|
Mijn beginjaren waren, achteraf gezien, gedateerd in de prehistorie...
de medische begeleiding deed zijn best, maar als ik nu bedenk hoe het er
toen aan toeging?
Na de vaststelling van mijn diabeet zijnde , moest ik het eerste halfjaar
maandelijks op controle.
Zo ging het er toen aan toe;
's Morgens om 8 uur nuchter in het ziekenhuis om bloedafnames te doen.
Maar eigenlijk klopte dit al niet voor mij, aangezien ik normaal om 6u
begon te werken en dus al ontbeten had.
Na de nuchtere bloedname mocht ik dan ontbijten en spuiten....om 10u,
2 uur na je ontbijt, weer bloedafname...
Dan om 12 uur weer, voor je middageten, en om 14 uur weer. En om 17
uur weer.
Daarna mocht je naar huis. Ongeveer 2 weken later mocht ik dan op consul-
tatie bij de prof komen en het verdict aanhoren.
Daarna werd dit om de 3 maanden herhaald....
En dan was er ook nog de jaaronderzoeken...daarvoor kreeg je 3 maanden er-
voor 2 grote plastiek bussen mee ,om de dag voor je controles 24 uur je
urine op te vangen....zo wisten ze hoeveel je gemiddeld plaste en of je nieren
goed werkten.
Je ogen moesten nagekeken worden, de dopplertest (die haatte ik,deed altijd
pijn bij mij) een fietstest, een test om je longinhoud te meten ed meer.
Dat was ook altijd weer een hele dag dat ze me bezig hielden.
Dit hebben ze zo ongeveer 15 jaar volgehouden en toen ben ik wegens verhuis,
van Antwerpen naar Limburg, van ziekenhuis veranderd.
Ik ben toen in een klein ziekenhuis terechtgekomen waar er nauwelijks 1 endo
rondliep die er niet echt iets van kende.
Ik liet mijn huisarts toen bloed prikken en opsturen naar een labo.Die uitslag werd
dan doorgestuurd naar die endo.
Als je dan op controle ging kreeg je enkel te horen dat het niet goed was, je beter je
best moest doen en dat de consultatie 35 kostte. Op 5 minuten was je daar altijd weer
buiten.
Ik heb het een jaar aangezien daar en ben dan overgestapt naar een groter ziekenhuis,
het grootste van de provincie.
Toen kwam ik in een moderner tijdperk terecht.....
|
