|
Zekerheid is mijn naam. Onrust is mijn tweede naam. Ik loop door het leven en ben dan ook nog eens super druk bezig met mijn avondcursus. En daar loopt het mis en verlies ik de controle. Ik wil zo graag bij de betere zijn, ook al heb ik een tijdje geleden - uit pure noodzaak- voor mezelf beslist dat het niet perfect hoeft te zijn. Jammer genoeg kan ik de weerstand tegen imperfectie niet helemaal opgeven waardoor de twijfel alle dagen groter wordt en ik me afvraag of ik de ruiter met het 'vooruit'-zweepje niet wandelen moet sturen.
Moet ik nu echt blijven doorgaan? Wat wil ik bewijzen? Mijn mede-cursisten maken indrukwekkende examenoefeningen en lijken veel indruk te maken op de leerkracht terwijl ik mezelf de vraag stel waarom ik daar zit te prutsen aan dat hangertje, die eenvoudige oorbel en een paar stomme belachelijke bedeltjes waarop niemand zit te wachten. Ik zie Jo denken! Ik zie het medelijden in haar ogen! Maar ach, wat stelt ze hoge eisen.
Ik denk dat het weer tijd wordt dat ik plezier krijg in mijn juwelenavontuurtjes en ik vrees dat dat alleen maar kan als ik kan loslaten en opnieuw alleen en uitsluitend voor mezelf ontwerp en creëer zonder prestatiedruk en het streven naar perfectie compleet laat varen.
Voorlopig werk ik braaf en geduldig mijn examenopdrachtjes af en de presentatie voor 20 januari zal ik zeker voorbereiden, maar vasthoudend aan mijn eigen ideeën zonder mijn persoonlijkheid te verliezen. Voor mij geen vosjes, olifantjes, huisjes of theelichthoudertjes, maar een eenvoudige juwelencreatie die ikzelf indien uitgevoerd in zilver met plezier zou showen...
Maar, voor de module solderen zal ik waarschijnlijk afhaken tenzij er een wonder gebeurt!
|
