Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken met Google
terugkeer naar Nederland
belevenissen van een single parent
03-10-2010
Dierendag
In Frankrijk wordt geen dierendag gevierd. Ik was ook eigenlijk vergeten dat er zoiets bestond. Toch zal ik vandaag mijn katten, ivm hun op poot zijnde integratie in Nederland, maar een blikje tonijn geven.
Wel een mooi idee om één keer per jaar, de dieren in het zonnetje te zetten en te verwennen. Ze geven zoveel kleur aan ons leven. De jongens hebben gisteren visjes gevangen en die staan in een emmertje in de huiskamer. Ernaast liggen een netje, een loep en een schriftje om de groei van de guppies bij te houden. De kat wil steeds uit de emmer drinken, dus misschien is een blikje tonijn zowiezo wel handig om een drama te voorkomen.
Legio zijn de vertederende en grappige of lieve verhalen over dieren. Het meest grappige verhaal vertelde een vriendin mij ooit. Het is een verhaal waarbij de mensen nu eens moesten opzitten en pootjes geven, terwijl de hond 'ongelovig' toekeek. Esther kwam uit een Fries gereformeerd gezin met dertien kinderen. Eens per jaar kwam de dominee op visite en dan werd het hele gezin in hun zondagskleding in de huiskamer verwacht. Je ziet het zo voor je! Een uur lang de dominee aan de praat houden en een goede indruk van het gezin geven!!De dagen worden afgeteld, in afwachting van het gevreesde bezoeksuurtje en deze en gene wordt nog eens ingepeperd welke zaken vooral niet besproken mogen worden en welke onderwerpen kost wat kost vermeden moeten worden. Voor de ouders is dit DE gelegeheid om er weer voor een jaar met een goede indruk vanaf te komen en zij eisen dus een keurig en sociaal aangepast gedrag van hun kinderen!! Dan is eindelijk het moment daar.... iedereen voelt zich ongemakkelijk, ma schenkt de koffie uit, de koekjes gaan rond. Een van de jongste kinderen zit zich te verbijten om niet in de lach te schieten, maar dat mag niet, zo hadden pa en ma verteld. Er wordt geproken over het weer, de school en daarna passeren enkele zieken familieleden of dorpgenoten de revue. Dan valt er een stilte....en de één begint nerveus te kuchen en de ander gebiologeerd naar z'n schoenen te kijken. Een stilte,.....nu al? En ze moeten nog een half uur!! Gelukkig voor mijn vriendin, was de hond ook aanwezig. Al gauw zit een ieder dan, dankbaar, naar zo'n beest te kijken, de dankbare bliksemafleider, lief dier!!! Dat beest beweegt gelukkig gewoon door en trekt zich niets aan van de 'gevallen' stilte. De hond krabbelde met een achterpoot aan zijn oor. Toen had de vader van Esther ineens een geniale ingeving om de nu, zo langzamerhand toch wel ondraagelijk geworden stilte te doorbreken en vroeg aan de dominee, die naar de grond zat te staren: 'Kunt u dat ook?' De man keek op, naar de hond, die was gaan verzitten en inmiddels in alle onschuld z'n edele delen zat te likken!
Twee jaar geleden, besloot ik de dag voor kerst te gaan skieen. Hellaas, de pistes waren nog niet open, maar ik mocht wel met de stoeltjeslift en de kids omhoog en terugwandelen. Na een beetje aandringen, kreeg ik het voor elkaar dat ik ook met de sleetjes naar boven mocht en dus de afdaling van m'n leven met m'n entertainers ging maken. Schitterend, niemand op de skipisten, iedereen stond natuurlijk bij Carrefour in de rij met de kerstinkopen. Bij de tweede stoeltjeslift kwam ik een man tegen. Het bleek de eigenaar van een restaurantje op één van de pistes te zijn. Hij ging de volgende dag pas open, maar wou speciaal voor ons wel wat klaar maken. Hebben we daar in het zonnetje op de verlaten piste gegeten.
