Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken met Google
terugkeer naar Nederland
belevenissen van een single parent
09-04-2010
cradle to cradle relaties
Gooi uw oude relatie niet weg, weggooien is zonde. Geef wat er nog van u en uw principes over is een tweede ronde!Weggooien, waste?! Dat is toch uit de tijd! Nee, neem dan liever alles wat u aan het einde van die relatie nog heeft, aan eigenwaarde, geloof in de toekomst en vertrouwen in uw medemens en probeer dat te upgraden, en doe vooral hetzelfde met alle positieve overblijfselen. Een mens komt namelijk pas echt voorruit in het leven als hij zijn positieve kanten versterkt. Het is een 'onderwijsprincipe' maar toepasbaar op andere leerprocessen. Geen kwaliteitsverlies dus, maar juist kwaliteitsverbetering !Of te wel trek lering uit het verleden, richt je op de toekomst en probeer niet weer dezelfde fouten te maken en in dezelfde valkuilen te vallen.
Sommige valkuilen herhalen zich echter van generatie op generatie, meer vannuit het toen door het toen nog onvermijdelijk en verplichte cradle to grave principe. Zo waren bijvoorbeel mijn over-grootouders al ongelukkig getrouwd ("De griezels" van Roald Dahl, waren er niks bij) en dat met 10 kinderen!!! Mijn overgrootmoeder, een kranig klein vrouwtje, die ik tot haar 95-ste mee heb mogen maken, had in 9 jaar tijd 10 kinderen gebaard, allemaal vierponders!! M'n overgrootopa, een artiest en schilder die ik ook tot ver in de 90 mee heb mogen maken, was één keer per week bereid om te helpen. Er werd dan een gegalvaniseerde teil in de achtertuin neergezet en de kinderen stonden in hun ondergoed en met en handoek in de rij om 'gewassen' of beter gezegd schoongeschrobd te worden. M'n overgrootopa gebruiktte daarvoor een borstel, waarmee je nou niet eens je laminaatvloer zou durven boenen, uit angst voor krassen. M'n Oma was van de zwartekousenkerk, zoals ze dat noemen en dus zeer gelovig. Toch was ze die vent, die nooit hielp, ineens zo zat, dat ze hem op een goed moment in de keuken, met de koekenpan op z'n kop sloeg. Hij heeft haar dat nooit kunnen vergeven en zodoende zijn ze (wat heel bijzonder was in die tijd, zeker in dat milieu) gescheiden.
Ik ben wel voor het optimistische cradle to cradle-relatie principe. Ik sta wel open voor het 'upgraden', maar vind het nu, voordat ik aan dat upgraden begin, toch jammer en dan niet alleen om ecologische redenen, dat ik die koekepan niet heb geerfd .!!