Ieder dier heeft z'n eigen aaibaarheidsfaktor, net als mensen. Het ene dier is het andere niet. Het is niet mijn bedoeling om hier de dierenliefde te promoten. Ik wil slechts een vergelijking trekken tussen mens en dier. Diegenen die hoopten hier referenties over dit item te vinden, wil ik echter niet teleurstellen. Ik kan ze zonder aarzelen doorverwijzen naar de werken van Wolkers (hield van het meest veelzijdige stukje vlees en nam ze ahum ,sorry, ...ging ermee op stok), Marquis de Sade ( was gek op eend,  laat ik het netjes houden en zeggen dat het hier de contrepètrie van 'vereende krachten', betreft, dwz hetzelfde maar dan anders, nl door het verwisselen van enkele klanken tussen de twee woorden) of een degelijk geschiedenisboek over de welgevallen van het Franse leger  in de middeleeuwen, die nooit zonder hun kudde geiten ten strijde trokken. Misschien komt daar het gezegde je leert pas echt vloeken als je geiten hebt vandaan? Want vloeken kunnen ze goed hier in Frankrijk!

Sommige mensen lijken in hun gedrag gewoon op bepaalde dieren, de Nederlandse taal staat niet voor niks bol van allerlei uitdrukkingen, spreekwoorden en gezegdes waarin dieren de hoofdrol spelen. Bijvoorbeeld : 'beter één vogel in de hand dan tien in de lucht' of  'Het is bij de konijnen af!' ( in de volksmond ook wel eens, wie wil .......als een konijn, moet ook eten als een konijn), weer eens wat anders dan 'worteltjes zijn goed voor je ogen'! Voor de duidelijkheid, het heeft geen zin om nu meteen bergen rauwkost in te slaan, want geen van beide uitspraken heeft een wetenschappelijke onderlegging. Het is een 'volks-geloof'. Zo zijn er vele, zogenaamd waargebeurde verhalen waarin dieren de hoofdrol spelen, in passieve of actieve zin. Wie kent er niet het verhaal van 'de platte cavia en de tapijtlegger'? We noemen dit  'broodje aap' verhalen of om even uit de dierensfeer te stappen 'an urban legend'. In Nederland noemen we "an urban legend' een broodje aap, omdat er wel eens wilde verhalen de ronde hebben gedaan over de herkomst van het hamburgervlees bij bepaalde voedselketens. Evenals menige Shoarma-tent failliet is gegaan omdat ze verdacht werden van het verwerken van  lichaamseigen vloeistoffen in hun gerechten. Broodje aap verhalen zijn  "kippevel" verhalen, waarvan het waarheidsgehalte niet te achterhalen is.

Hoe dan ook dieren hebben en verdienen hun eigen plaats in de Nederlandse taal en literatuur. Een van de grappigste gedichten in onze volkstaal is het gedicht 'Ik moest een schaap een tongzoen geven' van Hans Dorrestijn. Ik heb dit gedicht vaak herlezen  om herinneringen aan (toen kersverse exen) voor eens en altijd uit m'n gedachten te bannen. Getver een schaap zoenen dat lijkt me pas echt  onsmakelijk! Ik zie me daar al neus aan neus staan met zo'n beest, die grote kaak en die egale rij scherpe grijzige tandjes. Die mond die je met een krik open zou moeten breken en  dan alleen maar een  groen uitgeslagen trillende slappe tong laat zien als het beest begint te blaten. En waar pak je zo'n beest trouwens vast?? Je handen zakken weg in meters vettig aanvoelende wol, voordat je bij een loch, niet meegevend lijf op stramme korte pootjes terecht komt. Dan dat hoofd maar vastpakken tijdens het zoenen? Waar dan? Bij z'n kraakbenerige harige harde oren? Te daadkrachtig voor een lekkere zoen en absoluut niet teder, heeft meer iets van 'de koe bij de horens vatten'! Nee, Hans Dorrestijn  heeft echt de spijker op z'n kop geslagen toen hij 'het schaap' koos voor z'n gedicht. Weerzinwekkender kan toch niet? Ik heb geprobeerd het me voor te stellen (echt waar!!)en kwam hooguit op de gedachte van een lama (hold your horses ladies, we zijn het met elkaar eens ...ik heb het hier over het spugende beest met de blauwe tong en niet over Ruben Nicolai).

Maar toen ik van de week in Nederland op een kinderboederij rondliep met een 7-jarig Frans jongentje, werd dit beeld voorgoed om zeep geholpen. Hij kwam stralend naar me toe en zei:' Eileen, kom eens kijken ze hebben hier een schaap dat eruitziet als een suikerspin!!' We zijn het beest daarna, samen, hand in hand ,gaan bekijken en ik moet toegeven dat het kind een geweldig rake opmerking had gemaakt.!Nou daar was ik mooi klaar mee. Pleite vieze, uit z'n bek stikkende bok met gele ogen om een potientieel toekomstige ex ( = zeer optimistische benaming voor een eventuele vriend) mee te bezweren. In plaats daarvan zag ik een geweldige roze wolk, een lonkende grote suikerspin op pootjes! Wie zou daar nu niet in willen happen? Het beest zag eruit om op te vreten!" Kom maar hier, lekker dier!"  Al m'n weerstand zakte ineens in m'n schoenen. Ik zat al sinds een week in een huisje met m'n kids en een Frans gezin en liep 24 uur per dag te moederen en me groot te houden, op zoek naar een woning en een baan om vervolgens naar het zwembad en de speeltuin  te gaan en sjeesde tussen de bedrijven door van Frankrijk naar Nederland en andersom om kind één en kind twee op te halen... etc. etc. !!! Maar nu keek dit schaap me zo lief en meedelevend aan. Ach lief dier, arm schaap, ....ik voelde m'n ogen brandden. Waarom zag deze pluizebal er dan ook opeens zo toegankelijk en uiterst loveable uit!! Daar was ik niet op berekend!!!  Nee, niet dit,.. niet nu, vooral geen medeleven in mijn ontij... !!!Shit!!! Nou,... toch maar even knuffelen dan? Kun je dat wel maken ..., bij Landal, opeens door je knieeen zakken en je armen om een schaap heenslaan? Ik wel....op dat moment!
Zo werd Dorrestijns schaap plotseling van z'n voetstuk gestoten. In mijn fantasie ontstond er een  aangename versmelting van de twee beelden, met de volgende kernwoorden; een schaap, een roze wolk, kroelen, een lief dier, zoenen, en een suikerspin. Het nieuwe erotiserende idiaalbeeld;  geen Leda en de zwaan, maar schaap kleef-aan. Misschien was dat gedicht van Hans achteraf helemaal niet cynisch en zwartgallig bedoeld, dacht ik, terwijl ik mijn grip verstevigde en  het beest z'n kop op m'n schouder vleide! Misschien had  Dorrestijn met het volgende gewoon gelijk: 'Wie eenmaal neemt een schaap te grazen, die wil nooit iets anders meer.'! Daar zat ik dan, geknield, overrompeld, getroffen op een kinderboerderij , maar er was hier zichtbaar weinig ruimte voor al te impulsief gedrag!! Na snelle beraadslaging kwam ik terug naar de realiteit en voelde ik eerlijk gezegd toch meer voor de suikerspin of de roze wolk dan voor dit oh zo lieve dier. God zij dank behoudt het schaap voor mij daardoor zijn zeer noodzakelijke functie als exen-bezweerder. Mijn eeuwige dank daarvoor beste Hans!  Ik weet niet hoe het Dorrestijn vergaan is na  zijn 'beestachtige' ervaring, maar ik vrees het ergste! Ze zeggen niet voor niets bezint  voor ge begint want als er één schaap over de dam is dan volgen er meer en gedane schapen nemen geen keer!

PS. Voor het schrijven van dit blog is geen enkele proefdier gebruikt. 
PPS-. Alle dierenliefhebbers wil ik graag geruststellen en vertellen dat Wolkers nadien tot inkeer is gekomen en een prachtig programma over de natuur in z'n achtertuin heeft gemaakt, en lange jaren met een vrouw samen heeft geleefd die het 'kippengebruik' overbodig maakte.
-Marquis de Sade heeft voor z'n daden geboet en hier in de Alpen in 'Chateau de Miolans' gevangen gezeten.
-Wat de Fransen betreft, ze vloeken nog steeds, maar enige correlatie met geiten is ver te zoeken.
-En wat mezelf betreft, ach....ik snaai zo nu en dan een levensechte baby-zeehondenknuffel bij m'n kids weg,  maar daar steekt echt geen enkel kwaad achter!

26-04-2010 om 00:00 geschreven door eileen