Om 18.45 u kwam Annita (wel niet 100% in form)   mij afhalen bij mij thuis om dan richting Tuighuisstraat te vertrekken,    eerst hadden we nog te maken met een omleiding in Vichte, zodoende waren we ietske te laat en we  stonden  dan nog wel aan verkeerde deur ook.   Ja locatie veranderd na heropening na het verlof  en dus ook in vergelijking bij vorige keer maar we zagen al gauw waar we moesten zijn,  want er stonden al enkele mensen  aan de deur te wachten.

Veerle stond ons ook al op te wachten en was reeds bezig aan de voorbereidingen, zoals tafel dekken, soep opwarmen.   Ze vreesde efkens dat we niet zouden komen opdagen.  De fotografe en haar dochter zaten  ook al paraat in de zetel, zij kwamen  enkele  foto’s  nemen voor een  artikel in Kerk en Leven editie 20 december.

 

Wij dan maar vlug verder geholpen bij het  dekken van tafel en soep in de gaten te houden tijdens het opwarmen (fornuis nu op gas ipv electriciteit)     terwijl  onze fotograaf haar werk deed.   Eén jongen was al binnen mogen komen, aangezien hij last had van rugklachten ingevolge val die hij overdag blijkbaar had meegemaakt,  ook was hij heel verkouden en voelde zich ziekskes,  zo kon hij zich al installeren op één van de ligbanken in de gang.   Anderen waren nog buiten aan het wachten tot 19.30 u tot de deuren definitief open gingen.

 

Eerst had Veerle ons begeleid naar onze kamers,  zo konden we onze spullen al kwijt.  Amai was een hele verandering bij vorig verblijf in mei,   jammer nu wel geen badkamer meer op de kamer,    alles bevond zich op de gang.  Wel lavabo op kamer  dus ja voor een nachtje hadden wij er wel genoeg mee.  

Was wel eventjes wennen aan de nieuwe locatie (grotere keuken, zitruimte, wifi)  wel een verbetering voor de verblijvers.  

 

Terwijl Annita de soep verder in de gaten hield,  ging ik Veerle vervoegen aan de ingang.    Velen  bleven wel nog wat buiten keuvelen onder mekaar en sigaretjes roken.  Eén vrouw deed al onmiddellijk haar verhaal hoe ze daar terechtgekomen was,  één man kwam ook al zijn verhaal doen,  en ergerde zich aan het feit dat er zoveel formaliteiten te vervullen waren en dat heel die papierwinkel veel te lang aansleepte .  Is meestal niet gebruikelijk dat mensen hun verhaal komen vertellen maar als zij dat wensen dan zijn wij een luisterend oor.  

Ik zag meteen ook al paar bekenden van ons eerder verblijf,  wel leuk om ze terug te zien.  Enkelen waren met de fiets gekomen en konden die kwijt in de ondergrondse garage.  Om 20.00 u werden de deuren gesloten en in totaal waren er 14 personen komen opdagen, waaronder 3 vrouwen en 11 mannen,  1 man met zijn hond,  die   geliefd was bij alle inwoners.    Hij kende direct zijn weg naar de keuken waar een bakje hondekorrels en water klaarstond.  Hij was dus zeker welkom.   Aangezien er 15 slaapplaatsen waren moest er geen enkel persoon geweigerd worden.

 

Veerle nam nota van de namen en keek voor de verdeling van de kamers en las de reglementen voor.    Sommigen die mekaar kenden vroegen om samen de kamer te  kunnen delen.   Ja liever kamer delen met iemand die ze kenden.   De hond kreeg ook zijn plaatsje toegewezen in een bench op de kamer.   Op de bedden lagen verse lakens,  handdoeken washandjes. 

Sommigen gingen direct naar de keuken/living om te gaan eten,   kop warme soep,   brood en beleg,    anderen gingen eerst douchen , ze kwamen eerst hun douchegel afhalen want deze bevind zich niet op de kamers.   Meestal zijn het wel de mannen die daar gebruik van maken.

Wat ons opnieuw opviel is dat iedereen wel plichtsbewust hun tassen en borden afwassen, afdrogen en op hun plaats zetten,  niemand moet dat gevraagd worden, iedereen doet dat spontaan maar aangezien wij er toch zijn,  hielpen wij hen daar wel bij. 

Als iedereen gegeten had,  gingen er sommigen al direct naar boven,  anderen nestelden zich in de canapé met hun Gsm en zochten via internet/whatsapp contact met vrienden en familie. Ja handig nu met wifi in de leefruimte.   Je hoorde zo van alle hoeken wel iemand babbelen,  eerst hadden we het niet door toen we ze gebabbel hoorden.   Iemand kwam met een laptop af die hij van iemand mocht gebruiken om verder opzoekingen te doen om een huurwoning te kunnen vinden of een job.    Documentatie van Immokantoor lag op tafel ter beschikking. 

 

Er is daar nu ondertussen ook gelegenheid om kledij te wassen en te drogen.  3 wasmachines en 3 droogkasten,   deze bevinden zich op eind van de gang,   wel niet toegankelijk voor de inwonenden.  Eén had gevraagd zijn jas te wassen en iemand anders had ook een kleine was.   Veerle zette dan de wasmachine in gang , en wij moesten dan zorgen om deze in de droogkast te stoppen, aangezien Veerle om 22 u naar huis vertrok en wij moesten overnemen.   Eén maakte daar wel wat heisa rond, wou niet dat zijn jas gewassen werd samen met andere kledij,  maar ja regels zijn er om te volgen.  Enkelen waren  direct bereid om in te springen bij dit voorval,  want sommigen kennen mekaar al heel goed en kennen hun goede en mindergoede kantjes.  

Toen ik om 22.15 naar boven ging zaten de 2 meisjes in de gang en vroegen of ze nog een sigaretje mochten gaan roken, zij wisten noch van uur noch van tijd en  aangezien het nog geen 23 u was mochten zij dat buiten wel nog gaan doen,  doch het probleem was,  dat wij de lift niet meer konden gebruiken na 22 u, en met rolstoel trappen doen dat lukt niet é.  Gelukkig kon ze gemakkelijk met trap naar beneden maar opwaarts kon niet zonder hulp.  Maar ze waren tevreden dat ze toch nog een sigaretje buiten konden gaan roken, want uiteraard TOTAAL ROOKVERBOD binnenshuis .

 

Veerle werd nog gevraagd vóór ze vertrok om mee te spelen met UNO spel,   doch zij verlaat om 22 u het huis,   dan heb ik mij als kandidaat opgegeven om mee te spelen   Wij waren met 4 .   Annita keek ondertussen toe hoe anderen sigaretten zelf aan t rollen waren met een speciaal machinetje.   Tijdens onze UNO spelletjes,  lag de hond in de canapé bij één van de gasten  (waarmee hij uiteindelijk ook de kamer zou delen )   die aan t whatsappen was ,  hij wou voortdurend gestreeld worden,   en uiteindelijk lag hij te genieten  met de poten in de lucht,   schoon om zien zelfs de whatsapp-vriend kon meekijken.

 

 

Stilaan ging iedereen naar boven,  zodat tegen 23 u iedereen naar boven was.  Niemand maakt er problemen in.    Alles sloten wij dan af om dan ook naar boven te trekken.  Eerst nog mijn bed opmaken en wekker gezet om 6.30 u en bedje binnen en hopen dat we s’ nachts niet zouden moeten opstaan om naar toilet te gaan, noch voor eventuele problemen (alhoewel er nog nooit geweest zijn)     doch ja inderdaad om 3.40 u dan toch opgestaan om naar toilet te gaan,  aangezien geen toilet meer op de kamer,   dan maar naar beneden naar toilet,  gelukkig gaan alle lichten automatisch aan.   Teruggekeerd naar boven zat er al iemand in de gang zijn kousen en schoenen aan het aantrekken.  Later bleek dat deze al terug het huis verliet,  zonder ontbijt,     want met een 5 tal uurtjes slaap had hij blijkbaar genoeg volgens Veerle. Dan maak je je toch de bedenking,  die mensen kunnen hier nog in de warmte blijven en toch trekken ze er weer op uit.

 

Het was al gauw 6.30 u toen mijn gsmwekker rinkelde.   Ik had al bij al nog tamelijk geslapen,  doch ja met één oor blijf je toch wel waken.   Annita daarenboven  had heel slecht geslapen,   last van haar verkoudheid en hoest.  Tegen dat ik om 6.45 u naar beneden ging, kwam Veerle ondertussen ook al binnen.   Veel werk om tafel te dekken hadden we niet meer,   want de 2 UNO-maatjes hadden nog voor het slapen gaan de tafels klaargezet voor het ontbijt.(borden, tassen, konfituur,  honing,  choco enz)    Ze vroegen mij of ik het wel aan Veerle wou zeggen dat zij dat gedaan hadden, zoals ik haar ook verteld had van de problemen met de wasmachine

 

Stilaan kwamen gasten naar beneden om te ontbijten,   of enkel om koffie of melk te drinken.     Wie om 7.30 u  nog niet wakker was werd gewekt door Veerle.   Ik ging even mee met Veerle,  en bleek dat de persoon die problemen maakte omtrent de was van zijn jas,  niet meer in zijn bed lag,  en bleek dat hij zelfs niet overnacht had,   dat betekent dan volgens de regels  een schorsing voor 3 nachten.     Iemand kwam vragen om zijn horlogebandeke te  helpen herstellen,  en zo zijn er wel sommigen die wat hulp voor één en ander komen vragen.    Veerle stak dan alle vuile was in een speciale zak die dan naar de wasserij gaat,    want iedereen moet zijn lakens, hoofdkussenovertrek,  handdoek en washandje deponeren op eind van de gang.

 

AAngezien het s morgens koud was,  waren er die vroegen of er geen mutsen of sjaals voorradig waren,    ja inderdaad in een keukenkast stond een box met sjaals,  mutsen en 1 paar handschoenen.   Zij mochten er uit kiezen.   Ik heb nu vraag gesteld of wij hen plezier kunnen doen om een oproep te plaatsen  voor inzameling van sjaals e.d.   , want winter staat voor de deur.    Wordt voorgelegd en eerstdaags krijg ik daaromtrent een antwoord.

 

 

Stilaan liep het huis helemaal leeg sommigen vertrokken zonder iets te zeggen,   en enkelen waren er  die ons uitbundig bedankten voor onze aanwezigheid als vrijwilliger.   Wij vertrokken met een goed gevoel voor wat we hadden kunnen betekenen,  en opnieuw met het gevoel dat wij toch geen enkele reden hebben om te klagen.   Ik was weer onder de indruk van het feit hoe erg het is om zo te moeten leven dat ik voor mij zelf besloot om mij kandidaat te stellen als vrijwilliger voor Oudejaarsavond,   bij mijn bezoek bij Annita in het kader van intervew voor Kerk en Leven,   wist ik haar dat te vertellen en ze zei dat zij ook op oudejaarsavond alleen thuis zat,   zodoende dat wij besloten dat wij beter een goede daad kunnen stellen ipv thuis op ons alleentje op oudenaarsavond bij TV te zitten niksen.   Nu nog weten hoe wij het mogen aanpakken die avond om de mensen toch een aangename overgang te kunnen geven van oud naar nieuw.

 

(Foto van (c) Violet Corbett Brock)