Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken met Google
terugkeer naar Nederland
belevenissen van een single parent
01-09-2010
Open de jacht !
Half augustus wordt hier in Frankrijk het jaarlijkse jachtseizoen geopend. In het weekend en op de woensdag, kun je dan in het bos, ineens oog in oog komen te staan met een beschonken jager in camouflagekledij. Met jagers is het net als met schapen, Hooligans, randgroep bejaarden en Jehovah getuigen, dwz als je er één tegenkomt, dan weet je zeker dat de anderen niet ver weg zijn. Het is dan raadzaam om veel herrie te maken, zodat je niet voor wild wordt aangezien. Een gewaarschuwd mens telt immer voor twee,(bent u schizofreen, dan is het raadzaam om op safe te spelen en dus dit getal te verdubbelen om zo tot volgende uitspraak te komen; 'gewaarschuwde mensen tellen voor vier.'
Normaal gesproken moeten de jagers voor ze schieten , het geslacht en de leeftijd van het wild vaststellen en ook na observatie bepalen of het al dan niet een moeder met kleintjes betreft. Er mag alleen geschoten worden op wild van een bepaalde leeftijd, afhankelijk van de diersoort en de wildstand en op moeders met kleintjes mag (uiteraard) niet geschoten worden. In werkelijkheid pakt dit wel even wat anders uit. De jager wil graag schieten en zo wordt er regelmatig een hond van een collega-jager afgeschoten, ipv een everzwijn. Everzwijnen, vissen en de uit-gedate mens op de datingmarkt vertonen bepaalde overeenkomsten, zoals mag blijken uit de volgende uitspraak : 'Vissers die vissen naar vissen en vissers die vangen vaak bot. De vissers waar vissende vissers naar vissen, vinden vissers die vissen vervelend en rot.' Nu is mijn vraag, ligt dit aan de vis of aan de visser?
In een poging deze vraag te beantwoorden zal ik het verhaal van wijlen Willem Wouter vertellen. Hij is namelijk één van de weinigen die het probleem van beide kanten heeft kunnen bekijken en ondervinden. Vraag me niet waar hij woonde. Dit is informatie die ik ivm met de postume privacy van Willem Wouter niet kan vrijgeven. Dus we moeten dit verhaal lezen zonder precies te weten waar wijlen Willem Wouter woonde. Eén ding is zeker Wijlen Willem Wouter woonde wijd weg.
Houthakker Willem Wouter, tevens lid van de plaatselijke jachtvereninging had, vorige week, een everzwijn afgeschoten. Trots droeg hij het dier over zijn schouders naar zijn auto die hij geparkeerd had naast mijn Eileen-mobiel. Hij liep langs een maisveld, hier in een heuvelachtig gebied. Ik liep tussen de maisvelden en wijngaarden te joggen en werd zo bij het hele gebeuren betrokken. Aan de lager gelegen kant van het maisveld liep een andere jager, die zijn geluk niet opkon toen hij een everzwijn, lichtvoetig en gracieus over de toppen van de maiskolven zag dansen!! Hij aarzelde geen moment en richtte zijn vizier op het toekomstige wildgebraad, terwijl het water hem al in de mond liep. De koele stalen loop in z'n handen zorgde voor een adrenalinestoot waardoor hij zowaar standvastig was en met een uiterzonderlijke precisie, het beest door z'n kop schoot. Hij rende, vol verlangen, zo snel mogelijk naar de andere kant van het maisveld. Daar aangekomen stelde hij vast dat hij wat meer vlees, dan verwacht, in de kuip had. Dit kon hij nooit op!!!....Paste zelfs niet in z'n vriezer!! Bovendien is kannibalisme hier bij de lokale jachtvereniging verboden en één van de weinige kanibalen die hij kende, at alleen maar vegetariers!! Wreed, dat een jager zo, op een mooie dag in de nazomer, op deze manier het leven moest laten! De ironie van het verhaal wil dat zijn profiel op meerdere datingsites stond en misschien zelfs nog staat , maar DAAR had nog geen vrouw de jacht op hem geopend!! Z'n laatste woorden hoorde ik toen ik langs kwam joggen en wil ik jullie hier niet onthouden. Hij zei,..... prevelde : 'Dames,........ dames, .........niet geschoten is altijd mis!! En daarna.....'ahum...aaahh...cherie.. un chasseur sachant chasser sans sont chien etes un bon chasseur.' Maar ik denk dat hij toen al aan het ijlen was. Bij wijze van troost sprak ik volgende woorden, het eerste wat bij me opkwam: 'How much wood could a woodchucker called Willem Wouter chuck, if a woodchucker could chuck wood? He would chuck as much wood as a woodchucker could, if a woodchucker could chuck wood.' Het dramatische van de hele situatie weerhield mij ervan om de 'ch' door een 'f' te vervangen.
Even later, al terugjoggend, denk ik nog met verbazing terug aan het zojuist aanschouwene. Denkbeeldig geef ik een knipoog aan het hert dat zich achter een boom verstopt heeft, terwijl ik de koker met pijlen over m'n schouder hang en door de velden weer terug naar m'n Eileen-mobiel ren. 'Hadden de vrouwen maar eerder het heft in eigen handen genomen', denk ik. 'Als Artemis wat assertiever was geweest was het nooit zo ver gekomen!!' Maar ik weet wat me te doen staat!!! Eén pijl, trefzeker en dan.....schiet ik Cupido neer en neem het van hem over!'
