Drie dagen fietsen in de Mekong delta - Hof van Eden
Aan al wie ooit naar Vietnam komt kunnen we alleen maaar zegen: doe dit zeker als je de kans hebt, want dit is uniek! Maar....hou er rekening mee dat je niet alleen een goede fysieke conditie moet hebben, maar dat je ook tegen de broeiende vochtige warmte moet kunnen. Dat was voor mij (Lut) een probleem ( 3e dag niet meer meegefietst - gewoon stikkapot!). En toch ben ik ontzettend blij dat ik samen met Jos en 2 duitse reisgenoten 3 dagen meegereden, gevaren en gefietst heb, heel kort tussen de mensen in de Mekong Delta.
De Mekong hoort bij de grootste rivieren van de wereld, ontspringt in Tibet, en is 4500 km lang. In de delta splitst de Mekong zich in 9 armen en talloze bijriviertjes. Al het leven in dit gebied, bijna zo groot als Belgie, speelt zich af in, op en aan het water. Het hoort bij de grootste in de wereld qua rijstproductie. Het lijkt wel het Hof van Eden waar alle denkbare exotische fruitsoorten overal in overvloed en voor het plukken zijn.
Na 180 km met ons buske van Saigon tot in de Delta stapten we over op onze boot, bemand door de vriendelijke famielie-eigenaars. Zij voeren ons via een van de hoofdarmen van de Mekong (zeker 1 km breed) naar enkele eilanden.
De 3 dagen waren een kennismaking met het leven op en aan het water, en met de mensen, van heel kortbij. We reden per mountainbike langs prachtige lokale wegen, zo breed als de fietspaden bij ons, tussen de bananen- mango- jackfruit- pommelo- en vele andere fruitbomen van voor ons onbekende soorten, en meestal kort langs de rivier. Overal vriendelijk wuivende mensen,en luidkeels 'hello!'roepende kinderen. Ze renden naar de weg als ze zagen dat er een aantal bleekscheten per fiets afkwamen (hier komen heel weinig toeristen en onze gids zei dat ze denken dat iedereen Amerikaan of Rus is).
Iedereen leeft van de fruit- en rijstteelt, en van kleine ambachten. Hongersnood is in dit Hof van Eden ondenkbaar. De dorpjes zijn enkel per fiets of bromfiets te bereiken, en ze liggen allemaal langs een kanaal. Iedere familie heeft een bootje om de geoogste goederen naar een haventje verderop te brengen. Drukke haventjes die ontstaan zijn omdat er plaats is voor grotere boten en er een voor trucks toegankelijke weg aankomt. Trucks die de goederen dan verder naar de markten en groothandels brengen.
Vanop ons ijzeren ros konden we heel dit gebeuren op en naast het water van heel kortbij bekijken. De rivier dient uiteraard niet alleen om goederen te vervoeren. Bootjes zijn het vervoermiddel bij uitstek voor mensen die naar de overkant willen, voor kinderen die naar school gaan, en voor drijvende winkeltjes die via de waterweg, de enige, hun waar aan de man brachten.
Dikwijls gestopt om fruit te proeven, op de koffie te gaan bij een lokale familie, verse kokosmelk te drinken, en als het er de tijd voor was, lekker te eten, Niet in enkele woorden te beschrijven wat we gezien hebben en hoe geprivilegieerd we ons voelden daar te kunnen zijn.
Vele wegen verhard, hier en daar wat overstroomd, en nu weten we ook wat 'dirt tracks' zijn. Niet zo simpel als je de mountain bike niet gewend bent! En dan bij een vochtige hitte van ongeveer 33 graden. Na dag 2 was mijn energie OP! Het feit dat ik (Lut) dag 1 veel chance gehad heb = in een gracht vol vuiligheid getuimeld en met wat schrammen en de schrik er van af gekomen, en dat ik niet goed tegen de hitte kan maakten dat fietsen dag 3 er niet meer in zat. Voor Jos allemaal geen probleem - die kon nog met de echte sportlui mee.
We waren heel blij dat onze homestay dag 2 wat meer comfort bood dan de eerste kwam goed van pas. We ondervonden aan den lijve iets wat hier deel uitmaakt van het dagelijks leven. s Morgens was alles overstroomd en konden we door het water wadend naar de wc en de badkamer. Speciale sensatie: op de wc zitten met de voeten in het water. Jos zei: ge kunt hier gerust eens "langs de pot pissen".
Een bezoek per boot aan de drijvende markt van Can Tho, en een laatste fietstocht (zonder mij) rondde dit fantastische avontuur af.
Een hele dag rondgelopen in deze hectische stad - het verkeer en het gedoe van de mensen geobserveerd - de mooie gebouwen bekeken (post, stadhuis,kathedraal, sjieke hotels). Door de brede mooi aangeplante lanen gelopen, alles uit de tijd dat de Fransen het hier nog voor het zeggen hadden (19e eeuw). Onze beentjes zijn getraind voor de volgende 3 dagen Mekong Delta. Ook eindelijk wat souvenir-inkopen gedaan. We zijn ook bekend volk tegen gekomen.
Twee dingen waren echt leuke dingen: de hoogste toren in aanbouw, de Saigon Financial Tower, symbool voor de snelle groei van de stad, bestegen tot de 49e verdieping (met de lift uiteraard) en de stad van 200+ meter hoogte bekeken. Het superisolerend en geluisdempend glas voor dit hypermodern gebouw komt uit Belgie! Dat kunnen we duidelijk beter dan regeringen vormen, lezen we zonet in de lokale pers. Volgend jaar is het mogelijk een koffietje te drinken en de stad aanschouwen van de bar op de 68e verdieping. Het was nu ook al wel de moeite.
Om 17 u hebben we nog een mooie muziek- en dansvoorstelling bijgewoond in het prachtige Operagebouw. Dit soort dingen missen we nergens als we de kans krijgen. Mooi en kleurrijk spektakel, maar van die oosterse muziek begrijpen we eigenlijk niet veel. Voor de voorstelling mochten we typisch Vietnamese gerechtjes proeven, aangeboden door traditioneel geklede meisjes en jongens.
We zijn blij morgenvroeg deze hectische stad te verlaten en te vertrekken voor onze 3-daagse fietstocht in de rustige Mekong-delta ! Bloggen zal pas kunnen als we hier terug zijn zaterdagavond.
De overgang is bijna als een chock! Van het heel toeristische, maar toch vredige Hoi An met lieftallige lage huisjes, en verkeersvrije straten, naar grootstad HCM City. Hoogbouw, grote brede lanen, en ook heel kleine straatjes, alles verstopt door miljoenen brommers. De sjiekste winkels en hotels, heel veel hoogbouw in aanbouw, goed geklede mensen met een I-phone (iedereen heeft er een!). Er is duidelijk veel meer welstand maar ook nog veel armoede. Dat is onze eerste indruk.
De sociale onderklasse zit hier blijkbaar bovenaan.
Voor een rood licht: geen enkele auto, maar honderden brommers. Iedereen draagt een helm(verplicht!), maar de meesten maken hem niet vast. Het mondmasker maakt hier integraal deel uit van de kledij, en bedekt soms het hele gezicht en de nek - soms kleur en design modieus aangepast aan de rest van de kleren. Bij navraag blijkt dat ze dat doen om zich te beschermen tegen de zon, en om zeker niet bruiner te worden (bleke huid is teken van welstand - je bent geen boer), en ook tegen de pollutie. Onze gids in Hoi An droeg dubbele handschoenen en sokken bij 30 gr C!
Bij 30gr C!
Superenthousiast zijn we weer. Ook na ons bezoek aan Sinhbalo Adventure Travel. Ze hebben ons nog enthousiaster gemaakt voor de 3-daagse fietstocht in de Mekong Delta, , en ze hebben ons een leuk nieuw en goedkoop hotelletje ad hand gedaan voor de 2 laatste nachten. Het is hier wel pokkeheet, zo'n 35 gr en vochtig. Dat is een aanpassing na het superweer van de eerste 3 weken. En nu maar hopen dat de zon NIET schijnt morgen :).
Anekdote: deze middag 12u clams met citroengras gegeten in resto vol vietnamezen. Half uur later waren veel klanten vertrokken. We hadden nog honger en bestellen nog iets bij. Waitress verdwijnt, komt 5min later terug en vraagt of we een half uur kunnen wachten: de kok heeft lunchpauze! Intussen merken we dat de +-10 man personeel met volle aandacht naar een Kong Fu film staat te gapen. Onvoorstelbaar!
Middagpauze op de stoep, de brommer ook even gestopt.
Ge kunt er van zeggen wat ge wilt, maar gewoon de vlieger pakken is comfortabel, en in dees contreien ook goedkoop. Om 18u zaten we nog aan het zwembad in Windbell Homestay. Om 22u geinstalleerd in onze hotelkamer centrum Saigon (Ho Chi Minh City). Nieuw functioneel hotel, goed gelegen doch weinig 'charme'. Vanaf morgen komt ons rapport uit de grootstad (7.000.000 inwoners, 3.000.000 brommers). Benieuwd wat dat gaat worden?
By the way: volgens de statistieken van onze blog hebben we verbazend veel meereizigers. We vinden dat fijn! Het geeft goesting om iedere dag wat te schrijven. En zo hebben we achteraf alle mooie herinneringen op een rijtje.
uiteraard) en de stad van 200+ meter hoogte bekeken. Het superisolerend en geluisdempend glas voor dit hypermodern gebouw komt uit Belgie! Dat kunnen we duidelijk beter dan regeringen vormen, lezen we zonet in de lokale pers. Volgend jaar is het mogelijk een koffietje te drinken en de stad aanschouwen van de bar op de 68e verdieping. Het was nu ook al wel de moeite. 
