De escorte is een feit. Anne-Carole zal door de directrice van het tehuis naar België begleid worden. Voor haar al ruim 4 jaar een vertrouwd persoon, dus voor ons ook een hele geruststelling!
Het adoptiedossier zal 1 van de dagen bij Justitie terechtkomen in Brussel. Zij regelen de erkenning van, officieel al, onze dochter. Als dit in orde is dan kan haar paspoort in orde gebracht worden. Guinea heeft enkel een consulaat en de consul is (niet meer) bevoegd om het paspoort uit te reiken. Dit gebeurt op de Ambassade van Dakar (Senegal). Maar aangezien er geen interne vluchten zijn zal er nog een oplossing gevonden moeten worden om het paspoort van Dakar naar Conakry te krijgen (700 km). Er is een oplossing in de maak dus we zijn er gerust in.
Héél lang zal het dus, normaalgezien, niet meer duren. Wij zijn gezond zenuwachtig en enorm benieuwd naar onze dochter en kleine zus!
Ondertussen heeft de grote zus een grote stap gezet namelijk die naar het 1ste leerjaar. Kleuter af dus en ze heeft er enorm zin in. Enorm enthouisast, alles is leuk. Zij tevreden, wij ook tevreden.
Hier zijn we nog een keertje. Net terug van een midweek Ponypark Slagharen en al bij al nog mooi weer gehad.
De eerste dag kregen we een introductie in de grote arena. Met grote show en gebaren kregen we te horen hoe met onze pony moesten omgaan. Daarna kregen we onze pony Donna toegewezen, een rustige pony die we dan ook voor deze 3 dagen gereserveerd hebben. Mama en papa hebben heel het park verschillende keren rondgewandeld en zowel de pony als haar ruiter lieten dit welgevallen. De ruiter hetzij soms ietwat onzeker. Tussendoor stalden we onze pony aan ons huisje, want van wandelen wordt je moe en krijg je honger en dorst. We konden ook gratis naar het naburige attractiepark, waar we natuurlijk ook gebruik van gemaakt hebben.
Dag 2 was er in de namiddag een Missverkiezing. Met bescheiden middelen hebben we zowel pony als ruiter gedecoreerd om daarna samen met wel een hele arena vol ruiters mee te dingen naar 1 van de 3 bekers. Goh, want een creaties hebben we gezien daar! In de prijzen zijn we niet gevallen maar elke pony kreeg wel een rosette. Die pronkt nu in Mahder haar kamer.
Het was een fijn verblijf, veel genoten van de buitenlucht, terrasjes, speeltuin (Mahder), .... Zondag en maandag gaan we nog met vrienden naar Movieworld in Duitsland en dan bollen we rustigaan onze 2de week vakantie uit.
Ondertussen ook weer positief nieuws uit Guinea. Sneller dan verwacht heeft de rechtbank daar een positieve uitspraak gedaan inzake onze adoptie. Vanaf nu zijn we officieel de ouders van Anne-Carole en de afreis komt nu echt wel dichterbij. Echter zijn we wel enorm ongerust over de stijgende berichtgeving ivm het ebolavirus. Hierover hopen we eerstdaags nog een update te krijgen.
Maar nu nog een paar kiekjes van onze laatste vakantie met 3.
een kleine zus Anne Carole genaamd en geboren in januari 2010. Vandaag hebben we haar dossiertje mogen inkijken en vonden het zo erg dat ze al bijna heel haar leventje in het tehuis is. Omringd weliswaar door goede zorgen maar het blijft toch een pijnlijk gegeven.
Onze toekomstige dochter heeft een oogafwijking aan haar linkeroogje maar daar gaan ze in België zeker iets aan kunnen doen. En met veel liefde van haar nieuwe mama, papa en grote zus hopen wij haar een fijne toekomst te kunnen bieden.
Als alles vlot verloopt zouden we over ongeveeer 3 maanden al naar Guinea kunnen afreizen om haar te gaan halen. Het zal een verblijf van een kleine week zijn en we gaan onze voorgangers volgen naar een prachtig resort-hotel met zwembad. Want buitenkomen, zeker met het Ebolavirus dat nog woedt, zal niet aan de orde zijn.
Wij houden jullie zeker op de hoogte van de verdere ontwikkelingen. Op een foto zullen jullie moeten wachten tot aan onze officiële ontmoeting. Tenzij je ons al eerder ziet, dan willen wij haar graag aan jullie tonen.
Het was een indrukwekkende maand mei, op alle fronten. Communiefeest, verjaardagsfeestjes, adoptiefeestjes,... We hebben dus ondertussen kennisgemaakt met de 2 Guineese kindjes die begin maart toegekomen zijn. 2 prachtige , fantastische kindjes, leuk om hen te leren kennen maar met een dubbel gevoel. Met 3 gestart als proefdossier maar helaas niet samen kunnen afreizen en de verdere ervaringen delen.
Maar er is licht in de duisternis, eindelijk..... 2 weken geleden vernamen we dat er in Guinea een machtswissel geweest is. Deze is blijkbaar wel in ons voordeel. De transfert van ons dossier die in maart tegengehouden werd is ondertussen een feit. Dit betekent dus ook dat we een ander kindje gaan krijgen uit het tehuis waar de andere 2 ook vandaan komen. Weerom een tipje van de sluier gekregen maar we willen hierover nog niet teveel kwijt tot we het dossier en foto van ons kindje hier in België gezien hebben. Blijkbaar wordt er nu stevig werk geleverd dus hopelijk krijgen we snel nieuws en kunnen we uitkijken naar de volgende stappen.
Dit positieve nieuws werd echter overschaduwd door het nieuws dat mijn schoonvader een hartinfart had gehad. Inmiddels werd hij al behandeld (stents) maar zijn leven is niet mer wat het is. Vaderdag zal komende zondag dan ook een speciale worden....
Mahder mogen we natuurlijk ook niet vergeten hé. Die zie je letterlijk en figuurlijk enorm evolueren. In september gaat ze naar het 1ste leerjaar en ze is er klaar voor! Deze week is het Afrikaweek in haar klas en mama gaat een beetje komen praten over haar adoptie en Ethiopië. Leuk en spannend tegelijkertijd. En daarboven wordt ook al haar verjaardag gevierd in de klas komende vrijdag. Dus mama tussendoor ook nog eens wat cakes bakken. Stilzitten, neen hoor maar we doen het allemaal met plezier voor onze prinses. Gisteren heeft ze trouwens met haar dansgroep opgetreden op lokale festiviteiten. Leuk om te zien, echt genieten!
Zo, we hebben het al zoveel gehoopt en gezegd maar nu gaan we echt voor een nog positiever volgend bericht!
Graag hadden we hier al een ander, positief bericht achtergelaten maar helaas. Dat is ook grotendeels de reden waarom we zolang niets op onze blog gezet hebben. Hier even een samenvatting van ons 2de adoptieavontuur dat inmiddels al 3 jaar duurt.
Maart 2011 verschenen we voor het eerst voor de rechtbank in België. Na de nodige gesprekken met de psychologe en maatschappelijk assistent sprak de rechtbank begin december 2011 een positief vonnis uit. We konden starten en kozen terug voor een adoptie uit Ethiopie. Echter adoptie kan grillig verlopen en de landen evolueren ook regelmatig, dus hervormingen zijn dan ook niet abnormaal. Onze vooruitgang op de pre-wachtijst voor Ethiopië evolueerde dan ook moeizaam.
Zo staken we onze voelsprieten uit en informeerden ons elders. In november 2012 tekenden we dan een contract. Samen met 2 andere koppels waren wij proefdossiers voor een nieuw land, zijnde Guinea. Half januari 2013 vertrokken onze 3 dossiertjes en begon het afwachten. Met het vooruitzicht van binnen het half jaar te kunnen vertrekken, want de nood was groot, keken we uit naar onze gezinsuitbreiding.
Maar de eerste hindenis kwam al enkele maanden later. De advocaat die aanvankelijk aangesteld was, werkte niet vlot mee. Gelukkig vond men een degelijke advocaat met reeds de nodige ervaring inzake adoptie. Dat het iets langer ging duren hadden we nu wel begrepen, en we vulden onze grote vakantie in met een leuke reis naar Frankrijk en voor de rest gewoon genieten van het mooie weer in België.
In Guinea is het zo dat zij bepalen wie welk kindje toegewezen krijgt. En zo kwam het dat de 2 andere koppels begin september de dossiers van hun toekomstige kindjes konden inkijken en hun kindjes aanvaardden. Wij moesten nog even geduld hebben, maar het zou niet zo lang meer duren. Echter vielen we van de ene verrassing in de andere. Samengevat: in september waren ze het dossier aan het afronden, eind oktober ontbrak er een handtekening, in november waren het dan weer andere documenten die niet in orde waren..... En toen was het kersvakantie en lag alles stil.
Met goeie moed starrten we 2014, met positieve vooruitzichten. Echter tot hiertoe zitten wij nog steeds te wachten om het dossier van ons toekomstig kindje in te zien., dat helaas in een minder goed georganiseerd tehuis zit. Met een directrice die tussendoor ook nog eens wat aan politiek doet, en dus moeilijk bereikbaar is, en een tehuis met weinig middelen. Inmiddels zijn de 2 andere koppels deze week terug in België met hun Guineese kindjes en volgen wij met lede ogen dit pril geluk.
Ons werk brengt ons de nodige afleiding en we plannen ook leuke activiteiten en ontmoetingen. Maar dat verhindert niet we hier met de regelmaat aan ons kindje in Guinea denken dat dit jaar 4 wordt. Het kamertje staat klaar, het moet enkel nog verder aangekleed worden. Mahder vind het ook niet eerlijk en kijkt ook zo enorm uit naar haar speelkameraadje. Duimen jullie aub héél hard mee met ons dat er snel een einde kan komen aan deze emotionele strijd!
Natuurlijk willen wij jullie ook niet de evolutie van Mahder misgunnen. Ons prinses is echt een supermeid, ze wordt zo groot en wijs. Genieten doen we met volle teugen van haar want het gaat zo snel! Hier nog wat kiekjes en hopelijk snel terug op deze blog met positief nieuws!
Jaja, het is weer zover, de Sint komt er aan. Vanaf de boekjes er waren werd er duchtig geknipt en geplakt! En dan was er het feest op het werk in combinatie met een leuk theater. Soms grappig, soms verschietachtig waarop ons pirnses even veiligheid vond op papa zijn schoot. Om dan uiteindelijk toch wel flink met de andere kindjes te zingen voor de Sint. Veel geduld heeft ze moeten oefenen, maar geduld wordt beloond en de prachtige juweldoos werd dan ook met een brede smile in ontvangst genomen. Thuis direct al haar schatten bovengehaald, maar daar was zelfs deze doos te klein voor... en dan wil ze nog juweeltjes! Gisteren waren we op bezoek bij goede vrienden. Het was dan ook een enorme verrassing toen plots de Sint en zwarte piet voor de deur stonden. 3 meisjes moesten tonen dat ze goed konden dansen. Kregen de nodige positieve opmerkingen en ook te horen wat ze beter kunnen. Mahder heeft zeker niet ontkent dat opruimen niet haar sterktste punt is. Maar vanaf nu is alles spic en span, netjes opgeruimd. Hoe lang, dat zullen we maar afwachten zeker.... Op 6 december komt de Sint op bezoek in de school, ja, en dan kan het niet anders dat hij ook een bezoekje thuis brengt. Denk dat we weer verrasste ogen zulen zien zaterdagmorgen, leuk!
Iets minder leuk is ons adoptieverhaal, vandaar dat hier niet zo direct iets te lezen viel. Eerst was het een handtekening die ontbrak maar die is ondertussen gezet. Nu is er weer iets aan de hand met de documenten van het sociaal onderzoek dat ginds gebeurt. Begrijpen wie begrijpen kan, frustratie alom en het enige dat je kan doen is geduldig blijven wachten. De afspraak is nu dat ze ons gaan verwittigen als het dossiertje van ons kindje (wij weten al wat het is maar houden het nog even geheim) in België toekomt. Duimen maar dat dit snel gebeurt! Ondertussen kunnen jullie genieten van wat Sintkiekjes.
En ondertussen gaat alles terug zijn gewone gangetje. Mahder gestart in de 3de kleuterklas met haar juffen Leentje en Charlotte die de 25 kids zullen begeleiden naar het 1ste leerjaar. Onze kleine meid wordt groot en gaat supergraag naar school.
Ze heeft ondertussen ook een hobby gevonden in het dansen bij het DansAteljee. Na 3 lessen mocht ze al, figuurlijk, de aap gaan uithangen samen met de andere dansertjes op het podium op de braderij te Kontich. Mama kon er niet bij zijn maar papa heeft alles gefilmd. En ze heeft dat supergoed gedaan. Dat er dan ook nog een kermis in de buurt was, dat was natuurlijk ook mooi meegenomen
Wat ons adoptieverhaal betreft is het nog even stil. De advocaat in Guinea doet zijn werk grondig, wat ook belangrijk is, en neemt daar zijn tijd voor. Héél lang kan het echt niet meer duren dus het volgende bericht zou wel eens "het" bericht kunnen worden. Duimen maar!
Een heel puzzelwerk om de ganse grote vakantie te vullen en 100% geslaagd. Mahder had een mooie variatie van opvang van de mamie, sport/speelweken van de gemeente, vakantie met mama en papa en niet te vergeten leuke daagjes met haar meter en peter. Ook de grote stap om te leren zwemmen werd gezet, op initiatief en in het gezelschap van haar meter. Na 9 lessen zwom ze zonder bandjes en blokjes, zelfs de zwemlerares stond versteld. Maar het hoogtepunt was het halen van haar brevetje van 25 meter op haar 11de en laatste les. Superfiere mama en papa waren getuige en fier als een pauw, net als de zwemster zelf natuurlijk! Nu is het aan ons om dit zwemmen wat te onderhouden. Een mooi en sportief voornemen dat wij zeker in onze drukke agenda willen inplannen.
Maar de grote vakantie heeft lang genoeg geduurd voor ons prinses, ze miste haar speelkameraadjes van de klas. Vrijdag konden we al eens piepen in de klas en kennismaken met de nieuwe juffen. Jaja, 2 juffen zullen haar klasje begeleiden naar het 1ste leerjaar. Wij kennen er in elk geval 1tje die het, op de vooravond van de eerste schooldag, héél spannend vindt en toch wel een beetje zenuwachtig is...... Boekentasje staat klaar, en mama en papa gaan mee deze start aanschouwen. We gaan er weer tegenaan!
Op adoptievlak is er niet veel nieuws voor ons. De andere 2 koppels kunnen deze week het dossiertje van hun kindje gaan inkijken. Met gemengde gevoelens lazen wij hun berichten. Héél blij voor hen, maar toch ook met een beetje (gezonde) jaloezie. Maar als het meezit zouden ook wij deze maand meer nieuws moeten krijgen, en weest gerust, dan delen wij ons geluk graag samen met jullie. Hopelijk tot snel!
Ondertussen zijn we al terug aan het werk. Ja, leuke dingen gaan snel voorbij hé! Jullie vinden hier wat kiekjes van onze waterrat Mahder, die haar geluk niet op kon in het zwembad. Maar voor iedereen was het aangenaam om even te kunnen afkoelen bij de tropische temperaturen. Een fijne week in de Provence met fijne vrienden, meer moest dat niet zijn!
Ondertussen is ons prinses ook een jaartje ouder geworden, 5 jaar is ze al, wat gaat het toch snel! Dat werd zaterdag uitgebreid gevierd met familie en vrienden. Komende zaterdag vieren we het nog een keertje met de klasgenootjes. Maar liefst 13 vriendjes komen mee de boel op stelten zetten, dat beloofd!
Op adoptievlak geen nieuws. Hopelijk kunnen we in een volgend bericht meer vertellen, duimen maar!
Jaja, wie kan dat zeggen dat ze wel 3 feestjes krijgt voor haar verjaardag.... Vandaag was het zover, het feestje in de klas. Mama de avond ervoor een berg cupcakes gebakken en versierd. Je moet er iets voor over hebben hé, maar de uitbundigheid van de (bijna) jarige laat de vermoeidheid als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar dit is een kleine inspanning tegenover dat van haar juf Caroline. Keer op keer toch een hele organisatie. Schminken, mooie kronen maken, slingers met tekeningen van de klas, een leuke ballon, kaart, geschenkje. Daar zet ik mijn hoed voor af, een dikke duim hiervoor! Hoe ons prinses er uit zag kan je op de foto zien, prachtig!
Op adoptievlak voorlopig geen nieuws. Er werd ter plaatse een nieuwe advocaat aangesteld en wij wachten nu vol ongeduld op een update. Zodra dat geweten is, dan updaten wij onze blog. Liefst nog voor ons vertrek naar de Provence in juli, weekje zon zal ons deugd doen!
Af en toe informeren we naar ons dossiertje. Met het oog op onze vakantieplanning deden we dat zo'n 2 weken geleden ook. Het zal allemaal langer duren want momenteel loopt er nog een sociaal onderzoek, dat in totaal 3 maanden duurt, voor de kindjes die toegewezen zullen worden. Ook was er een probleem met een advocaat ter plaatse, maar ondertussen is er een nieuwe aangesteld. Wat we dus wel zeker weten is dat er een kindje is voor ons en dat het in een goed tehuis zit waar het goed verzorgd wordt. Dat is al een geruststelling, maar een een afreis zal er vermoedelijk pas in het najaar komen. Geduld is een schone deugd!
Onze vakantie ligt ondertussen ook vast. 2 weekjes in juli, waarvan we 1 weekje met een bevriend gezin naar de Provence trekken. Huis met zwembad, lekker relaxen, even alles loslaten. Het zal ons deugd doen! Maar onze hoofdreis, dat wordt naar Guinea natuurlijk. Ongeveer 2 weken zullen we daar zijn, dus daar moesten we met onze planning natuurlijk ook rekening houden.
Aanvankelijk dachten we nog voor de grote vakantie te vertrekken. Daarom hadden we tickets besteld voor de K3-show in Eindhoven, en niet in Antwerpen half juni. Mahder een dagje verlet gisteren, ze wist van niets tot de dag zelf. Dolgelukkig natuurlijk! Op tijd vertrokken, snackje gaan eten en dan het grote moment..... Toffe, knappe show en zalig om te zien hoe onze dochter met grote ogen van dit spektakel genoot. Maar mama heeft wel het hardst gezongen Enkele foto's van de K3-superfan kun je hier alvast bewonderen. En hopelijk snel weer wat nieuws uit adoptieland!
Co-proefdossiermama Nele krijgt de kans via haar werkgever om educatief speelgoed aan te kopen voor de 5 weeshuizen waar ons adoptiebureau mee samenwerkt in Guinea. Maar ook zomerkleren voor kindjes van 0-5 jaar zijn welkom. Meer info ook op haar blog http://www.vlinderkindje.blogspot.be/len
Voor ons werd er reeds een kindje geselecteerd, maar zijn/haar dossiertje moet nog naar België verstuurd worden dus nog even geduld uitoefenen. Maar wil je hem/haar en zijn/haar vriendjes/vriendinnetjes helpen geef me dan even een seintje, dan regel ik het verder met Nele. Alvast dank!
Wat doen wij zoal terwijl we aan het wachten zijn? Kinderkamer in orde brengen, de schilderwerken worden weldra afgerond. En dat het kleurrijk is, dat zullen jullie wel eens een keer op foto kunnen bewonderen. En als het straks eindelijk mooi weer wordt, dan kunnen de buitenwerken weer beginnen. Tuinhuis schilderen, 2de tuinhuisje voor fietsen, speelgoed en co. is besteld, dus ook nog een mooie klus. En de tuin zal dan ook uit zijn winterslaap komen, dus vervelen gaat Jean-Luc zich zeker niet. De mama houdt dan de lenteschoonmaak weldra voor haar rekening. Mahder heeft haar diensten al aangeboden als ruitenwasser.....
Ondertussen hebben we een fijne bijeenkomst gehad met co-adoptieouders. Het is namelijk zo dat een koppel uit onze adoptiegroep, samen met andere adoptieouders, een vereniging hebben opgestart zijnde De Dertiende Ster. Elke dertiende zondag (dit jaar uitzonderlijk de 12de) organiseren zij al 5 jaar een evenement ten voordele van projecten die zij steunen in Ethiopië (meer info op hun site). Vorig jaar genoten we onder een volle zon, dit jaar was een dikke laag sneeuw van de partij! Maar we hebben ons daarvoor niet minder geamuseerd. Want als je elkaar weer een tijdje niet gezien hebt, dan heb je veel bij te praten. Ook de kids hebben veel plezier gehad, dat kan je wel zien op de foto's.
De paashaas is inmiddels ook alweer gepasseerd, en nog wel op verschillende plaatsen. Mahder heeft serieus haar hartje kunnen ophalen! De chocoladebuit is vooral voor papa en mama, zijzelf is er maar matig fan van. De koekjes die ze ook geraapt heeft, die geraken wel op. En de bescheiden paasgeschenkjes zijn ook met veel enthousiasme onthaald!
Mahder heeft deze eerste week van de paasvakantie ongepland haar mama meer gezien. Ja, geveld door een keelonsteking huisarrest de ganse week. Haar logeerpartijtje hebben we gewoon laten doorgaan, en ook vanmiddag de inentingen in het Tropisch Instituut. Na een paar keer uitgesteld te hebben,was het dus zover. Mama en papa hadden geen prikjes meer nodig, onze kleine meid helaas wel. Gele koorts en Hepatitis A, 2 prikken die gepaard gingen met nog veel meer tranen! Om het leed te verzachten zijn we nadien even naar de kermis geweest.
Zo, als we de weerberichten mogen geloven gaan we vanaf volgende week mooi weer tegemoet. Lekker de batterijtjes opladen, geniet er van en tot...
volgens de laatste berichten heeft de Guineese autoriteit 2 kindvoorstellen ontvangen. Wat betekent dit concreet..Er wordt met 5 instellingen samengewerkt waar de adoptiekindjes vandaan zullen komen. 1 ervan heeft nu 2 kinddossiertjes ingediend. Deze worden nu onderzocht en passeren nog verschillende ministeries. Als deze goedgekeurd zijn, dan komen ze naar België. Daar gaan ze ook nog door diverse handen alvorens wij op de hoogte gebracht worden. Maw. stevige controle dus!
Nu is het wel zo dat we met 3 kandidaat-proefdossiers zijn. Dus alles zal afhangen van de leeftijd van de 2 kindjes wie er, hopelijk weldra, bij de gelukkigen gaat zijn . Want er is nog geen 3de kindje voorgesteld. Het worden dus nog spannende weken!
Het bezoekje naar het Tropisch Instituut hebben we uitgesteld. Mahder is tijdens de krokusvakantie ziek gevallen. Tijdens een weekendje Centerparcs vorig weekend is ze hervallen. Even terug naar af dus, onze prinses moet deze week beetje uitzieken. Ik denk dat we niet alleen zijn als we zeggen dat we het zowat hebben gehad met de winter. Laat het zonnetje maar schijnen en de temperaturen beetje stijgen zodat we allemaal terug onze batterijtjes kunnen opladen! Tot binnenkort.
Sommigen weten het al, anderen nog niet. We zijn volop bezig met onze 2de adoptie.
Nadat Mahder een jaar bij ons was, en alles vlot verliep, beslisten we begin 2011 om een 2de procedure op te starten. Terug de nodige gesprekken met als resultaat een positief vonnis van de jeugdrechtbank. We konden starten! Onze voorkeur lag aanvankelijk terug bij Ethiopië, dus meldden we ons terug aan bij het adoptiebureau dat de adoptie van Mahder had geregeld. Ondertussen spraken we al van een préwachtlijst, de wachttijden waren vrij lang. Ook hervormingen in Ethiopië vertraagden veel.
Een klein jaar later, en na een info elders, hebben we ons kandidaat gesteld als proefdossier voor Guinea, en werden ook geselecteerd. In november 2012 tekenden we ons contract. Sinds half januari ligt ons dossier, samen met dat van de 2 andere kandidaten, in het verre Guinea. Wij zijn dus nu in blijde verwachting en kijken vol spanning uit naar het kindje dat ons toegewezen zal worden. Om geen te groot leeftijdsverschil te hebben met Mahder, hebben we geopteerd voor een kindje vanaf 2 jaar. Jongen of meisje kan je niet kiezen, maar elk kindje verdient een warme thuis. De nood is groot daar, dus het zou snel kunnen gaan. Mogelijk vertrekken we nog voor de grote vakantie, het is dus allemaal heel spannnend!
Ondertussen wordt hier een kinderkamer in gereedheid gebracht en maken we geen afspraken op lange termijn. Want je weet nooit, voor we het weten vertrekken we misschien al..... Ook onze vaccinaties gaan we, voor alle zekerheid, komende vrijdag al regelen in het Tropisch Instituut. Benieuwd voor Mahder, want net als zovele kindjes houdt zij niet van prikjes. Want ja, zij gaat mee om haar broertje of zusje te gaan halen. Ze praat er regelmatig over en is heel benieuwd, net als wij.
En als we meer nieuws hebben, dan laten we dat hier zeker weten!
2,5 jaar is het geleden dat het laatste berichtje hier verscheen. Verschillende mensen vonden het jammer dat ze Mahder haar avonturen niet meer konden volgen. Mensen die we regelmatig zien of horen,die zijn up to date. Maar er zijn ook mensen die we minder zien en die ook altijd met ons meegeleefd hebben. Vandaar dat we de draad terug oppikken.
Mahder is ondertussen een flinke kleuter van 4,5 jaar en wat is er intussentijd allemaal gebeurd? In maart 2011 zei ze de creche vaarwel en stapte ze vrolijk het instapklasje binnen. Zoals altijd in een nieuwe situatie, evalueert ze rustig alles. Maar eens ze het ergens gewoon is, dan gaat ze er 100% voor! Zo ook op haar 1ste schoolfeest. Als een grote gaf ze met veel "schwung" een showke weg als Bumbalu, leuk en ontroerend tegelijk.
In december van datzelfde jaar verhuisden we nog eens een keertje. We hielden de trappen van onze bel-étage woning voor bekeken (tot spijt van Mahder) en ruilde deze in voor een vrijstaande, alles gelijkvloers, woning met grote tuin. Nieuw huis, nieuwe school, toch weer een aanpassing voor onze kleine meid. Maar weerom spartelde ze haar erdoor en voelde zich overal goed in haar vel. Of was het de prinsessenkamer die het hem deed?!
In de 2de kleuterklas zit ze ondertussen, en ze gaat erg graag naar school. Er zitten ook kindjes van de creche in haar klas, maar het is een sociale meid die graag gezien is door velen. Groot wordt ze, en dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Haar interesses liggen ondertussen bij Barbie, prinsessen, Dora, My Litttle Pony. Dvd-tjes kijken, verhaaltjes lezen, tekenen, gezelschapspelletjes spelen, verkleden,.... teveel om op te noemen. Maar ook buiten is ze in haar nopjes. Papa helpen in de tuin, trampoline springen, plonsen in haar zwembadje, fietsen.
Eerst blij dat ze begon te praten, nu blij dat ze eens eventjes zwijgt! Een waterval aan woorden, die zowel positief als negatief benut worden. Grenzen aftasten, tegenpruttelen, veel vragen stellen, het hoort er allemaal bij. Maar ook een echt knuffelbeestje die graag kusjes geeft, ik zou kunnen blijven vertellen. Geniet van de kiekjes, zij geven een kort beeld van de voorbije 2,5 jaar.
ja, mijn mama en papa hebben het altijd zo druk om iets op de blog te zetten. Maar nu hebben ze geen excuus want 't is verlof. Allez, 't is te zeggen, maandag gaan ze terug werken na 2 weekjes samen met mij genoten te hebben. Ondertussen ben ik al een flinke meid geworden en heb ik mijn 2 verjaardagskaarsjes uitgeblazen (allez, mijn mama heeft wel geholpen) Ik versta heel veel en wordt steeds meer verstaanbaar. Ik leer de mensen rondom mij beter kennen en zeg tot herhalens toe hun naam omdat ik er maar niet van over kan dat ik dat toch al goed kan. Sommige namen zijn wat moeilijker, vooral die met een "R" in, maar dat gaat ook nog wel eens lukken. Eten kan ik ook nog altijd goed, ik begin stillaan wel mijn voorkeurtjes te krijgen. En in de zomer sla ik zeker geen ijsje af! Dorst dat je daar van krijgt, ja, dan moet je drinken hé, dat zegt mijn papa ook altijd, haha. Ondertussen ben ik ook nog eens gemeten en gewogen. Een grote ben ik niet met 84,5 cm, maar met mijn gewicht is alles OK met ongeveer 12 kg. In de crèche vinden ze dat ik goed meekan met mijn leeftijdsgenootjes dus laat de kleuterschool maar komen. Maar eerst nog flink op mijn potje gaan want nu zijn het nog maar wat gelukstreffertjes. Ik weet al wel waarvoor het dient, ga er regelmatig opzitten, maar soms ga ik er al te vroeg af, tja.... In elk geval, geef me rustig de tijd en de volgende keer gaat mijn mama hier weer wat vorderingen kunnen neerpennen. Dikke kus van de kleine kapoen Mahder xxx
De dag na de feest hebben we na het ontbijt de tafel ontruimd om alle kadootjes uit te spreiden, en het kon tellen.... Speelgoed, boeken,,kleren, knuffels groot en klein, geschenkbons en centen, bloemen,planten en andere decoratie, een fotoreportage.... 1 voor 1 leuke geschenken waar we nog lang van gaan kunnen genieten! Maar dan kwam de dag dat ook papa terug aan de slag moest.... Mahder had al 2 dagen gaan "proefdraaien" in de creche en dat was haar goed bevallen. De 1ste keer stapte ze blijgezwind binnen, de 2de keer had ze het in de gaten dat mama wegging en kwamen de traantjes. Dit heeft een goede week geduurd maar dan begon ze zich goed thuis te voelen bij de andere Duizendpootjes. Met dank aan Nancy, Ria en Kim die ons Mahder liefdevol , speels maar ook kordaat als het moet opvangen. Het zijn echter al weekjes geweest met de nodige hindernissen. Een hoestje bleek na het paasweekend , met enkele zware nachten, een bronchitis te zijn. Mama dagje thuis, mamie een dagje oppassen en dan voor 2 daagjes naar de creche. In de loop van die week had papa al een soort "puistje" opgemerkt in haar gezichtje. En ja, bingo, herstellende van het 1 kwam daar nog een ander duiveltje bovenop....leve de wijnpokken!!! Weer enkele zware nachten, geregel van opvang voor 1 dag, maar daarna terug richting Duizendpoot. Daar hadden ze al een hele invasie vieze pokken gehad dus ver was het niet te zoeken. Achteraf hebben we trouwns gehoord dat het echt een stevig "wijnpokkenseizoen" geweest is. Ja, ze kan het al maar gehad hebben. Toen we dachten dat we er zowat door waren, kwamen de slaapproblemen op de proppen. Zowel de zachte als de harde aanpak geprobeerd, de laatste passen we regelmatig toe tot nu toe. Duidelijkheid creëeren dat het tijd is om te slapen, rustig neerleggen en laten huilen. Regelmatig terug naar boven, zelfde ritueel herhalen tot de slaap het overwint. Maar we willen het niet alleen hebben over de minder leuke momenten. Onze schat blijft ons veroveren met haar schaterende lach, leert zoveel bij, geniet van het spelen met de andere kindjes in de creche. Ze speelt heel graag in het keukentje, maar ook de poppen, telefoons, diertjes...weten haar te bekoren. Zingen, schilderen, de eerste kunstwerkjes pronken hier al, en als het mooi weer is genieten van de grote tuin. De rijsaf vindt ze super, met de bal speelt ze graag, echt genieten.... En het middagdutje dat thuis niet altijd vlotte, gaat daar na het nodige energieverbruik en nieuwe indrukken, eens zo goed, oef! Eten deed ze altijd goed, en dat is niet veranderd. Maar een nieuw gegeven in haar leven is het potje. Regelmatig proberen samen met de andere kindjes. Mama en papa hebben hun exemplaar ook bovengehaald en met grote vreugde, en de nodige bravootjes en muziekjes, kunnen we u melden dat het eerste plasje deze morgen heeft plaatsgevonden. Wat zijn we toch fier op die kleine meid van ons, want op zo'n korte tijd heeft ze al grote vorderingen gemaakt. We houden jullie graag op de hoogte.
De welkomstdrink van Mahder 28 maart. Een drukke maar fijne dag die mogelijk gemaakt werd dankzij de hulp van onze familie en vrienden. Onze kleine schat heeft een reuzedag gehad, veel gespeeld, volop genoten van de aanwezigheid van zoveel kindjes en het ballenbad heeft ook zijn effect niet gemist. Papa en mama hadden tijd tekort om met iedereen een praatje te doen maar hebben dan weer volop genoten van de aanwezigheid van zoveel mensen die ons Mahder een warm hart toedragen. Over de kadootjes niet gesproken, mensenlief, wat zijn we verwend geworden. Even terugblikken...
Met veel bravoure wordt het huishouden hier gerund, was, plas, koken, mama heeft niet te klagen. Tussendoor nog wat verbouwen, want het is nu een feit... we hebben een half open keuken nu. De ramen tussen de living en de keuken waren er al uit, de chauffages afgebroken en vervangen door een nieuwe op een andere plaats en toen kon papa met de grote afbraak beginnen. En op zo'n moment vluchten moeder en dochter richting shopping center waar ze zich kostelijk amuseren. Zeker als er toevallig een paardenmolen staat, en als dan 2 blinkende oogjes je aankijken, dan smelt je en geniet je samen van een ritje. Het getrappel, gespartel en gekrijs na de rit vergeten we even. Want eens uit de buggy wil Mahder natuurlijk er niet meer in, lopen is veel leuker, en zoveel ruimte....Een felle dame onze kleine meid, maar ze kan zoooo lief zijn. In het badje plots rechtstaan en je met haar natte handjes vastgrijpen om je dan een dikke smakkerd te geven, echt aandoenlijk. Of als ze op haar manier duidelijk wil maken wat ze op haar bokes wil. Luid roept ze dan "kaa", ja 't is een echt kaasboerineke, maar ook tegen vlees en confituur zegt ze kaa en het gaat er allemaal even goed in! En ook papa heeft een bezoekje gedaan aan Kind en Gezin, 1 cm gegroeid (79cm) en een halve kilo erbij, de kaap van de tien kilo is overschreden nu. Bij de dokter kon je haar niets meer wijsmaken want eens die begon te rommelen, zette haar patiënt het al op een schreeuwen, tja, die ellendige prikjes toch! Maar daarna terug beloond met een koekje, en weg waren de traantjes. Ondertussen zijn we ook al eens even goeiedag gaan zeggen in de Duizendpoot, de creche waar ze vanaf 30 maart start. Het was alsof ze al heel haar korte leventje daar geweest was. De kindjes kwamen net met slaapoogjes binnen om verschoond te worden, en onze deugniet stond er gezellig tussen. Op het eettafeltje klimmen, haar duidelijk maken dat ze op de poep op de bank moest gaan zitten. Niemand twijfelde er aan dat zij veel aanpassingsproblemen zou hebben. Morgen gaat ze "op proef", mama brengt en papa gaat haar na het middagdutje halen, spannend voor iedereen! En intussen zitten we volop in de voorbereidingen van haar feest, maar gelukkig worden we omringd door een ervaren meter, en peter met technisch inzicht dus dat zal wel loslopen. En dan maar duimen dat het mooi weer wordt, want er is enorm veel speelruimte buiten, er komt een springkasteel dus.... Gisteren hebben we trouwens al letterlijk en figuurlijk kunnen proeven van het eerste welkomstfeestje in onze groep. Surafel, toekomstig echtgenoot van Mahder (jaja, er waren in Ethiopië al koppelpraktijken), heeft de spits afgebeten. Ons Mahder was trouwens al "berucht" want alom vroegen mensen ons "is dat die felle?". Tja, ze heeft al een naam,... We hebben genoten van een mooie fotovoorstelling, gevolgd door een overheerlijk dessertbuffet! Maar ook het weerzien met de andere kindjes en ouders was superfijn. Ervaringen delen, en genieten van hoe goed onze spruiten het doen, gewoonweg zalig! En dan nu natuurlijk nog wat leuke kiekjes...
Lieve mensen allemaal,
