Ik ben Sandy Torfs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam La Miss.
Ik ben een vrouw en woon in de omgeving van Lier (België) en mijn beroep is niet van belang voor mijn blog.
Ik ben geboren op 24/07/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van het leven genieten, lezen en juwelen ontwerpen.
Genoeg oefenwerk in alu, koper en messing. Oogt mooi, maar heeft buiten de prijs alleen maar nadelen. Hoog tijd voor het echte werk, de schetsen en voorbereidingen zijn klaar. Laat de zilveren versies maar komen!
Hier alvast het resultaat van een eerste experimentje: een koperen rosé gold ring met een streepje zilver (nog verre van perfect, maar al doende leert men). Ondertussen liggen mijn koperen proefplaatjes al 24 uur in een ammoniakbadje met zout en tabak om ze van een patineerlaag te voorzien. Benieuwd hoe dat gaat aflopen!
Na veel research een Nederlandstalig naslagwerk gevonden en besteld. Boek werd vanmorgen geleverd. Het enthousiasme is groot. Zo veel zin om te lezen, te leren en te experimenteren! Het kriebelt...
Streng waren ze, de dames van de jury! Alle opdrachten werden grondig gekeurd, gewikt en gewogen. Met 73% mag ik mijn module basistechnieken goudsmeden afronden. 100 van de 800 punten stonden op de examenopdracht en de presentatie ervan. Daarvoor sleepte ik een grote onderscheiding in de wacht! 80 %! Hoera!
De module solderen ging vorige week van start... zonder mij. Spijt? Neen! Ik heb weer rust gevonden en heel veel goesting om weer terug mijn eigen ding te doen. Heb al veel research gedaan op het internet met veel plannen en ideeën als gevolg. De eerste bestellingen van materiaal en gereedschappen zijn inmiddels geleverd. Er zullen er nog veel volgen. De zilverdraad ligt klaar om omgetoverd te worden tot een nieuwe creatie. De zilverplaatjes zullen wegens te duur voorlopig vervangen worden door alpaca zilver, messing en tombak. Het experimenteren met verzilveren is ook al begonnen en het leren solderen staat ook op mijn verlanglijstje. Youtube en de juiste lectuur zullen me hopelijk op weg helpen om te bereiken wat ik in mijn hoofdje heb.
Vorige week woensdag was het eindelijk zover: de presentatie voor mijn examen basistechnieken goudsmeden.
Ik blik tevreden terug!
Naast de reeks verplichte oefeningen slaagde ik er toch in om verschillende eigen creaties te showen: een hanger, oorstekers, grote oorbellen, een setje kleine oorbellen, bedelarmbandjes en een ring. Het leek wel een etalage in een winkeltje. Ik vond het best goed ogen en ben tevreden over het resultaat.
En wat ook leuk is... ik ben geslaagd! Over enkele dagen ken ik ook de exacte punten, maar dat is geen prioriteit meer, want hier eindigt het goudsmedenverhaal, maar zeker niet dat van Madeleine G...
Zekerheid is mijn naam. Onrust is mijn tweede naam. Ik loop door het leven en ben dan ook nog eens super druk bezig met mijn avondcursus. En daar loopt het mis en verlies ik de controle. Ik wil zo graag bij de betere zijn, ook al heb ik een tijdje geleden - uit pure noodzaak- voor mezelf beslist dat het niet perfect hoeft te zijn. Jammer genoeg kan ik de weerstand tegen imperfectie niet helemaal opgeven waardoor de twijfel alle dagen groter wordt en ik me afvraag of ik de ruiter met het 'vooruit'-zweepje niet wandelen moet sturen.
Moet ik nu echt blijven doorgaan? Wat wil ik bewijzen? Mijn mede-cursisten maken indrukwekkende examenoefeningen en lijken veel indruk te maken op de leerkracht terwijl ik mezelf de vraag stel waarom ik daar zit te prutsen aan dat hangertje, die eenvoudige oorbel en een paar stomme belachelijke bedeltjes waarop niemand zit te wachten. Ik zie Jo denken! Ik zie het medelijden in haar ogen! Maar ach, wat stelt ze hoge eisen.
Ik denk dat het weer tijd wordt dat ik plezier krijg in mijn juwelenavontuurtjes en ik vrees dat dat alleen maar kan als ik kan loslaten en opnieuw alleen en uitsluitend voor mezelf ontwerp en creëer zonder prestatiedruk en het streven naar perfectie compleet laat varen.
Voorlopig werk ik braaf en geduldig mijn examenopdrachtjes af en de presentatie voor 20 januari zal ik zeker voorbereiden, maar vasthoudend aan mijn eigen ideeën zonder mijn persoonlijkheid te verliezen. Voor mij geen vosjes, olifantjes, huisjes of theelichthoudertjes, maar een eenvoudige juwelencreatie die ikzelf indien uitgevoerd in zilver met plezier zou showen...
Maar, voor de module solderen zal ik waarschijnlijk afhaken tenzij er een wonder gebeurt!
Vandaag weer volop gewerkt aan een examenopdracht. Ook vorige week woensdag (wel gebrost, maar hard gewerkt!) een leuk hangertje uitgewerkt. De afwerking doe ik na de kerstvakantie tijdens de les. Het kleine vierkantje moet nog op het grote vierkant bevestigd worden. Zou dit willen doen zoals ik heb geleerd, maar heb toch wel wat advies nodig van mijn lerares.
De ideeën zijn rijkelijk aanwezig, de uitvoering loopt niet altijd op wieltjes. Vandaag ben ik begonnen aan een setje oorbellen. Ben gegaan voor twee verschillende versies, vind ik echt wel de max! Vijf uur zagen en vijlen aan 1 oorbelletje in de wetenschap dat het bijlange nog niet af is en vooral wetende dat ik geen gaatjes in mijn oren (meer) heb en deze koperen showmodelletjes toch niet kan dragen noch verkopen. Puur voor de eer dus!
Mijn bedeltjes voor mijn lederen armbandjes zijn quasi klaar. Nog gaatjes boren en ringetjes maken... Ook werk voor tijdens de les, want het boren lukt minder goed met het dremeltje dat ik gebruik ter vervanging van de boor met hangmotor in de avondschool.
Op 20 januari mag ik dan alles presenteren en is het examen! Zo benieuwd wat dat gaat worden!
Vandaag gewerkt aan mijn examenoefening. Heel ijverig, al zeg ik het zelf. Kon er vannacht niet van slapen, al die ideeën die door mijn hoofd spookten en me -niet voor het eerst- uit mijn slaap hielden.De theorie leek makkelijker dan de praktijk, dat werd vandaag meteen duidelijk. Er zullen nog veel uurtjes nodig zijn om dit tot een goed einde te brengen. Wat een geluk dat het volgens mijn nieuwe motto imperfect mag zijn...
Morgen back to reality! Er zal nog heel wat hamerwerk en abnormaal veel schuurexpertise moeten tevoorschijn worden getoverd om de laatste k..opdracht af te krijgen! Abracadabra...!!!
Het zat mee gisteren toen ik met mijn 2 grote koperen plaatjes en een kleinere versie die er perfect langs vier kanten inpast (zonder eruit te vallen!) na de les huiswaarts keerde.
Het zag er een paar uurtjes eerder ondanks al mijn gezwoeg nochtans minder goed voor me uit...
Keihard had ik thuis uren verder gewerkt aan de zoveelste k..oefening. Er kwam weeral veel zaag-, vijl- en schuurwerk aan te pas. Al doende leert men, ja ja!
Jo had vlak voor ze met ziekteverlof ging onze laatste opdracht uitgelegd en ons ervan overtuigd dat echt iedereen dit kan. Ijverig werkte ik aan mijn geïmproviseerd juwelierswerkbankje aan mijn oefening, want de opdracht zou voor de kerstvakantie klaar moeten zijn.
Het geluk was met mij toen ondanks al dit werk bleek dat mijn versie van mijn uitgezaagde vierkant niet voldeed aan de eisen en Jo het briljante idee had om mijn perfectionistische buurvrouw Sally te vragen of ik haar eerste minder perfecte versie kon gebruiken terwijl zij verder werkte aan haar tweede volmaakte exemplaar. Nog meer geluk aan mijn kant toen Sally zo lief was om hierin met de glimlach in te stemmen zodat ik niet helemaal opnieuw moest beginnen. Na 2 uur voorzichtig vijlen en prutsen en dankzij de deskundige redding van juf Jo pasten de puzzelstukjes perfect ineen.
Dat was nu net de boost die ik nodig had om er niet de brui aan te geven. Ik vroeg me al dagen af waarom ik mezelf dit allemaal zit op te leggen en waarom ik hieraan ben begonnen wetende dat dit zo veel tijd en energie kost! Blijkbaar zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, want mijn mede-cursisten zaten de voorbije week eveneens in een dipje.
Vermoedelijk is mijn geluk voor een tijdje opgesoupeerd, maar ik heb toch al stiekem een idee bedacht voor mijn vrije opdracht die ik hopelijk begin 2016 mag uitvoeren!
Vertrekken van een klein koperen staafje en eindigen met een lange draad van 1,1 mm. Draadtrekken dus!
Wat een geweldige les!
We leerden hoe we ons koperen staafje eerst moeten uitgloeien, afkoelen in water, in zuur moeten onderdompelen om het nadien weer met water af te spoelen en af te drogen zodat we ons zacht uitgegloeid staafje aan de pletwals kunnen overgeven. Pure fitness! Dat ik na een hele dag werken nog zo'n hard labeur voor de boeg had, had ik niet zien aankomen... Ook de mind moest overuren draaien. Open gaatjes vullen, kwartslagen respecteren, losser of vaster zetten en draaien met die hendel én indien nodig opnieuw uitgloeien met heel het water en zuur-procedé opnieuw als gevolg. Opletten geblazen want je draad mag ook niet te dun worden. We moeten hem nog rond kunnen maken aan de trekbank (nadat we aan het begin van onze draad een punt gemaakt hebben met behulp van de pletwals en opnieuw uitgegloeid hebben...).
Klaar voor de trekbank, dus. Beetje kaarsvet gebruiken en dan je draad eindeloos met behulp van een trektang door de verschillende gaatjes in het trekijzer halen totdat je draad precies 1,1 mm is.
Respect voor Sally die aan de pletwals en trekbank staat alsof ze dit al jaren doet! Dank aan Kadar die in de bres springt om mijn staafje uit het zuur te vissen! Even was er paniek toen het geleende vuurpincet van onze juf pootjes had gekregen, maar eendracht maakt macht want door onze krachten te bundelen vonden we het verloren gewaande pincetje terug in de werkkoffer van een verstrooide tweedejaars cursiste...
Tegen het einde van de les maakte ik nog snel even gebruik (misbruik) van het goede humeur van Jo. Op dit moment had ik zitten wachten! Snel even de zelfevaluatie invullen van mijn oefening geometrische figuren om dan een aanvaardbaar cijfer in de wacht te slepen. Een mooie zeven!
En ik die dacht nooit tot in de tweede module te geraken...
Na 2 maand oefenen mag ik besluiten dat het keihard werken is. Heb al enorm veel geleerd, maar een groot talent ben ik (nog) niet. Twee avonden per week les tot 22 uur en dat na een normale zware dagtaak. Het is niet niks!
Ik maak vorderingen en zie sinds enkele weken ook mogelijkheden. Mijn klein, gezellig thuisatelier is ondertussen aangepast en voorzien van een vijlpin, een dremel en heel wat toebehoren.
Mijn eerste setje eenvoudige oorbellen gemaakt van een restje koperen plaat, is geboren. Simpel, maar eenvoud siert toch ook, nietwaar?
Aan enthousiasme en inzet geen gebrek. Ik oefen zo veel ik kan en heb al ontwerpen in gedachten (en zelfs in een schetsboekje) om mezelf eens goed te laten gaan.
Ik kan zagen, vijlen, boren en schuren. Volgende week leren we draadtrekken. Telkens er een nieuwe opdracht wordt uitgelegd, betrap ik mezelf erop ervan overtuigd te zijn dat ik het niet zal kunnen. Wat een onzekerheid dat er in mij schuilgaat, dat had ik nooit gedacht!
Uiteindelijk lukt het me dan toch elke keer vrij goed om mijn opdrachten min of meer aanvaardbaar af te werken, maar je wil echt niet weten hoeveel energie en inzet daar wordt ingestoken!
Hopelijk krijgen we op het einde van de rit ook punten voor inzet en doorzettingsvermogen en dan komt het zeker goed...
Yes! Eindelijk een beetje vooruitgang in de avondschool!
Woensdag overleefde ik mijn eerste evaluatiemoment, niet met glans, maar toch met een behoorlijke positieve evolutie qua meet-en zaagwerk. Uiteindelijk kreeg mijn talentvolle buurvrouw toch maar 6.5 en ging ik lopen met een 7/10. Ik beken! Er trok een fiere grijns tot achter mijn oren.
Wel enorm veel bewondering voor de ijverige Sally die aan de werkbank naast mij elke opdracht meteen oppikt en snel en goed uitvoert. Ze heeft het echt in de vingers. Ik, daarentegen, heb voor elke opdracht veel oefening nodig en vaak ook wel een extra woordje uitleg, maar ik voel dat het er echt wel inzit en dat ik na veel oefenen tot goede resultaten kan komen. De passie en de drive zijn beslist aanwezig.
Dat kon woensdag niet van onze leerkracht gezegd worden. Ze zag er erg moe uit en leek zelfs even een dutje te doen... Zo'n heerlijk dutje deed ik die namiddag ook om mijn batterijen op te laden zodat ik weer fris en fit naar mijn les kon.
Ik moet echt dringend een beetje materiaal aanschaffen: zaagbeugel, zaagjes, vijlpin om aan mijn werktafel thuis te bevestigen, winkelhaak, platte vijl, traceerpen en veerpasser. Trotse eigenaar van een schuifmaat ben ik al. Minimale vereisten om thuis maximaal te kunnen oefenen.
En wie weet, mits de nodige ijver en volgehouden inspanning schuilt er misschien heel diep in mij ook een beetje talent!
Lastige week gehad en ja, ook gedacht aan opgeven!
Twee avonden per week laat thuiskomen, niet meteen de slaap kunnen vatten, maar net wanneer je heerlijk in dromenland verzeild bent, gewekt worden door het gereutel van de wekker. Grrr!
Een cocktail van te weinig slaap, aanhoudende keelpijn gevolgd door een snotterperiode, een paar lastige lessen in de avondschool, het druilige herfstweer en de nodige zever en misère op het werk deden me toch een beetje wankelen en twijfelen.
Tijdens een heerlijk lang weekend (dankzij mijn vier vijfde start mijn weekend op vrijdagmiddag!) heb ik wat kunnen herbronnen en was ik maandagmorgen weer fris, uitgeslapen en ready om aan mijn marathon te beginnen.
Overdag verliep alles op rolletjes en na een goed gesprek met een paar collega's en de nodige aanmoedigingen fietste ik naar mijn avondles waar mijn perfect (?) op maat gevijld plaatje op mij lag te wachten.
Deze week worden de cursisten verondersteld hun zaagoefening te doen voor punten... Vinnige Sally deed dit vorige week reeds en haalde een mooie 7/10 binnen. Met volle moed gooide ik me in de strijd met alle aandacht voor mijn zaagwerk, maar minder aandacht voor het meetwerk dat er aan moest voorafgaan. Gevolg? Ik beheers de zaagtechniek, zag er echt niet slecht uit, maar ik moet mijn oefening opnieuw doen. Een week geleden zou ik mijn biezen gepakt hebben en er de brui aan gegeven hebben. Gisteren nam ik alle moed bijeen en herbegon op mijn enig overgebleven perfect (??) gevijld plaatje... Woensdag werk ik verder af en volgt mijn evaluatiemoment. Ik vermoed dat ze streng zal zijn!
Ook de nieuwe opdracht werd al uitgelegd. Het wordt een cirkel deze keer. Hierop kunnen we alweer een nieuwe zaag-en vijltechniek toepassen. Dat wordt weer oefenen en afzien, maar aan opgeven wordt voorlopig niet meer gedacht...
Les over vijltechniek en de verschillende soorten vijlen: grove vijlen, bastaardvijlen, halfzoete en zoete (zachte) vijlen, maar ook ronde, vierkante, halfronde, platte exemplaren, vogeltong- en barettevijlen en hun fijnere broertjes en zusjes (naald-, riffle-, scharnier- en echappementvijltjes). Daar heb ik wel even op moeten studeren vanmorgen!
Materiaalkennis is één zaak, de praktijk is momenteel wat anders!
Nu de zaagtechniek al iets beter lukt, loopt het weer mis met mijn vijltechniek. Volgens de lerares durf ik niet genoeg. Zelf moet ik vaststellen dat ik (nog) geen oog heb voor de details. Ik denk (of hoop) te snel dat mijn hoek wel 90 graden is en zie de donkere vlekjes niet altijd tussen de winkelhaak en mijn zorgvuldig aangepakt koperen plaatje waardoor ik na controle van mijn juf weer met met allereerste plaatje naar mijn werkbankje word gestuurd om de boel recht te zetten terwijl mijn buurvrouw Sally al aan haar derde koperen plaatje aan het vijlen en zagen is en lovende kritieken mag aanhoren. Ook onze Ayla (vorige les pas de groep versterkt) lijkt een natuurtalent en krijgt complimentjes bij de vleet...
Het doet wat met een mens, zo willen en (nog) niet kunnen (als ik mijn lerares mag geloven ga ook ik dit na veel oefenen onder de knie krijgen?!). Vanaf half zeven stipt werk ik ononderbroken (ja, ja, u leest dit goed, zonder pauze) door totdat het vaag tot me doordringt dat iedereen al heeft opgeruimd, het atelier heeft verlaten en de donkere straten van Antwerpen is ingetrokken. Enkel Jo staat nog wat rond te draaien en doet alsof ze verder inpakt terwijl ze eigenlijk zelf ook zo snel mogelijk op haar fiets wil springen om haar getalenteerde en minder getalenteerde cursisten een paar dagen achter zich te laten.
Ik probeer nog te vertellen dat er frustratie was, maar ook passie en vooral de wil om het goed te leren en te kunnen, maar daar scoor ik natuurlijk op dit moment niet mee. Integendeel! Als een haas ga ook ik ervandoor nadat ik nog snel mijn verkrampte vingertjes even van een straaltje koud stromend water liet genieten, mijn werkbank opruimde, mijn schort bijeen frommelde en al mijn spullen meegraaide om dan op de klok van de speelplaats te kunnen aflezen dat het reeds tien uur is en op te merken dat alle lokalen er verlaten bijliggen.
Morgen zal ik dan met nieuwe moed en hopelijk minder frustratie verder kunnen oefenen op mijn vijltechniek en hopelijk binnenkort ook mooie en perfect gevijlde en gezaagde koperen vierkantjes van 40 op 40 mm kunnen afleveren...
Al drie lessen achter de kiezen! Het verdict? Zalig! Ik vind het moeilijk, maar zo geweldig! Dit had ik jaren eerder moeten doen...
We zijn gestart met 8 cursisten waarvan 4 mannen en 4 vrouwen en 6 verschillende nationaliteiten. Wat een verrijking! Ze liggen me wel. Ook de lesgeefster heeft me meteen ingepakt. Een kokette dame met een hoop ervaring en een boeiende aanpak. En wat een prachtige juwelen pronken telkens weer aan haar hals en vingers!
Een overbelaste pols en pijnlijke spieren waren het resultaat van een eerste oefensessie op de zaagtechniek. Ik smijt me 2 keer per week vol overgave op mijn lessen goudsmeden en beleef er voorlopig fantastische zen-momenten aan mijn goudsmid werkbank tussen de koperen plaatjes, juwelierszagen, vijlen, traceerpennen en schuifmaten...
Vorige week woensdag was het eindelijk zover: de presentatie voor mijn examen basistechnieken goudsmeden.
)
