DAG 6: Canal de Saint Quentin (Vauxelles (brousse) â Lesdins)
De stralende hemel is ondertussen dagelijkse kost geworden! Zon, zon, zon! Minder dagelijkse kost is wat we vandaag gaan beleven
Na 3 kleine sluizen, nog steeds op het kanaal van St Quentin, belanden we in een klein gehucht dat Macquincourt heet. Hier ligt de ingang van een tunnel van 5670 meter lang! We mogen er slechts onder begeleiding en op vaste uren door. (hebben eventjes 4 uur moeten wachten - lees zonnen, rusten, )
Alle boten vormen een soort trein, eerst de vrachtschepen aan elkaar en dan de plezierjachten erachter, de zwaarste eerst. De meertouwen worden vooraan gekruist (en liefst beiden even lang want anders wiebel je enorm) aan het schip ervoor vast gemaakt. Alle motoren moeten af.
Vervolgens komt een soort locomotiefbootje ( tje maar met een gigantische kracht) dat deze hele reeks boten voort trekt. Vooral het begin van de tunnel is spannend, want die ligt in een bocht van bijna 45 graden. Terwijl Jacques de kanten in het oog houdt hanteer ik het roer en de boegschroef. Gedurende 2 uur zitten we zo onder de grond!!! Volledig afhankelijk van dat bootje vooraan. En met het plafond van de tunnel op een kleine meter boven ons
Claustrofobie even niet aan denken pfffffff.
Achteraan de trein is er ineens commotie: een van de jachten is vergeten om zijn zonnescherm te laten zakken. Het is blijven hangen achter de trekdraden die tegen het plafond lopen. Krak, scheur zware kosten vrees ik.
Bij ons is alles gelukkig prima verlopen; we hebben erna zelfs nog een tweede tunnel van 1098 meter alleen gedaan, die van Lesdins.
Het is half 10 s avonds en we liggen aan de sluis van Lesdins. Morgen vers brood van een bakkerij die maar 2 sluizen verder ligt naar het schijnt!
