Ik ben Sandy Torfs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam La Miss.
Ik ben een vrouw en woon in de omgeving van Lier (België) en mijn beroep is niet van belang voor mijn blog.
Ik ben geboren op 24/07/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van het leven genieten, lezen en juwelen ontwerpen.
Vandaag weer volop gewerkt aan een examenopdracht. Ook vorige week woensdag (wel gebrost, maar hard gewerkt!) een leuk hangertje uitgewerkt. De afwerking doe ik na de kerstvakantie tijdens de les. Het kleine vierkantje moet nog op het grote vierkant bevestigd worden. Zou dit willen doen zoals ik heb geleerd, maar heb toch wel wat advies nodig van mijn lerares.
De ideeën zijn rijkelijk aanwezig, de uitvoering loopt niet altijd op wieltjes. Vandaag ben ik begonnen aan een setje oorbellen. Ben gegaan voor twee verschillende versies, vind ik echt wel de max! Vijf uur zagen en vijlen aan 1 oorbelletje in de wetenschap dat het bijlange nog niet af is en vooral wetende dat ik geen gaatjes in mijn oren (meer) heb en deze koperen showmodelletjes toch niet kan dragen noch verkopen. Puur voor de eer dus!
Mijn bedeltjes voor mijn lederen armbandjes zijn quasi klaar. Nog gaatjes boren en ringetjes maken... Ook werk voor tijdens de les, want het boren lukt minder goed met het dremeltje dat ik gebruik ter vervanging van de boor met hangmotor in de avondschool.
Op 20 januari mag ik dan alles presenteren en is het examen! Zo benieuwd wat dat gaat worden!
Vandaag gewerkt aan mijn examenoefening. Heel ijverig, al zeg ik het zelf. Kon er vannacht niet van slapen, al die ideeën die door mijn hoofd spookten en me -niet voor het eerst- uit mijn slaap hielden.De theorie leek makkelijker dan de praktijk, dat werd vandaag meteen duidelijk. Er zullen nog veel uurtjes nodig zijn om dit tot een goed einde te brengen. Wat een geluk dat het volgens mijn nieuwe motto imperfect mag zijn...
Morgen back to reality! Er zal nog heel wat hamerwerk en abnormaal veel schuurexpertise moeten tevoorschijn worden getoverd om de laatste k..opdracht af te krijgen! Abracadabra...!!!
Het zat mee gisteren toen ik met mijn 2 grote koperen plaatjes en een kleinere versie die er perfect langs vier kanten inpast (zonder eruit te vallen!) na de les huiswaarts keerde.
Het zag er een paar uurtjes eerder ondanks al mijn gezwoeg nochtans minder goed voor me uit...
Keihard had ik thuis uren verder gewerkt aan de zoveelste k..oefening. Er kwam weeral veel zaag-, vijl- en schuurwerk aan te pas. Al doende leert men, ja ja!
Jo had vlak voor ze met ziekteverlof ging onze laatste opdracht uitgelegd en ons ervan overtuigd dat echt iedereen dit kan. Ijverig werkte ik aan mijn geïmproviseerd juwelierswerkbankje aan mijn oefening, want de opdracht zou voor de kerstvakantie klaar moeten zijn.
Het geluk was met mij toen ondanks al dit werk bleek dat mijn versie van mijn uitgezaagde vierkant niet voldeed aan de eisen en Jo het briljante idee had om mijn perfectionistische buurvrouw Sally te vragen of ik haar eerste minder perfecte versie kon gebruiken terwijl zij verder werkte aan haar tweede volmaakte exemplaar. Nog meer geluk aan mijn kant toen Sally zo lief was om hierin met de glimlach in te stemmen zodat ik niet helemaal opnieuw moest beginnen. Na 2 uur voorzichtig vijlen en prutsen en dankzij de deskundige redding van juf Jo pasten de puzzelstukjes perfect ineen.
Dat was nu net de boost die ik nodig had om er niet de brui aan te geven. Ik vroeg me al dagen af waarom ik mezelf dit allemaal zit op te leggen en waarom ik hieraan ben begonnen wetende dat dit zo veel tijd en energie kost! Blijkbaar zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, want mijn mede-cursisten zaten de voorbije week eveneens in een dipje.
Vermoedelijk is mijn geluk voor een tijdje opgesoupeerd, maar ik heb toch al stiekem een idee bedacht voor mijn vrije opdracht die ik hopelijk begin 2016 mag uitvoeren!
Vertrekken van een klein koperen staafje en eindigen met een lange draad van 1,1 mm. Draadtrekken dus!
Wat een geweldige les!
We leerden hoe we ons koperen staafje eerst moeten uitgloeien, afkoelen in water, in zuur moeten onderdompelen om het nadien weer met water af te spoelen en af te drogen zodat we ons zacht uitgegloeid staafje aan de pletwals kunnen overgeven. Pure fitness! Dat ik na een hele dag werken nog zo'n hard labeur voor de boeg had, had ik niet zien aankomen... Ook de mind moest overuren draaien. Open gaatjes vullen, kwartslagen respecteren, losser of vaster zetten en draaien met die hendel én indien nodig opnieuw uitgloeien met heel het water en zuur-procedé opnieuw als gevolg. Opletten geblazen want je draad mag ook niet te dun worden. We moeten hem nog rond kunnen maken aan de trekbank (nadat we aan het begin van onze draad een punt gemaakt hebben met behulp van de pletwals en opnieuw uitgegloeid hebben...).
Klaar voor de trekbank, dus. Beetje kaarsvet gebruiken en dan je draad eindeloos met behulp van een trektang door de verschillende gaatjes in het trekijzer halen totdat je draad precies 1,1 mm is.
Respect voor Sally die aan de pletwals en trekbank staat alsof ze dit al jaren doet! Dank aan Kadar die in de bres springt om mijn staafje uit het zuur te vissen! Even was er paniek toen het geleende vuurpincet van onze juf pootjes had gekregen, maar eendracht maakt macht want door onze krachten te bundelen vonden we het verloren gewaande pincetje terug in de werkkoffer van een verstrooide tweedejaars cursiste...
Tegen het einde van de les maakte ik nog snel even gebruik (misbruik) van het goede humeur van Jo. Op dit moment had ik zitten wachten! Snel even de zelfevaluatie invullen van mijn oefening geometrische figuren om dan een aanvaardbaar cijfer in de wacht te slepen. Een mooie zeven!
En ik die dacht nooit tot in de tweede module te geraken...
Na 2 maand oefenen mag ik besluiten dat het keihard werken is. Heb al enorm veel geleerd, maar een groot talent ben ik (nog) niet. Twee avonden per week les tot 22 uur en dat na een normale zware dagtaak. Het is niet niks!
Ik maak vorderingen en zie sinds enkele weken ook mogelijkheden. Mijn klein, gezellig thuisatelier is ondertussen aangepast en voorzien van een vijlpin, een dremel en heel wat toebehoren.
Mijn eerste setje eenvoudige oorbellen gemaakt van een restje koperen plaat, is geboren. Simpel, maar eenvoud siert toch ook, nietwaar?
Aan enthousiasme en inzet geen gebrek. Ik oefen zo veel ik kan en heb al ontwerpen in gedachten (en zelfs in een schetsboekje) om mezelf eens goed te laten gaan.
Ik kan zagen, vijlen, boren en schuren. Volgende week leren we draadtrekken. Telkens er een nieuwe opdracht wordt uitgelegd, betrap ik mezelf erop ervan overtuigd te zijn dat ik het niet zal kunnen. Wat een onzekerheid dat er in mij schuilgaat, dat had ik nooit gedacht!
Uiteindelijk lukt het me dan toch elke keer vrij goed om mijn opdrachten min of meer aanvaardbaar af te werken, maar je wil echt niet weten hoeveel energie en inzet daar wordt ingestoken!
Hopelijk krijgen we op het einde van de rit ook punten voor inzet en doorzettingsvermogen en dan komt het zeker goed...
Yes! Eindelijk een beetje vooruitgang in de avondschool!
Woensdag overleefde ik mijn eerste evaluatiemoment, niet met glans, maar toch met een behoorlijke positieve evolutie qua meet-en zaagwerk. Uiteindelijk kreeg mijn talentvolle buurvrouw toch maar 6.5 en ging ik lopen met een 7/10. Ik beken! Er trok een fiere grijns tot achter mijn oren.
Wel enorm veel bewondering voor de ijverige Sally die aan de werkbank naast mij elke opdracht meteen oppikt en snel en goed uitvoert. Ze heeft het echt in de vingers. Ik, daarentegen, heb voor elke opdracht veel oefening nodig en vaak ook wel een extra woordje uitleg, maar ik voel dat het er echt wel inzit en dat ik na veel oefenen tot goede resultaten kan komen. De passie en de drive zijn beslist aanwezig.
Dat kon woensdag niet van onze leerkracht gezegd worden. Ze zag er erg moe uit en leek zelfs even een dutje te doen... Zo'n heerlijk dutje deed ik die namiddag ook om mijn batterijen op te laden zodat ik weer fris en fit naar mijn les kon.
Ik moet echt dringend een beetje materiaal aanschaffen: zaagbeugel, zaagjes, vijlpin om aan mijn werktafel thuis te bevestigen, winkelhaak, platte vijl, traceerpen en veerpasser. Trotse eigenaar van een schuifmaat ben ik al. Minimale vereisten om thuis maximaal te kunnen oefenen.
En wie weet, mits de nodige ijver en volgehouden inspanning schuilt er misschien heel diep in mij ook een beetje talent!
Lastige week gehad en ja, ook gedacht aan opgeven!
Twee avonden per week laat thuiskomen, niet meteen de slaap kunnen vatten, maar net wanneer je heerlijk in dromenland verzeild bent, gewekt worden door het gereutel van de wekker. Grrr!
Een cocktail van te weinig slaap, aanhoudende keelpijn gevolgd door een snotterperiode, een paar lastige lessen in de avondschool, het druilige herfstweer en de nodige zever en misère op het werk deden me toch een beetje wankelen en twijfelen.
Tijdens een heerlijk lang weekend (dankzij mijn vier vijfde start mijn weekend op vrijdagmiddag!) heb ik wat kunnen herbronnen en was ik maandagmorgen weer fris, uitgeslapen en ready om aan mijn marathon te beginnen.
Overdag verliep alles op rolletjes en na een goed gesprek met een paar collega's en de nodige aanmoedigingen fietste ik naar mijn avondles waar mijn perfect (?) op maat gevijld plaatje op mij lag te wachten.
Deze week worden de cursisten verondersteld hun zaagoefening te doen voor punten... Vinnige Sally deed dit vorige week reeds en haalde een mooie 7/10 binnen. Met volle moed gooide ik me in de strijd met alle aandacht voor mijn zaagwerk, maar minder aandacht voor het meetwerk dat er aan moest voorafgaan. Gevolg? Ik beheers de zaagtechniek, zag er echt niet slecht uit, maar ik moet mijn oefening opnieuw doen. Een week geleden zou ik mijn biezen gepakt hebben en er de brui aan gegeven hebben. Gisteren nam ik alle moed bijeen en herbegon op mijn enig overgebleven perfect (??) gevijld plaatje... Woensdag werk ik verder af en volgt mijn evaluatiemoment. Ik vermoed dat ze streng zal zijn!
Ook de nieuwe opdracht werd al uitgelegd. Het wordt een cirkel deze keer. Hierop kunnen we alweer een nieuwe zaag-en vijltechniek toepassen. Dat wordt weer oefenen en afzien, maar aan opgeven wordt voorlopig niet meer gedacht...
Les over vijltechniek en de verschillende soorten vijlen: grove vijlen, bastaardvijlen, halfzoete en zoete (zachte) vijlen, maar ook ronde, vierkante, halfronde, platte exemplaren, vogeltong- en barettevijlen en hun fijnere broertjes en zusjes (naald-, riffle-, scharnier- en echappementvijltjes). Daar heb ik wel even op moeten studeren vanmorgen!
Materiaalkennis is één zaak, de praktijk is momenteel wat anders!
Nu de zaagtechniek al iets beter lukt, loopt het weer mis met mijn vijltechniek. Volgens de lerares durf ik niet genoeg. Zelf moet ik vaststellen dat ik (nog) geen oog heb voor de details. Ik denk (of hoop) te snel dat mijn hoek wel 90 graden is en zie de donkere vlekjes niet altijd tussen de winkelhaak en mijn zorgvuldig aangepakt koperen plaatje waardoor ik na controle van mijn juf weer met met allereerste plaatje naar mijn werkbankje word gestuurd om de boel recht te zetten terwijl mijn buurvrouw Sally al aan haar derde koperen plaatje aan het vijlen en zagen is en lovende kritieken mag aanhoren. Ook onze Ayla (vorige les pas de groep versterkt) lijkt een natuurtalent en krijgt complimentjes bij de vleet...
Het doet wat met een mens, zo willen en (nog) niet kunnen (als ik mijn lerares mag geloven ga ook ik dit na veel oefenen onder de knie krijgen?!). Vanaf half zeven stipt werk ik ononderbroken (ja, ja, u leest dit goed, zonder pauze) door totdat het vaag tot me doordringt dat iedereen al heeft opgeruimd, het atelier heeft verlaten en de donkere straten van Antwerpen is ingetrokken. Enkel Jo staat nog wat rond te draaien en doet alsof ze verder inpakt terwijl ze eigenlijk zelf ook zo snel mogelijk op haar fiets wil springen om haar getalenteerde en minder getalenteerde cursisten een paar dagen achter zich te laten.
Ik probeer nog te vertellen dat er frustratie was, maar ook passie en vooral de wil om het goed te leren en te kunnen, maar daar scoor ik natuurlijk op dit moment niet mee. Integendeel! Als een haas ga ook ik ervandoor nadat ik nog snel mijn verkrampte vingertjes even van een straaltje koud stromend water liet genieten, mijn werkbank opruimde, mijn schort bijeen frommelde en al mijn spullen meegraaide om dan op de klok van de speelplaats te kunnen aflezen dat het reeds tien uur is en op te merken dat alle lokalen er verlaten bijliggen.
Morgen zal ik dan met nieuwe moed en hopelijk minder frustratie verder kunnen oefenen op mijn vijltechniek en hopelijk binnenkort ook mooie en perfect gevijlde en gezaagde koperen vierkantjes van 40 op 40 mm kunnen afleveren...
Al drie lessen achter de kiezen! Het verdict? Zalig! Ik vind het moeilijk, maar zo geweldig! Dit had ik jaren eerder moeten doen...
We zijn gestart met 8 cursisten waarvan 4 mannen en 4 vrouwen en 6 verschillende nationaliteiten. Wat een verrijking! Ze liggen me wel. Ook de lesgeefster heeft me meteen ingepakt. Een kokette dame met een hoop ervaring en een boeiende aanpak. En wat een prachtige juwelen pronken telkens weer aan haar hals en vingers!
Een overbelaste pols en pijnlijke spieren waren het resultaat van een eerste oefensessie op de zaagtechniek. Ik smijt me 2 keer per week vol overgave op mijn lessen goudsmeden en beleef er voorlopig fantastische zen-momenten aan mijn goudsmid werkbank tussen de koperen plaatjes, juwelierszagen, vijlen, traceerpennen en schuifmaten...
Morgenavond mijn eerste les basistechnieken voor goudsmid!
Ik kijk er al weken naar uit, maar begin nu wel nerveus te worden. De faalangst slaat toe! Ga ik dat wel kunnen? Ben ik niet te onhandig? Heb ik genoeg oog voor detail? Kan ik wel fijn werk leveren? Hoe zullen de andere cursisten zijn? En de lesgeefster? Overschat ik mezelf niet een heel klein beetje? Ga ik niet uit de toon vallen tussen die cursisten?
Stel dat ik faal, dan moet ik dat maar zien als een kans om opnieuw te beginnen! Beter mezelf te verliezen in mijn passie, dan mijn passie te verliezen!!
Het was een van mijn lieve collega's (eentje met goede smaak ) die me een paar maand geleden aanspoorde om een blog of website te maken om met mijn zelfgemaakte juweeltjes te pronken.
Het was zo'n gesprek dat je de rest van je leven bijblijft! Ze zei de juiste dingen en inspireerde me waardoor ik enkele weken later én een anonieme blog had (nog niet deze blog) én een naam voor mijn juwelenlijn én zelfs kaartjes met zelfgemaakte foto's om promo te voeren.
Natuurlijk pakte ik dit alles uitermate voorzichtig en bescheiden aan. Ik durf nu, maanden later, nog steeds niet zomaar uitpakken met mijn 'kaartjes' en ik heb nog steeds geen pogingen ondernomen om ook maar iets uit mijn collectie te promoten en/of te verkopen...
Over een geschikte naam heb ik even moeten nadenken. M'as-tu vu, Maison S, Bijoux Bijoux, Ydnas T ... ? Na grondige research bleken vele namen al te bestaan, andere deden me meer denken aan een hoerenmadam, dus de zoektocht ging verder. Die bracht me bij de naam van het nichtje van mijn grootmoeder. Bij haar was ik toen ik zestien was terechtgekomen om Frans te leren! Inmiddels ben ik meerdere keren verhuisd en was ik alle contact verloren totdat ik ontdekte dat Madeleine G was overleden.
Ik heb ontzettend veel aan haar te danken en vind het erg jammer dat ik die familiebanden heb laten verwateren. Maar ja, hoe gaat dat als je jong bent?
Als eerbetoon aan deze vrouw, koos ik haar naam voor mijn creaties! Ik hoop dat ze van hierboven ergens goedkeurend toekijkt. Ze zou fier zijn op haar "poulette"!
Een collectie voor heren kon toch niet achterblijven! De lederen armbanden met roestvrij stalen sluitingen werden uitgetest en goedgekeurd door mijn man. De ringen vindt hij iets te gay, maar ikzelf vind de lederen ringen zeer stijlvol. Ik zoek nog testpubliek!
Zeker passen in de feestcollectie van Madeleine G zijn de barok ringen. De meeste exemplaren zijn gemaakt van originele knopen. Ik vind ze er uitermate chic uitzien!
Deze zomer begon uiterst creatief. De inspiratie bleef komen. Het krioelde van de ideeën in mijn hoofd. Zo ontstond mijn feestcollectie.
Ik had een paar weken eerder de fietsband ontdekt en was op het idee gekomen om gebruikte fietsbanden te verknippen en aan rubberen kettingen te rijgen. Afgewerkt met luxueuze RVS magneetsluitingen zien ze er echt fantastisch en hip uit.
Voor mijn feestcollectie gebruikte in nagellak om de fietsband en/of het rubber te bewerken. Zo maakte in op twee dagen tijd verschillende feestelijke kettingen en ringen. Ik ben er echt fier op! Opletten natuurlijk voor water! Ik heb ze afgewerkt met een dunne coating, maar een bad of douche nemen of de vaat doen met deze fragiele, pronkstukjes is uiteraard uit den boze!
Beetje bij beetje kreeg ik inspiratie om bijhorende armbandjes te maken. Ze vallen onder meer in de smaak bij tieners... Heel tof aan de pols wanneer ze in duo worden gedragen...
Er volgden meerdere versies, soberder dan de eerste kleurrijke exemplaren, maar niet minder stijlvol. Het was even zoeken naar de juiste magneetsluitingen, maar waar een wil is, is een weg. Later maakte ik gelijkaardige kettingen, maar met een lederen halssnoer. Ook mooi, maar toch anders...
Uit al dit enthousiasme ontstonden mijn eerste versies kettingen in aluminium. Moeilijk om een perfecte pasvorm te bekomen, maar wel erg trendy en mooi. Al snel volgden er enkele setjes: ketting, armband en ring in een fris zomers kleedje...
Het missertje van een van mijn online bestellingen werd een toppertje. Deze versie mocht er wezen! Nog mooier in gekronkelde uivoering en met nog net dat ietsje meer in bedelversie...
In een impulsieve bui had ik een paar online bestellingen geplaatst.
Tijdens mijn zoektocht ontdekte ik dat er aluminium draad bestond in meerdere diktes en vooral in verschillende leuke kleurtjes. Ik liet mezelf even gaan en bestelde alu wire in muntgroen, lichtblauw, zwart, lila, donkerblauw, oranje,...
Maar, ik wilde uiteraard ook opnieuw de gewone metaalkleur bestellen en hier ging ik de mist in. Bij levering bleek dat ik te snel was geweest bij het maken van mijn keuze en platte aluminium draad had besteld.
Oeps! Beginnersfoutje? Geluk bij een ongeluk zou later blijken. Ik legde de platte draad een tijdje in de schuif en stortte me op het maken van ringen in allerlei kleurtjes. Na een tijdje begon ik er ook al eens een gekleurd steentje in te verwerken. Dat oogde best leuk! Zomers! En zo ontstond in de winter van 2014-2015 mijn Colores del Mundo collectie voor de lente-zomer.
De ringen zijn super comfortabel, want het zijn echte lichtgewichtjes met een zomerse uitstraling.
November 2014 leverde een eerste reeks aluminium ringen op in combinatie met zwart, roze en blauw leder. Lang leve het internet, want dankzij online shopping vond ik heel wat nieuw materiaal waarmee ik een maand later gretig aan de slag ging.
De versie in rond aluminium in combinatie met zwart leder leek in trek, leverde heel wat positieve reacties op en was goed voor mijn zelfvertrouwen. Ikzelf was dan wel fan van dit ontwerp, maar het werd blijkbaar door een breder publiek geapprecieerd !
Tijdens een bezoek aan de Brusselse Marollen ontdekte ik, puur toevallig, een geweldige kralenshop tussen de antiquairs en de bruine kroegen niet ver van het Vossenplein. Zoals meestal zocht ik wat kralen bijeen puur op gevoel en kleur, maar zonder te weten wat ik ermee ging doen.
Mijn ontdekkingstocht werd gevolgd door een paar uurtjes bricolage en resulteerde uiteindelijk in twee veelkleurige, zomerse trendy halskettingen die op zonnige vakantiedagen vaak aan mijn hals mogen schitteren.
De maanden en zelfs jaren nadien werd ik volledig opgeslokt door mijn job waardoor er van kralenwinkels afschuimen, internetshops bekijken en juwelen maken niets meer in huis kwam. Het was een hele tijd stil. Te stil!
Na een loodzware dag en een vermoeiende, zinloze vergadernamiddag installeerde ik me aan de salontafel. Voor mij mijn gereedschapskoffertje inclusief fijne tangetjes, kraaltjes en enkele meters aluminium- en ijzerdraad die ik ooit eens op de kop had getikt bij een doe- het- zelf-winkel.
En toen ging het vanzelf... In een mum van tijd stond ik te pronken met een zestal nieuwe ringen waarvan later bleek dat er ook wel een paar misbaksels bij zaten. De 'misbaksels' oogden wel knap, maar bleken veel te hoog en te groot. Mijn voorkeur voor grote ringen ben ik niet meer kwijtgeraakt, maar de verhoudingen van mijn huidige werkjes zijn nu wel veel beter!
De ring met rode kraal (hoewel ik absoluut niets met rood heb!) die ik die avond tevoorschijn toverde, bleek een schot in de roos en deze creatie bleef niet onopgemerkt!
Ook de combinatie met zwarte knopen werkte! Eenvoud siert, less is more, dat was overduidelijk!
Tenslotte maakte ik die avond nog een toppertje. Via het internet had ik ooit eens wat materiaal besteld. Het metalen hangertje dat ik had laten leveren, verwerkte ik tot een geslaagde ring die ik tot op vandaag nog regelmatig uit de kast haal.
Wel twee keer een Victoria juwelenpartij bijgewoond en gekocht! Ook bij Didi een superleuk kleurrijk collier gespot en aangeschaft en een poosje later als inspiratiebron gebruikt voor nieuw materiaal.
In Sluis mezelf laten meeslepen en een rubberen ketting en armbandje aan mijn collectie toegevoegd. Gaven een paar jaartjes later dan weer de nodige inspiratie om zelf rubber sieraden te gaan verwerken.
Schafte me een geweldige Pandora armband aan. Hield me wel een tijdje bezig, want het duurt (en kost!) vooraleer dat ding vol bedeltjes en spulletjes hangt.
Maar, buiten veel oog voor sieraden in de winkel was het stil. Heel stil! En dan barstte de storm los...
In mijn experimentele periode maakte ik tientallen halskettingen. Fijne kettingen (nooit gedragen, maar vorige Kerst door enkele rijpere dames enorm geprezen), en ook het eerste stoere werk. In sommige creaties kwam de bohemian weer even piepen, in andere ontdekte ik een andere kant van mezelf. En niet onbelangrijk, ik smaakte ook de eerste complimentjes die ik kreeg...
Een fantastisch halssnoer met metalen en zwarte knopen, maar te zwaar om ermee te pronken, komt uit die tijd. Later maakte ik iets gelijkaardigs maar dan veel verfijnder. Het oorspronkelijke, niet comfortabele werkje hing tot vorige maand in mijn werkplaats. Vandaag ligt het als een ingewikkelde puzzel te wachten tot ik er een prachtige, draagbare eye-catcher van ga maken.
Knopen troef! Met zwarte en zilverkleurige knopen maakte ik (geïnspireerd door Veritas) een ander juweeltje. Het behoort nog altijd tot mijn favorieten.
Ook de combinatie knopen en lederen koord leidde tot een gedurfde groene armband met bijhorende ring. Een moedige poging! Op vlak van ringen zou ik jaren later mijn achterstand nog inhalen...
Een jaartje later. De basis was gelegd. De goesting was er! De ideetjes groeiden.
Ik ontdekte een gezellig, klein kralenwinkeltje in Goes waar ik mijn eerste echte kraaltjes en toebehoren bijeen shopte. Inmiddels trotse eigenares van 3 verschillende kleine knip-en plooitangen en mijn assortiment opslagbakjes- en doosjes zien aangroeiend, maakte ik toen best wel meerdere leuke, originele colliers. Ik kan er na al die jaren nog steeds geen afscheid van nemen en enkele hangen nog altijd ter inspiratie en aanmoediging in mijn atelier. Andere gaf ik kado aan mijn ma die toch wel fan bleek te zijn!
Als ik na al die tijd mijn bohemian chic modelletjes in mijn ouderlijk huis op de paspop zie hangen, kan ik niet geloven dat ik de ontwerper van die dingetjes ben en elk kraaltje, haakje, speldje, ... door mijn handen is gegaan.
Twijfel en onzekerheid gooien ook vandaag nog steeds roet in het eten...
Een tiental jaar geleden. Een mooie, hete, zwoele zomerdag. Mijn arrogante en pretentieuze ik haalde haar neus op voor een of andere juwelenparty. De in de flyer gepresenteerde sieraden maakten geen indruk op me. Not my cup of tea!
Enkele dagen later zat ik in de tuin te werken aan mijn eerste "creaties". Veel stelde dat niet voor, maar er zat een duidelijke lijn in. De hawaiiaanse invloeden waren overduidelijk. God mag weten waar ik dat vandaan haalde! Koord in alle diktes en kleuren, kleine en grote houten kralen die ik spotte bij Veritas en mijn zelfverzonnen (!!) knooptechnieken. Mama lief wist niet wat ze zag! Als er een knoop van mijn bloesje floepte, liep ik meteen de deur van mijn ouderlijk huis plat smekend om me te depaneren en die knoop er weer aan te zetten...
Geen idee wat me die bewuste zomer bezield heeft, maar het was absoluut het begin van veel meer!
)
Een tiental jaar geleden. Een mooie, hete, zwoele zomerdag. Mijn arrogante en pretentieuze ik haalde haar neus op voor een of andere juwelenparty. De in de flyer gepresenteerde sieraden maakten geen indruk op me. Not my cup of tea!
