|
Moemette en Poepette in Shenzhen deel 1
Het is ondertussen al bijna drie weken geleden sinds de laatste posting. Weken heb ik afgeteld naar de komst van mama en papa en planner als ik ben had ik tot in de kleinste details een heel programma dat ik met hun wou afwerken. Door een samenloop van omstandigheden is daar niet veel van in huis gekomen toch zou ik boeken kunnen schrijven over die twee weken. Maar no worries ik zal het beperkt houden tot een aantal postings en een paar honderd fotos J
Van de welkomst barbecue is niet veel in huis gekomen. Al die artikels over global warming altijd, een ding staat nu vast, no global warming in Shenzhen. Na twee weken hier geloven mijn ouders nu absoluut geen woord meer als wij het hebben over in de zon op ons balkon zitten. Het was koud en niet zomaar koud maar ontzettend met dekentjes over je heen en gloeiende warmgevende hartjes (thanks innie en ben) bij je rond een olievuurtje zittend koud. Yup voor het eerst in 50 jaar is het koud in Shenzhen! Ge kunt niet zeggen dat ge niks meemaakt hier he J
Mijn geheugen is momenteel niet echt al te denderend dus een chronologisch verslag neerschrijven gaat nu niet lukken maar daarvoor kan je terecht bij moemette en poepette. Fotos en video en volgens mij live impressies van de verkopers van six dvds en sun galases door poepette en missie missie wanna
. (meer verstond mijn mama niet. Wat mij betreft is hun Engels daar behoorlijk verstaanbaar maar meningen kunnen verschillenJ ) door moemette.
Voor ze goed en wel geland waren sleurden we hun mee naar een volgens hans duur sushi restaurant. Jaja toch zeker de volle 6 euro per persoon betaald! Tja het is en blijft een Hollanderke he J Nadien even snel naar de Japanse (wat wij de Westerse supermarkt noemen). Grappig want voor ons is dit bijna net hetzelfde als de supermarkt in Belgie of Nederland. Allee dan toch als je de krokodil die er ligt wegdenkt maar zelfs dit was voor mijn ouders al een belevenis! Wacht tot we ze meenemen naar de Chinese supermarkt haha J
Als je hier niet geweest bent is het soms moeilijk te geloven hoe we in sommige situaties terecht komen. Ok, als je naar een typisch Chinees restaurant gaat met enkel een Chinese kaart dan kan je verstaan dat je niet weet wat je op je bord gaat krijgen. Maar avonturiers net zoals wij die net daarom naar restaurants gaan waar ze plaatjes hebben, Engelse menus of zelfs voorbeelden
Tja vraag maar aan den Bullfrog, zelfs dan kan het dus nog fout gaan!
Onder de middag lekker met zen drietjes naar de teppaniaki. Mmm
een mix van groenten en een mix van vis? Strak plan! Iedereen kiest iets, papa ziet op de viskaart Bullfrog staan en denkt lets be wild en we proberen iets wat we niet kennen. Mama las het als Bullf rog, soort rog dus. In mijn achterhoofd rinkelt er een belletje maar ik besef niet goed wat. Ze brengen een bord met stukken vis/vlees met zwart vel eraan. Ineens krijg ik een inval: bullfrog, is dat geen kikker? Het kleine belletje wordt een grote alarmbel maar toch houden we ons voor dat zo een zwart vel niet aan een kikker kan toebehoren. Ik heb 1 hap gedaan, papa een paar maar wat het ook is, lekker was het niet. Op het werk dan toch even uit nieuwsgierigheid gaan googelen. En inderdaad een bullfrog is geen kikker, erger nog het is een grote dikke bruine pad! Yep vanaf hoort papa de Bullfrog roepen. Het liedje van Creedance I can hear the bullfrog calling me zal altijd een speciale betekenis hebben. Dus sinds die middag heeft onze poepetten een nieuwe nickname te gebruiken in alle nieuwjaarsbrieven van 2008: Dirk the Bullfrog. Het verhaal wordt nog erger wanneer we een paar uur later in een Chinese Carrefour oog is oog staan met de bak bullfrogs J
En nope het rare zaken eten is daar niet bij gebleven. Vader Kerkhof kan nu ook iedereen vertellen dat de binnenkant van een vissekop van een totaal andere consistentie is dan je van vis zou verwachten! Bij deze nogmaals dank aan Hans en zijn collegas om te wachten tot NA onze bestelling voor ze ons vertelden dat we geen vis maar vissekoppen besteld hadden.
Mijn moeder kennende zou ze nog durven zeggen dat zon zaken alleen mijn vader en mezelf kunnen overkomen. Echter deze keer hebben we de Chinese Hot Pot noedels als bewijs. Achteraf blijken dat darmen ofzo geweest te zijn hoewel we daar nog steeds onenigheid over hebben. Maar poepette ik beloof je dat ik het zodra we daar nog eens zijn aan een van mijn collegas zal vragen.
Zoals ik zei ik zou boeken kunnen schrijven over die twee weken hier maar spijtig genoeg ben ik nog steeds ziek en werkt mijn hoofd niet altijd mee. Maar no worries er volgens zowieso nog heeeeeeeeel veel fotos en blogverhalen over het verblijf van mijn ouders in Shenzhen. Dikke knuffel aan allemaal ik ga nu even mijn bedje inkruipen!
17-02-2008 om 07:37
geschreven door MIAUW 
|
