23 mei 2017  een warme zonnige dag.    Annita en Christiane.

 

Annita  (die speciaal gevraagd had om ook eens te mogen gaan inslapen)   komt mij om 18.30 u al oppikken, (was voor mij nu mijn 2de keer)    en hop  richting Kortrijk.

 

Aangekomen raken wij nog vlug de auto geparkeerd.    Er zitten al veel mensen aan de deur te wachten,   wat ons verbaasde aangezien zo’n zonnige dag,       doch inderdaad bij nader inzien,  zaten er daar ook enkelen tussen van de mannenopvang ,  die daar juist naast gelokaliseerd is. 

 

Wij waren wel te vroeg maar toch begaven wij ons al naar de wachtenden.   Ze wisten ons te zeggen dat er wel al vlug iemand van de leiding zou aankomen, en inderdaad daar was Veerle al aan t komen.

 

Veerle  werkt er blijkbaar nog niet zolang,  een heel sympathieke vrouw.   Ze nam ons mee naar binnen,    en liet ons onze kamers zien,   en gaven ons onze badge en een gsm voor de komende nacht bij noodgeval.

 

 

Daarop gingen we naar de keuken,   en werden we wegwijs gemaakt in wat ons te doen stond.    Soep opwarmen,  tafels dekken,    borden,  bestek,  glazen,   beleg,   koffie zetten etc.  

We hadden nog wat tijd,  dus gingen we maar eens kijken naar de kamers waar de mensen konden gaan slapen, alles heel netjes,   met op de bedden,   lakens, overtrekken,  handdoeken en washandjes. (iedere dag verse)

 

 

Om 19.30 u werd  de deur dan geopend.     Onder hen enkel 2  jonge meisjes,    anderen waren mannen,   in totaal waren ze slechts met 10,   ja t weer was inderdaad die dag schitterend,  ik had er dan ook niet veel verwacht.   Maximum is nog altijd 15.

 

Om  20 u gingen de deur dicht,   dus 10 personen. 

 

Eerst werden de reglementen voorgelezen voor deze die ze nog niet kenden en de kamers werden toegewezen.

 

Sommigen gingen direct naar boven douchen,   anderen kwamen naar de keuken al direct eten,   want zo te zien hadden ze wel allemaal grote honger.

 

Aangezien ze met kleine groep waren,   hadden we nog gauw contact met enkelen.    Iemand vertelde dat hij buiten gezet was van zijn vriendin,   en met zijn hebben en  houden op stap moest gaan (2 valiezen)    Maar met 2 valiezen hele dag rondtjollen door Kortrijk is niet zo evident ,   dus zei hij  besloot hij om 1 koffer achter te laten in station in zo’n bagagekluis,  maar dat kostte hem 5.5€ voor 24 uur,   wat voor deze mensen duur is.  Ook wist hij te vertellen dat hij s middags naar Poverollo ging eten voor 1€ warme maaltijd en 0.20 € voor een cola .

 

Na avondmaal   gingen  meesten zich buiten in de tuin gaan installeren, gezien het prachtige weer,   om meteen ook sigaretjes te roken.    Annita  ging daar ook wel eens ééntje gaan roken.

Rond 21.30 had ééntje het lumineus  idee gekregen, om nog naar Antwerpen met de trein te willen vertrekken,   doch wat zegt het regelment,   als je vertrekt ,   dan ben je 3 dagen geschorst,   dus ja dat deed hem beslissen om toch te blijven.

Rond 22 u verliet Veerle ons,   en waren we dus alleen met onze gasten.

 

Tot onze verbazing ging iedereen nogal vlug naar boven,  en tegen 23 u was iedereen boven  en gingen ook wij naar ons bed.      Eerst onze bedden nog opmaken.

 

Om 6. 30 liep mijn wekker af na een rustige nacht ,  in een goed bed.   Ik maakte me klaar.  Al gauw  hoorde ik  geluid op de gang,    ik dacht dat Veerle er al was,  opende mijn deur en zag er al enkelen op trap zitten wachten, om sigaretje te gaan roken en Annita was ook al van de partij. 

 

We openden de keukendeur,   zodat ze naar de tuin konden. 

Tegen 6.50 u kwam Veerle dan aan.

 

Veerle had s’avonds al de koffieset   klaar gezet,  dus was onze taak  enkel op knopje duwen.      Tafel werd dan klaargezet   voor ontbijt,   brood,  met  chocopasta,  konfituur

 

Al gauw kwamen de één na de ander naar beneden.    Onze gast die de avond ervoor naar Antwerpen wou vertrekken,   maakte zich klaar om s morgens dan maar te vertrekken richting Antwerpen.  Hij was wel niet  één van de gemakkelijkste en hield er wel rare  gewoontes op na ,  dit tegen de zin van  de medebewoners. Ene zei hem ge weet toch als je in station Antwerpen toe komt,   dan neem je richting direct naar rechts, (zoo)   en hopelijk houden ze je daar ,  je zit daar bij je broeders.  hihi

 

Normaal gezien kwam iedereen spontaan naar beneden om te ontbijten,  enkel de meisjes moesten gewekt worden,  want om 7.30 u  worden deze die nog niet beneden zijn gewekt ,   want om 8.30 u moet iedereen terug het huis verlaten.

 

Veerle fungeerde al gauw ook een beetje als moeder,   want ze werd door één van de meisjes gevraagd om te helpen bij het aantrekken van haar hemd,   meisje die echt overgewicht had,  was erg om te zien hoe ze afzag,    want ze zag er erg tegen op dat ze zo’n warm weer voorspelden voor de eerstkomende dagen.    Haar vriendin was haar lenzen kwijt gespeeld en haar bril was vuil en vettig,   en ze kwam heel enthousiast aan Veerle zeggen, dat ze die dag 20 € mocht gaan afhalen,   doodgelukkig was ze daarvoor   en zei ik ga eerst en vooral doekjes gaan kopen om mijn bril schoon te maken,  met mijn 20 €  waarop Veerle direct zei maar meisje toch,   geef eens je bril,  we maken die schoon met Dreft en lauw water,   en als je vanavond terug zou komen, doen we t zelfde,  hou  je geld maar voor iets anders.   Schrijnend toch te horen, dat een mens zo content is met 20 €

 

Ondertussen was ook Glenn aangekomen en de één na de andere verliet het huis.  Eentje  richting AZ Groeninghe,  voor controle  want arm in t gips ,  die kon volgende avond niet meer terugkeren, want hij was al 20 dagen (max) komen overnachten,   nu mocht hij de eerste 10 dagen niet meer terugkomen.     IK vroeg hem weet je al waar naar toe??  Hij zei ja,  ik denk dat ik bij mijn nicht zal tijdje mogen verblijven.   Schrijnend toch allemaal é,    Wat de oorzaak is blijft voor ons ook een raadsel.

 

 

We hebben nog verder opgeruimd,  onze lakens afgetrokken en zoals de anderen die gedeponeerd onder de trap klaar voor de wasserij. 

 

Daarna hebben we afscheid genomen, en zijn vertrokken richting Vichte  met veel onbeantwoorde vragen en  het gevoel:    WAT ZIJN WIJ TOCH GELUKKIGE MENSEN. 

 

 

Wij waren allebei bereid om toch nog eens te gaan inslapen.

 

Christiane – Annita