Donderdag 4 december is Anne-Carole toegekomen onder escorte De eerste ontmoeting gebeurde in een bungalowpark waar we ook paar dagen verbleven hebben. Onder het toeziend oog van de directrice genoten wij van de eerste momenten met onze dochter. Toch weer een speciaal moment en ook weer een beetje onwennig, en niet in het minst voor haar. Maar uiteindelijk was ze snel niet meer van ons weg te slaan. De volgende dag was er een bezoek in het Tropisch Instituut met de nodige controles, de ene al wat minder leuk dan de andere want welk kind laat nu graag bloed trekken.... Het was ook een moment dat we nog even rustig met de directrice konden bijpraten. Een lieve dame met een groot hart. Met pijn in het hart nam ze afacheid maar anderzijds toch gelukkig om te zien dat Anne-Carole zich goed voelt bij ons.
En dan de ontdekking van haar karakterje, ook een hele uitdaging! De ene keer kon ze zo spontaan beginnen lachen dat je in een deuk lag, de andere keer lachte ze om zich een houding te geven. Eten en drinken als de beste, maar dat lijnen we een beetje af zodat ze zich niet zou overeten. We weten uit ervaring dat dit wel gaat veranderen eens ze duidelijk beseft dat er altijd eten is. Het bad was ook een hele uitdaging, ze sloeg volledig los. Spetter, spetter, met een beker de grote zus natmaken het kon niet lang genoeg duren. Ook in het zwembad was ze niet te houden! Regelmatig moeten we haar wel intomen want met al haar enthousiasme, maar het is een supermeid!
Doorslapen deed ze direct maar was de eerste dagen een marteling. Tranen met tuiten en ontroostbaar maar na ondertussen gaat ze rustig naar bed. En het contact met mama en papa is ondertussen ook héél fijn geworden. Het is een echt knuffelmieke en af en toe deelt ze al eens een kusje uit. Met grote zus is het een fase van vallen en opstaan. Na bijna 5 jaar volledige aandacht voor haar alleen en dan nu deze aandacht delen is niet gemakkelijk. We proberen dan ook allebei de nodige aandacht te geven van ons beiden. Maar ook dit zal zijn tijd nodig hebben en uiteindelijk wel in orde komen.
Iets dat meer tijd zal nodig hebben is het oogprobleem. We hebben het geluk gehad om vandaag nog een afspraak te krijgen bij de oogarts. Verdict: hoornvlies linkeroog zwaar beschadigd door infecties, op het rechteroog een klein litteken. Verziend +10! Oplossing: een brilletjes met sterke glazen voor beide ogen zodat haar goede oogje tot rust kan komen. In de toekomst zal er ook nog een onderzoek komen onder narcose. De oogarts wilde dit niet direct doen zodat ze eerst kan wennen aan haar nieuwe leven. Want aan het verleden kan je niets veranderen, maar wel aan de toekomst!
En dan hier de langverachte kiekjes, geniet er van!
