Dat we een prachtige, vrolijke dochter hebben, dat staat als een paal boven water. En dat het voor de kersverse ouders en kindje een serieus avontuur ging worden, dat hadden we ook al wel verwacht. Zoeken wat er juist aan de hand is, is ze moe, heeft ze honger, wanneer en wat geven we ze te eten, een hele puzzel. Maar langzaam zullen de stukjes wel in elkaar vallen. Ook de stad waarin we verblijven is niet echt de geweldigste en GEZONDSTE stad. Het stof en uitlaatgassen van het plaatselijk wagenpark is echt een marteling, een gasmaker zou hier goed van pas komen! Over de voetpaden te zwijgen, zelfs een 4x4 zou er problemen mee hebben. Wat de mensen betreft, ze zijn allemaal nieuwsgierig, behulpzaam en enorm kindvriendelijk. Vandaag hebben we een kleine uitstap gedaan naar het andere en meer professioneel ingerichte weeshuis,mits de toestemming van de nodige autoriteiten. Daar was een shop met handgemaakte spullen . Daar hebben we een leuke, kleurrijke wanddoek gekocht, wat beeldjes en Mahder had direct haar oog laten vallen op een popje. Tijdens de rit naar en van met 4 volwassen passagiers en 2 kleine kindjes in een aftandse prehistorische Lada hebben we live kunnen meemaken hoe hectisch het verkeer wel is. Wees een heer in het verkeer is hier ver te zoeken, en in de hitte in de file staan.... Blij dat we terug in het hotel waren!!! Daar begon het volgende hindernissenparcours. Mama en papa voelden zich niet al te geweldig, onze kleine pruts, vermoedelijk oververmoeid door het verstoorde middagdutje... We hebben het avondeten gelaten voor wat het was en gebivakkeerd met bier, cola en zoute crackers. En straks vroeg ons bed in, dat we met frisse moed terug aan een nieuwe dag kunnen beginnen! PS: het visum voor Mahder om te kunnen vertrekken is nog niet in orde, van al de andere kindjes wel. Vanaf 23 december is de ambassade gesloten en dan is het pas op 2 januari dat ze terug starten. Hopelijk komt dit goed!!!
Na een lange vlucht, bij aankomst nog 2u bij te tellen, volgende na een korte nacht DE DAG! De dag die heel ons leven veranderde, met een impact... gigantisch!
Nog even geld wisselen en dan met de taxibus richting het tehuis Amba, de spanning was te snijden. Toen we aankwamen ging de poort open en kwam een tafereel op ons af van de ijverige wasvrouwen, grotere kindjes die Engelse les kregen en een klein pover gebouw. Wie zou er eerst binnengaan, uiteindelijk kon het niet snel genoeg gaan! Kindjes werden alom uitgedeeld, drukte alom. We hoorden roepen Mahder, Mahder en toen was ze daar, helemaal zoals op haar eerste foto, onze prachtige dochter!!! Direct werd ze in mama haar handen gestopt, van een snelle aanpak gesproken! Maar daarna hadden we rustig de tijd om aan elkaar te wennen. Binnen wat rondhangen, buiten gaan zitten, en ons koekje en flesje water werden met veel enthousiasme onthaald. En terwijl men bezig was met het koffieritueel en het uitdelen van brood, kregen onze kindjes nog een flesje pap. Zo'n 2 uur hebben we er gezeten en wat er door ons hoofd ging, dat is met geen woorden te beschrijven. Maar dat we superfier waren, daar kan je zeker van zijn. We laten jullie graag genieten van deze momenten.
Voor zij die graag onze vluchten in de gaten willen houden: Vertrek 15/12 Zaventem om 6u20-aankomst Schiphol 7u15 vluchtnummer KL1720 via KLM daarna met KL545 om 10u45 vertek in Schiphol, tussenstop in Kartoum (Sudan) en aankomst Addis 22u10 (= bij ons 20u10) Terugreis 22/12 Addis-Schiphol om 23u50 (=21u50 bij ons) met vlucht KL546 met tussenstop Kartoum en aankomst 23/12 om 07u35 Daarna Schiphol-Zaventem met vlucht KL1723 vertrek 09u45 en aankomst Zaventem 10u35.
Zoals jullie kunnen zien is het een lange vlucht. Wij weten ook niet hoe vermoeid wij gaan zijn en hoe onze dochter dit gaat ondergaan. En bij aankomst gaan we direct naar hartje Brussel om de definitieve erkenning af te halen zodat Mahder officieel kan ingeschreven worden. Veel tijd voor een babbel gaan we dus niet hebben, maar voor zij die genoegen kunnen nemen met een glimp van ons en onze dochter, wees van harte welkom! Zo, dat was het dan voorlopig. Geniet van de winterse buien, wij gaan straks richting zon!!!
Eind 2006 zetten wij onze eerste stapjes in adoptieland, een onbekende, maar enorm boeiende wereld. 15 december 2009, 3 jaar later, zullen wij onze "echte" stapjes zetten in Ethiopië, het geboorteland van onze dochter Mahder. Een mix van emoties, blij maar toch wat zenuwachtig, gaan we het goed doen... uiteindelijk zal het wel loslopen. Graag laten we iedereen meegenieten van ons grote avontuur, want het zijn jullie die ons door dik gesteund hebben. En daarvoor willen wij jullie allen enorm bedanken, veel leesplezier!!!
