Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken met Google
terugkeer naar Nederland
belevenissen van een single parent
23-08-2010
Beware of the Agaphantus !!!
Soms zijn de dingen niet wat ze lijken te zijn. Niet doordat we niet goed kijken, maar doordat we niet goed zien. Onbewust treden er allerlei processen in het werk ,die daar verantwoordelijk voor zijn. Het is bekend dat we vaak maar de helft hoeven te lezen of te zien en de rest invullen afhankelijk van ons verwachtingspatroon. Zeker op taalkundig gebied is het makkelijk om je hersensen, of die van een ander (nog leuker) een loer te draaien.
Zo kent iedereen het bekende raadseltje: ork ork ork, soep eet je met een........ lepel. Zo stelden m'n entertainers me laatst een hele serie vragen waarop het antwoord steeds 'wit of iets wits was', sneeuw, bloem, talk , papier etc. Het ging erom om zo snel mogelijk antwoord te geven. Daarna volgde de vraag wat drinkt een koe? Dan geeft dus bijna iedereen, en ik dus ook, het antwoord melk.
We nemen de werkelijkheid waar als door een koker, een filter van cognitief en emotioneel gerelateerde verwachtingspatronen en verlangens. Waarom zitten toch al die vrouwen op prinsen op witte paarden te wachten? Zou dat ook zo zijn geweest zonder de invloed van de gebroeders Grimm en Hans Christiaan Andersen? Waarom zouden dingen per definitie alleen maar de moeite waard zijn als er een happy end is. Wie heeft er gezegd dat je ongelukkig moet zijn als er geen happy-end is. Het leven bestaat uit vallen en opstaan.In mijn geval een beetje vaker dan bij anderen, omdat ik soms nogal onhandig ben en daardoor regelmatig naast een stoel ga zitten of uit bed val, maar dit terzijde. Het beste maken van het moment en een zo lang mogelijk stuk afleggen met de mensen die je dierbaar zijn, die je vertouwt en waar je voor gaat, daar gaat het om.
Ook ik had zo m'n plaatjes in m'n hoofd met verwachtingen en verlangens. Zo vond ik het huis waarin ik nu woon echt de tot leven gebrachte versie van het huis wat ik als kind altijd tekende. Een soort van Pannekoekenhuis, een auberge, waar de veiligheid en de gezelligheid van afstraalt en net als het huis van Pinkeltje, aan de rand van het bos, met herten, vossen en dassen in de tuin. Na jarenlang verhuisd en weer verhuisd te zijn , dwz 6 keer in 10 jaar tijd, was dit toch wel het mooiste huis. Tien jaar lang met je bestaan in dozen en eindelijk kan ik die dozen straks als ik in Nederland ben, voor mij en de kids gaan uitpakken. Het gaat niet om het huis, maar om een thuis. Tekenen van liefde, herinneringen aan de muur, foto's en het respectvol omgaan met elkaar, de sfeer. Een cake in de oven als de kids thuis komen en vriendjes die mogen komen spelen en logeren. Gezelligheid, veiligheid, geborgenheid. Een thuis waar je je eigen ding kunt doen, maar ook alles kunt delen. Een plek waar jezelf mag zijn met kwaliteiten en je tekortkomingen Een veilige sfeervolle plek, waar iedereen binnen kan lopen en kan blijven eten, of z'n verhaal kan komen doen. Dit alles is denk ik voor m'n kids de waarborg van de stabiliteit die zij zo broodnodig hebben. Zo heb ik het altijd gezien en dat gedeelte heeft ook nooit in dozen gezeten en neem ik ook nu weer onder m'n arm. Dat is je thuis en neem ik altijd met me mee. Dit is waar ik door voor door het vuur ga! Ik laat de bergen straks wel achter me, maar voor de kwaliteit van ons leventje: 'aint no mountain high enough!!' Het is één van de dingen waar ik vanop aan kan in het leven en m'n entertainers dus ook.
Verder heb ook nog wel een ander verlangen, een plaatje in m'n hoofd, zo weet ik dat ik ook nu weer een prachtige bloementuin ga aanleggen en mooie foto's ga maken van de kids met die bloemen op de achtergrond, net zoals ik dat ik elk huis heb gedaan, ook dat neem ik mee. Maar er is iets wat ik nog nooit heb gedaan en altijd heb willen doen. Een manier om mijn levensvisie uit te dragen. Ik wil een bordje op de deur van mijn huis of op het hek hangen met daarop ;'Beware for the Agaphantus !!!'. Want mijn thuis is een plek waar de dingen niet zwart of wit zijn, de fles niet halfvol of halfleeg. Nee dat zijn niet de goeide vragen, het gaat om de intentie, het vertrouwen en je inzet om er wat van te maken Wederzijds respect en een open vizier, nee voor mij geen waakhonden. Zie je alleen maar wat je wilt zien? Of heb je vertrouwen en kun je de werkelijkheid waarnemen met de intentie het beste van elk moment te maken? Voor mij is op een avondje geimproviseerd tafelen en doorzakken met vrienden de enige goede vraag: 'Waar is de fles en met wie drink je hem leeg?' En als een ieder dan s'avonds moe maar voldaan weer zijnsweegs gaat, laten ze dan alsjeblieft de bloempot met de prachtige blauwe Agaphantusbloemen niet omver lopen en heel snel weer terugkomen!!
