22-05-2018 om 20:46 geschreven door Marcel Van Colen

21-03-2018 om 20:04 geschreven door Marcel Van Colen

20-03-2018 om 18:59 geschreven door Marcel Van Colen

19-03-2018 om 19:06 geschreven door Marcel Van Colen

18-03-2018 om 19:09 geschreven door Marcel Van Colen

17-03-2018 om 22:42 geschreven door Marcel Van Colen

16-03-2018 om 19:34 geschreven door Marcel Van Colen

15-03-2018 om 18:52 geschreven door Marcel Van Colen

11-10-2017 om 15:19 geschreven door Marcel Van Colen

09-10-2017 om 22:31 geschreven door Marcel Van Colen

08-10-2017 om 16:47 geschreven door Marcel Van Colen

07-10-2017 om 16:16 geschreven door Marcel Van Colen

05-10-2017 om 16:49 geschreven door Marcel Van Colen

04-10-2017 om 17:33 geschreven door Marcel Van Colen

03-10-2017 om 22:15 geschreven door Marcel Van Colen

02-10-2017 om 22:53 geschreven door Marcel Van Colen

We rijden van, zeg maar, München naar Epinal in Frankrijk. Elk heeft zowat zijn eigen route en de mijne loopt via het zwarte woud. Ik ga er nog ‘ein alter Freund’ bezoeken in Grüntal. Tot zowat Stutgart neem ik autostrade en van dan af gaat het binnendoor.

Herman Nickel, zo heet ‘der alte Freund’ is sinds kort met pensioen en is derhalve nooit thuis. Zijn vrouw gelukkig wel en via gsm spreken we af in Musthal waar hij met de mountainbike onderweg is.

“Ha, den Marcel, shönes Gespann hast du da...sieht toll aus…aber EML Beiwagen…die haben doch Scheiss-Radlager!” Watblief??? Hallo!! Iedereen weet dus dat de lagers in het zijspanwiel niet deugen...behalve den dezen dan? Wel godsamme!

Na deze korte ontmoeting gaat de reis verder. Elk iet-of-wat motard kent wel de B500 ofte de ‘Schwarzwaldhochstrasse’. Deze dus voor de eerste keer met het zijspan. Wat een zaligheid! Bochtige wegen tot Stassbourg en daarna meer van hetzelfde in Frankrijk.

Ik zat mij voortdurend af te vragen WTF ik eigenlijk in Polen en godbetert in Bosnië ging zoeken. De mooiste stuurweggetjes vind je nog steeds in Frankrijk en Duitsland. De Noël hoor ik nu wel zeggen “ja maar we hebben ze allemaal wel eens gedaan” Wel...dan doen we ze nog maar een keer..achterstevoor..of eens van oost naar west en terug. Het verveelt nooit.

Ik hag het geluk aan mijn kant: warme zon en nat wegdek; een zegen met een zijspan, want dan kan je al eens driften zónder de lagers te belasten.

Vanavond in ‘mijn kasteel’ in Epinal een laatste keer van onderbroek gewisseld want morgen gaat het linea-recta naar huis. Gedaan met de stuurweggetjes met weinig verkeer.

Vogend jaar dan maar weer?

31-07-2017 om 22:14 geschreven door Marcel Van Colen

Vanmorgen stuur richting Duitsland (München). We hebben ‘Autobahn’ gepland, kwestie dat het wat opschiet.

Ja Terrerre! Als je al dacht dat grensovergangen alleen moeilijk zijn buiten Europa, spreek Kroatië-Bosnië of omgekeerd, probeer dan maar eens over de autostrade van Oostenrijk naar Duitsland! Ik durf het een ‘Unverschämtheit’ noemen; laten ze 4 vakken samen komen naar 2 om dan zonder controle alles door te laten tegen 10 Km./h. Resutaat: 1 vol uur aanschuiven in de regen! Umweltfreundlich? Mijn gat!

Enfin, dat zorgde ervoor dat ik genoeg had van autostrade en een nieuwe route heb laten berekenen op de GPS, ZONDER AUTOBAHN

En wat een heerlijke route werd het! Zo vol de autostrade was, zo leeg waren de binnenwegen, heerlijk.

Enfin, we zijn in schitterend weer beland in Diessen am Ammersee een beetje vóór München (vanuit thuiszicht)

Morgen nog eens naar Epinal en dat zal het geweest zijn.

De kar?.....Die doet het goed! Heb ze vandaag weer eens laten schuiven en lager blijven heel.

30-07-2017 om 18:26 geschreven door Marcel Van Colen

Vanmorgen vertrokken richting Oostenrijk met passage door Slovenië.

Gisteren nog snel het nieuw ‘soepapke’ vastgebonden want ook dìt liep tegen de remklauw aan.

Foutje aan de grens bij het uitrijden van Kroatië; nooit gedacht dat binnen Europa nog  veel grenscontrole was EN met zonnenscherm, de slagbomen niet gezien en ei-zo-na doorgereden; de remmen van het span werken dus perfect.

Eens Slovenië binnen zie je eigenlijk alles veranderen. Het wordt ineens véél netter en afgezoomder. De wegen zijn er uitzonderlijk goed (nieuw) en het landschap is het verlengde van Oostenrijk.

Oostenrijk zelf via de Löblpass, wat een heerlijk ritje! Graag had ik de lagers wat meer belast in de bochten maar ik ben toch maar wat behoudener gefahren, kwestie van zonder verdere takelwagen thuis te geraken.

Oostenrijk zelf dan: tja...precies of ze hebben er het gras en de bomen een extra laag groene verf gegeven. Het landschap is er betoverend mooi en je wenst dat de rit nooit eindigt. Wat mij betreft: de mooiste tot nog toe.

Dat deed ie dus wel en het hotel is goed gelegen en is verzorgd. Alleen.....man,man,man...de bediening....!? We worden als lastposten en als het laatste uitschot behandeld. De man voerde nog het excuus aan dat hij het alleen moest doen; daarnet is hem een vrouw te hulp geschoten en die verwenste ons openlijk terwijl ik erbij stond. Mijn bakkes viel zowat open. Ik vond de Oostenrijkers altijd zo net en kleurrijk...pfff..Alleenstaand geval hoop ik.

29-07-2017 om 18:31 geschreven door Marcel Van Colen

Vandaag staat de rit naar Zagreb gepland. Om niet te lang onderweg te zijn en ook niet te lang in het zadel te zitten en wegens het nakende regenweer beslissen we de korste route te nemen via grote wegen. We kunnen gelijk een 4-vaks verbindingsweg op en cruisen aan 90 Km/h.

Na 10 Km. is het zijspan plots niet meer te sturen en knal ik net niet de vangrail in! WTF krijgen we nu? Wegens geen pechstrook stuur ik het zijspanwiel schurkend tegen de vangrail aan.

Lekke voorband, bij nader toezien: ventiel uitgescheurd. Blijkt het nieuwe ventiel te lang en komt bij grotere snelheid tegen de remklauw aan.

Ik zet mijn valies uit met mijn gele vest er bovenop. Den Gino zet zijn gevarendriehoek uit en de Geert diept zowaar 4 gele hesjes op. Wat een toestand! Levensgevaarlijke plek!

Touringassistance hallo. Een duidelijk jonge knaap (jobstudent?) stelt al de juiste vragen en ik geef hem de coördinaten van mijn positie op. “Wat zijn dat voor nummers meneer?” “De coördinaten van mijn positie tiens!” “Ahzo, momentje.....” “Alloo...Alooo?!” 5 min. later: “Meneer, heeft u GPS?” “Ja” “Kan u mij uw huidige coördinaten doorgeven?” “x*wtf? Ja hoor!” “Komt in orde meneer, we sturen een takelwagen.

1 uur later: tring; “hallo” “met Touring Assistance. Er was hier een misverstand maar we hebben net een takelwagen gestuurd” “ok, dank u”

Half uur later: tring; “hallo” “you speak English?” “yes” “Where are you? Near xxx or near yyy?” “No sir I am on the D2 from Osijek to Zagreb” “yes but you are not is Serbia?” “God forbid no. I am in Croatia” “So, well all the same, I look for help in Croatia” We krijgen er een onweersbui bovenop.

Nog een uur later komt daadwerkelijk een takelwagen aan en de brave man brengt mij 5 Km. verderop naar een bandencetrale. Daar worden we door 3 man opgewacht. Ze vliegen er gelijk in en bokken na wat gepas en gepierel de voorkant op.

Ik leg uit op welke manier het voorwiel eruit gaat. “No worry sir, we manage!” Degene die engels spreekt drukt de band van de velg weg en pierelt door de vrijgekomen plaats een nieuw ventiel door het gat. Genen uil zunne diene Kerwaat!!!

Band opgepomt, klaar!

Met 3 uren vertraging zetten wij met z’n allen de reis verder.

27-07-2017 om 19:09 geschreven door Marcel Van Colen