Drie dagen fietsen in de Mekong delta - Hof van Eden
Aan al wie ooit naar Vietnam komt kunnen we alleen maaar zegen: doe dit zeker als je de kans hebt, want dit is uniek! Maar....hou er rekening mee dat je niet alleen een goede fysieke conditie moet hebben, maar dat je ook tegen de broeiende vochtige warmte moet kunnen. Dat was voor mij (Lut) een probleem ( 3e dag niet meer meegefietst - gewoon stikkapot!). En toch ben ik ontzettend blij dat ik samen met Jos en 2 duitse reisgenoten 3 dagen meegereden, gevaren en gefietst heb, heel kort tussen de mensen in de Mekong Delta.
De Mekong hoort bij de grootste rivieren van de wereld, ontspringt in Tibet, en is 4500 km lang. In de delta splitst de Mekong zich in 9 armen en talloze bijriviertjes. Al het leven in dit gebied, bijna zo groot als Belgie, speelt zich af in, op en aan het water. Het hoort bij de grootste in de wereld qua rijstproductie. Het lijkt wel het Hof van Eden waar alle denkbare exotische fruitsoorten overal in overvloed en voor het plukken zijn.
Na 180 km met ons buske van Saigon tot in de Delta stapten we over op onze boot, bemand door de vriendelijke famielie-eigenaars. Zij voeren ons via een van de hoofdarmen van de Mekong (zeker 1 km breed) naar enkele eilanden.
De 3 dagen waren een kennismaking met het leven op en aan het water, en met de mensen, van heel kortbij. We reden per mountainbike langs prachtige lokale wegen, zo breed als de fietspaden bij ons, tussen de bananen- mango- jackfruit- pommelo- en vele andere fruitbomen van voor ons onbekende soorten, en meestal kort langs de rivier. Overal vriendelijk wuivende mensen,en luidkeels 'hello!'roepende kinderen. Ze renden naar de weg als ze zagen dat er een aantal bleekscheten per fiets afkwamen (hier komen heel weinig toeristen en onze gids zei dat ze denken dat iedereen Amerikaan of Rus is).
Iedereen leeft van de fruit- en rijstteelt, en van kleine ambachten. Hongersnood is in dit Hof van Eden ondenkbaar. De dorpjes zijn enkel per fiets of bromfiets te bereiken, en ze liggen allemaal langs een kanaal. Iedere familie heeft een bootje om de geoogste goederen naar een haventje verderop te brengen. Drukke haventjes die ontstaan zijn omdat er plaats is voor grotere boten en er een voor trucks toegankelijke weg aankomt. Trucks die de goederen dan verder naar de markten en groothandels brengen.
Vanop ons ijzeren ros konden we heel dit gebeuren op en naast het water van heel kortbij bekijken. De rivier dient uiteraard niet alleen om goederen te vervoeren. Bootjes zijn het vervoermiddel bij uitstek voor mensen die naar de overkant willen, voor kinderen die naar school gaan, en voor drijvende winkeltjes die via de waterweg, de enige, hun waar aan de man brachten.
Dikwijls gestopt om fruit te proeven, op de koffie te gaan bij een lokale familie, verse kokosmelk te drinken, en als het er de tijd voor was, lekker te eten, Niet in enkele woorden te beschrijven wat we gezien hebben en hoe geprivilegieerd we ons voelden daar te kunnen zijn.
Vele wegen verhard, hier en daar wat overstroomd, en nu weten we ook wat 'dirt tracks' zijn. Niet zo simpel als je de mountain bike niet gewend bent! En dan bij een vochtige hitte van ongeveer 33 graden. Na dag 2 was mijn energie OP! Het feit dat ik (Lut) dag 1 veel chance gehad heb = in een gracht vol vuiligheid getuimeld en met wat schrammen en de schrik er van af gekomen, en dat ik niet goed tegen de hitte kan maakten dat fietsen dag 3 er niet meer in zat. Voor Jos allemaal geen probleem - die kon nog met de echte sportlui mee.
We waren heel blij dat onze homestay dag 2 wat meer comfort bood dan de eerste kwam goed van pas. We ondervonden aan den lijve iets wat hier deel uitmaakt van het dagelijks leven. s Morgens was alles overstroomd en konden we door het water wadend naar de wc en de badkamer. Speciale sensatie: op de wc zitten met de voeten in het water. Jos zei: ge kunt hier gerust eens "langs de pot pissen".
Een bezoek per boot aan de drijvende markt van Can Tho, en een laatste fietstocht (zonder mij) rondde dit fantastische avontuur af.
Een hele dag rondgelopen in deze hectische stad - het verkeer en het gedoe van de mensen geobserveerd - de mooie gebouwen bekeken (post, stadhuis,kathedraal, sjieke hotels). Door de brede mooi aangeplante lanen gelopen, alles uit de tijd dat de Fransen het hier nog voor het zeggen hadden (19e eeuw). Onze beentjes zijn getraind voor de volgende 3 dagen Mekong Delta. Ook eindelijk wat souvenir-inkopen gedaan. We zijn ook bekend volk tegen gekomen.
Twee dingen waren echt leuke dingen: de hoogste toren in aanbouw, de Saigon Financial Tower, symbool voor de snelle groei van de stad, bestegen tot de 49e verdieping (met de lift uiteraard) en de stad van 200+ meter hoogte bekeken. Het superisolerend en geluisdempend glas voor dit hypermodern gebouw komt uit Belgie! Dat kunnen we duidelijk beter dan regeringen vormen, lezen we zonet in de lokale pers. Volgend jaar is het mogelijk een koffietje te drinken en de stad aanschouwen van de bar op de 68e verdieping. Het was nu ook al wel de moeite.
Om 17 u hebben we nog een mooie muziek- en dansvoorstelling bijgewoond in het prachtige Operagebouw. Dit soort dingen missen we nergens als we de kans krijgen. Mooi en kleurrijk spektakel, maar van die oosterse muziek begrijpen we eigenlijk niet veel. Voor de voorstelling mochten we typisch Vietnamese gerechtjes proeven, aangeboden door traditioneel geklede meisjes en jongens.
We zijn blij morgenvroeg deze hectische stad te verlaten en te vertrekken voor onze 3-daagse fietstocht in de rustige Mekong-delta ! Bloggen zal pas kunnen als we hier terug zijn zaterdagavond.
De overgang is bijna als een chock! Van het heel toeristische, maar toch vredige Hoi An met lieftallige lage huisjes, en verkeersvrije straten, naar grootstad HCM City. Hoogbouw, grote brede lanen, en ook heel kleine straatjes, alles verstopt door miljoenen brommers. De sjiekste winkels en hotels, heel veel hoogbouw in aanbouw, goed geklede mensen met een I-phone (iedereen heeft er een!). Er is duidelijk veel meer welstand maar ook nog veel armoede. Dat is onze eerste indruk.
De sociale onderklasse zit hier blijkbaar bovenaan.
Voor een rood licht: geen enkele auto, maar honderden brommers. Iedereen draagt een helm(verplicht!), maar de meesten maken hem niet vast. Het mondmasker maakt hier integraal deel uit van de kledij, en bedekt soms het hele gezicht en de nek - soms kleur en design modieus aangepast aan de rest van de kleren. Bij navraag blijkt dat ze dat doen om zich te beschermen tegen de zon, en om zeker niet bruiner te worden (bleke huid is teken van welstand - je bent geen boer), en ook tegen de pollutie. Onze gids in Hoi An droeg dubbele handschoenen en sokken bij 30 gr C!
Bij 30gr C!
Superenthousiast zijn we weer. Ook na ons bezoek aan Sinhbalo Adventure Travel. Ze hebben ons nog enthousiaster gemaakt voor de 3-daagse fietstocht in de Mekong Delta, , en ze hebben ons een leuk nieuw en goedkoop hotelletje ad hand gedaan voor de 2 laatste nachten. Het is hier wel pokkeheet, zo'n 35 gr en vochtig. Dat is een aanpassing na het superweer van de eerste 3 weken. En nu maar hopen dat de zon NIET schijnt morgen :).
Anekdote: deze middag 12u clams met citroengras gegeten in resto vol vietnamezen. Half uur later waren veel klanten vertrokken. We hadden nog honger en bestellen nog iets bij. Waitress verdwijnt, komt 5min later terug en vraagt of we een half uur kunnen wachten: de kok heeft lunchpauze! Intussen merken we dat de +-10 man personeel met volle aandacht naar een Kong Fu film staat te gapen. Onvoorstelbaar!
Middagpauze op de stoep, de brommer ook even gestopt.
Ge kunt er van zeggen wat ge wilt, maar gewoon de vlieger pakken is comfortabel, en in dees contreien ook goedkoop. Om 18u zaten we nog aan het zwembad in Windbell Homestay. Om 22u geinstalleerd in onze hotelkamer centrum Saigon (Ho Chi Minh City). Nieuw functioneel hotel, goed gelegen doch weinig 'charme'. Vanaf morgen komt ons rapport uit de grootstad (7.000.000 inwoners, 3.000.000 brommers). Benieuwd wat dat gaat worden?
By the way: volgens de statistieken van onze blog hebben we verbazend veel meereizigers. We vinden dat fijn! Het geeft goesting om iedere dag wat te schrijven. En zo hebben we achteraf alle mooie herinneringen op een rijtje.
We sluiten de dag af met een dankbaar gevoel voor al het moois dat we vandaag meegemaakt en gezien hebben.
Een boeiende dagtocht met de fiets, begeleid door een prive gids (geen andere liefhebbers), naar ydillische eilandjes en dorpjes, hun bewoners, ambachten en manier van leven.. We kwamen er via overzetboten en drijvende bruggen.
Dit gaf ons een inkijk in het armoedige leven op het platteland hier, en hadden we contact met de mensen. We bezochten een kleine scheepswerf waar houten boten gemaakt worden (in peckwood), een familiaal ijsfabriekje (in de tuin)waar ijs gemaakt wordt van putwater (!!). Het ijs wordt in stukjes gezaagd met een cirkelzaagmachine en daarna per brommer geleverd aan restaurants en hotels (!!??). We bezochten een familie die sinds generaties paarlemoer inlegt in hout, en een huisweverij waar een soort pietriet verwerkt wordt tot slaapmatjes. Moemoe, 85 jaar oud, is nog van 's morgens tot ,s avonds bezig met matten weven. Een pensioen kennen ze hier nog niet. Dus is het voor de meesten werken tot je niet meer kan.Ook per ongeluk bijna op een slang getrapt .
Een andere familie specialiseert zich in het maken van ronde bamboemanden-bootjes. Handig als het overstroming is - gewoon gaan in zitten, en varen maar. We mochten het zelf eens proberen .
Van het schrijnende persoonlijke verhaal van Phom, onze gids(e), kregen we kippevel. Het was het zoveelste verhaal van iemand die, ondanks een heel moeilijke kindertijd, bijna geen scholing en armoedige jeugd, vast besloten is om er iets van te maken en ook bij te dragen om anderen daarbij te helpen. De verhalen en ervaringen van de laatste 2 weken staan in schril contrast staat met hetgeen we in het Noorden tijdens de eerste week ondervonden. We zien Vietnamezen nu meer als lieve, vriendelijke, vrolijke en behulpzame mensen. Velen zien inderdaad de $-tekens bij de toeristen, dat blijft, maar vele anderen zijn echt goed bezig met een betere toekomst.
Morgen laatste dag Hoi An - dan naar Ho Chi Minh City in het zuiden.
P.S. De honden hier hebben het niet onder de markt: vele lopen rond met een identiteitscrisis: Ben ik huisdier of hoor ik bij de veestapel? (Op de eilandjes staat overal hondenvlees op het menu. .)
Een dag chillen aan het zwembad...en de goesting om wat te ondernemen was al terug.Morgen een begeleide fietstocht , en volgende week nog een 3-daagse fietstocht in de Mekong Delta . Om ons te beschermen tegen het matig malariarisico in de delta direct op zoek gegaan naar Malarone, een apotheek (hier ook in de vorm van een straatwinkel) gevonden en geluk gehad. Dit wordt weer een grensje verleggen (lut). De apotheekster (sprak geen Engels) wilde ons ook vitamines verkopen. Wij , verwonderd? waarop ze ons de bijsluiter in het Engels liet lezen: for elderly people and in case of exhaustion...???? We zien volgende week wat dat wordt?
Onderweg naar het strand
Deze middag naar het strand gefietst, 4 km van hier. Het is de zuidkant van China Beach, bekend als de plaats waar de Amerikaanse soldaten ook al kwamen chillen, na een moeilijke missie tijdens de oorlog. Het is zaterdag, de lokale jeugd troept er samen, amuseert zich op het strand en speelt in het water. Geen badpakken of bikinis, wel het water in met alle kleren aan , soms tot en met een jas en jeansbroek.
Maar de pret was er duidelijk niet minder om. En hoe de jongens en meisjes met elkaar omgaan en spelen zag er ook niet anders uit dan bij ons. Net zoals in de steden en dorpen maken de Vietnamezen het zich op het strand gezellig met kleine plastieken stoeltjes en tafeltjes, een geimproviseerde veld(strand)keuken etc.
Windbell Homestay and Villas - een oase van rust en luxe voor 32 euro/nacht incl. ontbijt voor ons 2. Hier kunnen we het wel een paar dagen keren.
Als je goed kijkt zie je Jos op zijn prive terras bij het zwembad.
Noodelsoup, het nationale gerecht, mmmm...spek naar onze bek.
Ons vorig hotel in Hoi An zijn we ontvlucht omwille van de niet te harden chemische geur. Het zwembad in de binnentuin werd gereinigd na de overstromingen vorige week.
De Cham tempels, een tempelcomplex gebouwd in 400 voor X-us, werden gebouwd door een van de oerstammen die dit gebied bevolkten. Volgens onze gids is het een beetje Angkor Wat (Cambodja) in het klein, maar veel ouder. Angkor Wat dateert van...? Het is een enorm gebouwencomplex, ooit bijna vergeten, en nu overwoekerd door de jungle, Tijdens de oorlog werd het gebruikt door de Vietcong als schuilplaats, en later spijtig genoeg grotendeels gebombardeerd door de Amerikanen. En dit ondanks een schrifitelijke aanvraag van Vietnam om dit niet te doen! Weten dat in deze jungle de fameuze agent orange ontbladering plaats gevonden heeft .
By the way, er wordt hier met geen woord gerept over de oorlog! Het wordt ook niet onderwezen in de scholen. De Vietnamezen willen duidelijk alleen maar bezig zijn met nu en de toekomst. En vaak is het duidelijk vooral NU. Hoe kunnen we NU geld verdienen om het wat beter te krijgen. En dat voelen wij hier als toerist. Iedere dag.
We zijn met een bootje terug naar Hoi An gevaren, en zitten nu klaar om voor 3 dagen naar een ander hotel te verhuizen. Eentje met een mooi zwembad waar we een paar dagen gaan chillen en wat genieten van dit prachtig stadje, met veel winkeltjes, terrasjes, mooie oude huizen, superlekker eten.......
Deze morgen eens een efforke gedaan om vroeg op te staan (4u30) om de Cham tempels te gaan bezichtigen, midden in de jungle. Niet onze sterkste kant, zo vroeg opstaan, maar het heeft de moeite geloond.
Onderweg met de bus waren we getuige van hoe dit stadje en de omliggende dorpen ontwaken. Om 6 u zijn alle straten al een en al bedrijvigheid - geuniformeerde kinderen per fiets onder weg naar school - vrouwen vegen de straten schoon terwijl de mannen in groepjes al koffieslurpend de bars bevolken (nog niet veel mannen zien werken hier!!!). Onderweg koeienhoeders die hun koeien laten grazen langs de kant van de weg, en wat verderop venters die hun klanten te grazen nemen . Overal zijn de marktjes en straatwinkeltjes al opgebouwd - honderden overvol geladen brommers sjouwen de koopwaar af en aan. Ambachtslieden zijn al volop aan het werk in hun werkplaats op de stoepen. De huisjes zijn hier zo klein (meestal 1 kamer) dat er geen andere mogelijkheid is. Dit is waarom het leven zich hier bijna helemaal op straat afspeelt. (Jos zegt: alleen kindjes hebben we nog niet buiten op de stoep zien maken ).
We zijn aangekomen in Hoi An - 3e bezoek aan een plaats die op de lijst van Werelderfgoed staat. We hebben hier vanavond heel lekker en veel te duur gegeten. Jos dacht aan beemsterkaas: lekker ....ech lekker :)! Ons hotel stond vorige week nog een meter onder water. Alles is terug ok nu, behalve het zwembad, dat nog gereinigd wordt. De receptioniste zei: geen probleem als dat gebeurd! We zetten de meubels op de eerste verdieping, en we brengen de toeristen waar ze naartoe willen met onze boot. De inkomhal is hier zo groot dat je met een boot kan binnenvaren :):):).
Om tot hier te geraken kozen we ditmaal voor de VIP-manier: prive auto met chauffeur, de enige manier om in het slechte weer de keizerlijike tombes nog kunnen te bezoeken. We hebben 2 begraafplaatsen (paleizen!) bezocht en vielen bijna om van de pracht en praal waarmee de keizers van de Nguyen-dynastie zich tot zelfs na hun dood omringen. En dan beseffen dat dit geduurd heeft tot na de 2e wereldoorlog. De foto zonder flash in het geniep genomen geeft maar een klein idee.En het weer is toch nog meegevallen. Het wordt steeds vochtiger en warmer - zo tegen 30 graden.
Verder onderweg gezien hoe de natuur steeds weelderiger wordt, een tropisch karakter krijgt, en de levensstandaard hier misschien wel een stuk hoger ligt dan in het Noorden. We hebben ook nog een lunchstop gemaakt aan de chinese zee, en heerlijke noedelsoep met zeevruchten en zicht op zee gesmuld.
Met uitzondering van pagodes en tempels in Hanoi hebben we vandaag voor het eerst niet religieus cultureel en architecturaal erfgoed van de recentere tijd gezien: de verboden keizerlijke stad, of de Citadel. Tijdens de Vietnam oorlog hoofdkwartier van de Vietcong en door de Amerikanen veelvuldig gebombardeerd. Hier was ongeveer de scheiding tussen Noord en Zuid Vietnam. De Citadel wordt gerestaureerd en is erkend Werelderfgoed. We hebben er verschillende uren in rondgeslenterd ons de pracht en praal voorstellend van de keizers, hun eunuchen en concubines. We troffen een dans en muziekvoorstelling zoals toen in het prachtig ggerestaureerde theater. Een toevalstreffer.
Namiddag met 2 In een cyclo (fietstaxi) voor 1 een stortbui teruggekomen en veel gelachen. We zitten in de piek van het regenseizoen en de weersverwachtingen zijn heel monsoon-achtig .Onze plannen voor de komende dagen stemmen we af op het weer.
Morgen reizen we verder naar Hoi An - per auto met chauffeur.
Vandaag voelen we dat 1 nachtvlucht , 3 nachtritten per trein, en 1 kampeernacht op de boot in 2 weken tijd ons bioritme toch wat uit balans gebracht heeft. Surtout de treinrit vorige nacht was er te veel aan. Treintickets, gekocht via receptie van ons hotel, hadden we eerst al 50%! teveel betaald. (hotelbediendes houden er hier vaak een lucratieve side-business op na, weten we nu). Tickets bleken bij aankomst bovendien niet zoals beloofd 1e klas, maar een reservatie in een vieze vuile coupe met 6 stapelbedden. Vuil beddegoed en als room mates 1 canadees, 1 lokale familie met kind, nog een vietnamees, en wij. Jos zijn plaats was al warm toen wij opstapten, er lag al iemand :)! In de doorgang langs de coupe luidruchtig taterende en lachende fransen, rochelende aziaten....en af en toe controle door grommende en met pistool gewapende treinbewaker. Een ervaring, zeg dat wel, maar dan niet voor herhaling vatbaar. De +- 25 euro te veel betaald voor de tickets zijn braafjes terugbetaald door baas vd receptie, na ons aandringen om hotel mgr persoonlijk te spreken. Dit vb is slechts een illustratie van wat wij denken: op het voorhoofd van iedere toerist ziet iedere Vietnamees een $-teken, en ze lachen daar heel vriendelijk naar :)).
Het dipje van deze morgen veranderde weer in een piekje bij aankomst en de vaststelling dat de overstroming voorbij is, dat Hue er weer heel anders en aantrekkelijk uitziet, en vooral de ontvangst in het hemelse Orchid hotel. 3 sterren met service en allure van 5 (30 euro per kamer). We houden toch ook een beetje van luxe, stellen we vast.
Bovendien 2x lekker gegeten. Lunch met de locals (6 euro voor ons 2, incl, glas bier). (Zie foto). Deze avond lekker 8-gangskes(!) menu met wijn, en campari als aperitief in Frans-Vietnamees resto in de buurt. (22 euro voor ons 2) De Vietnamese keuken is heel lekker trouwens.
Morgen verkenning van Hue, de keizerlijke stad.
P.S. Je kan de foto's nu in t groot zien door ze aan te klikken. Jos heeft daar net voor gezorgd.
Na een lange busrit the backpackers way zijn we gisterennamiddag aangekomen in Ninh Binh, ongeveer 150 km ten zuiden van Cat Ba. Een bijzondere ervaring! Wij waren eerst opgestapt en hadden nog een zitplaats - vele anderen werden opgestapeld.
Vandaag een bezoek gebracht aan Tam Coc, het Halong Bay in de rijstvelden - ditmaal per fiets. Zo hebben we, met uitzondering van de ossewagen, intussen alle beschikbare vervoermiddelen uitgeprobeerd. (vliegtuig, trein, boot, auto, riksja, brommer, benenwagen ). Was weer een leuke ervaring, vooral het fietsen op ons eentje op de bermen tussen de rijstvelden. Het landschap in Tam Coc is (weeral)wondermooi.
Nu wachten we op de nachttrein (12u ) naar Hue - we horen hier dat in het middem van Vietnam alles onder water staat. Overstromingen vorige week! We zullen wel zien wat het wordt.
Na de overweldigende ervaringen van de laatste week hebben we vandaag een rustige dag in Cat Ba ingelast. Onszelf getrakteerd op een rondrit en verkenning van het eiland op een brommer met chauffeur (?). Mooi eiland. Aan de haven, waar we logeren, een beetje Blankenberge. Voor de rest prima bestemming voor hikers. 3/4 van dit grote eiland in de Golf van Tonkin is wildernis en natuurreservaat. Wandeling van een uur in de wildernis gedaan en Hospital Cave bezocht: een grot die tijdens de oorlog omgebouwd was tot schuilplaats en hospitaal voor 200 soldaten. Een eerste confrontatie met het zware oorlogsverleden van Vietnam. Verder ervaren we hier een vergevingsgezinde houding t.a.v. hun vroegere agressors, en kijken ze uit naar een toekomst van vooruitgang en vrede. Morgen wordt een reisdag met boot en lijnbus naar Ninh Binh, verder zuidwaarts.
Voor de eerste keer sinds 40 jaar iets gedaan waar ik niet van hou (lut) camperen (op een boot dit keer). Het gebrek aan comfort op onze kleine individuele boot werd meer dan gecompenseerd door: de adembenemende schoonheid van de natuur in Halong Bay (werelderfgoed), het overheerlijke eten dat onze scheepskok ons bereidde, de magische plekjes waar onze gids en stuurman ons brachtten, varen langs drijvende vissersdorpjes tussen de rotsen op het water, kayakken door gangen in de kartsstenen rotsen tot in verborgen lagunes, visarenden observeren, en tenslotte : slapen in de boot  in een afgelegen baai. Enkel 3 zingende vissersvrouwkes vaarden langszij in een klein bootje in het maanlicht... Blij dat we voor deze formule gekozen hebben. Reizen = grenzen verleggen :). Morgen een dag op het eiland Catba, dan verder zuidwaarts.
Nog een anecdote:  tijdens taxirit Hanoi-Catba gisterenmorgen ervaren dat corruptie hier realiteit is. C WegPolitie hield ons tegen, chauffeur pakt rijbewijs en steekt bankbiljet tussen. Stapt uit, geeft papieren af. Agent geeft discreet bankbiljet terug. Beidenverdwijnen in politiejeep. 10 min. later komt chauffeur terug, tranen in de ogen. Alles ok, zegt hij, deal gemaakt 50/50. Wij vragen uitleg. Reed 10km te snel. Boete : 50$ + 1 maand rijbewijs kwijt. Deal: ik 25$ en hij 25$. policemen very rich! Voegt hij  toe .
Aankomst 5u smorgens - DE gelegenheid om ontwakend Hanoi te zien. vrouwkes in blauwe overal en typische punthoed vegen de laatste restjes vuil weg in rustige straten en slechts hier en daar een brommerke. De stoepwinkeltjes nog niet opgesteld, maar op geschikte straathoeken zijn nu badminton netten opgesteld, en hier en daar is de wedstrijd al aan de gang. Hoezeer kan een stad op enkele uren transformeren? Rond het Hoan Kiemmeer overal turnende, dansende en mediterende mensen die zich geestelijk en lichamelijk voorbereiden op de dag. Bij het Plein van de Hereniging doen 100en inwoners lach-yoga onder begeleiding van een yogameester. Een andere groep turnt zich de ziel uit het lijf begeleid door een muziekinstallatie. Dan nog een hele meute die in dezelfde richting rond het meer marcheren, en her en der enkelingen beoefenen enkelingen de vreemdste vormen van meditatie. Wat een spektakel! Als we om 6u30 naar het hotel gaan voor ontbijt, zitten de stoepen vol met noedelsoep etende mensen (is ontbijt)
Vandaag een echte 'excursie' gedaan naar de Perfume Pagode, de 2e belangrijkste bedevaartplaats voor Vietnam Boeddisten. De roeiboottocht ernaartoe was heel leuk. De pagode: mooi om te zien, maar dit spreekt ons door onze beperkte kennis van het boedisme minder aan. De 5 uren bus waren er ons na de nachttrein wat veel aan. S avonds doodmoe vroeg gaan slapen. Morgenvroeg worden we om 6u30 opgehaald voor vervoer naar Eiland Cat Ba. Van daar vertrekken we 2 dagen naar Halong Bay (zie kaart). We kijken daar heel erg naar uit.Â
Vandaag was de mooiste dag tot nu toe. Een dagtrekking door de prachtige bergen in de omgeving van Sapa, waar verschillende bergstammen nog leven, verstoken van iedere ontwikkeling. Mensen die nog maar 1 bekommernis hebben: dagelijks in hun basisbehoeften van eten en drinken te kunnen voldoen. Chi (Tea), onze fantastische gids(in) leidde ons door de prachtige natuur en de vele dorpjes waar we het dagelijks leven van deze mensen van kortbij konden zien. Niet te geloven dat er nog plaatsen bestaan waar mensen nog zo weinig ontwikkeld zijn. Ze weten nog niet hoe ze een geit moeten melken. De melk dient alleen voor de klein geitjes. Ongelooflijk voor ons. Iedereen loopt nog in de klederdracht van de stam.
Nu wachten we op de bus naar Lao Cai, waar we de nachttrein nemen terug naar Hanoi. Morgen staat de Perfume Pagode op het programma, weer een volledige dagtrip.
uiteraard) en de stad van 200+ meter hoogte bekeken. Het superisolerend en geluisdempend glas voor dit hypermodern gebouw komt uit Belgie! Dat kunnen we duidelijk beter dan regeringen vormen, lezen we zonet in de lokale pers. Volgend jaar is het mogelijk een koffietje te drinken en de stad aanschouwen van de bar op de 68e verdieping. Het was nu ook al wel de moeite. 
.
, soms tot en met een jas en jeansbroek. 
We kunnen nog efkes voort...
