Gisterenvoormiddag zijn we teruggekeerd naar het Amba, het tehuis waar ons Mahder vandaan komt. Onze kleine meid was niet bijzonder gelukkig de verzorgsters te zien, integendeel, tranen met tuiten. Dat is een goei teken voor ons, dat betekent immers dat ze zich aan ons aan het hechten is. Positieve noot: visum was in orde, ook alle andere officiële documenten hebben we meegekregen. In de namiddag een prachtige uitstap gedaan naar Antoto Mountain, het hoogste punt van Addis Abeba. Prachtige foto's kunnen nemen van de drukke stad waarin we een week verbleven hebben. Maar ook daar is de confrontatie met de armoede groot. Bedelende kinderen, die er ouder uitzien dan ze waarschijnlijk zijn. Keihard moet je zijn, niets geven want voor je het weet staan er nog meer. Niet gemakkelijk om bedelaars te negeren. Wij zijn in elk geval blij dat we 1 kindje een goede thuis kunnen geven, maar de hele wereld redden kunnen we niet hé.
Blij dat we naar huis kunnen vertrekken, want ook fysiek hebben we hier onze beproeving gehad. Hoe voorzichtig je ook bent met eten, drinken en hygiëne, onze darmen werden niet gespaard. Jean-Luc is er na een paar dagen vanaf, bij mij is de ellende sinds gisterenavond stilaan aan het binnensluipen. Van slechte timing gesproken!!! Want het zal een héél lange dag worden, met het nodige organisatietalent en met de grote hoop dat onze kindjes deze grote reis goed doorspartelen. En daar zijn we met z'n allen wel zenuwachtig voor. Want maar liefst 3u op voorhand moeten we al in de luchthaven van Addis zijn, niet simpel met kleine kindjes! Een aantal berichten terug kunnen jullie perfect onze vluchten volgen. En normaalgezien zou onze vlucht vanuit Schiphol naar Zaventem mogen zijn, daar het terug droger is. Mogelijk wel landen met vertraging maar alleszins beter dan onze lotgenoten van zaterdag. Zij hebben er maar liefst 24u over gedaan om thuis te geraken, dankzij die prachtige sneeuwellende!
Onze kleine meid is sinds de eerste keer deze week een "echt" middagdutje aan het doen. Wij zijn daar niet rouwig om, dat maakt het ons hopelijk vanavond iets makkelijker. Nu nog valiezen pakken en dan straks "in the air", samen met ons Mahder een nieuwe toekomst tegemoet, omringd door vele fantastiche mensen die ons gesteund hebben tijdens dit grote avontuur. DANK U WEL AAN ALLEN DIE ONZE BLOG GEVOLGD HEBBEN EN ONS GESTEUND HEBBEN MET MAILTJES EN BERICHTJES, EN TOT IN BELGIE!
Dikke kussen en knuffel van Jean-Luc, Iris en Mahder xxx
PS: ook thuis zullen wij proberen deze blog nog een tijdje voor te zetten zodat jullie de fratsen van onze avontuurlijke meid kunnen volgen.
