Mantes la Jolie - Chartres via Vert, Boinvilliers, Civry la Forêt, Orvilliers, Houdan, Champagne, La Musse, Saint Laurent, Coulomb, La Malmaison, Mévoisins
Elke morgen lees ik iets in het boek ' De filosofie van de heuvel ' van Leonard Pfeiffer, de Nederlandse schrijver die op 13 mei de Libris Literatuur prijs won. Ik kreeg zowaar de tranen in de ogen als hij in Dag 4 schrijft:" Dit was geen fietstochtje meer, dit was reizen. Dit was echt. " Zo voel ik het ook aan: dit is geen stomme rondjes koersen, op een hometrainer, godbetert. De camino naar Santiago is meer dan dat. Het is een heuse belevenis. En dat het echt is, zou weldra blijken.
Het regent praktisch de hele dag. Ik start dus in complete fietskledij.
Geen overbodige luxe. Ik heb ook zo goed als geen foto's van die dag.
In de namiddag een plensbui van jewelste temidden van die eindeloze vlakten die zo typisch zijn in die streek. Gelukkig vind ik nog een slaapplaats in een b&b in centrum van Chartres. Als een verzopen kieken kom ik daar toe. Bij Jean-Loup en ... Nathalie. Weeral. Ze schildert aquarellen van bedenkelijk niveau, ze sculpteert iets beter.
Ik eet samen met Jean Louis patatjes en rauwe hesp. Ik stoef op haar kookkunst, maar Jean-Loup corrigeert mij door te zeggen dat het toch maar 'simple' was. JL is conseiller in een verzekeringsmaatschappij in Parijs en spoort elke dag. Hij vertelt mij dat hij wacht op een voorstel van de personeelsdienst, want ze willen dat hij stopt. Ik denk dat hij niet veel zin om te stoppen. Zit wat moeilijk in zijn vel? Ach, wie niet?
Hij haalt Grimbergen uit de kelder en deelt het profijtelijk met mij. Ik had graag nog eentje meer gedronken, maar slaap overmant mij en ik val als een blok in slaap. Van half tien tot half acht. Bloggen ging niet. Dit is hier een gezin van principes, zo zegt Nathalie: free wifi hoort hier dus niet. Een oratoire wel: het blijkt een gebedshoek te zijn, compleet met zitbankje, kaarsjes, ... Dit staat mijlenver van een zolder ingericht als home cinema. Ik herinner mij de verdraagzame woorden van mijn vader: 'God moet zijn getal hebben' zei hij. Voor elk wat wils dus.
via Saint-Martin, Vaux, La Neuville, Bachivillers, Loconville, Liancourt, Lierville, Nucourt, Enfer, Sailly, Breuil-en-Vexin, Porcheville.
88 Km (305-393), 9.30 - 18.30
Bewolkt, de regen dreigt maar breekt niet uit. Zon af en toe, maar het blijft fris.
-----------------------------------------
Vanmorgen vroeg wakker: buren van de studio boven de gîte namen al hun douche om 6 uur. Er zijn nog mensen die moeten werken hé. Solidair ben ik maar opgestaan en de gîte gekuist. Echt waar. Ik was de leider van de senioren indachtig, maar een dweilke slaan kon ik niet. Ik vond geen emmer en ik ben trouwens een propere senior wat niet van alle senioren kan gezegd worden (als ik spreek over de senioren dan bedoel ik de vriendenkring van oud leiders van de KSA). Ben zoals Jesuske die pap at en hem niet vuil maakte 😊.
Ik startte dus later als voorzien voor een fietstocht van volgens mijn schema 70 km. Het werden er uiteindelijk 88! Daar zit Nathalie (want zo noem ik mijn fietsGPS) voor iets tussen. Nathalie refereert naar het prachtig chanson van Gilbert Bécaud. Nathalie mon guide.
Nathalie staat ingesteld op het vermijden van drukke banen en ze stuurt mij vaak de routes communales op. Meestal werkt dat perfect, maar ik maak meer kilometers. Op zich geen probleem. Ik heb tijd. Af en toe stuurt ze mij ook de weide akkers in en zit ik dan op een heuse boerenslag. Retourner. Gelukkig rijd ik niet met een racefiets. Ik kan ook de Michelin kaart bekijken, maar omwegen zijn nu eenmaal niet te vermijden, denk ik. Ik maak er mij ook niet druk in. Het komt wat komt.
Vandaag was het ook twijfeldag: gaat het nu regenen of niet. Ik heb verschillende keren van regenkleding gewisseld.
Kortom, ik kwam later dan verwacht aan in Mantes la Jolie. Ik had zoals gewoonlijk niets gereserveerd. Office du tourisme al dicht. Wat nu?
Nathalie kwam met de oplossing: in haar menu staan ook 'logies' en, jawel, het adres van F1 hotel. Ik rijd er vlug naartoe. Non, monsieur, pas de chambre. Tout complet. Enfin, ik begin met die gerant te praten. Was nog in Gent geweest en patati en patata, en kijk... Attendez, monsieur, j'ai trouvé encore une chambre.
Communicatie, vrienden. Zo belangrijk in het leven. Ik heb er mijn boterham mee verdiend.
Ik heb mijn dag afgesloten met een buffetmenu, een grote fles spuit en 2 Leffes. Ik had het wel gehad voor vandaag. Morgen geven ze slecht weer. We zien wel.
fris en bewolkt, weinig wind, zon breekt door om 11 uur
---------------------------------
Mijn spieren voelen wat stram aan en ik koop in een farmacie een flesje arnica, iets om de spieren te ontspannen. Homeopathisch. Snelle werking mag je er niet van verwachten, maar baat het niet, het schaadt niet. Ik heb geen soigneur mee. Dat kon er niet meer bij, maar het zou wel deugd doen, zo'n massage.
Ik volg Val de Noye tot aan Breteuil: een mooie fietsroute op rustige wegen. Een verademing na de drukte van Lille, Lens en Amiens. Daarna gaat het terug op en af, met zelfs een helling van 14%. Ik kan erover, traag maar erover. Ik kom aan in Beauvais en ga eerst naar een boutique van Orange. Om te reclameren want hun mobiel internet werkt niet op mijn smartphone. Dat is trouwens de reden waarom ik niet dagelijks jullie kan informeren. Blijkt nu dat die Charlotte van de boutique van Lens zich vergist heeft van SIM kaartje (enkel bruilbaar voor tabloids). Ik vraag een alternatief zonder meerkosten, maar dat wou die gast van Beauvais mij niet geven. En mijn geld kreeg ik ook niet terug. Kortom, ik heb hem in mijn beste Frans gezegd dat dit toch niet kon, dat hun klantgerichtheid op niets lijkt, maar het enige wat er uit kwam was: "Je suis désolé, monsieur." Mij zien ze daar niet meer.
Ik had afspraak met Christine, een dame van de gîte van de vrienden van Compostellagangers. Het contrast kon niet groter zijn: een hele gîte voor mij alleen, voor 12 ! Ik heb mij in de keuken getrakteerd op een goed lokaal blond bier La Rebelle en mij een dubbele portie ravioli klaargemaakt (uit een blik, gekocht in een Magrebwinkel uit de buurt). Veel informatie over de Compostella netwerken, routes, enzovoort. Ik heb een bedanking geschreven in het gastenboek. Que Dieu les bénisse.
Via Givenchy, Neuville Saint Vaasten, Duisant, Warlus, Bailleulmont, Pas en Artois, Authie, Hernissart, Pierregot
92 km (138 - 230)
Bewolkt en fris, matige tegenwind
Départ: 9.00 �--
Arrivée: 17.15
------------------------------------
Zelfde ontbijt als gisteren in F1 hotel.
Naar een voie verte gezocht van amper 5 km.
Langsheen verschillende oorlogskerkhoven: Canadees memorial (prachtig wit monument), rechtover het kerkhof van Marokko (heel eenvoudig).
Ik fiets van watertoren naar watertoren 😞 (op en af dus). Bij afdaling koud. Tot 50 per uur. Fantastisch!
Picknick op een heel stil dorpspleintje voor een kerk.
Voel mij als God in Frankrijk. In Authie putten gedolven maar geen schat gevonden
Zelfs niet bij de trap. Senioren weten waarover ik het heb.
Bij aankomst in Amiens onmiddellijk naar de kathedraal. Een diaken (?) geeft mij na een half uur bellen een geschikte stempel. Ondertussen geniet van prachtige koorgezangen in de kathedraal. Ik slaap in de jeugdherberg op een gedeelde kamer met een Serviër van 50 jaar. Uit zijn uitleg in gebroken Engels was hij voor een opleiding in Amiens. Was dus in de tijd van de oorlog ongeveer 25 jaar ... je mag er niet aan denken.
Ik had reuzehonger en ben gaan eten in Italiaans restaurant. Spuitwater bij het eten, voor de conditie 😊.
via Le Maisnil, Fromelles, Herlies, Le Transloy, Auchy les Mines, Vermelles, Grenay
42 km (86 - 128), 9.30-15.00
Zelfde weer als dag 1.
________________________________________
Toch wel een apart publiek in de F1 hotels: voornamelijk mannen die voor hun werk meerdere dagen in het hotel verblijven, meestal donkere types, maar ook een 'verdacht' koppel of rare passanten zoals die wereldvreemde Engelsen met een rugzakje en excentrieke schoenen... Of die kale grijsaard in koersbroek op weg naar Compostella (c'est quoi ça, Compo Stella).
Ik vertrek een half uur later dan voorzien: mijn fiets stond weeral plat. En na nog geen 3 km opnieuw zwabberen op mijn achterwiel. Op een rustig hoekje in de schaduw operatie 'Reserveband opleggen': man man wat ben ik toch een ... Maar het is mij gelukt! Ik heb zowaar mijn grenzen verlegd. Meer nog, zo te zien is het zelfs nu nog dik in orde. En vanavond de slechte achterband geplakt, terug klaar voor gebruik.
Veel tijd verloren; het Louvremuseum in Lens zal voor een andere keer zijn. In een Orange boutique een chip gekocht voor mobiel internetgebruik.
's Avonds nog iets gegeten aan het station in Lens met 'un grand Stella' voor mijn neus. Mijn eerste brief op de achterkant van de Michelin kaart geschreven.
Morgen verzenden per post.Ik had graag postduiven meegedaan op mijn bagagedrager, maar ik had er geen plaats meer. Zo, dat was het. Niet veel kms, maar best plezant. Morgen staat er een etappe van 90 km op het programma. Naar de jeugdherberg van Amiens. En ik passeer Authie ....
De buren en de vrienden senioren wuifden mij vrolijk uit. Piet en Kris bleven mij met fiets of met veel getoeter vanuit de auto volgen ... tot een kilometer verder aan het sas. Daarna was ik alleen. Eindelijk de rust en de kalmte. De tocht naar C. Is begonnen.
Het ging heel vlot, vlakke weg en meewind. Ik stak de grens over, richting Rijsel. Om 15 uur in een goedkoop F1 hotelkamer. Meer mag dat niet zijn, want ik ben pelgrim, hé. Na douche per fiets naar Centre Ville, toch 20 km heen en terug. Stempel gekregen in l'église st maurice. Gezellige drukte op een vrijdagavond; terrasjesweer. Iets gegeten in Le Passage... voor een passant als ik. Enig minpunt van de dag: achterband loopt langzaam leeg. Ik zal morgen al mijn reserveband moeten opleggen, vrees ik. Ben benieuwd of me dit zal lukken ☺.
omdat de weergoden mij gunstig zijn vertrek ik iets vroeger dan gepland: nu vrijdagmorgen tussen 8.30 en 9.00 uur.
Voor vrijdag voorspellen ze bewolkt, maar droog weer. Voor mij zit de wind mee (komt uit het noordoosten). Het zal niet te koud en niet te warm zijn. Meer moet dat niet zijn om te starten
Ik denk dat ik er klaar voor ben: ik heb vandaag nog wat inkopen gedaan, mijn bagage is nog eens gecheckt, mijn fiets heeft er ook zin in ... mijn 'camino' kan beginnen.
Ik zal jullie beknopt op de hoogte houden. Later - als ik terug ben - neem ik mij voor deze blog wat meer uit te werken, want via een smartphone gaat het niet zo vlot beeld en tekst in te brengen.
ben al een paar weken stempels aan het verzamelen in mijn stempelboekje (zie foto). Zo'n boekje hoort bij de credential van elke Compostella-fietser.
De eerste stempel is van de parochiekerk Sint-Martinus. Ik vertrek immers van thuis. Zomergem is mijn ankerpunt: geboren en getogen zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik heb de voorkeur gegeven aan de parochie en niet aan de gemeente: het is immers een spirituele pelgrimstocht, een overdenken van wat voorbij is en wat nog kan gebeuren in mijn leven. Trouwens, stempels van de gemeente heb ik genoeg (na 36 jaar politiek) .
De tweede stempel komt van de Sint-Jacobsparochie van Gent (is mijn favoriete stad!). Gent is in mijn ogen de meest gezellige en meest veelzijdige stad van Europa.
Maar er is ook een historische context. Sinds eeuwen heeft deze parochie een genootschap van Compostella. Er is ook een hospitium (voor opvang van pelgrims) geweest, maar volgens dhr. Witters van de Sint-Jacobsparochie hoorde het hospitium niet bij Sint-Jacobs, maar bij de andere parochie in Gent.
De derde stempel is gezet door mijn broer-pastoor Guido vorige zondag tijdens een misviering. Je kan duidelijk de stempelafdruk in het Latijn lezen met afkortingen: SIG ECCL. PAR. S.AMANDI ASTENE of vertaald "Zegel van de parochiekerk Sint-Amandus - Astene".
Toeval of niet, maar de heiligen horen op één of andere manier bij elkaar: H. Martinus (bisschop van Tours en solidair met de armen), H. Jacobus de meerdere (beschermheilige van de Compostella bedevaarder) en H. Amandus (stichter van kloosters en kerken in Vlaanderen).
eindelijk! Heb ik wat tijd gevonden om een nieuw bericht te posten.
Het laatste bericht dateert van maart dit jaar en ondertussen is er heel wat gebeurd.
Sinds mei ben ik 'op brugpensioen' en geloven of niet, ik heb het al heel druk gehad .
Alle tijd gaat vanzelfsprekend naar de voorbereiding van mijn fietsreis/tocht/pelgrimage.
Ik heb heel wat tijd gespendeerd aan de bagage en vooral aan het gewicht van alles. Ik wou absoluut onder de 20 kg blijven (reistassen inbegrepen). Enkele testritten moesten duidelijkheid brengen.
Mijn eerste testrit naar Oostende: 't was er koud en bewolkt (zie selfie) en tijdens de rit naar Oostende had ik flinke tegenwind. De overnachting in de jeugdherberg was pico bello: propere kamer, prima ontbijt tegen een democratische prijs.
De volgende dag terug naar huis: enkele uren in de regen. Fietskledij dik in orde, maar de testrit maakte mij meteen duidelijk dat er nog veel zaken thuis kon blijven. De tent bijvoorbeeld en alles wat daarbij hoorde, de fietstassen vooraan (pakken veel wind en de fiets is niet gemakkelijk te besturen) maakten al vlug 5 kilo minder. Na veel wikken en wegen (letterlijk!) kom ik uit op 17 kg., eten en drank inbegrepen.
Gisteren daarmee een testrit van 100 km naar Knokke en via Cadzand en Sluis terug op een gezapig tempo: het ging heel wat vlotter.
Vandaag een ritje in de Vlaamse Ardennen met vier hellingen van boven de 10 % (althans volgens de fietsknooppuntenkaart): met het kleinste verzet. Uiteraard moe, maar wel tevreden dat ik erover kon.
We zien wel wat het geeft in de Pyreneeën en daarna in Noord-Spanje. Ik zal op tijd stoppen en toeristische uitstapjes maken .
Maandag probeer ik wat tijd te vinden voor een volgend bericht.
Hallo, ik ben van plan mijn blog verder aan te vullen via mijn smartphone en dit is in feite een uitproberen hoe vlot dit wel is.
Ik heb de indruk dat dit wel doenbaar is. Veel tekst ga ik hier niet in plaatsen. Het is meer de bedoeling foto's met korte commentaar toe te voegen. Een beeld zegt méér dan duizend woorden hé.
Hallo, met de start van deze blog 'Met de fiets naar Compostella' is het 'aftellen' naar zondag 1 juni toch begonnen. 'Aftellen' als woord voelt nogal zwaar aan, alhoewel de duurtijd met de dag lichter wordt en de start dichter komt. Beter is het misschien te spreken van 'uitkijken naar'. Ik kijk dus uit naar 1 juni 2014 om die trip te kunnen beginnen waar ik al jaren van spreek. Vandaag zijn er nog net geteld 67 dagen en dan begin ik (eindelijk) aan die fietstocht naar Compostella.
Er is al veel aan voorafgegaan: het begon allemaal met die fietstocht van Passau naar Wenen, enkele jaren terug. Een prachtreis en echt aan te raden. Hilde en ik zijn toen gebeten door de fietsmicrobe en sindsdien heeft het ons niet meer losgelaten. We hebben ons 2 goede fietsen gekocht + tal van zaken die erbij horen: fietstassen, fietskledij, fiets-GPS, fietsendrager, noem maar op ....
Ondertussen hebben we samen al heel wat korte uitstapjes gemaakt rond Zomergem en in de wijde omgeving. Maar ook enkele reizen in Frankrijk (langs de Loire of langs het Canal du Bourgogne - vaak vlak parcours langs het water), in Beieren en Tirol (al wat meer klimmen) en in Noord-Italië (van Bolzano naar Venetië - hoog gestart en vlotjes naar beneden, tot aan de zee).
Naar Compostella rij ik alleen. Ik heb in mijn leven zo goed als nooit aan sport gedaan. Fenomenale sportprestaties mag je niet verwachten. Ik ben zeker geen wielertoerist, maar toch al 2 keer een fietstocht alleen gedaan: eentje in Picardië en een ander naar Den Helder en terug, en ik heb mij dan eigenlijk nooit alleen of eenzaam gevoeld. Alleen rijden heeft ook het grote voordeel dat je eigen tempo kan aanhouden en op elk moment kunt stoppen. Alles rustig en zonder stress. Onthaasten. Zen.
Helemaal onvoorbereid zal ik niet zijn: sinds november vorig jaar doorloop ik nu een fitness programma (cardiotraining en een beetje krachttraining). Ik hoop dat dit wat effect zal hebben en dat ik mij hiermee wat beter fysiek heb voorbereid. Dus hopelijk geen peesontstekingen aan de knie, zoals in Holland twee jaar terug.
Met de fiets naar Compostella
.
. "Very Happy"){kind=icon}
