Ik ben Sandy Torfs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam La Miss.
Ik ben een vrouw en woon in de omgeving van Lier (België) en mijn beroep is niet van belang voor mijn blog.
Ik ben geboren op 24/07/1971 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van het leven genieten, lezen en juwelen ontwerpen.
De eerste (proef)levering voor Lela and Jo staat klaar. Nu nog een grote fanclub vinden... Heb af en toe tijdens de voorbereidingen op mijn strepen moeten staan want moederlief wilde alle nieuwigheden altijd kopen, maar deze eyecatcher maakte ik toch maar in tweevoud zodat er op 15 augustus alsnog een kadootje kan uitgepakt worden.
Hoppa!! Met z'n allen vanaf volgende week naar Lela and Jo in Berlaar... voor de eerste Madeleine G.
Goed nieuws! Vanaf begin augustus zijn de Poco Loco en Alu collecties van Madeleine G verkrijgbaar bij Lela and Jo. Razend benieuwd of ze goed in de markt zullen liggen...
De alu oorbellen zijn alvast een succes. Eergisteren kreeg het meest recente paar "pootjes" en verdween uit mijn ateliertje als vroeg Moederdagkadootje. Tijd voor een foto van mijn laatste creatie was er zelfs niet!
Genoeg oefenwerk in alu, koper en messing. Oogt mooi, maar heeft buiten de prijs alleen maar nadelen. Hoog tijd voor het echte werk, de schetsen en voorbereidingen zijn klaar. Laat de zilveren versies maar komen!
Hier alvast het resultaat van een eerste experimentje: een koperen rosé gold ring met een streepje zilver (nog verre van perfect, maar al doende leert men). Ondertussen liggen mijn koperen proefplaatjes al 24 uur in een ammoniakbadje met zout en tabak om ze van een patineerlaag te voorzien. Benieuwd hoe dat gaat aflopen!
Na veel research een Nederlandstalig naslagwerk gevonden en besteld. Boek werd vanmorgen geleverd. Het enthousiasme is groot. Zo veel zin om te lezen, te leren en te experimenteren! Het kriebelt...
Streng waren ze, de dames van de jury! Alle opdrachten werden grondig gekeurd, gewikt en gewogen. Met 73% mag ik mijn module basistechnieken goudsmeden afronden. 100 van de 800 punten stonden op de examenopdracht en de presentatie ervan. Daarvoor sleepte ik een grote onderscheiding in de wacht! 80 %! Hoera!
De module solderen ging vorige week van start... zonder mij. Spijt? Neen! Ik heb weer rust gevonden en heel veel goesting om weer terug mijn eigen ding te doen. Heb al veel research gedaan op het internet met veel plannen en ideeën als gevolg. De eerste bestellingen van materiaal en gereedschappen zijn inmiddels geleverd. Er zullen er nog veel volgen. De zilverdraad ligt klaar om omgetoverd te worden tot een nieuwe creatie. De zilverplaatjes zullen wegens te duur voorlopig vervangen worden door alpaca zilver, messing en tombak. Het experimenteren met verzilveren is ook al begonnen en het leren solderen staat ook op mijn verlanglijstje. Youtube en de juiste lectuur zullen me hopelijk op weg helpen om te bereiken wat ik in mijn hoofdje heb.
Vorige week woensdag was het eindelijk zover: de presentatie voor mijn examen basistechnieken goudsmeden.
Ik blik tevreden terug!
Naast de reeks verplichte oefeningen slaagde ik er toch in om verschillende eigen creaties te showen: een hanger, oorstekers, grote oorbellen, een setje kleine oorbellen, bedelarmbandjes en een ring. Het leek wel een etalage in een winkeltje. Ik vond het best goed ogen en ben tevreden over het resultaat.
En wat ook leuk is... ik ben geslaagd! Over enkele dagen ken ik ook de exacte punten, maar dat is geen prioriteit meer, want hier eindigt het goudsmedenverhaal, maar zeker niet dat van Madeleine G...
Zekerheid is mijn naam. Onrust is mijn tweede naam. Ik loop door het leven en ben dan ook nog eens super druk bezig met mijn avondcursus. En daar loopt het mis en verlies ik de controle. Ik wil zo graag bij de betere zijn, ook al heb ik een tijdje geleden - uit pure noodzaak- voor mezelf beslist dat het niet perfect hoeft te zijn. Jammer genoeg kan ik de weerstand tegen imperfectie niet helemaal opgeven waardoor de twijfel alle dagen groter wordt en ik me afvraag of ik de ruiter met het 'vooruit'-zweepje niet wandelen moet sturen.
Moet ik nu echt blijven doorgaan? Wat wil ik bewijzen? Mijn mede-cursisten maken indrukwekkende examenoefeningen en lijken veel indruk te maken op de leerkracht terwijl ik mezelf de vraag stel waarom ik daar zit te prutsen aan dat hangertje, die eenvoudige oorbel en een paar stomme belachelijke bedeltjes waarop niemand zit te wachten. Ik zie Jo denken! Ik zie het medelijden in haar ogen! Maar ach, wat stelt ze hoge eisen.
Ik denk dat het weer tijd wordt dat ik plezier krijg in mijn juwelenavontuurtjes en ik vrees dat dat alleen maar kan als ik kan loslaten en opnieuw alleen en uitsluitend voor mezelf ontwerp en creëer zonder prestatiedruk en het streven naar perfectie compleet laat varen.
Voorlopig werk ik braaf en geduldig mijn examenopdrachtjes af en de presentatie voor 20 januari zal ik zeker voorbereiden, maar vasthoudend aan mijn eigen ideeën zonder mijn persoonlijkheid te verliezen. Voor mij geen vosjes, olifantjes, huisjes of theelichthoudertjes, maar een eenvoudige juwelencreatie die ikzelf indien uitgevoerd in zilver met plezier zou showen...
Maar, voor de module solderen zal ik waarschijnlijk afhaken tenzij er een wonder gebeurt!
Vandaag weer volop gewerkt aan een examenopdracht. Ook vorige week woensdag (wel gebrost, maar hard gewerkt!) een leuk hangertje uitgewerkt. De afwerking doe ik na de kerstvakantie tijdens de les. Het kleine vierkantje moet nog op het grote vierkant bevestigd worden. Zou dit willen doen zoals ik heb geleerd, maar heb toch wel wat advies nodig van mijn lerares.
De ideeën zijn rijkelijk aanwezig, de uitvoering loopt niet altijd op wieltjes. Vandaag ben ik begonnen aan een setje oorbellen. Ben gegaan voor twee verschillende versies, vind ik echt wel de max! Vijf uur zagen en vijlen aan 1 oorbelletje in de wetenschap dat het bijlange nog niet af is en vooral wetende dat ik geen gaatjes in mijn oren (meer) heb en deze koperen showmodelletjes toch niet kan dragen noch verkopen. Puur voor de eer dus!
Mijn bedeltjes voor mijn lederen armbandjes zijn quasi klaar. Nog gaatjes boren en ringetjes maken... Ook werk voor tijdens de les, want het boren lukt minder goed met het dremeltje dat ik gebruik ter vervanging van de boor met hangmotor in de avondschool.
Op 20 januari mag ik dan alles presenteren en is het examen! Zo benieuwd wat dat gaat worden!
Vandaag gewerkt aan mijn examenoefening. Heel ijverig, al zeg ik het zelf. Kon er vannacht niet van slapen, al die ideeën die door mijn hoofd spookten en me -niet voor het eerst- uit mijn slaap hielden.De theorie leek makkelijker dan de praktijk, dat werd vandaag meteen duidelijk. Er zullen nog veel uurtjes nodig zijn om dit tot een goed einde te brengen. Wat een geluk dat het volgens mijn nieuwe motto imperfect mag zijn...
Morgen back to reality! Er zal nog heel wat hamerwerk en abnormaal veel schuurexpertise moeten tevoorschijn worden getoverd om de laatste k..opdracht af te krijgen! Abracadabra...!!!
Het zat mee gisteren toen ik met mijn 2 grote koperen plaatjes en een kleinere versie die er perfect langs vier kanten inpast (zonder eruit te vallen!) na de les huiswaarts keerde.
Het zag er een paar uurtjes eerder ondanks al mijn gezwoeg nochtans minder goed voor me uit...
Keihard had ik thuis uren verder gewerkt aan de zoveelste k..oefening. Er kwam weeral veel zaag-, vijl- en schuurwerk aan te pas. Al doende leert men, ja ja!
Jo had vlak voor ze met ziekteverlof ging onze laatste opdracht uitgelegd en ons ervan overtuigd dat echt iedereen dit kan. Ijverig werkte ik aan mijn geïmproviseerd juwelierswerkbankje aan mijn oefening, want de opdracht zou voor de kerstvakantie klaar moeten zijn.
Het geluk was met mij toen ondanks al dit werk bleek dat mijn versie van mijn uitgezaagde vierkant niet voldeed aan de eisen en Jo het briljante idee had om mijn perfectionistische buurvrouw Sally te vragen of ik haar eerste minder perfecte versie kon gebruiken terwijl zij verder werkte aan haar tweede volmaakte exemplaar. Nog meer geluk aan mijn kant toen Sally zo lief was om hierin met de glimlach in te stemmen zodat ik niet helemaal opnieuw moest beginnen. Na 2 uur voorzichtig vijlen en prutsen en dankzij de deskundige redding van juf Jo pasten de puzzelstukjes perfect ineen.
Dat was nu net de boost die ik nodig had om er niet de brui aan te geven. Ik vroeg me al dagen af waarom ik mezelf dit allemaal zit op te leggen en waarom ik hieraan ben begonnen wetende dat dit zo veel tijd en energie kost! Blijkbaar zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, want mijn mede-cursisten zaten de voorbije week eveneens in een dipje.
Vermoedelijk is mijn geluk voor een tijdje opgesoupeerd, maar ik heb toch al stiekem een idee bedacht voor mijn vrije opdracht die ik hopelijk begin 2016 mag uitvoeren!
Heb af en toe tijdens de voorbereidingen op mijn strepen moeten staan want moederlief wilde alle nieuwigheden altijd kopen, maar deze eyecatcher maakte ik toch maar in tweevoud zodat er op 15 augustus alsnog een kadootje kan uitgepakt worden.
Vorige week woensdag was het eindelijk zover: de presentatie voor mijn examen basistechnieken goudsmeden.
