Twee weken weer gepasseerd, en onze kleine meid weer enorm veel geëvolueerd! Van een paar stapjes naar een fikse wandeling, ze begint steeds meer en meer steviger op haar beentjes te staan. We houden wel telkens onze adem in als ze plots begint te waggelen, want ze moest maar eens verkeerd terechtkomen... Ook de sociale contacten beginnen al vlotter te gaan. Kusjes geven, dada doen, een echte charmeur. Klimmen en klauteren, liefst waar het niet mag, alles in veiligheid brengen want voor je het weet is ons madam met je gsm er vandoor. Aankomen waar het niet mag, de grote ontdekkingsreis in volle evolutie! Haar speelgoed, hoe meer lawaai het maakt, hoe liever ze het heeft. Ook haar knuffels weet ze ondertussen te appreciëren. Terwijl ze vroeger de lucht werden ingekatapulteerd is het nu "aai beer" en dan moet mama beer ook kusjes geven. Helemaal gek is ze van Hopla, als deze dvd opstaat klapt ze lustig mee in de handjes en staat ze mee te wiebelen op de muziek. En sinds vorige week is met het arriveren van haar badje er nog een favoriete activiteit bijgekomen. De nodige speeltjes erin en ze is gelanceerd, en o wee als je haar er wil uithalen, dan is het groot protest! Ook papa helpen met de aquarium te poetsen, vind ze geweldig. Of dit een tijdelijke bevlieging of een blijvende interesse is, dat zal de toekomst uitwijzen. Maar ook ziek zijn hebben we al meegemaakt. Op het moment dat we, zo content als iets, dachten dat ze haar slaapritme gevonden had was het terug om zeep! 4x overgeven op een nacht, 's morgens het smakelijk opgegeten ontbijt er terug uit, en ze was ocharme zo uitgeteld, dat moest overdag natuurlijk terug gerecupereerd worden. Terug naar af, veel geduld oefenen, maar de kusjes maken zoveel goed dat je de moeilijke momenten weer snel vergeten bent. Zo, dat was het voorlopig alweer, geniet van de laatste kiekjes en tot binnenkort!
