Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken met Google
terugkeer naar Nederland
belevenissen van een single parent
05-05-2010
Pasop ! Poespas van katerige poesoppas en van dingen die voorbij gaan
Laatst een leuke avond gehad met een bevriend stel en een ander stel dat ik niet kende. Ze zouden bij mij komen en alles bij elkaar 6 kinderen meenemen. Het zou een gezellige, dolle boel worden. Ik zou wat quiches en hapjes in elkaar flanzen en zij zouden een drankje meenemen. Toen ik 'sochtends vroeg naar de supermarkt toog, bleek alles dicht te zitten, 1 mei !!! Daarna noodgedwongen terug naar huis gesjeesd om les te geven aan m'n leerlingen die van de week hun mondeling eindexamen hebben, en helemaal in de stress lagen. Urenlang naar monologen over 'the globalisation, junk-food and global warming' geluisterd. Bij het onderwerp 'junk-food' begon m'n maag steeds ongegeneerd te knorren, want ik had nog geen tijd gehad om te ontbijten.Om drie uur vertrok de laaste leerling, met weer een beetje zelfvertrouwen. Ik beloofde ze allemaal nog een sms-je voor 'good-luck' te versturen in het kwartier voor hun mondeling. Ze vinden zichzelf heel wat, maar het zijn toch nog maar kinderen. Toen even uitgeblazen met een kop koffie, en een cracker met kaas, op de bank. Niks voor mij maar daarna kwam ineens alle vermoeidheid eruit en heb ik uren liggen slapen. Toen de visite eraankwam, was het dan ook echt 'een dolle boel'. Ik zei dan ook maar meteen, om het ijs te breken: 'Dit is echt een kennismaking, van 'hallo, dit ben ik' en 'what you see is what you get'. Ik ben moe, loop op blote voeten en ga nu echt geen sokken aandoen omdat ik 'jullie niet ken', kom binnen en plof maar neer op de bank 'make yourself at home'. Nou, dat vonden ze prima. Ze hadden een magnumfles champagne bij zich en een zak chips. Ik heb maar meegedaan met de champagne, alhoewel ik daarvan na maximaal twee glazen een kater krijg. Oneerlijk raar drankje, niet lekker dronken of een beetje aangeschoten, maar wel een kater. Dat was dan het vooruitzicht voor morgen en ....en ook daar had ik nu even lak aan. Ik plofte neer op de bank en legde m'n voeten op tafel. Het onbekende stel ging pal tegenover me zitten en ik zei ;'Ik weet niet of m'n voeten vies zijn, maar jullie hebben er beter zicht op om dat te beoordelen en ik heb geen eens de puf om er nu zelf naar te kijken, ik lig veel te lekker zo.'. Ik kreeg de slappe lach toen ik die twee 'wildvreemde' mensen naar m'n voetzolen zag turen. 'Nee hoor', was het antwoord, ziet er prima uit, laat maar lekker liggen, t' heeft wel iets gezelligs...'Na de champagne en de chips zijn we overgestapt op een stokbrood van de dag ervoor en een fles water met bubbels die ik nog had. Voor de kinderen nog een restje macaronie opgewarm ( tja, 'les enfants d'abord!!'). Maar dit alles maakte de sfeer.....gewoon,... heerlijk jezelf zijn, geen schone schijn..De man die ik niet kende bleek jarig te zijn en vertelde me dat 'ook al had ik alleen maar brood en water te bieden, hij zich heel vrij bij me voelde'. 'Ja', zei ik 'sterker nog, je bent wat mij betreft ook vrij om nu meteen te vertrekken'. ;-)). We hebben heerlijk zitten kletsen en moppen zitten tappen, en zelfs geheel geimproviseerd een hilarisch mime-spel gedaan. Kortom het was een unieke gezellige avond, die net als het begin, wat vreemd op z'n einde liep toen mijn zoon een gat in z'n kin viel. De visite ging naar huis en de kids kropen vanwege de hele consternatie bij mij in bed. Toen kwam poes één voor één, haar kleintjes bij me droppen, om vervolgen zelf de hort op te gaan. Ja....kleine poesje worden groot en binnenkort gaan de babypoesjes de deur uit. Poes denkt dus aan zichzelf en regelt een poesoppas. Waarom moet ik dat zijn, dacht ik verontwaardigd. Waarom geen oppoespas, verdorrie. Niet dat ik dat kroost niet schattig vind. Maar ik had nu minstens wel de gezelschap van een volwassen poes willen hebben, een beetje medeleven!! Van moeder tot moeder. Daar lag ik dan, met zoonliefs kin helemaal volgeplakt met zwaluwstaartjes en de schrik zat er nog goed bij me in. Wat als hij zich omdraaide of het 's nachts toch ineens weer zou gaan bloeden. Ik dacht terug aan alle andere keren, dat ik met mijn zoontje bij de EHBO heb gezeten of bij een dienstdoende weekend- of avond-arts omdat die brokkenmaker weer gehecht moest worden. Zelf noemt hij dit de verhalen van 'Boum la tête '. Ik kijk naar m'n twee slapende koters en vind ze groot en klein ter gelijkertijd. Een gevoel van onrechtvaardigheid overviel me. Een hang naar melancholie en nu ongegeneerd al die herinneringen, al die 'boum la tête verhalen' verhalen met iemand delen, ophalen kan niet met een andere volwassene, want ik was, hoewel 'samen', meestal alleen. Het klopt, ik zie me daar nog niet als dat stel van Couperus 'in oude menschen en dingen die voorbijgaan' zitten', met grijze haren eeuwig mijmerend over vroeger, achter de koffietafel!!! Maar een beetje melancholisch en ongegeneerd nostalgisch doen is soms best lekker, maar niet in m'n eentje.. En ik voelde me in de steek gelaten . OK altijd in je uppie voor je kinderen moederen, no problem, maar voor oppas spelen voor de poes, terwijl die twee stellen net gezamelijk de deur uit waren gegaan! Dit was de druppel. De volgende ochtend, had ik zelfs dat laatste stukje droge stokbrood niet en knallende koppijn. Poes stond al mauwend voor de keukendeur en de kids waren nog in diepe ruste. Toen heb ik het woord maar tot poes gericht: je hebt altijd baas boven baas liefie, jij bent de hort wel opgeweest en hebt je kroost in de steek gelaten, maar IK heb VANDAAG lekker een kater! Puh!!
Leuke generatie 68. De seksuele revolutie werd in Frankrijk één jaar later in het liedje '69 année érotique' door Gainsbourg en Jane Birkin bezongen. Ogenschijnlijk voor velen de tijd waarin alles kon en mocht. Nog net dat overjarige nostalgische hippies, de oudere jongeren van vroeger, me soms niet met respect aankijken, alleen al vanwege m'n geboortejaar. Zij kochten de LP's van Woodstock en te strakke spijkerbroeken die ze op het strand al vrijend vaal probeerden te schuren, terwijl ik in de wieg lag en van dit alles geen weet had. Wat nou Flower -power? Drie keer naar de kerk op de zondag. En op de zaterdag, boodschappen doen met het hele gezin, bij de Albert Heijn die tot grote vreugde van mijn ouders en tot groot verdriet van de minderjarige gezinsleden, 20km verderop was geopend. Op de tv keken we naar 'Barbapapa' en de 'In de soete suikerbol'. Allerliefste brave animatie filmpjes waarin de slechten er gemeen uitzagen en de goeden altijd lieve stralende pretogen hadden. Tot de goedgekeurde literatuur behoorden; 'Marike's eerste gebed' en 'Kruimeltje'. In het geheim haalde ik 'De Kameleon' en 'De Olijke Tweeling' bij de bibliotheek. Als het ganglicht op de overloop uitging dan pakte ik mijn zaklamp in de vorm van een bijbel met de opdruk 'ik ben het licht in de duisternis' en las boek na boek uit, tot diep in de nacht. Het lukte me ook weleens om op de zondag 'kerkziek' te zijn. Ik moest dan de kerkdienst beluisteren op m'n radio die ik van de bank kado had gekregen voor het openen van m'n eerste spaarboekje, een knaloranje spaarvarken met blauwe stippen , in het bezit van een zenderzoeker en volumeknop op z'n achterwerk. Het was een van de weinige moment om even aan de controle te ontkomen en te doen waar ik zelf zin in had. Voor mij was het toen 'het summum van verboden plezier' om op m'n bed te gaan springen. Wat ik dan vervolgens ook deed (onder het toeziende oog van mijn spaarvarken die nu wel een heel ander liedje zong), totdat ik de sleutel in de voordeur hoorde morrelen en weer snel, bezweet onder de dekens kroop. Vervolgens kwam m'n moeder dan naar boven om bevestigend vast te stellen dat ik toch echt wel koorts moest hebben, ik zag zo rood en voelde klam aan. Halleluja, gelukkig er gaat niks boven de moederlijke intuitie!!
In 1980 gaf de onderwijzer in de zesde klas ons seksuele voorlichting door ons een projekt te laten maken over seksualiteit, de zwangerschap en de bevalling. Nadat we vele zwart-wit foto's over bevallingen hadden bekeken en de geluidsbanden van de geboorte van z'n kinderen tot in den treure hadden gehoord, voorzien van een langdradig geemotioneerd persoonlijk commentaar, was het tijd voor het serieuzere werk. We gingen in de kring zitten en de meester zou gaan vertellen hoe een bevalling in z'n werk gaat. Hij had een elastiekje in z'n handen en zei: 'Stel je voor dat dit de vagina is'. Trouwens, voor het eerst dat 'dat ding' een naam kreeg, dus alom rode hoofden en gegiechel in de kring. De meester liet zich echter niet zomaar van z'n a propos brengen en ging onverstoorbaar verder. Hij trok aan het het elastiekje in zijn handen en hield het iets omhoog terwijl hij zei: 'De vagina is een kringspier en er zit rek in. Kijk nu is het elastiekje 10 cm lang, maar toch zou één van jullie er doorheen kunnen net als bij een bevalling. Vervolgens koos hij de kleinste jongen van de klas uit en droeg hem op door het elastiekje heen te kruipen, terwijl hij zelf de ontsluiting van de vagina simuleerde. Kees was net met z'n schouders door de opening heen, toen het elastiek knapte......grote stilte. 'Ja' zei de meester 'en dat kan ook gebeuren', met die woorden de 'lessenserie' seksualiteit, bevalling en zwangerschap afsluitend en ons in verstomming aan onze eigen interpretatie van het zojuist aanschouwde achterlatend!!
De volgende docent, die meende zich ook keer aan het onderwerp te moeten wagen, was een docent maatschappijleer. Ik was toen een behoorlijke rebel en had al aangekondigd dat ik de manier waarop hij ons zijn mening oplegde 'pure indoctrinatie vond' en het recht had op mijn eigen beargumenteerde mening. ( Kortom die man zal erg blij geweest zijn met zo'n leerling in z'n klas.) Hoewel ik dus weigerde de 'voorgeschreven' meningen en 'leefregels' uit m'n hoofd te leren, zal ik me desondanks altijd kunnen heugen wat er toen onderstreept met rood krijt en in een geel kader in koeienletters op het bord kwam te staan. Namelijk de volgende onvergetelijke zin, waarvan ik nu nog de slappe lach kan krijgen en die bij mij echt een gevleugelde uitspraak is geworden om saaie avonden of feestjes op te leuken : 'Leer jezelf met Gods hulp van zelfbevrediging te bevrijden, bid, doe veel aan sport, tel tot tien en houd vooral je kleren aan!'.
