|
Het zat mee gisteren toen ik met mijn 2 grote koperen plaatjes en een kleinere versie die er perfect langs vier kanten inpast (zonder eruit te vallen!) na de les huiswaarts keerde.
Het zag er een paar uurtjes eerder ondanks al mijn gezwoeg nochtans minder goed voor me uit...
Keihard had ik thuis uren verder gewerkt aan de zoveelste k..oefening. Er kwam weeral veel zaag-, vijl- en schuurwerk aan te pas. Al doende leert men, ja ja!
Jo had vlak voor ze met ziekteverlof ging onze laatste opdracht uitgelegd en ons ervan overtuigd dat echt iedereen dit kan. Ijverig werkte ik aan mijn geïmproviseerd juwelierswerkbankje aan mijn oefening, want de opdracht zou voor de kerstvakantie klaar moeten zijn.
Het geluk was met mij toen ondanks al dit werk bleek dat mijn versie van mijn uitgezaagde vierkant niet voldeed aan de eisen en Jo het briljante idee had om mijn perfectionistische buurvrouw Sally te vragen of ik haar eerste minder perfecte versie kon gebruiken terwijl zij verder werkte aan haar tweede volmaakte exemplaar. Nog meer geluk aan mijn kant toen Sally zo lief was om hierin met de glimlach in te stemmen zodat ik niet helemaal opnieuw moest beginnen. Na 2 uur voorzichtig vijlen en prutsen en dankzij de deskundige redding van juf Jo pasten de puzzelstukjes perfect ineen.
Dat was nu net de boost die ik nodig had om er niet de brui aan te geven. Ik vroeg me al dagen af waarom ik mezelf dit allemaal zit op te leggen en waarom ik hieraan ben begonnen wetende dat dit zo veel tijd en energie kost! Blijkbaar zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, want mijn mede-cursisten zaten de voorbije week eveneens in een dipje.
Vermoedelijk is mijn geluk voor een tijdje opgesoupeerd, maar ik heb toch al stiekem een idee bedacht voor mijn vrije opdracht die ik hopelijk begin 2016 mag uitvoeren!
|
