Sponsortocht voor deLIEving UZ Uw gift welke bijdrage dan ook is welkom op het rekeningnummer van vzw
Kinderkankerfonds met de mededeling 'Martine
Olieux Compostela': rekeningnummer KBC IBAN: BE31 7370 1124 3555 - BIC KREDBEBB.
29-07-2015
Nog 5 nachtjes....
De rugzak staat klaar. Alles netjes in gekleurde waterdichte zakken zodat ik alles gemakkelijk terug vind.
Het gewicht tikt af op 9,5 kg zonder eten en drinken. Meer moet (mag) dat niet zijn
Gisteren nog een keertje bij kapper Calot langs geweest om de haartjes iets korter te zetten, het zal de komende maanden toch
zo goed als elk dag in een staartje gebonden worden.
De komende twee dagen staat er nog wat opruimwerk in mijn klas op de agenda, kwestie juf Sofie een goede start te geven.
Het gaat toch raar doen, buiten een zwangerschap van Maxime heb ik steeds voor de klas gestaan op 1 september en dit in 20 jaar.
Maar ik laat het met een gerust hart achter bij collega's Sofie en Leen.
Het begint te korten. Ik voel mij net een sledehond die nog in zijn hok zit maar de slee al ziet staan .
Deze nacht heb ik samen met Lotte een nachtje in de tent geslapen, mijn matje en slaapzak uitgetest.
Algoed dat ik geen grote wroeter ben want breed is zo een mat toch niet.
Hoeveel keer ik deze zal moeten gebruiken valt nog af te wachten, in ieder geval, indien nodig heb ik toch een net iets zachter ondergrond dan de grond zelf.
Veel kilometers te voet heb ik deze vakantie niet gedaan (euh lees GEEN). Stappen om te stappen is niet mijn ding .
Alles moet bij mij een doel hebben.... het zal dus the hard way zijn. Maar dat ben ik gewoon.
Ik krijg vaak de vraag of ik dat nu allemaal wel zie zitten en of dit gene te grote sprong in het duister is. Mijn antwoord daarop is nog steeds hetzelfde. Niemand heeft mij die vraag gesteld wanneer ik ging trouwen of wanneer ik aan kinderen dacht of zwanger was.
Dat is naar mijn mening ook een serieuze sprong in het diepe waar je niet weet waar je gaat uitkomen en daar staat gene einddatum op (toch niet bij die kinderen).
Langs deze weg wil ik jullie graag goed informeren ivm de sponsoring voor het project deLIEving.
(Zie bovenaan hoofding van deze blog)
Als
ex-kankerpatiënt weet ik als geen ander hoe het voelt om lange tijd in het
ziekenhuis te verblijven. Als patiënt moet je alles ondergaan maar ook je
gezinsleden. Deze worden vaak vergeten, zeker wanneer deze nog kinderen zijn.
In het
UZ in Gent kunnen zij tijdens de behandeling van broer/zus of ouder terecht in deLIEving. Deze organisatie
hangt af van sponsering via het
Kinderkankerfonds.Ik zoek zoveel
mogelijk mensen die mij willen sponsoren en een gift willen storten op het
rekeningnummer van het kinderkankerfonds.
Uw gift welke bijdrage dan ook is welkom op rekeningnummer van vzw
Kinderkankerfonds met de mededeling 'Martine Olieux Compostela':
Ben jijzelf lid van een vereniging (sport, cultureel, dienstverlening...) en/of zit je in het bestuur? Misschien zien jullie het wel zitten om dit aan jullie leden door te geven of om zelf een actie op touw te zetten om geld in te zamelen?
Vele kleintjes maken een wonderbaar groot
De boekhouding van het kinderkankerfonds houdt mij op de hoogte van de stand van zaken tijdens de wandelmaanden.
Na behouden thuiskomt breng ik jullie dan op de hoogte van het eindresultaat.
Nog net voor ons vertrek op vakantie haal ik mijn geloofsbrief en stempelboekje uit de brievenbus. Me so happy . Daarmee word ik als echte pelgrim erkend en kan ik gebruik maken van de overnachtingsmogelijkheden voor pelgrims op en langs de route. Ik heb genoeg leesvoer mee over Compostela waar een gemiddelde bibliotheek jaloers op zou zijn, kwestie wat geschiedenis- en cultuurkennis bij te schaven. Zon, het zwembad en mijn leesstoel roept.... En natuurlijk ook de tijd om nog wat km in de benen te krijgen. weg zijn we...
Deze morgen begon heel zonnig dus dat zat al goed. Vandaag was het de laatste keer dat mijn leerlingen aan de schoolbankjes van 2A zaten.
Er werd veel getetterd, geknuffeld, hier een daar een traan gelaten en bij sommige zelfs een heel gesnotterconcert gehouden.
Elke klas deed nog een 'nummertje ter afscheid' (lees lied of gedicht) om daarna de zesdeklassers voorgoed uit te wuiven wanneer ze door de erehaag stapten. Als verrassing mocht ik ook door de erehaag lopen en werd ik ook uitgewuifd. (euh ik kom wel nog terug hoor )
Zo kon ik de boom bewonderen die aan onze schoolmuur hangt.
Daar hangen nu Sint jacobsschelpen met de namen van de leerlingen in en aan zijn stam prijkt een heuse wegwijzer indien ik niet moest weten welke richting ik uit moet.
Om er zeker van te zijn dat ik mijn collega's niet zou vergeten kreeg ik van hen een drinkbus en een zelfgemaakte sleutelhanger met persoonlijke boodschap cadeau. Ik beloof plechtig dat ik elke dag om 10u10 een drinkpauze zal nemen.
Dank u wel meester Jonas en alle andere collega's. Een fijn gevoel dat mij wat doet zweven, zo worden die voetjes toch al een stuk lichter .
Eindelijk is het zover, op aanvraag van velen is mijn blog een feit.
Het doet toch deugd dat er heel wat mensen mij graag op mijn tocht willen volgen en meeleven met wat er mij te wachten staat.
Nog 35 nachtjes slapen en dan kan in mijn eerste stappen zetten maar voor het zover is moet er nog heel wat gebeuren.
Maar zoals ik inéén zit, presteer ik het beste onder tijdsdruk. Of dat maak ik mij mezelf althans toch wijs .
Morgen het allerlaatste half dagje werken. Het schooljaar zit erop. Wat leven de leerlingen van mijn klas met me mee. Ze schreven elk een persoonlijk briefje. Deze werden gebundeld in een boekje en vakkundig ingepakt door juf Lieve. Ik mag dit enkel openen als ik reeds op pad ben en elke dag eentje. Zo heb ik toch al 22 dagen een briefje op mijn pad.
Zoals velen al weten maak ik van mijn Camino de gelegenheid om geld in te zamelen voor deLIEving van het UZ te Gent.
Binnenkort komt hier uitgebreide info hoe u kan sponseren. Ook onze school zet de schouders hieronder en zullen in het begin van het volgende schooljaar een inzameling op touw zetten. Waarvoor reeds mijn dank naar al mijn collega's toe .
De komende dagen zet ik hier alvast de verdere voorbereiding en bedenkingen op kwestie de blog wat gewoon te worden. Eerst nog op vakantie met het gezin naar Gran Canaria, zo kan ik alvast wat Spaans leren.
.
.
. Daarmee word ik als echte pelgrim erkend en kan ik gebruik maken van de overnachtingsmogelijkheden 
Deze morgen begon heel zonnig dus dat zat al goed. Vandaag was het de laatste keer dat mijn leerlingen aan de schoolbankjes van 2A zaten.
)
.
