We sluiten de dag af met een dankbaar gevoel voor al het moois dat we vandaag meegemaakt en gezien hebben.
Een boeiende dagtocht met de fiets, begeleid door een prive gids (geen andere liefhebbers), naar ydillische eilandjes en dorpjes, hun bewoners, ambachten en manier van leven.. We kwamen er via overzetboten en drijvende bruggen.
Dit gaf ons een inkijk in het armoedige leven op het platteland hier, en hadden we contact met de mensen. We bezochten een kleine scheepswerf waar houten boten gemaakt worden (in peckwood), een familiaal ijsfabriekje (in de tuin)waar ijs gemaakt wordt van putwater (!!). Het ijs wordt in stukjes gezaagd met een cirkelzaagmachine en daarna per brommer geleverd aan restaurants en hotels (!!??). We bezochten een familie die sinds generaties paarlemoer inlegt in hout, en een huisweverij waar een soort pietriet verwerkt wordt tot slaapmatjes. Moemoe, 85 jaar oud, is nog van 's morgens tot ,s avonds bezig met matten weven. Een pensioen kennen ze hier nog niet. Dus is het voor de meesten werken tot je niet meer kan.Ook per ongeluk bijna op een slang getrapt .
Een andere familie specialiseert zich in het maken van ronde bamboemanden-bootjes. Handig als het overstroming is - gewoon gaan in zitten, en varen maar. We mochten het zelf eens proberen .
Van het schrijnende persoonlijke verhaal van Phom, onze gids(e), kregen we kippevel. Het was het zoveelste verhaal van iemand die, ondanks een heel moeilijke kindertijd, bijna geen scholing en armoedige jeugd, vast besloten is om er iets van te maken en ook bij te dragen om anderen daarbij te helpen. De verhalen en ervaringen van de laatste 2 weken staan in schril contrast staat met hetgeen we in het Noorden tijdens de eerste week ondervonden. We zien Vietnamezen nu meer als lieve, vriendelijke, vrolijke en behulpzame mensen. Velen zien inderdaad de $-tekens bij de toeristen, dat blijft, maar vele anderen zijn echt goed bezig met een betere toekomst.
Morgen laatste dag Hoi An - dan naar Ho Chi Minh City in het zuiden.
P.S. De honden hier hebben het niet onder de markt: vele lopen rond met een identiteitscrisis: Ben ik huisdier of hoor ik bij de veestapel? (Op de eilandjes staat overal hondenvlees op het menu. .)
Een dag chillen aan het zwembad...en de goesting om wat te ondernemen was al terug.Morgen een begeleide fietstocht , en volgende week nog een 3-daagse fietstocht in de Mekong Delta . Om ons te beschermen tegen het matig malariarisico in de delta direct op zoek gegaan naar Malarone, een apotheek (hier ook in de vorm van een straatwinkel) gevonden en geluk gehad. Dit wordt weer een grensje verleggen (lut). De apotheekster (sprak geen Engels) wilde ons ook vitamines verkopen. Wij , verwonderd? waarop ze ons de bijsluiter in het Engels liet lezen: for elderly people and in case of exhaustion...???? We zien volgende week wat dat wordt?
Onderweg naar het strand
Deze middag naar het strand gefietst, 4 km van hier. Het is de zuidkant van China Beach, bekend als de plaats waar de Amerikaanse soldaten ook al kwamen chillen, na een moeilijke missie tijdens de oorlog. Het is zaterdag, de lokale jeugd troept er samen, amuseert zich op het strand en speelt in het water. Geen badpakken of bikinis, wel het water in met alle kleren aan , soms tot en met een jas en jeansbroek.
Maar de pret was er duidelijk niet minder om. En hoe de jongens en meisjes met elkaar omgaan en spelen zag er ook niet anders uit dan bij ons. Net zoals in de steden en dorpen maken de Vietnamezen het zich op het strand gezellig met kleine plastieken stoeltjes en tafeltjes, een geimproviseerde veld(strand)keuken etc.
Windbell Homestay and Villas - een oase van rust en luxe voor 32 euro/nacht incl. ontbijt voor ons 2. Hier kunnen we het wel een paar dagen keren.
Als je goed kijkt zie je Jos op zijn prive terras bij het zwembad.
Noodelsoup, het nationale gerecht, mmmm...spek naar onze bek.
Ons vorig hotel in Hoi An zijn we ontvlucht omwille van de niet te harden chemische geur. Het zwembad in de binnentuin werd gereinigd na de overstromingen vorige week.
De Cham tempels, een tempelcomplex gebouwd in 400 voor X-us, werden gebouwd door een van de oerstammen die dit gebied bevolkten. Volgens onze gids is het een beetje Angkor Wat (Cambodja) in het klein, maar veel ouder. Angkor Wat dateert van...? Het is een enorm gebouwencomplex, ooit bijna vergeten, en nu overwoekerd door de jungle, Tijdens de oorlog werd het gebruikt door de Vietcong als schuilplaats, en later spijtig genoeg grotendeels gebombardeerd door de Amerikanen. En dit ondanks een schrifitelijke aanvraag van Vietnam om dit niet te doen! Weten dat in deze jungle de fameuze agent orange ontbladering plaats gevonden heeft .
By the way, er wordt hier met geen woord gerept over de oorlog! Het wordt ook niet onderwezen in de scholen. De Vietnamezen willen duidelijk alleen maar bezig zijn met nu en de toekomst. En vaak is het duidelijk vooral NU. Hoe kunnen we NU geld verdienen om het wat beter te krijgen. En dat voelen wij hier als toerist. Iedere dag.
We zijn met een bootje terug naar Hoi An gevaren, en zitten nu klaar om voor 3 dagen naar een ander hotel te verhuizen. Eentje met een mooi zwembad waar we een paar dagen gaan chillen en wat genieten van dit prachtig stadje, met veel winkeltjes, terrasjes, mooie oude huizen, superlekker eten.......
Deze morgen eens een efforke gedaan om vroeg op te staan (4u30) om de Cham tempels te gaan bezichtigen, midden in de jungle. Niet onze sterkste kant, zo vroeg opstaan, maar het heeft de moeite geloond.
Onderweg met de bus waren we getuige van hoe dit stadje en de omliggende dorpen ontwaken. Om 6 u zijn alle straten al een en al bedrijvigheid - geuniformeerde kinderen per fiets onder weg naar school - vrouwen vegen de straten schoon terwijl de mannen in groepjes al koffieslurpend de bars bevolken (nog niet veel mannen zien werken hier!!!). Onderweg koeienhoeders die hun koeien laten grazen langs de kant van de weg, en wat verderop venters die hun klanten te grazen nemen . Overal zijn de marktjes en straatwinkeltjes al opgebouwd - honderden overvol geladen brommers sjouwen de koopwaar af en aan. Ambachtslieden zijn al volop aan het werk in hun werkplaats op de stoepen. De huisjes zijn hier zo klein (meestal 1 kamer) dat er geen andere mogelijkheid is. Dit is waarom het leven zich hier bijna helemaal op straat afspeelt. (Jos zegt: alleen kindjes hebben we nog niet buiten op de stoep zien maken ).
We zijn aangekomen in Hoi An - 3e bezoek aan een plaats die op de lijst van Werelderfgoed staat. We hebben hier vanavond heel lekker en veel te duur gegeten. Jos dacht aan beemsterkaas: lekker ....ech lekker :)! Ons hotel stond vorige week nog een meter onder water. Alles is terug ok nu, behalve het zwembad, dat nog gereinigd wordt. De receptioniste zei: geen probleem als dat gebeurd! We zetten de meubels op de eerste verdieping, en we brengen de toeristen waar ze naartoe willen met onze boot. De inkomhal is hier zo groot dat je met een boot kan binnenvaren :):):).
Om tot hier te geraken kozen we ditmaal voor de VIP-manier: prive auto met chauffeur, de enige manier om in het slechte weer de keizerlijike tombes nog kunnen te bezoeken. We hebben 2 begraafplaatsen (paleizen!) bezocht en vielen bijna om van de pracht en praal waarmee de keizers van de Nguyen-dynastie zich tot zelfs na hun dood omringen. En dan beseffen dat dit geduurd heeft tot na de 2e wereldoorlog. De foto zonder flash in het geniep genomen geeft maar een klein idee.En het weer is toch nog meegevallen. Het wordt steeds vochtiger en warmer - zo tegen 30 graden.
Verder onderweg gezien hoe de natuur steeds weelderiger wordt, een tropisch karakter krijgt, en de levensstandaard hier misschien wel een stuk hoger ligt dan in het Noorden. We hebben ook nog een lunchstop gemaakt aan de chinese zee, en heerlijke noedelsoep met zeevruchten en zicht op zee gesmuld.
Met uitzondering van pagodes en tempels in Hanoi hebben we vandaag voor het eerst niet religieus cultureel en architecturaal erfgoed van de recentere tijd gezien: de verboden keizerlijke stad, of de Citadel. Tijdens de Vietnam oorlog hoofdkwartier van de Vietcong en door de Amerikanen veelvuldig gebombardeerd. Hier was ongeveer de scheiding tussen Noord en Zuid Vietnam. De Citadel wordt gerestaureerd en is erkend Werelderfgoed. We hebben er verschillende uren in rondgeslenterd ons de pracht en praal voorstellend van de keizers, hun eunuchen en concubines. We troffen een dans en muziekvoorstelling zoals toen in het prachtig ggerestaureerde theater. Een toevalstreffer.
Namiddag met 2 In een cyclo (fietstaxi) voor 1 een stortbui teruggekomen en veel gelachen. We zitten in de piek van het regenseizoen en de weersverwachtingen zijn heel monsoon-achtig .Onze plannen voor de komende dagen stemmen we af op het weer.
Morgen reizen we verder naar Hoi An - per auto met chauffeur.
Vandaag voelen we dat 1 nachtvlucht , 3 nachtritten per trein, en 1 kampeernacht op de boot in 2 weken tijd ons bioritme toch wat uit balans gebracht heeft. Surtout de treinrit vorige nacht was er te veel aan. Treintickets, gekocht via receptie van ons hotel, hadden we eerst al 50%! teveel betaald. (hotelbediendes houden er hier vaak een lucratieve side-business op na, weten we nu). Tickets bleken bij aankomst bovendien niet zoals beloofd 1e klas, maar een reservatie in een vieze vuile coupe met 6 stapelbedden. Vuil beddegoed en als room mates 1 canadees, 1 lokale familie met kind, nog een vietnamees, en wij. Jos zijn plaats was al warm toen wij opstapten, er lag al iemand :)! In de doorgang langs de coupe luidruchtig taterende en lachende fransen, rochelende aziaten....en af en toe controle door grommende en met pistool gewapende treinbewaker. Een ervaring, zeg dat wel, maar dan niet voor herhaling vatbaar. De +- 25 euro te veel betaald voor de tickets zijn braafjes terugbetaald door baas vd receptie, na ons aandringen om hotel mgr persoonlijk te spreken. Dit vb is slechts een illustratie van wat wij denken: op het voorhoofd van iedere toerist ziet iedere Vietnamees een $-teken, en ze lachen daar heel vriendelijk naar :)).
Het dipje van deze morgen veranderde weer in een piekje bij aankomst en de vaststelling dat de overstroming voorbij is, dat Hue er weer heel anders en aantrekkelijk uitziet, en vooral de ontvangst in het hemelse Orchid hotel. 3 sterren met service en allure van 5 (30 euro per kamer). We houden toch ook een beetje van luxe, stellen we vast.
Bovendien 2x lekker gegeten. Lunch met de locals (6 euro voor ons 2, incl, glas bier). (Zie foto). Deze avond lekker 8-gangskes(!) menu met wijn, en campari als aperitief in Frans-Vietnamees resto in de buurt. (22 euro voor ons 2) De Vietnamese keuken is heel lekker trouwens.
Morgen verkenning van Hue, de keizerlijke stad.
P.S. Je kan de foto's nu in t groot zien door ze aan te klikken. Jos heeft daar net voor gezorgd.
.
, soms tot en met een jas en jeansbroek. 
We kunnen nog efkes voort...
