DAG 1: Kanaal Brussel - Charleroi (Brussel - Ronquières)
Na een supergezond (onder de verbrandingstoren van Laken ) en vooral snel ontbijt worden de laatste klusjes opgeknapt. Terwijl Jacques de reddingsboot aan boord hijst en brandstof inslaat, fiets ik nog snel even naar de supermarkt.
Om half twaalf varen we, uitgezwaaid door Henry en Marie-Antoinette, euforisch de haven uit. Dag Brussel, dag stress, dag lawaai, dag stank Frankrijk here we come
D-day!!! We vertrekken!!!
Maar onze boot (= Majari) beslist er anders over. Geen mijl verder, net achter de brug van Laken, horen we een kletterend geluid: het anker schiet los!!! In het midden van het kanaal Brussel Charleroi, op een heel smalle plek en met veel vrachtschepen voor en achter ons liggen we plots muurvast Ik zal jullie de woordenschat die over het dek galmt maar besparen. Op de koop toe reageert de boot niet op de elektrische bediening van het anker. Terwijl ik het roer hanteer trekt Jacques met bovenaardse krachten en een ongelooflijke sang froid de ketting meter voor meter aan dek. Dé remedie voor een instant hernia.
Gelukkig is Murphy samen met het anker in het water getuimeld. De rest van de dag verloopt dan ook prima. Het is zonnig, er zijn geen wachttijden bij de sluizen en zodra we Halle voorbij zijn wordt de omgeving groener en rustiger. Zelfs het water lijkt al iets of wat transparanter
We meren aan voor het hellend vlak van Ronquières. Omdat een bataljon vrachtschepen liggen te wachten, worden we pas om half 8 de volgende ochtend bediend.
We maken van de nood een deugd en verbroederen met de Tadorne, een motorjact met een Brac aan boord. Terwijl beide dieren aan de wal spelen aperitieven de baasjes
