lost dat dan op op volgende manier: ik heb een zestal toetsen overplakt en het klavier aangepast aan qwerty. Het is nog even wennen, maar het lukt steeds beter.
Het ontbijt was op zijn Frans: brood en confituur. Weinig om op te rijden. Dat hebben we gisteravond gehad.
We rijden van Corsept eerst terug naar het startpunt van de Eurovélo 6. Ik wil daar per sé een foto nemen met mijn fiets in zee ttz. mijn achterwiel in het water richting oost, richting Zwarte Zee. Bedoeling is om het omgekeerde te doen als ik aankom in Roemenië, dus met mijn voorwiel in de Zwarte Zee en dan later die twee foto's te fotoshoppen tot één foto .... dat gaat een speciaal effect geven, toch? Het idee alleen al.
Dus ik sta met mijn voeten in de Atlantische Oceaan en Kurt als fotograaf houdt zijn voeten op het droge. Ik sta erop met mijn hand schuin naar omhoog. Het heeft wat van een nazigroet, maar na het fotoshoppen zal er een V-teken te zien zijn.
Jaja, ik heb zo van die gedachten hé.
"En we zijn vertrokken", zou Jeroen Meus zeggen. Om 10 uur zijn we definitief gestart met het grote avontuur.
Het fietsen gaat heel goed: het parcours is vlak en we halen een redelijk tempo. Iets voor de middag kopen we belegde broodjes. Om de 20 km stoppen we even, voor een koffie of een frisdrank. Ik neem weinig foto's; het blijft de hele dag bewolkt maar regenen doet het niet.
La Loire is hier heel breed en voorbij Le Pellerin nemen we een overzet, 'un bac' zeggen de Fransen. De bordjes van 'la Loire à vélo' geven twee routes aan. Kurt wou op het bootje zitten... We hadden het beter niet gedaan.
In Nantes hebben we flink wat rondgetoerd om de jeugdherberg te vinden.
De kamer van de jeugdherberg ruikt onfris, naar zweetvoeten. Een zwerver van Poitiers heeft zijn rugzak achtergelaten. Ook in Frankrijk bezoeken daklozen blijkbaar jeugdherbergen. We slapen die nacht met vijf op de kamer. We hebben vergeten vragen naar een kamer voor twee personen.
Tegen 17.00 uur zijn we Nantes gaan verkennen. Nantes is een mooie stad met veel historische gebouwen uit de tijd toen het de hoofdstad van Bretagne was. Jules is er geboren en in zijn geboortehuis is er een museum. Morgen wil ik het bezoeken. Toen ik kind was heb ik heel wat boeken van hem gelezen (20.000 mijlen onder zee, Michael Strogoff, de kinderen van kapitein Grant, ...) en ik wil eens weten wie de mens Jules Verne was.
In de oude stad eten we lekker Italiaans (voor mij nogal pikant). Terug in de jeugdherberg heb ik goede internetverbinding op de mezzanine en kan ik wat bloggen.
Om 22.00 uur lig ik al in bed. Er is een rit van 80 km gepland. Kurt speelt verkenner: hij zal voorop rijden en een B&B zoeken.
Ik blijf morgen nog wat hangen in Nantes. We vinden het alle twee niet erg om apart te fietsen.
Om iets vóór 9 uur komt Kurt mij ophalen met zijn stevige Volvo v70. Hij is de chauffeur van dienst en hij doet dat voortreffelijk. Hij is ook de enige die kan rijden.
Ik heb te weinig geslapen: vannacht schoot het mij plots te binnen dat ik mijn gps nog moest opladen met de geschikte kaarten en de tracks tot aan de Bodensee... tot 1 uur heeft dat opladen geduurd. Goe bezig...
Rond 5 uur in de ochtend werd ik opnieuw wakker:"Heb ik wel alles mee?" en maar draaien en maar keren.
Dus is het veiliger dat ik niet rij met een auto die ik daarenboven niet zo goed ken.
Onderweg naar de monding van de Loire geven de plaatsnaamborden langs de autosnelweg flashbacks van vroegere reizen.
Bij Parijs denk ik bijvoorbeeld aan de daguitstap met de seniorenbende vorig jaar, vooral aan die afsluiter in het cabaret 'Le Lapin Agile': veel Frans gezang, een straf drankje en slaperige ogen bij de meesten van ons.
Chartres doet mij denken aan mijn pelgrimage naar Compostella. Ik vertel Kurt over de gastvrije Nathalie, hoe zij spontaan mijn kleren waste en droogde na de twee stortbuien die dag en over haar 'gebedsoratoire' op zolder.
We passeren Tours: wat een baaldag toen! Tours ligt op onze route. Ik neem me voor revanche te nemen op de stad en de foto's te nemen die ik vorig jaar heb gemist.
We komen zonder veel tijdverlies aan in Saint-Brévin-les-Pins en vinden snel het startpunt voor morgen. Op een twee meter hoog infobord lezen we:
Saint-Brevin-les-Pins. Ville étape vélo. Eurovélo 6. De l'Atlantique à la Mer Noir. Saint-Brevin (Ville de départ) km 0 > Constanta (Roumanie) km 3.653.
Er staan nog andere trajecten vermeld: Saint-Brevin > Cuffy 860 km, Hendaye > Roscoff 1250 km (Vélodyssée) en Vendéé > Morbihan (Vélocéan).
Saint-Brevin is terecht une ville étape vélo!
Na wat rondvragen vinden we onderdak in de B&B 'le manoir de l'espérance' in Corsept. Kurt vindt er ook een bewaakte parking voor zijn auto. Over 10 dagen zal hij die komen halen met de trein. In plaats van 'la Loire à vélo' wordt het dan voor hem 'la Loire à train'. Terugkeren is mijn ding niet, toch niet na 10 dagen. Ik kies voor de weg vooruit. Ich fahre nach Deutschland!
Het avondeten in de B&B is heel lekker: een Bretoense koek met zalm, gekonfijte eend met verse pasta en groenten, als dessert moelleux au chocolat sauce anglaise. En natuurlijk ook een glaasje rode wijn.
Alles werd klaargemaakt en geserveerd door Marie, een vriendelijke maar ook heel zorgzame gastvrouw. Marie ziet er wat moe uit. Gisteren had ze zeven wielertoeristen en een groep ongeregeld (neen, niet de senioren) ontvangen voor een verjaardagsfeest. Bakske vol dus. Komen daar dan op haar (vrije?) zondagavond twee Vlamingen om logement vragen. .. Op haar 67ste blijft ze er even vriendelijk bij. Ze heeft van verschillende instanties kwaliteitslabels gekregen en die wil ze behouden.
Ik ga vroeg slapen. Buiten blijft het regenen. Marie zegt dat het morgen weer beter gaat worden. Met die positieve gedachte sluit ik mijn vaderdag af.
Morgen begint de reis naar de Zwarte Zee in drie jaargangen. Dit jaar wordt het een tocht van ongeveer 1500 km. Het klinkt veel maar een Chinese wijsgeer zei ooit: "Elke grote reis begint met een eerste stap".
