De dag na de feest hebben we na het ontbijt de tafel ontruimd om alle kadootjes uit te spreiden, en het kon tellen.... Speelgoed, boeken,,kleren, knuffels groot en klein, geschenkbons en centen, bloemen,planten en andere decoratie, een fotoreportage.... 1 voor 1 leuke geschenken waar we nog lang van gaan kunnen genieten! Maar dan kwam de dag dat ook papa terug aan de slag moest.... Mahder had al 2 dagen gaan "proefdraaien" in de creche en dat was haar goed bevallen. De 1ste keer stapte ze blijgezwind binnen, de 2de keer had ze het in de gaten dat mama wegging en kwamen de traantjes. Dit heeft een goede week geduurd maar dan begon ze zich goed thuis te voelen bij de andere Duizendpootjes. Met dank aan Nancy, Ria en Kim die ons Mahder liefdevol , speels maar ook kordaat als het moet opvangen. Het zijn echter al weekjes geweest met de nodige hindernissen. Een hoestje bleek na het paasweekend , met enkele zware nachten, een bronchitis te zijn. Mama dagje thuis, mamie een dagje oppassen en dan voor 2 daagjes naar de creche. In de loop van die week had papa al een soort "puistje" opgemerkt in haar gezichtje. En ja, bingo, herstellende van het 1 kwam daar nog een ander duiveltje bovenop....leve de wijnpokken!!! Weer enkele zware nachten, geregel van opvang voor 1 dag, maar daarna terug richting Duizendpoot. Daar hadden ze al een hele invasie vieze pokken gehad dus ver was het niet te zoeken. Achteraf hebben we trouwns gehoord dat het echt een stevig "wijnpokkenseizoen" geweest is. Ja, ze kan het al maar gehad hebben. Toen we dachten dat we er zowat door waren, kwamen de slaapproblemen op de proppen. Zowel de zachte als de harde aanpak geprobeerd, de laatste passen we regelmatig toe tot nu toe. Duidelijkheid creëeren dat het tijd is om te slapen, rustig neerleggen en laten huilen. Regelmatig terug naar boven, zelfde ritueel herhalen tot de slaap het overwint. Maar we willen het niet alleen hebben over de minder leuke momenten. Onze schat blijft ons veroveren met haar schaterende lach, leert zoveel bij, geniet van het spelen met de andere kindjes in de creche. Ze speelt heel graag in het keukentje, maar ook de poppen, telefoons, diertjes...weten haar te bekoren. Zingen, schilderen, de eerste kunstwerkjes pronken hier al, en als het mooi weer is genieten van de grote tuin. De rijsaf vindt ze super, met de bal speelt ze graag, echt genieten.... En het middagdutje dat thuis niet altijd vlotte, gaat daar na het nodige energieverbruik en nieuwe indrukken, eens zo goed, oef! Eten deed ze altijd goed, en dat is niet veranderd. Maar een nieuw gegeven in haar leven is het potje. Regelmatig proberen samen met de andere kindjes. Mama en papa hebben hun exemplaar ook bovengehaald en met grote vreugde, en de nodige bravootjes en muziekjes, kunnen we u melden dat het eerste plasje deze morgen heeft plaatsgevonden. Wat zijn we toch fier op die kleine meid van ons, want op zo'n korte tijd heeft ze al grote vorderingen gemaakt. We houden jullie graag op de hoogte.
De welkomstdrink van Mahder 28 maart. Een drukke maar fijne dag die mogelijk gemaakt werd dankzij de hulp van onze familie en vrienden. Onze kleine schat heeft een reuzedag gehad, veel gespeeld, volop genoten van de aanwezigheid van zoveel kindjes en het ballenbad heeft ook zijn effect niet gemist. Papa en mama hadden tijd tekort om met iedereen een praatje te doen maar hebben dan weer volop genoten van de aanwezigheid van zoveel mensen die ons Mahder een warm hart toedragen. Over de kadootjes niet gesproken, mensenlief, wat zijn we verwend geworden. Even terugblikken...
Met veel bravoure wordt het huishouden hier gerund, was, plas, koken, mama heeft niet te klagen. Tussendoor nog wat verbouwen, want het is nu een feit... we hebben een half open keuken nu. De ramen tussen de living en de keuken waren er al uit, de chauffages afgebroken en vervangen door een nieuwe op een andere plaats en toen kon papa met de grote afbraak beginnen. En op zo'n moment vluchten moeder en dochter richting shopping center waar ze zich kostelijk amuseren. Zeker als er toevallig een paardenmolen staat, en als dan 2 blinkende oogjes je aankijken, dan smelt je en geniet je samen van een ritje. Het getrappel, gespartel en gekrijs na de rit vergeten we even. Want eens uit de buggy wil Mahder natuurlijk er niet meer in, lopen is veel leuker, en zoveel ruimte....Een felle dame onze kleine meid, maar ze kan zoooo lief zijn. In het badje plots rechtstaan en je met haar natte handjes vastgrijpen om je dan een dikke smakkerd te geven, echt aandoenlijk. Of als ze op haar manier duidelijk wil maken wat ze op haar bokes wil. Luid roept ze dan "kaa", ja 't is een echt kaasboerineke, maar ook tegen vlees en confituur zegt ze kaa en het gaat er allemaal even goed in! En ook papa heeft een bezoekje gedaan aan Kind en Gezin, 1 cm gegroeid (79cm) en een halve kilo erbij, de kaap van de tien kilo is overschreden nu. Bij de dokter kon je haar niets meer wijsmaken want eens die begon te rommelen, zette haar patiënt het al op een schreeuwen, tja, die ellendige prikjes toch! Maar daarna terug beloond met een koekje, en weg waren de traantjes. Ondertussen zijn we ook al eens even goeiedag gaan zeggen in de Duizendpoot, de creche waar ze vanaf 30 maart start. Het was alsof ze al heel haar korte leventje daar geweest was. De kindjes kwamen net met slaapoogjes binnen om verschoond te worden, en onze deugniet stond er gezellig tussen. Op het eettafeltje klimmen, haar duidelijk maken dat ze op de poep op de bank moest gaan zitten. Niemand twijfelde er aan dat zij veel aanpassingsproblemen zou hebben. Morgen gaat ze "op proef", mama brengt en papa gaat haar na het middagdutje halen, spannend voor iedereen! En intussen zitten we volop in de voorbereidingen van haar feest, maar gelukkig worden we omringd door een ervaren meter, en peter met technisch inzicht dus dat zal wel loslopen. En dan maar duimen dat het mooi weer wordt, want er is enorm veel speelruimte buiten, er komt een springkasteel dus.... Gisteren hebben we trouwens al letterlijk en figuurlijk kunnen proeven van het eerste welkomstfeestje in onze groep. Surafel, toekomstig echtgenoot van Mahder (jaja, er waren in Ethiopië al koppelpraktijken), heeft de spits afgebeten. Ons Mahder was trouwens al "berucht" want alom vroegen mensen ons "is dat die felle?". Tja, ze heeft al een naam,... We hebben genoten van een mooie fotovoorstelling, gevolgd door een overheerlijk dessertbuffet! Maar ook het weerzien met de andere kindjes en ouders was superfijn. Ervaringen delen, en genieten van hoe goed onze spruiten het doen, gewoonweg zalig! En dan nu natuurlijk nog wat leuke kiekjes...
En Mahder gaat zienderogen vooruit, leert maar bij, nieuwe woordjes, nieuwe indrukken.... Ondertussen gebeurt dit al lopende, want ja, plots stond ze daar en sindsdien heeft ze al heel wat afstand afgelegd. Plots ziet de wereld er weer heel anders uit, ze is niet meer te stoppen nu! Met een brede smile verovert ze de wereld en ook heel wat harten, want charmeren kan ze, sommigen kunnen dit al bevestigen. Minder leuk was het bezoekje aan Kind en Gezin. Het wegen (9,7 kg) ging nog, het meten in de houten bak (78 cm) vond ze minder. Afleiding daarna op de speelmat en dan naar de verpleegster en de dokter. Onze kleine meid amuseerde zich kostelijk met het speelgoed maar het lachen verging al snel bij de eerste prik, en oei, er volgende nog een 2de ook! Het inentingsschema in Ethiopië was nog niet afgerond, en nu moet dit in sneltempo afgewerkt worden. Dit was dus niet het laatste bezoekje, maar tja, hier moeten alle kindjes door hé. En haar moed en zelfopoffering werd met een lekker koekje beloond, njamie! De 5 tandjes, en 6de in aantocht, deden goed hun best!
Maar dan kwam DE dag. Met pijn in het hart, maar toch blij dat ik een mooie periode fultime heb kunnen genieten van dochterlief, is mama afgelopen donderdag terug gestart met werken. En papa is nu fulltime huisvader de komende 6 weken, en hij doet dat heel goed. Maar ondertussen heeft hij ook al wel begrepen dat het niet elke dag rozegeur en maneschijn is. Het zwakke punt zijn de middagdutjes, en iedereen zal wel weten dat je planning afhangt van het ritme van je kind. Want lang slapen betekent wat bijwerken in het huishouden. Kort of niet slapen betekent dan weer uitstel van de plannen en in de late namiddag een lastig kindje. Gelukkig verlopen, hout vasthouden, de nachten al wat vlotter. Het eten blijft een belangrijke activiteit, en echt alles lust ze: spruitjes, witloof, ... het gaat er allemaal even vlot in. Knuffels en levende dieren krijgen van ver en dichtbij een "aaitje" toegeroepen, al dan niet gevolgd door een dikke smakkerd. Speelgoed wordt meer en meer ontdekt. Iedereen heeft zijn kuren, dus ook onze dochter, maar supertrots en supergek zijn we van haar! Als dit geen mooie afsluiter is!
Twee weken weer gepasseerd, en onze kleine meid weer enorm veel geëvolueerd! Van een paar stapjes naar een fikse wandeling, ze begint steeds meer en meer steviger op haar beentjes te staan. We houden wel telkens onze adem in als ze plots begint te waggelen, want ze moest maar eens verkeerd terechtkomen... Ook de sociale contacten beginnen al vlotter te gaan. Kusjes geven, dada doen, een echte charmeur. Klimmen en klauteren, liefst waar het niet mag, alles in veiligheid brengen want voor je het weet is ons madam met je gsm er vandoor. Aankomen waar het niet mag, de grote ontdekkingsreis in volle evolutie! Haar speelgoed, hoe meer lawaai het maakt, hoe liever ze het heeft. Ook haar knuffels weet ze ondertussen te appreciëren. Terwijl ze vroeger de lucht werden ingekatapulteerd is het nu "aai beer" en dan moet mama beer ook kusjes geven. Helemaal gek is ze van Hopla, als deze dvd opstaat klapt ze lustig mee in de handjes en staat ze mee te wiebelen op de muziek. En sinds vorige week is met het arriveren van haar badje er nog een favoriete activiteit bijgekomen. De nodige speeltjes erin en ze is gelanceerd, en o wee als je haar er wil uithalen, dan is het groot protest! Ook papa helpen met de aquarium te poetsen, vind ze geweldig. Of dit een tijdelijke bevlieging of een blijvende interesse is, dat zal de toekomst uitwijzen. Maar ook ziek zijn hebben we al meegemaakt. Op het moment dat we, zo content als iets, dachten dat ze haar slaapritme gevonden had was het terug om zeep! 4x overgeven op een nacht, 's morgens het smakelijk opgegeten ontbijt er terug uit, en ze was ocharme zo uitgeteld, dat moest overdag natuurlijk terug gerecupereerd worden. Terug naar af, veel geduld oefenen, maar de kusjes maken zoveel goed dat je de moeilijke momenten weer snel vergeten bent. Zo, dat was het voorlopig alweer, geniet van de laatste kiekjes en tot binnenkort!
