Een heel puzzelwerk om de ganse grote vakantie te vullen en 100% geslaagd. Mahder had een mooie variatie van opvang van de mamie, sport/speelweken van de gemeente, vakantie met mama en papa en niet te vergeten leuke daagjes met haar meter en peter. Ook de grote stap om te leren zwemmen werd gezet, op initiatief en in het gezelschap van haar meter. Na 9 lessen zwom ze zonder bandjes en blokjes, zelfs de zwemlerares stond versteld. Maar het hoogtepunt was het halen van haar brevetje van 25 meter op haar 11de en laatste les. Superfiere mama en papa waren getuige en fier als een pauw, net als de zwemster zelf natuurlijk! Nu is het aan ons om dit zwemmen wat te onderhouden. Een mooi en sportief voornemen dat wij zeker in onze drukke agenda willen inplannen.
Maar de grote vakantie heeft lang genoeg geduurd voor ons prinses, ze miste haar speelkameraadjes van de klas. Vrijdag konden we al eens piepen in de klas en kennismaken met de nieuwe juffen. Jaja, 2 juffen zullen haar klasje begeleiden naar het 1ste leerjaar. Wij kennen er in elk geval 1tje die het, op de vooravond van de eerste schooldag, héél spannend vindt en toch wel een beetje zenuwachtig is...... Boekentasje staat klaar, en mama en papa gaan mee deze start aanschouwen. We gaan er weer tegenaan!
Op adoptievlak is er niet veel nieuws voor ons. De andere 2 koppels kunnen deze week het dossiertje van hun kindje gaan inkijken. Met gemengde gevoelens lazen wij hun berichten. Héél blij voor hen, maar toch ook met een beetje (gezonde) jaloezie. Maar als het meezit zouden ook wij deze maand meer nieuws moeten krijgen, en weest gerust, dan delen wij ons geluk graag samen met jullie. Hopelijk tot snel!
Ondertussen zijn we al terug aan het werk. Ja, leuke dingen gaan snel voorbij hé! Jullie vinden hier wat kiekjes van onze waterrat Mahder, die haar geluk niet op kon in het zwembad. Maar voor iedereen was het aangenaam om even te kunnen afkoelen bij de tropische temperaturen. Een fijne week in de Provence met fijne vrienden, meer moest dat niet zijn!
Ondertussen is ons prinses ook een jaartje ouder geworden, 5 jaar is ze al, wat gaat het toch snel! Dat werd zaterdag uitgebreid gevierd met familie en vrienden. Komende zaterdag vieren we het nog een keertje met de klasgenootjes. Maar liefst 13 vriendjes komen mee de boel op stelten zetten, dat beloofd!
Op adoptievlak geen nieuws. Hopelijk kunnen we in een volgend bericht meer vertellen, duimen maar!
Jaja, wie kan dat zeggen dat ze wel 3 feestjes krijgt voor haar verjaardag.... Vandaag was het zover, het feestje in de klas. Mama de avond ervoor een berg cupcakes gebakken en versierd. Je moet er iets voor over hebben hé, maar de uitbundigheid van de (bijna) jarige laat de vermoeidheid als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar dit is een kleine inspanning tegenover dat van haar juf Caroline. Keer op keer toch een hele organisatie. Schminken, mooie kronen maken, slingers met tekeningen van de klas, een leuke ballon, kaart, geschenkje. Daar zet ik mijn hoed voor af, een dikke duim hiervoor! Hoe ons prinses er uit zag kan je op de foto zien, prachtig!
Op adoptievlak voorlopig geen nieuws. Er werd ter plaatse een nieuwe advocaat aangesteld en wij wachten nu vol ongeduld op een update. Zodra dat geweten is, dan updaten wij onze blog. Liefst nog voor ons vertrek naar de Provence in juli, weekje zon zal ons deugd doen!
Af en toe informeren we naar ons dossiertje. Met het oog op onze vakantieplanning deden we dat zo'n 2 weken geleden ook. Het zal allemaal langer duren want momenteel loopt er nog een sociaal onderzoek, dat in totaal 3 maanden duurt, voor de kindjes die toegewezen zullen worden. Ook was er een probleem met een advocaat ter plaatse, maar ondertussen is er een nieuwe aangesteld. Wat we dus wel zeker weten is dat er een kindje is voor ons en dat het in een goed tehuis zit waar het goed verzorgd wordt. Dat is al een geruststelling, maar een een afreis zal er vermoedelijk pas in het najaar komen. Geduld is een schone deugd!
Onze vakantie ligt ondertussen ook vast. 2 weekjes in juli, waarvan we 1 weekje met een bevriend gezin naar de Provence trekken. Huis met zwembad, lekker relaxen, even alles loslaten. Het zal ons deugd doen! Maar onze hoofdreis, dat wordt naar Guinea natuurlijk. Ongeveer 2 weken zullen we daar zijn, dus daar moesten we met onze planning natuurlijk ook rekening houden.
Aanvankelijk dachten we nog voor de grote vakantie te vertrekken. Daarom hadden we tickets besteld voor de K3-show in Eindhoven, en niet in Antwerpen half juni. Mahder een dagje verlet gisteren, ze wist van niets tot de dag zelf. Dolgelukkig natuurlijk! Op tijd vertrokken, snackje gaan eten en dan het grote moment..... Toffe, knappe show en zalig om te zien hoe onze dochter met grote ogen van dit spektakel genoot. Maar mama heeft wel het hardst gezongen Enkele foto's van de K3-superfan kun je hier alvast bewonderen. En hopelijk snel weer wat nieuws uit adoptieland!
Co-proefdossiermama Nele krijgt de kans via haar werkgever om educatief speelgoed aan te kopen voor de 5 weeshuizen waar ons adoptiebureau mee samenwerkt in Guinea. Maar ook zomerkleren voor kindjes van 0-5 jaar zijn welkom. Meer info ook op haar blog http://www.vlinderkindje.blogspot.be/len
Voor ons werd er reeds een kindje geselecteerd, maar zijn/haar dossiertje moet nog naar België verstuurd worden dus nog even geduld uitoefenen. Maar wil je hem/haar en zijn/haar vriendjes/vriendinnetjes helpen geef me dan even een seintje, dan regel ik het verder met Nele. Alvast dank!
Wat doen wij zoal terwijl we aan het wachten zijn? Kinderkamer in orde brengen, de schilderwerken worden weldra afgerond. En dat het kleurrijk is, dat zullen jullie wel eens een keer op foto kunnen bewonderen. En als het straks eindelijk mooi weer wordt, dan kunnen de buitenwerken weer beginnen. Tuinhuis schilderen, 2de tuinhuisje voor fietsen, speelgoed en co. is besteld, dus ook nog een mooie klus. En de tuin zal dan ook uit zijn winterslaap komen, dus vervelen gaat Jean-Luc zich zeker niet. De mama houdt dan de lenteschoonmaak weldra voor haar rekening. Mahder heeft haar diensten al aangeboden als ruitenwasser.....
Ondertussen hebben we een fijne bijeenkomst gehad met co-adoptieouders. Het is namelijk zo dat een koppel uit onze adoptiegroep, samen met andere adoptieouders, een vereniging hebben opgestart zijnde De Dertiende Ster. Elke dertiende zondag (dit jaar uitzonderlijk de 12de) organiseren zij al 5 jaar een evenement ten voordele van projecten die zij steunen in Ethiopië (meer info op hun site). Vorig jaar genoten we onder een volle zon, dit jaar was een dikke laag sneeuw van de partij! Maar we hebben ons daarvoor niet minder geamuseerd. Want als je elkaar weer een tijdje niet gezien hebt, dan heb je veel bij te praten. Ook de kids hebben veel plezier gehad, dat kan je wel zien op de foto's.
De paashaas is inmiddels ook alweer gepasseerd, en nog wel op verschillende plaatsen. Mahder heeft serieus haar hartje kunnen ophalen! De chocoladebuit is vooral voor papa en mama, zijzelf is er maar matig fan van. De koekjes die ze ook geraapt heeft, die geraken wel op. En de bescheiden paasgeschenkjes zijn ook met veel enthousiasme onthaald!
Mahder heeft deze eerste week van de paasvakantie ongepland haar mama meer gezien. Ja, geveld door een keelonsteking huisarrest de ganse week. Haar logeerpartijtje hebben we gewoon laten doorgaan, en ook vanmiddag de inentingen in het Tropisch Instituut. Na een paar keer uitgesteld te hebben,was het dus zover. Mama en papa hadden geen prikjes meer nodig, onze kleine meid helaas wel. Gele koorts en Hepatitis A, 2 prikken die gepaard gingen met nog veel meer tranen! Om het leed te verzachten zijn we nadien even naar de kermis geweest.
Zo, als we de weerberichten mogen geloven gaan we vanaf volgende week mooi weer tegemoet. Lekker de batterijtjes opladen, geniet er van en tot...
volgens de laatste berichten heeft de Guineese autoriteit 2 kindvoorstellen ontvangen. Wat betekent dit concreet..Er wordt met 5 instellingen samengewerkt waar de adoptiekindjes vandaan zullen komen. 1 ervan heeft nu 2 kinddossiertjes ingediend. Deze worden nu onderzocht en passeren nog verschillende ministeries. Als deze goedgekeurd zijn, dan komen ze naar België. Daar gaan ze ook nog door diverse handen alvorens wij op de hoogte gebracht worden. Maw. stevige controle dus!
Nu is het wel zo dat we met 3 kandidaat-proefdossiers zijn. Dus alles zal afhangen van de leeftijd van de 2 kindjes wie er, hopelijk weldra, bij de gelukkigen gaat zijn . Want er is nog geen 3de kindje voorgesteld. Het worden dus nog spannende weken!
Het bezoekje naar het Tropisch Instituut hebben we uitgesteld. Mahder is tijdens de krokusvakantie ziek gevallen. Tijdens een weekendje Centerparcs vorig weekend is ze hervallen. Even terug naar af dus, onze prinses moet deze week beetje uitzieken. Ik denk dat we niet alleen zijn als we zeggen dat we het zowat hebben gehad met de winter. Laat het zonnetje maar schijnen en de temperaturen beetje stijgen zodat we allemaal terug onze batterijtjes kunnen opladen! Tot binnenkort.
Sommigen weten het al, anderen nog niet. We zijn volop bezig met onze 2de adoptie.
Nadat Mahder een jaar bij ons was, en alles vlot verliep, beslisten we begin 2011 om een 2de procedure op te starten. Terug de nodige gesprekken met als resultaat een positief vonnis van de jeugdrechtbank. We konden starten! Onze voorkeur lag aanvankelijk terug bij Ethiopië, dus meldden we ons terug aan bij het adoptiebureau dat de adoptie van Mahder had geregeld. Ondertussen spraken we al van een préwachtlijst, de wachttijden waren vrij lang. Ook hervormingen in Ethiopië vertraagden veel.
Een klein jaar later, en na een info elders, hebben we ons kandidaat gesteld als proefdossier voor Guinea, en werden ook geselecteerd. In november 2012 tekenden we ons contract. Sinds half januari ligt ons dossier, samen met dat van de 2 andere kandidaten, in het verre Guinea. Wij zijn dus nu in blijde verwachting en kijken vol spanning uit naar het kindje dat ons toegewezen zal worden. Om geen te groot leeftijdsverschil te hebben met Mahder, hebben we geopteerd voor een kindje vanaf 2 jaar. Jongen of meisje kan je niet kiezen, maar elk kindje verdient een warme thuis. De nood is groot daar, dus het zou snel kunnen gaan. Mogelijk vertrekken we nog voor de grote vakantie, het is dus allemaal heel spannnend!
Ondertussen wordt hier een kinderkamer in gereedheid gebracht en maken we geen afspraken op lange termijn. Want je weet nooit, voor we het weten vertrekken we misschien al..... Ook onze vaccinaties gaan we, voor alle zekerheid, komende vrijdag al regelen in het Tropisch Instituut. Benieuwd voor Mahder, want net als zovele kindjes houdt zij niet van prikjes. Want ja, zij gaat mee om haar broertje of zusje te gaan halen. Ze praat er regelmatig over en is heel benieuwd, net als wij.
En als we meer nieuws hebben, dan laten we dat hier zeker weten!
2,5 jaar is het geleden dat het laatste berichtje hier verscheen. Verschillende mensen vonden het jammer dat ze Mahder haar avonturen niet meer konden volgen. Mensen die we regelmatig zien of horen,die zijn up to date. Maar er zijn ook mensen die we minder zien en die ook altijd met ons meegeleefd hebben. Vandaar dat we de draad terug oppikken.
Mahder is ondertussen een flinke kleuter van 4,5 jaar en wat is er intussentijd allemaal gebeurd? In maart 2011 zei ze de creche vaarwel en stapte ze vrolijk het instapklasje binnen. Zoals altijd in een nieuwe situatie, evalueert ze rustig alles. Maar eens ze het ergens gewoon is, dan gaat ze er 100% voor! Zo ook op haar 1ste schoolfeest. Als een grote gaf ze met veel "schwung" een showke weg als Bumbalu, leuk en ontroerend tegelijk.
In december van datzelfde jaar verhuisden we nog eens een keertje. We hielden de trappen van onze bel-étage woning voor bekeken (tot spijt van Mahder) en ruilde deze in voor een vrijstaande, alles gelijkvloers, woning met grote tuin. Nieuw huis, nieuwe school, toch weer een aanpassing voor onze kleine meid. Maar weerom spartelde ze haar erdoor en voelde zich overal goed in haar vel. Of was het de prinsessenkamer die het hem deed?!
In de 2de kleuterklas zit ze ondertussen, en ze gaat erg graag naar school. Er zitten ook kindjes van de creche in haar klas, maar het is een sociale meid die graag gezien is door velen. Groot wordt ze, en dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Haar interesses liggen ondertussen bij Barbie, prinsessen, Dora, My Litttle Pony. Dvd-tjes kijken, verhaaltjes lezen, tekenen, gezelschapspelletjes spelen, verkleden,.... teveel om op te noemen. Maar ook buiten is ze in haar nopjes. Papa helpen in de tuin, trampoline springen, plonsen in haar zwembadje, fietsen.
Eerst blij dat ze begon te praten, nu blij dat ze eens eventjes zwijgt! Een waterval aan woorden, die zowel positief als negatief benut worden. Grenzen aftasten, tegenpruttelen, veel vragen stellen, het hoort er allemaal bij. Maar ook een echt knuffelbeestje die graag kusjes geeft, ik zou kunnen blijven vertellen. Geniet van de kiekjes, zij geven een kort beeld van de voorbije 2,5 jaar.
ja, mijn mama en papa hebben het altijd zo druk om iets op de blog te zetten. Maar nu hebben ze geen excuus want 't is verlof. Allez, 't is te zeggen, maandag gaan ze terug werken na 2 weekjes samen met mij genoten te hebben. Ondertussen ben ik al een flinke meid geworden en heb ik mijn 2 verjaardagskaarsjes uitgeblazen (allez, mijn mama heeft wel geholpen) Ik versta heel veel en wordt steeds meer verstaanbaar. Ik leer de mensen rondom mij beter kennen en zeg tot herhalens toe hun naam omdat ik er maar niet van over kan dat ik dat toch al goed kan. Sommige namen zijn wat moeilijker, vooral die met een "R" in, maar dat gaat ook nog wel eens lukken. Eten kan ik ook nog altijd goed, ik begin stillaan wel mijn voorkeurtjes te krijgen. En in de zomer sla ik zeker geen ijsje af! Dorst dat je daar van krijgt, ja, dan moet je drinken hé, dat zegt mijn papa ook altijd, haha. Ondertussen ben ik ook nog eens gemeten en gewogen. Een grote ben ik niet met 84,5 cm, maar met mijn gewicht is alles OK met ongeveer 12 kg. In de crèche vinden ze dat ik goed meekan met mijn leeftijdsgenootjes dus laat de kleuterschool maar komen. Maar eerst nog flink op mijn potje gaan want nu zijn het nog maar wat gelukstreffertjes. Ik weet al wel waarvoor het dient, ga er regelmatig opzitten, maar soms ga ik er al te vroeg af, tja.... In elk geval, geef me rustig de tijd en de volgende keer gaat mijn mama hier weer wat vorderingen kunnen neerpennen. Dikke kus van de kleine kapoen Mahder xxx
De dag na de feest hebben we na het ontbijt de tafel ontruimd om alle kadootjes uit te spreiden, en het kon tellen.... Speelgoed, boeken,,kleren, knuffels groot en klein, geschenkbons en centen, bloemen,planten en andere decoratie, een fotoreportage.... 1 voor 1 leuke geschenken waar we nog lang van gaan kunnen genieten! Maar dan kwam de dag dat ook papa terug aan de slag moest.... Mahder had al 2 dagen gaan "proefdraaien" in de creche en dat was haar goed bevallen. De 1ste keer stapte ze blijgezwind binnen, de 2de keer had ze het in de gaten dat mama wegging en kwamen de traantjes. Dit heeft een goede week geduurd maar dan begon ze zich goed thuis te voelen bij de andere Duizendpootjes. Met dank aan Nancy, Ria en Kim die ons Mahder liefdevol , speels maar ook kordaat als het moet opvangen. Het zijn echter al weekjes geweest met de nodige hindernissen. Een hoestje bleek na het paasweekend , met enkele zware nachten, een bronchitis te zijn. Mama dagje thuis, mamie een dagje oppassen en dan voor 2 daagjes naar de creche. In de loop van die week had papa al een soort "puistje" opgemerkt in haar gezichtje. En ja, bingo, herstellende van het 1 kwam daar nog een ander duiveltje bovenop....leve de wijnpokken!!! Weer enkele zware nachten, geregel van opvang voor 1 dag, maar daarna terug richting Duizendpoot. Daar hadden ze al een hele invasie vieze pokken gehad dus ver was het niet te zoeken. Achteraf hebben we trouwns gehoord dat het echt een stevig "wijnpokkenseizoen" geweest is. Ja, ze kan het al maar gehad hebben. Toen we dachten dat we er zowat door waren, kwamen de slaapproblemen op de proppen. Zowel de zachte als de harde aanpak geprobeerd, de laatste passen we regelmatig toe tot nu toe. Duidelijkheid creëeren dat het tijd is om te slapen, rustig neerleggen en laten huilen. Regelmatig terug naar boven, zelfde ritueel herhalen tot de slaap het overwint. Maar we willen het niet alleen hebben over de minder leuke momenten. Onze schat blijft ons veroveren met haar schaterende lach, leert zoveel bij, geniet van het spelen met de andere kindjes in de creche. Ze speelt heel graag in het keukentje, maar ook de poppen, telefoons, diertjes...weten haar te bekoren. Zingen, schilderen, de eerste kunstwerkjes pronken hier al, en als het mooi weer is genieten van de grote tuin. De rijsaf vindt ze super, met de bal speelt ze graag, echt genieten.... En het middagdutje dat thuis niet altijd vlotte, gaat daar na het nodige energieverbruik en nieuwe indrukken, eens zo goed, oef! Eten deed ze altijd goed, en dat is niet veranderd. Maar een nieuw gegeven in haar leven is het potje. Regelmatig proberen samen met de andere kindjes. Mama en papa hebben hun exemplaar ook bovengehaald en met grote vreugde, en de nodige bravootjes en muziekjes, kunnen we u melden dat het eerste plasje deze morgen heeft plaatsgevonden. Wat zijn we toch fier op die kleine meid van ons, want op zo'n korte tijd heeft ze al grote vorderingen gemaakt. We houden jullie graag op de hoogte.
De welkomstdrink van Mahder 28 maart. Een drukke maar fijne dag die mogelijk gemaakt werd dankzij de hulp van onze familie en vrienden. Onze kleine schat heeft een reuzedag gehad, veel gespeeld, volop genoten van de aanwezigheid van zoveel kindjes en het ballenbad heeft ook zijn effect niet gemist. Papa en mama hadden tijd tekort om met iedereen een praatje te doen maar hebben dan weer volop genoten van de aanwezigheid van zoveel mensen die ons Mahder een warm hart toedragen. Over de kadootjes niet gesproken, mensenlief, wat zijn we verwend geworden. Even terugblikken...
Met veel bravoure wordt het huishouden hier gerund, was, plas, koken, mama heeft niet te klagen. Tussendoor nog wat verbouwen, want het is nu een feit... we hebben een half open keuken nu. De ramen tussen de living en de keuken waren er al uit, de chauffages afgebroken en vervangen door een nieuwe op een andere plaats en toen kon papa met de grote afbraak beginnen. En op zo'n moment vluchten moeder en dochter richting shopping center waar ze zich kostelijk amuseren. Zeker als er toevallig een paardenmolen staat, en als dan 2 blinkende oogjes je aankijken, dan smelt je en geniet je samen van een ritje. Het getrappel, gespartel en gekrijs na de rit vergeten we even. Want eens uit de buggy wil Mahder natuurlijk er niet meer in, lopen is veel leuker, en zoveel ruimte....Een felle dame onze kleine meid, maar ze kan zoooo lief zijn. In het badje plots rechtstaan en je met haar natte handjes vastgrijpen om je dan een dikke smakkerd te geven, echt aandoenlijk. Of als ze op haar manier duidelijk wil maken wat ze op haar bokes wil. Luid roept ze dan "kaa", ja 't is een echt kaasboerineke, maar ook tegen vlees en confituur zegt ze kaa en het gaat er allemaal even goed in! En ook papa heeft een bezoekje gedaan aan Kind en Gezin, 1 cm gegroeid (79cm) en een halve kilo erbij, de kaap van de tien kilo is overschreden nu. Bij de dokter kon je haar niets meer wijsmaken want eens die begon te rommelen, zette haar patiënt het al op een schreeuwen, tja, die ellendige prikjes toch! Maar daarna terug beloond met een koekje, en weg waren de traantjes. Ondertussen zijn we ook al eens even goeiedag gaan zeggen in de Duizendpoot, de creche waar ze vanaf 30 maart start. Het was alsof ze al heel haar korte leventje daar geweest was. De kindjes kwamen net met slaapoogjes binnen om verschoond te worden, en onze deugniet stond er gezellig tussen. Op het eettafeltje klimmen, haar duidelijk maken dat ze op de poep op de bank moest gaan zitten. Niemand twijfelde er aan dat zij veel aanpassingsproblemen zou hebben. Morgen gaat ze "op proef", mama brengt en papa gaat haar na het middagdutje halen, spannend voor iedereen! En intussen zitten we volop in de voorbereidingen van haar feest, maar gelukkig worden we omringd door een ervaren meter, en peter met technisch inzicht dus dat zal wel loslopen. En dan maar duimen dat het mooi weer wordt, want er is enorm veel speelruimte buiten, er komt een springkasteel dus.... Gisteren hebben we trouwens al letterlijk en figuurlijk kunnen proeven van het eerste welkomstfeestje in onze groep. Surafel, toekomstig echtgenoot van Mahder (jaja, er waren in Ethiopië al koppelpraktijken), heeft de spits afgebeten. Ons Mahder was trouwens al "berucht" want alom vroegen mensen ons "is dat die felle?". Tja, ze heeft al een naam,... We hebben genoten van een mooie fotovoorstelling, gevolgd door een overheerlijk dessertbuffet! Maar ook het weerzien met de andere kindjes en ouders was superfijn. Ervaringen delen, en genieten van hoe goed onze spruiten het doen, gewoonweg zalig! En dan nu natuurlijk nog wat leuke kiekjes...
En Mahder gaat zienderogen vooruit, leert maar bij, nieuwe woordjes, nieuwe indrukken.... Ondertussen gebeurt dit al lopende, want ja, plots stond ze daar en sindsdien heeft ze al heel wat afstand afgelegd. Plots ziet de wereld er weer heel anders uit, ze is niet meer te stoppen nu! Met een brede smile verovert ze de wereld en ook heel wat harten, want charmeren kan ze, sommigen kunnen dit al bevestigen. Minder leuk was het bezoekje aan Kind en Gezin. Het wegen (9,7 kg) ging nog, het meten in de houten bak (78 cm) vond ze minder. Afleiding daarna op de speelmat en dan naar de verpleegster en de dokter. Onze kleine meid amuseerde zich kostelijk met het speelgoed maar het lachen verging al snel bij de eerste prik, en oei, er volgende nog een 2de ook! Het inentingsschema in Ethiopië was nog niet afgerond, en nu moet dit in sneltempo afgewerkt worden. Dit was dus niet het laatste bezoekje, maar tja, hier moeten alle kindjes door hé. En haar moed en zelfopoffering werd met een lekker koekje beloond, njamie! De 5 tandjes, en 6de in aantocht, deden goed hun best!
Maar dan kwam DE dag. Met pijn in het hart, maar toch blij dat ik een mooie periode fultime heb kunnen genieten van dochterlief, is mama afgelopen donderdag terug gestart met werken. En papa is nu fulltime huisvader de komende 6 weken, en hij doet dat heel goed. Maar ondertussen heeft hij ook al wel begrepen dat het niet elke dag rozegeur en maneschijn is. Het zwakke punt zijn de middagdutjes, en iedereen zal wel weten dat je planning afhangt van het ritme van je kind. Want lang slapen betekent wat bijwerken in het huishouden. Kort of niet slapen betekent dan weer uitstel van de plannen en in de late namiddag een lastig kindje. Gelukkig verlopen, hout vasthouden, de nachten al wat vlotter. Het eten blijft een belangrijke activiteit, en echt alles lust ze: spruitjes, witloof, ... het gaat er allemaal even vlot in. Knuffels en levende dieren krijgen van ver en dichtbij een "aaitje" toegeroepen, al dan niet gevolgd door een dikke smakkerd. Speelgoed wordt meer en meer ontdekt. Iedereen heeft zijn kuren, dus ook onze dochter, maar supertrots en supergek zijn we van haar! Als dit geen mooie afsluiter is!
Twee weken weer gepasseerd, en onze kleine meid weer enorm veel geëvolueerd! Van een paar stapjes naar een fikse wandeling, ze begint steeds meer en meer steviger op haar beentjes te staan. We houden wel telkens onze adem in als ze plots begint te waggelen, want ze moest maar eens verkeerd terechtkomen... Ook de sociale contacten beginnen al vlotter te gaan. Kusjes geven, dada doen, een echte charmeur. Klimmen en klauteren, liefst waar het niet mag, alles in veiligheid brengen want voor je het weet is ons madam met je gsm er vandoor. Aankomen waar het niet mag, de grote ontdekkingsreis in volle evolutie! Haar speelgoed, hoe meer lawaai het maakt, hoe liever ze het heeft. Ook haar knuffels weet ze ondertussen te appreciëren. Terwijl ze vroeger de lucht werden ingekatapulteerd is het nu "aai beer" en dan moet mama beer ook kusjes geven. Helemaal gek is ze van Hopla, als deze dvd opstaat klapt ze lustig mee in de handjes en staat ze mee te wiebelen op de muziek. En sinds vorige week is met het arriveren van haar badje er nog een favoriete activiteit bijgekomen. De nodige speeltjes erin en ze is gelanceerd, en o wee als je haar er wil uithalen, dan is het groot protest! Ook papa helpen met de aquarium te poetsen, vind ze geweldig. Of dit een tijdelijke bevlieging of een blijvende interesse is, dat zal de toekomst uitwijzen. Maar ook ziek zijn hebben we al meegemaakt. Op het moment dat we, zo content als iets, dachten dat ze haar slaapritme gevonden had was het terug om zeep! 4x overgeven op een nacht, 's morgens het smakelijk opgegeten ontbijt er terug uit, en ze was ocharme zo uitgeteld, dat moest overdag natuurlijk terug gerecupereerd worden. Terug naar af, veel geduld oefenen, maar de kusjes maken zoveel goed dat je de moeilijke momenten weer snel vergeten bent. Zo, dat was het voorlopig alweer, geniet van de laatste kiekjes en tot binnenkort!
Nieuwjaar gevierd, autoproblemen gehad (JL), winterwandeling gemaakt (brrr), en zo kwam er een einde aan de gezamelijke vakantie. Papa terug aan het werk, mama voor 5 volle weken samen met dochterlief thuis (de 6de week bestaat uit 5 dinsdagen wanneer JL in zijn adoptieverlof gaat werken). En de eerste week is al gepasseerd, en duidelijk is dat het doen en laten van mama bepaald wordt door de grillen van de dochter. Nog wat papierwerk te regelen,dus op naar het ziekenfonds om ons adoptieverlof en de nodige fondsen en geschenken te gaan ontvangen. Een bezoekje gebracht aan de collega's. Mahder had een goeie nacht gehad, was dan ook in een geweldig goei humeur en wist iedereen te bekoren met haar schaterlach en "high five". Tijdens deze week zag ik haar weer enorm evolueren. Haar woordenschat, niet altijd even verstaanbaar en met de nodige mimiek, probeert ze stilaan uit te breiden. De afstand van het "alleen" stappen vergroot beetje per beetje. En een loopfiets dat papa en mama eerst nog moesten duwen, geraakt nu op eigen kracht, hetzij in slow motion, vooruit. Dat onze dochter een echte avonturierster is getuigt de klim op haar kleine kinderstoeltje. En ja, na diverse triomfantelijke beklimmingen komt er ook wel eens een val, gelukkig gebroken door de speelmat. Dikke tranen, even troosten, en dan even gauw terug naar de volgende beklimming. Een echte doorzetter, wij houden in elk geval ons hart vast! Maar dat ook helden even moeten bekomen, dat kun je op de foto's wel zien. Tot binnenkort met nog meer wilde verhalen!
Het is weer even geleden dat we hier iets gepost hebben maar onze actieve meid vraagt zoveel aandacht... Wat is er zoal gebeurd de laatste week:
22 dec: in de luchthaven van Addis krijgen we te horen dat onze vlucht met 2 uur vertraging zal vertrekken. Onze bagage zal maar tot Schiphol gaan, onze verbinding zullen we dus niet halen. We nemen geen risico en contacteren onze chauffeur van dienst, nonkel Domi om ons daar te komen afhalen. Ook anderen van onze groep kiezen voor deze zekerheid. De vlucht verloopt goed, Mahder heeft praktisch de ganse tijd geslapen. 23 dec: eerder dan verwacht landen we in Schiphol maar de tijd om eerst onze bagage te halen en dan ons terug volledig in te checken is te kort. Achteraf zal blijken dat de aansluitingsvlucht naar Zaventem een uur later vertrokken is en we toch via de "grote poort" hadden kunnen toekomen. Jammer, en zeker voor de mensen die de moeite hebben gedaan om tot daar te komen. Sommigen hebben we kunnen verwittigen, van anderen hebben we het achteraf vernomen, en misschien zijn er ook nog mensen waarvan we het niet weten. Geef ons even een seintje dan aub. dan kunnen we afspreken voor een bezoekje thuis. Van Schiphol een lange rit naar Brussel naar de Federale Autoriteit om de definitieve erkenning van Mahder af te halen. Zonder dit document kon zij niet ingeschreven worden in de gemeente en deze dienst sloot tussen kerst en nieuw dus... Thuisgekomen hebben we enorm genoten van de prachtige raamdecoratie, dit alles aan de hand van de meter, Laura en de mamie, super, nog eens hartelijk bedankt! Ook deugddoende was de warme maaltijd die klaarstond voor ons, jullie kunnen niet geloven hoe goed de Belgische kost ons gesmaakt heeft! Voor de rest valiezen uitgeladen en op tijd ons bed in na de zware reis.
24 dec: shoppen! Eten, schoenen, Premaman... een gevulde dag. 's Avonds rustig thuis onze 1ste kerst gevierd met 3 in bijzijn van mamie
25 dec: Kerst in Lint bij Marraine en Parrain. En onze kleine meid stond natuurlijk in de schijnwerpers, en ze vond dit absoluut niet erg, integendeel, geweldig zoveel aandacht! Een geslaagde namiddag, lekker gegeten en gedronken en héél veel foto's! Mahder is trouwens niet moeilijk wat eten betreft, alles wil ze wel geproefd hebben. Maar de wijn hebben we bij haar wel ingeruild voor water natuurlijk.
27 dec: Kerst bij de Mamie. Ook weer OK, en de gekke peter zorgde wel voor de nodige kinderanimatie. Tja, je kan er ook niet aan weerstaan hé, aan de charmes van ons prinseske!
Deze week hebben we ons dan beziggehouden met: was, plas, strijk, kuis, papierwerk, verzenden van kaarten.... en we kunnen jullie verzekeren, doorwerken zit er niet echt in met zo'n actieve meid in huis. Dinsdag is papa dan nog gaan werken, woensdag mama en papa heeft de honneurs goed waargenomen. Ze is nu officieel ingeschreven in de gemeente, pasfoto's maken was een hele uitdaging, krijgt binnenkort haar Kids-ID en hierbovenop kregen we ook nog 4 rollen vuilzakken voor de pampers. En wees gerust, het gaat goed vooruit!!! Slapen is wisselend, nachten van 12 uur, en dan weer gebroken nachten, die eindigen in het grote bed van mama en papa. Middagdutjes beginnen stilaan te vlotten, maar max.1u15, beter dan niks en voor haar even batterijtjes opladen tussendoor is ook geen slechte zaak. 1 ding is zeker, we hebben een vrolijke dochter en als ze kusjes geeft en een schaterende lach laat klinken, dan smelt je gewoon weg;
Lieve lezers allemaal, de persoonlijke bedankingen volgen later maar nu alvast een algemene bedanking aan iedereen die ons zo'n superlieve wensen hebben toegestuurd, we hebben nog nooit zoveel kaarten ontvangen, en ook de leuke kado's, BEDANKT ALLEMAAL!!! Dat onze grootste wens is uitgekomen, dat weten jullie ondertussen wel zeker hé. Wij wensen jullie allen alvast het allerbeste toe voor 2010!
Gisterenvoormiddag zijn we teruggekeerd naar het Amba, het tehuis waar ons Mahder vandaan komt. Onze kleine meid was niet bijzonder gelukkig de verzorgsters te zien, integendeel, tranen met tuiten. Dat is een goei teken voor ons, dat betekent immers dat ze zich aan ons aan het hechten is. Positieve noot: visum was in orde, ook alle andere officiële documenten hebben we meegekregen. In de namiddag een prachtige uitstap gedaan naar Antoto Mountain, het hoogste punt van Addis Abeba. Prachtige foto's kunnen nemen van de drukke stad waarin we een week verbleven hebben. Maar ook daar is de confrontatie met de armoede groot. Bedelende kinderen, die er ouder uitzien dan ze waarschijnlijk zijn. Keihard moet je zijn, niets geven want voor je het weet staan er nog meer. Niet gemakkelijk om bedelaars te negeren. Wij zijn in elk geval blij dat we 1 kindje een goede thuis kunnen geven, maar de hele wereld redden kunnen we niet hé.
Blij dat we naar huis kunnen vertrekken, want ook fysiek hebben we hier onze beproeving gehad. Hoe voorzichtig je ook bent met eten, drinken en hygiëne, onze darmen werden niet gespaard. Jean-Luc is er na een paar dagen vanaf, bij mij is de ellende sinds gisterenavond stilaan aan het binnensluipen. Van slechte timing gesproken!!! Want het zal een héél lange dag worden, met het nodige organisatietalent en met de grote hoop dat onze kindjes deze grote reis goed doorspartelen. En daar zijn we met z'n allen wel zenuwachtig voor. Want maar liefst 3u op voorhand moeten we al in de luchthaven van Addis zijn, niet simpel met kleine kindjes! Een aantal berichten terug kunnen jullie perfect onze vluchten volgen. En normaalgezien zou onze vlucht vanuit Schiphol naar Zaventem mogen zijn, daar het terug droger is. Mogelijk wel landen met vertraging maar alleszins beter dan onze lotgenoten van zaterdag. Zij hebben er maar liefst 24u over gedaan om thuis te geraken, dankzij die prachtige sneeuwellende!
Onze kleine meid is sinds de eerste keer deze week een "echt" middagdutje aan het doen. Wij zijn daar niet rouwig om, dat maakt het ons hopelijk vanavond iets makkelijker. Nu nog valiezen pakken en dan straks "in the air", samen met ons Mahder een nieuwe toekomst tegemoet, omringd door vele fantastiche mensen die ons gesteund hebben tijdens dit grote avontuur. DANK U WEL AAN ALLEN DIE ONZE BLOG GEVOLGD HEBBEN EN ONS GESTEUND HEBBEN MET MAILTJES EN BERICHTJES, EN TOT IN BELGIE!
Dikke kussen en knuffel van Jean-Luc, Iris en Mahder xxx
PS: ook thuis zullen wij proberen deze blog nog een tijdje voor te zetten zodat jullie de fratsen van onze avontuurlijke meid kunnen volgen.
Wat hebben we zoal uitgespookt de laatste dagen... Gisteren hebben we een bezoekje gebracht aan de plaatselijke zoo. Stel u daar niet teveel van voor, voor we het wisten stonden we weer buiten! Enkele kooien met apen, leeuwen en wat klein grut, eigenlijk meer een plaatselijk park dat totaal niet echt volgens de normen ingericht was. Daarna zijn we naar een artisanale weverij geweest en hebben we enkele mooie handgeweven sjaals gekocht. Vandaag zijn we gaan eten in een supergezellig restaurant, een oase in de chaos, een eindje weg van ons hotel. Hierna het "National Museum" gaan bezoeken waar ons "nichtje" Lucy hebben gezien. Het oudste menselijk skelet (ca.3,2 miljoen jaar oud), opgegraven in Ethiopië en genoemd naar de hit van de Beatles "Lucy in the sky". Ook souveniershoppen hebben we gedaan in de galerij van het Hilton Hotel, we voelden ons eindelijk wat thuis, tussen gewone mensen. Logeren is er kostelijk, gaan shoppen viel nog mee.
Voor de rest amuseren wij ons met de vorderingen van onze kleine schat. Ze evolueert enorm van dag tot dag, we beginnen goed door te krijgen wanneer ze honger heeft. En eten kan ze absoluut goed, ze lust trouwens enorm veel, een echte levensgenieter! Stappen gaat ook al goed aan 1 hand, of alleen , als ze maar ergens een houvast heeft. Voor we het weten loopt ze de marathon!!! Brabbelen doet ze goed, Nederlands verstaat ze toch al een beetje. Maar zolang wij hier zijn en zij met haar taal in contact komt door personeel, tv en mensen op straat, die trouwens enorm kindvriendlijk zijn (baby, baby) zal het Ned.praten nog niet direct lukken. We dachten trouwens dat ze het woordje "nee" al verstond maar blijkbaar betekent "nene" : kom, kom. Gevoel voor ritme zit ook goed, als ze op tv Ethiopische muziek hoort, staat ze hevig mee te wiebelen, echt grappig om af te zien!
Zo, dat was het voorlopig weer. Morgen gaan we terug naar het Amba, het tehuis waar we haar afgehaald hebben. Daar ligt haar medisch dossier en normaal gezien ook de visa van de kindjes die deze week terug naar huis keren. 1tje was er nog niet in orde, hetwelke dat zullen we morgen zien, anders bellen we hier naar de Belgische Ambassade.
Bye the way, de groep die gisteren naar huis is gekeerd heeft zware problemen gehad in Schiphol, waar de vlucht naar Brussel afgelast was. Ze kregen ticketten voor de trein, die is moeten stoppen in Den Haag door de slechte weersomstandigheden. Hopelijk zijn ze ondertussen thuis geraakt, maar enkele uren geleden was dit nog niet het geval. Duimen dus dat het bij ons vlotter verloopt, maar het zal er zeker om spannen!
Dat we een prachtige, vrolijke dochter hebben, dat staat als een paal boven water. En dat het voor de kersverse ouders en kindje een serieus avontuur ging worden, dat hadden we ook al wel verwacht. Zoeken wat er juist aan de hand is, is ze moe, heeft ze honger, wanneer en wat geven we ze te eten, een hele puzzel. Maar langzaam zullen de stukjes wel in elkaar vallen. Ook de stad waarin we verblijven is niet echt de geweldigste en GEZONDSTE stad. Het stof en uitlaatgassen van het plaatselijk wagenpark is echt een marteling, een gasmaker zou hier goed van pas komen! Over de voetpaden te zwijgen, zelfs een 4x4 zou er problemen mee hebben. Wat de mensen betreft, ze zijn allemaal nieuwsgierig, behulpzaam en enorm kindvriendelijk. Vandaag hebben we een kleine uitstap gedaan naar het andere en meer professioneel ingerichte weeshuis,mits de toestemming van de nodige autoriteiten. Daar was een shop met handgemaakte spullen . Daar hebben we een leuke, kleurrijke wanddoek gekocht, wat beeldjes en Mahder had direct haar oog laten vallen op een popje. Tijdens de rit naar en van met 4 volwassen passagiers en 2 kleine kindjes in een aftandse prehistorische Lada hebben we live kunnen meemaken hoe hectisch het verkeer wel is. Wees een heer in het verkeer is hier ver te zoeken, en in de hitte in de file staan.... Blij dat we terug in het hotel waren!!! Daar begon het volgende hindernissenparcours. Mama en papa voelden zich niet al te geweldig, onze kleine pruts, vermoedelijk oververmoeid door het verstoorde middagdutje... We hebben het avondeten gelaten voor wat het was en gebivakkeerd met bier, cola en zoute crackers. En straks vroeg ons bed in, dat we met frisse moed terug aan een nieuwe dag kunnen beginnen! PS: het visum voor Mahder om te kunnen vertrekken is nog niet in orde, van al de andere kindjes wel. Vanaf 23 december is de ambassade gesloten en dan is het pas op 2 januari dat ze terug starten. Hopelijk komt dit goed!!!
Lieve mensen allemaal,
