DAG 6: Canal de Saint Quentin (Vauxelles (brousse) â Lesdins)
De stralende hemel is ondertussen dagelijkse kost geworden! Zon, zon, zon! Minder dagelijkse kost is wat we vandaag gaan beleven
Na 3 kleine sluizen, nog steeds op het kanaal van St Quentin, belanden we in een klein gehucht dat Macquincourt heet. Hier ligt de ingang van een tunnel van 5670 meter lang! We mogen er slechts onder begeleiding en op vaste uren door. (hebben eventjes 4 uur moeten wachten - lees zonnen, rusten, )
Alle boten vormen een soort trein, eerst de vrachtschepen aan elkaar en dan de plezierjachten erachter, de zwaarste eerst. De meertouwen worden vooraan gekruist (en liefst beiden even lang want anders wiebel je enorm) aan het schip ervoor vast gemaakt. Alle motoren moeten af.
Vervolgens komt een soort locomotiefbootje ( tje maar met een gigantische kracht) dat deze hele reeks boten voort trekt. Vooral het begin van de tunnel is spannend, want die ligt in een bocht van bijna 45 graden. Terwijl Jacques de kanten in het oog houdt hanteer ik het roer en de boegschroef. Gedurende 2 uur zitten we zo onder de grond!!! Volledig afhankelijk van dat bootje vooraan. En met het plafond van de tunnel op een kleine meter boven ons
Claustrofobie even niet aan denken pfffffff.
Achteraan de trein is er ineens commotie: een van de jachten is vergeten om zijn zonnescherm te laten zakken. Het is blijven hangen achter de trekdraden die tegen het plafond lopen. Krak, scheur zware kosten vrees ik.
Bij ons is alles gelukkig prima verlopen; we hebben erna zelfs nog een tweede tunnel van 1098 meter alleen gedaan, die van Lesdins.
Het is half 10 s avonds en we liggen aan de sluis van Lesdins. Morgen vers brood van een bakkerij die maar 2 sluizen verder ligt naar het schijnt!
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
15-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
14-07-2006
DAG 5 : Aangemeerd in de wildernis voorbij Vaucelles , op het kanaal van St. Quentin.
Veertien juli, nationale feestdag in Frankrijk. Dag waarop je van de Fransen niet veel moet verwachten: ze vullen hun tijd met vissen, in fanfares rond marcheren en vuurwerk afschieten.
Veertien juli wordt dus een verplichte rustdag voor ons. Erg dat we het vinden We liggen aangemeerd in het midden van de wildernis, tussen twee minuscule sluizen. Ondanks de strakke wind beloofd het bloedheet te worden. Helder water vol schitterende waterlelies kabbelt en lonkt verleidelijk Dit wordt een dagje zwemmen, zonnen, lezen en slapen!
Terwijl Jacques nog luid ligt te ronken - de kikkers zwijgen beschaamd - besluiten Dounia en ik hem te verrassen met croissants. Twee uur (!) hebben we geploeterd tussen maïsvelden en brandnetels ( ik meende een kortere weg te zien ) zonder ook maar één huis , laat staan dorp of bakkerij tegen te komen. Die laatste oude Brusselse boterhammen zullen moeten volstaan. Tja, het is de intentie die telt hé!
Na een roeitochtje duikt de bovendekkapitein in zijn Da Vinci code. Dounia en ik (de beneden dek kapitein) zwemmen dat het een lieve lust is. Correctie, Dounia besluit zich niet moe te maken: ze hangt met haar twee voorpoten over een reddingsboei die ik al zwemmend moet voorttrekken
Dolce far niente. Heerlijk na al die helse maanden stressen.
14-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
14-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
14-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
14-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
14-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
14-07-2006 om 00:00
geschreven door Jutta
13-07-2006
DAG 4 - Canal de Saint Quentin ( Dnain - Vauxelles)
Na het reinigen van de filters, het checken van de olie in de motoren en een uitgebreid ontbijt zijn we monter van wal gestoken. Achttien sluizen wachten ons! Achttien sluiswachters? Achttien vriendelijke mijnheren die het touw aannemen en me het werk lichter maken?
Niets is minder waar. In de eerste sluis krijgen we in ruil voor een handtekening een doosje cadeau: de afstandsbediening voor de volgende 17 sluizen. Jacques vindt het schitterend. Wanneer we op 100 meter van de sluis komen, moeten we op het groene knopje duwen en automatisch maakt de sluis zich klaar voor ons. Zeer gemakkelijk, maar we moeten wel bij de pinken blijven: de bassins vullen zich enorm snel met water, waardoor de boot snel vrij spel krijgt op de golven. Goed vasthouden is de boodschap!
s Avonds voelen we onze ruggen, handen en voeten niet meer; ofwel vol blaren, ofwel verbrand. Vakantie? Een werkkamp ja!
Enkel onze vierpoot mag zich de ganse tijd languit liggen verbazen: zoveel nieuwe belevenissen voor zon klein hoofdje... Op de koop toe heeft ze besloten te beginnen waken: een diepe grom en een zware bas telkens iemand in de buurt van de boot komt. Prima Dounia!
