|
Nooooooo WAY!
Deze ochtend toen ik moe achter mijn bureautje kroop, bedacht ik plots dat ik niet echt iets te schrijven had voor op de blog. Buiten het feit dat ik verdrink in het werk en dat we beiden zo moe zijn s avonds dat we als een blok in slaap vallen op ons kampeerbedje, is er de afgelopen dag niet echt iets bijzonders gebeurd.
Deze gedachte zou ik me een paar uur later zwaar beklagen.
S Middag vertrokken we voor wat een leuk etentje met collegas moest worden in ons favoriete sushi restaurantje. Op de weg er naartoe zegt een van mijn collegas plots of ik al weet dat er opnieuw problemen zijn met ons contract. WAT??? Hij zegt dat het geen grap is en dat hij er het fijne niet van weet maar dat ik het straks maar is aan mijn manager moet vragen. Straks? Dan kent hij Maai duidelijk nog niet. Dus direct telefoon naar mijn manager die zegt: Neen, tuurlijk is er niks. Leon is je gewoon aan het plagen. Geef Leon is ff aan de telefoon. Paar zinnen heen en weer en Leon zegt nadien dat het eigenlijk een grapje was. Ik weet niet waarom maar op het moment zelf had ik een heel naar gevoel in mijn buik.
Eens terug op de bureau een uur later biecht mijn baas plots op dat er wel degelijk problemen zijn maar dat ze ons niks durvden zeggen omdat we al zoveel meegemaakt hadden en dat ze het wel zouden proberen op te lossen. You HAVE to be kidding me!!!
Dus wij direct naar boven naar het administratie department, het team en de manager gevraagd om ons nu eens eerlijk in ons gezicht te zeggen wat er gaande is en wat de implicaties zijn.
Wat we toen te horen kregen sloeg ons met verstomming. Blijkbaar was het contract helemaal nog niet in orde. De eigenaar had er allerlei clausules bijgeschreven zoals dat zij het recht hadden om elke dag de huur op te zeggen...
Kortom het leek alsof we plots rondliepen in een ware nachtmerrie.
Dus de conclusie: nadat wij net heel veel moeite en geld in schilderen en renovatie gestoken hadden, hebben zij gewoon het recht ons eruit te zetten want administratie had geen geldig contract met hun EN had hun ook helemaal niks betaald!
Op dit moment keken Hans en ik elkaar aan en realiseerden we ons dat de terugvlucht van 2 December richting Belgie en Nederland toch wel heel aantrekkelijk begon te klinken.
Ok, even poging to orde op zaken stellen. Na hoop heen en weer gebel eindelijk erachter gekomen waarom de eigenaar een aantal zaken veranderd had en wat bleek, die zaken waren eigenlijk geen probleem voor Maersk.
Maar als het contract niet getekend was vandaag en het geld overgeschreven, zaten ondergetekenden dus opnieuw zonder huis. Ik denk dat je je wel kunt inbeelden hoe we ons toen en voor een deel nu nog, voelden. Ik heb nog steeds barstende hoofdpijn! En de Chinese beloften zijn serieus in waarde afgenomen. Dus ik mee de taxi in naar het government office om nu met mijn eigen ogen te zien of het contract wel degelijk getekend binnengediend was.
Toen het volgende probleem. Een geld transactie doen is de komende weken in onze firma een complete ramp ondat we net een nieuw finance systeem uitgerold hebben. Nooooooooo! Ok, dan maar trapje hoger en gelukkig bleek dat het hoofd van Shenzhen branch nog net 7 minuten hier was en dus nog een cheque kon tekenen voor hij naar Shanghai vertrok.
De les die we hieruit geleerd hebben??Pff .. is beetje moeilijk om te zeggen. De eerste Europese reflex is dat je de Chinesen en hun woord dus niet kan vertrouwen maar in hun ogen proberen ze je zo weinig mogelijk slecht nieuws te brengen.
Ik weet dat we ons moeten aanpassen maar ik kon het toch niet laten om hun te vragen om ons in het vervolg gewoon het hele verhaal te doen, ook als het minder goed nieuws is.
Hulpeloos...dat is een woord wat de situatie heel goed omschrijft. Je staat erbij maar je handen zijn gebonden op je rug want je kent noch de taal, noch de gebruiken en soms is dat heel hard.
Maar we zullen maar poging doen om het op zijn Chinees te bekijken: we still have a house! Je weet in China alleen nooit voor hoe lang!
13-11-2007 om 10:26
geschreven door MIAUW 
|
