Inhoud blog
  • ... en nog een verhuis!
  • Knuffel ook?
  • Luna
  • Mijn lieve meisje
  • Zaterdagse update
  • #wijvenweek: mommy multi-tasking!
  • Windpokken - part 2
  • #wijvenweek: positieve censuur
  • #wijvenweek: Durven dromen!
  • Windpokken
    Zoeken in blog

    Zoeken met Google


    Love, life and Luna

    03-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ziekenhuis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ons laatste vakantiedagje verliep gisteren een beetje in mineur...

    Lieve Luna had een extreme allergische reactie, vermoedelijk op de antibiotica die ze een tijdje geleden moest nemen. Vreemd genoeg leek ze er zelf betrekkelijk weinig last van te hebben. Maar het zag er vreselijk uit: haar poepje en bij uitbreiding al wat onder haar pampertje verstopt lag, was héél zwaar ontstoken, blazen, vellen,... écht bijna rauw vlees!

    Grote meid kon wel huilen bij het zien van zo'n pijnlijke uitslag!!!
    Na alle inotiol en andere zalfjes zijn we toch maar naar het ziekenhuis getrokken...

    De lieve arts van dienst begreep de ernst én stelde ook meteen gerust. Hoe vreselijk het er allemaal ook uitzag, het zou met de juiste zalfjes en goede zorgen ook weer snel overgaan. Er diende wel nog een blaassonde gestoken worden. Daar was Luna het niet mee eens. Mijn lief klein meisje schreeuwde het ganse ziekenhuis samen! Die hulpeloze armpjes die krampachtig de mama willen grijpen, haar oogjes die smeken om haar vast te pakken, haar hele lijfje dat vécht om maar in mama's armen te mogen komen,... Haar verdriet en haar pijn!! Grote meid was er kapot van.

    We hebben de halve apotheek leeg gekocht: zalfjes en pilletjes en nog andere zalfjes en speciale ontsmettende zeep en did i mention: nog zalfjes... En thuis smeren we dat het een lieve lust is! Centimeters dik wordt die zalf erop gepleisterd! In de hoop dat het leed zo sneller geleden is. Het pampertje wordt wel ieder uur ververst, want een natte pamper zou het erger kunnen maken. Of het herstel remmen. En dat willen we natuurlijk niet. Dus wordt hier nu ook 's nachts ververst. Half slapend. Zowel de kleine als de grote meid. Uit bed - broek af - pamper af - zalfje smeren - verse pamer aan - broek weer aan - terug in bed. Lunaatje denkt wellicht dat het een nieuw tijdverdrijf is van de mama. En ze ondergaat alles gewillig. Dat lief meisje van mij!

    Deze morgen werd de hele zalf-en-pil boetiek mee verhuisd naar de crèche. Met de dringende vraag om evenveel pamperwissels door te voeren als de mama deed. En even dik te pleisteren met de zalf als mama deed. En kleine meid evenveel te knuffelen als mama deed.

    Grote meid heeft het volle vertrouwen in de crèche mevrouwen. Dat komt echt wel goed.
    Maar nu wil ik toch héél erg graag mijn kleine meisje weer zélf pamperen en knuffelen... Dat mama-zijn, het is me toch wel een emotioneel gedoe hoor!


    03-11-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over schuldsaldo's en zo...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nog even terugkomen op het huisje-kopen-verhaal.

    Voor wie volgt:
    - Ons dossiertje ligt dus op een Brussels bureau. Hoera!
    - We kregen een briefje waarin stond dat het op dat Brussels bureau lag en dat men er binnenkort eens zou naar kijken. Binnenkort dus. Maar wanneer is binnenkort? Kwestie van dagen? Of weken? Dat stond er helaas niet bij...
    - Eerst mocht de grote meid een lange, uitgebreide brief invullen over haar gezondheid en algemeen welbevinden. Fijn, fijn, fijn,... Iets met levensverzekering en schuldsaldo en zo. In ieder geval belangrijk genoeg om aandachtig en uitgebreid te lezen. 
    - We hebben die brief héél braaf en eerlijk ingevuld en vandaag flink afgegeven in het plaatselijke filiaal van de bank die de schuldsaldoverzekering zal bekijken.
    - En nu moeten we weer wachten. Want nu moet er een medische meneer of mevrouw bepalen of de grote meid gezond genoeg is om een huisje te kopen. Denk ik. Het is ook zo'n gedoe zeg...
    - Als de medische meneer of mevrouw de grote meid 'goedkeurt', dan pas kan de Brusselse meneer of mevrouw eens kijken naar ons dossiertje. Denk ik. Soit... Ik kan het compleet verkeerd voor hebben, maar zo heb ik het toch begrepen...

    Een huisje kopen is vooral veel wachten eigenlijk... En dat we daar nu net zo goed in zijn

    03-11-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfstblues
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De herfstblues zijn hier nog niet helemaal over... Grote meid is nog altijd een beetje down en ziekjes en mottig en slechtgezind. Vreemd genoeg helpt het wel om vandaag weer braafjes aan de slag te gaan: Het werk brengt de nodige afleiding van alle muizenissen.

    En kleine meid?
    Die was haar vrolijke zelf! Helaas ook vannacht! Maar kom... Na bijna drie volle weken in de verwen-aanwezigheid van mama en oma en opa, mocht dat kleine Lunaatje vandaag terug naar de crèche. En ze lachte vrolijk en lief naar de crèche-mevrouw! Opluchting bij de mama dat Luna toch nog niet hélemaal vervreemd was van haar opvangplekje!

    Maar de mama zal zo ontzettend blij zijn als ze straks haar meisje weer mag oppikken! Niets geeft zo'n fijn gevoel als bij mijn meisje zijn...

    03-11-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    02-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plopsaland rules!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Yep! Het is een goed idee om met een 15-maandertje naar Plopsaland te gaan! Het werd een leuke meevaller... Met dank aan de tante, de meter en ook wel een beetje dank aan het zonnetje!

    Positief:
    * Lunaatje keek haar ogen uit: zoveel kindjes, zoveel kleuren, zoveel speeltjes, zoveel..., zoveel..., zoveel...
    * Kleine meid was compleet onder de indruk van alles wat ze zag!
    * De zon! Het mooie park in herfstkleuren en Halloween thema! Moooooi...
    * Het ballenbad bleek een groot succes, ook al 'verdronk' kleine Luna bijna tussen al die kleurrijke balletjes
    * Lieve Luna heeft zich wel anderhalf uur uitgeleefd op het mini-indoor-speelpleintje in Maya land. Voor wie geen 15-maandertje in huis heeft: anderhalf uur in het leven van een 15-maandertje is héél erg lang! Het speelpleintje was dus héél erg leuk...
    * Er waren echte geitjes! Kleine geitjes! Geitjes in maatje Luna! En die mocht ze strelen...
    * Zo'n 15-maandertje beseft nog niet op welke attracties ze wél en niet wil zitten, dus als mama heb je alle beslissingsrecht!
    * Grote meid schrapte alle attracties met een wachtrij van het to-do-lijstje

    Negatief:
    * Nadat grote meid alle attracties met een wachtrij van het to-do-lijstje had geschrapt bleven er niet zo veel to-do-attracties over.
    * De mama had de verzorgingstas goed gevuld met pampers en doekjes en poepjeszalf en koekjes en belegde sandwiches en 2 flesjes gevuld met melk. De mama ging er verkeerdelijk van uit dat we in Plopsaland wel melk of fristi of iets dergelijks konden kopen om de flesjes terug aan te vullen als de kleine meid grote dorst had. Fout dus. Geen fristi of melk gevonden. Dan maar warme chocomelk gekocht en laten afkoelen... Maar kom zeg! Het is een kinderpark! Melk hé mensen! Desnoods Plopmelk!
    * We lunchten in 'Mayaland' en moesten 'slechts' anderhalf uur aanschuiven om ons eten te kopen. Nu ja, das niet zo erg: kleine meid had intussen gegeten want de mama had wel een potje babyvoeding mee en er was een microgolf ter beschikking. Wat niet ter beschikking was, ook niet na uitgebreid zoeken: een kinderstoel! Hoe kan dat nu?? Iedere tea-room, brasserie, restaurant of frietkot heeft wel een kinderstoel! En in Plopsaland niet??
    * Wie op een attractie wil moet de wandelwagen achterlaten. Daar zijn wij geen grote fan van. Van dat achterlaten. Beetje schrik dat iemand anders onze mooie wandelwagen ook mooi zou vinden en hem zou meenemen... Toegegeven: daar kunnen de mensen van Plopsaland niets aan doen natuurlijk...

    Al lijkt het lijstje 'negatief' nu misschien even lang als het lijstje 'positief': dat geeft dan een vertekend beeld, want wij hadden een super dagje!! We waren om 10.30u al in het park en we waren pas om 20u terug thuis. Enough said?

    Plopsaland rules!!



    02-11-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    30-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfstvakantie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hier werd de herfstvakantie al enkele dagjes ingezet.We zijn inmiddels al halfweg: nog drie dagjes thuis en dan terug naar de crèche/het werk...

    Een onverdeeld succes is het voorlopig nog niet, spijtig genoeg. Kleine meid is flink en lief en haar charmante zelf, maar grote meid voelt zich zo moe, mottig, ziekjes en ellendig. Een doktersbezoekje bracht niet meteen geruststelling. We modderen dus nog maar even aan. En proberen er 't beste van te maken.

    Vandaag, zondag, werd een relaxdagje: van zetel naar bed, van bed naar zetel. Beetje spelen met elkaar, beetje knuffelen samen, beetje televisie kijken,... Echt genieten zou ik het niet noemen, maar kom, onaangenaam was het ook niet.

    Niettegenstaande het nooit een bewuste keuze was om alleenstaande mama te worden, zijn er zelden dagen dat ik het zwaar of moeilijk vind. Maar in momenten als deze weegt het soms wel eens een beetje door: ziek zijn, onzeker zijn, angstig zijn,... en dat met niemand kunnen delen. Geen partner die het even overneemt, geen papa die de mama eens laat uitslapen en de ochtendroutine voor zich neemt, geen mogelijkheid om eens - al was het maar even - zielig uit te zieken en huilerig in de zetel te hangen.
    Want ik moet vooruit. Voor mijn kleine meisje. En ze voelt het zo goed aan als de mama zich niet goed voelt, dus wordt hier extra hard gedaan alsof alles prima is.

    Maar kom... genoeg gezeurd... Uiteindelijk zijn de oma en opa er ook nog en die zijn méér dan goud waard!! Ze zijn er zowel voor de grote als voor de kleine meid en doen dit zo lief en goed...

    En we mogen niet teveel klagen, want er zijn ook nog leuke vooruitzichten: morgen met kleine meid, meter van de kleine meid (grote meid haar nichtje) en tante (eigenlijk tante van de grote meid, maar dus ook wel tante van de kleine meid) een dagje Plopsaland!!
    Of dat een goed idee is met een bijna-15-maandertje? Dat zal ik u weten te vertellen...

    30-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winteruur
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Meer ervaren ouders hadden de grote meid gewaarschuwd: Kleine kindjes wéten niet dat het uur veranderd, dus dat extra uurtje slaap waar iedereen zo blij mee is: vergeet dat maar!

    Maar kleine Luna sliep flink tot 8.30u! Winteruur!

    Spijtig genoeg deed grote meid de hele nacht geen oog dicht, dus winteruur of zomeruur, hier wordt vandaag vooral héél rustig aan gedaan...

    30-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    20-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van lening tot huisje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Voor wie ons huizenjacht avontuur volgt: even een update.

    Het huisje hebben we dus al gevonden. Wie meer info wenst over onze zoektocht: zie één van de vorige posts... En de leningaanvraag bij het Vlaams Woningfonds is inmiddels ook gebeurd. Nu volgt een administratieve wachtperiode.

    Omdat nogal wat mensen komen polsen bij de grote meid hoe en wat er dan allemaal moet geregeld worden, hier even een kort overzichtje.
    Voor het geval u het ook voelt kriebelen om een huisje te kopen... De eigen 'huisje kopen for dummies' uitgetest door grote en kleine meid (voornamelijk door grote meid eigenlijk. Kleine meid trekt er zich bijzonder weinig van aan):

    - Officieel de leningaanvraag gaan doen bij het Vlaams Woningfonds (met de opa mee, want grote meid heeft haar eigen papa toch wel nodig als 't gaat over officiële aangelegenheden. Altijd een 'daddy's girl' geweest...)
    - Voorzienig als we zijn had de grote meid alvast de volgende papieren mee:
              * kopie van identiteitskaart (voor- en achterkant)
              * kopie van recentste aanslagbiljet van de belastingen
              * kopie van laatste loonbriefje
              * kopie van rekeninguittreksel met daarop de storting van de kinderbijslag
              * kopie van bankkaart (om aan te tonen dat kinderbijslag op juiste rekening werd gestort)
              * kopie van de compromis
    - Grote meid heeft gelukkig geen enkele andere lening of krediet lopen. Dat maakte de aanvraag wat eenvoudiger.
    - Van de meneer van het Vlaams Woningfonds kreeg de grote meid volgende zaken mee:
              * papier dat moest ingevuld worden door werkgever van de grote meid
              * papier dat moest ingevuld worden door notaris van de grote meid
              * complimenten omdat grote meid zo voorzienig was en alle eerder vermelde kopies al bij zich had
    - Gelukkig werken de notaris en de werkgever van de grote meid héél vlot. Ingevulde paperassen werden dan ook dezelfde week nog terug bezorgd aan de meneer van het Vlaams Woningfonds.
    - Notaris (we namen dezelfde als de verkopers omdat we niet onmiddellijk een voorkeur hadden. En daar eigenlijk toch niets van kennen) wou ook nog wat info. Dus opnieuw papiertjes invullen en terug bezorgen aan notaris waarvan sprake.
    - En dan was het even wachten: de schatter van het Vlaams Woningfonds zou contact opnemen met de grote meid om een afspraak te maken om het huisje dat wij willen kopen te gaan schatten. Logisch. Een schatter die schat. Gelukkig zijn er nog evidenties in het leven. En die schatting is nodig om te zien of het huis effectief waard is wat er voor betaald werd (of wat er voor geleend wordt. Of wat het Vlaams Woningfonds dus moet voorschieten aan de kopers...). Volgens de mensen van het Vlaams Woningfonds wordt vooral gecheckt of het huis voldoende bewoonbaar is en of het afgestemd is op de gezinssituatie. Een gezin met 5 kindertjes die een huis koopt met 1 slaapkamer bijvoorbeeld, dat zou wat moeilijk liggen. Maar wij zijn geen gezin met 5 kindertjes. En het huis heeft meer dan 1 slaapkamer. Dus dat zou normaal gezien wel moeten lukken...
    - Even een beetje oponthoud want de schatter belde maar niet. Misschien bijvermelden: de grote meid heeft niet zo heel erg veel geduld en belde al na enkele dagen naar het Vlaams Woningfonds met de dringende vraag waarom meneer de schatter haar nog niet gecontacteerd had. Gelukkig maar, want bleek dat de meneer van het Vlaams Woningfonds een verkeerd telefoonnummer doorgegeven had aan meneer de schatter. Bon. Dat werd dus rechtgezet.
    - Vervolgens dus telefoon van meneer de schatter met een datum waarop hij graag de woning zou gaan schatten. Grote meid moest daar niet bij aanwezig zijn. Even overleggen met de huidige bewoners, die gelukkig thuis waren op de voorgestelde datum.
    - Schatter ging langs in de woning. Grote meid heeft intussen nog steeds niet geleerd om meer geduld aan de dag te leggen, dus werd er 's avonds gepolst bij de huidige bewoners (de dochter van de eigenaars trouwens) hoe de schatting was verlopen. Volgens haar gelukkig erg goed. Schatter zou haar mondeling meegedeeld hebben dat alles in orde was.
    - Opnieuw even wachten op officieel bericht. U begrijpt wel dat de grote meid verschillende keren gebeld heeft naar het Vlaams Woningfonds om te vragen of het verslag van de schatter al binnen was. Zonder resultaat: grote meid moest wachten. Zucht...
    - Gisteren officiële brief van Vlaams Woningfonds: alle documenten waren nu binnen (dus ook verslag van de schatter) en het dossier werd nu overgemaakt naar Brussel. De meneer of mevrouw in Brussel zal het dossier verder afwerken, verdere informatie opvragen en daarna voorleggen aan de raad van bestuur.

    Dus: grote meid moet nu wachten. Tot ze iets hoort uit Brussel.
    Eigenlijk loopt alles wel vlotjes momenteel. Maar toch... Wachten is zo moeilijk!

    20-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.She walks!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ze loopt! Dat kleine, lieve meisje van mij loopt!

    Nog wat onzeker en onvast. En het lijkt alsof ze een glaasje teveel op heeft... Maar ze loopt! Zonder steun van een helpende hand of een muur of stoel of wat dan ook!

    Ze loopt! Zelfstandig! Helemaal in haar eentje!

    Hélemaal klaar voor het echte leven, dat meisje van mij...

    20-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    19-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Baby aan boord
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ja, wij rijden ook rond met zo'n bordje van 'baby on board'! Al van toen de baby waarvan sprake nog in de buik van de mama zat, eigenlijk...

    Oorspronkelijk wou de mama dit vooral omdat ze het gewoon leuk vond. Maar langzaamaan begint het nut van zo'n bordje wel door te dringen. Want kijk: zo'n baby aan boord, dat is écht geen evidentie!
    Natuurlijk beseft de mama héél goed dat ze zich op het verkeer moet concentreren en niet op de kleine meid. En natuurlijk mag niets of niemand voor afleiding zorgen in de auto. Maar laat ons eerlijk zijn: zo'n baby aan boord dat kan écht wel een uitdaging zijn!

    Want Luna heeft haar eigen wensen:
    ... ze wil NU en wel ONMIDDELLIJK aandacht
    ... als ze die niet krijgt, krijst ze de hele autostrade samen
    ... een boze/sussende/lieve/emotionele/... mama maakt dan geen enkel verschil
    ... ze wil NU en wel ONMIDDELLIJK haar flesje/koek/speeltje/...
    ... ze laat merken dat ze haar flesje/koek/speeltje/... heeft laten vallen
    ... dat doet ze eerst nog vriendelijk: 'weg, mama, weg!'
    ... maar kort daarna eisend en krijsend

    Bovendien heeft Lunaatje gevonden hoe ze zich uit de veiligheidsgordels van haar stoeltje moet wurmen! Leuk is anders... De mama kan natuurlijk de veiligheidsgordels meer aanspannen, maar dan kleine meid mét jas er niet in. Zucht...

    Dus de mama begrijpt nu beter waarom die bordjes 'baby on board' in zoveel auto's terug te vinden zijn. Ze dienen als waarschuwing, als zwaailicht: er is gevaar tot afleiding in de wagen aanwezig!

    19-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    14-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfstmoeheid...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We zijn alletwee nogal moe...

    Kleine meid is al de hele week overdag bij oma en opa in plaats van in de crèche. Wegens oorontsteking. Ze slaapt héél veel. 's Morgens wel tot 10u en haar middagdutje duurt ook nog 2 tot 3 uurtjes. In 'gezonde' toestand duurt een middagdutje bij de kleine meid gemiddeld een uurtje, dus 2 tot 3 uurtjes, dat is écht wel een teken aan de wand!

    Grote meid hoopt op een erg rustig weekend...Vroeg in bed en lekker lang uitslapen. Daar dient de herfst toch voor?

    14-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    11-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hangerig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze was al enkele dagjes wat 'hangerig', dat kleine meisje van mij. Niet helemaal in haar gewone doen, steeds dicht bij mama willen zijn, bij het minste wat (volgens haar) fout liep waren er traantjes,...
    Deze morgen had ze helemaal geen zin in haar melkje. Ze sabbelde ruim een half uur op een klein stukje brood. Te moe en te weinig energie om te protesteren, maar het was allemaal wat tegen haar zin.

    Grote meid moest deze voormiddag naar de endodontoloog (en weet nog maar sinds kort wat voor iets dat is), voor een tand-wortel-kanaal-behandeling. Deel 1 van 3. En mocht daar twijfel over bestaan: neen, dit was ook niet helemaal naar haar zin!
    Maar goed. Na twee uur en 15 minuten in de tandarts stoel - excuseer: de endodontologe stoel - werd de GSM terug aangelegd en bleek er een gemiste oproep van de crèche te zijn: Lunaatje had 39.2 graden koorts. En dan mag de grote meid nog maar pas een grondige tandartsbeurt achter de rug hebben, nu pas deed het pijn! Het besef dat de crèche al een uur geleden gebeld had. En dat de mama dus pas nu kon reageren!!

    Met het gezicht nog half verdoofd werd getelefoneerd naar de oma en dan naar de crèche en dan terug naar de oma... om toch maar te zorgen dat dat kleine zieke meisje naar huis kon. Mama naar het werk, oma om de lieve meid.
    En de lieve meid met oma naar de dokter. O wat breekt de grote meid haar hart dat ze er niet kon zijn voor haar lieve schat. Maar ook al is ze mijn allerbelangrijkste prioriteit, soms moet de mama écht gaan werken. En centjes verdienen. Om dat huisje te betalen waar we zo graag binnen enkele maandjes zouden intrekken...

    Oma liet inmiddels weten dat het oordeel van de dokter binnen is: oorontsteking. Voor de tweede keer... Haar vorige oorontsteking dateert nog maar van enkele weekjes geleden. Hopelijk wordt dit geen vaste routine!

    Grote meid telt al flink de uurtjes af... Nog even en kleine meid mag terug hangerig zijn bij mama. Onder een warm dekentje. Gezellig samen in het grote bed...

    En duimen dat ze er gauw terug bovenop is!

     

    11-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    09-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondagmorgen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We lezen en schrijven: zondagmorgen, 9u. En mijn kleine meisje slaapt nog!!

    Dus zou de mama eigenlijk ook wel eens kunnen uitslapen... Maar mijn biologische Luna-klok stond blijkbaar ingesteld op 7u. Dus werd hier al gedweild, gewassen, gestreken en opgeruimd dat het een lieve lust is...

    ... en nu maar wachten tot dat lieve peutertje aan haar dagje wil beginnen

    09-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    07-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Knuffelochtend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Lunaatje had een knuffelochtend deze morgen. Dat mag dan leuk, lief en gezellig klinken, toch waren er traantjes...

    Hélemaal uitgeslapen was de kleine meid niet. Ze had nochtans 13u aan één stuk geslapen! Maar omdat wij ons - ondanks glijdende werk- en crèche uren - toch op een min of meer acceptabel uur op het werk (respectievelijk de crèche) moeten aanbieden, werd Lunaatje met de nodige zachtheid wakker gemaakt.
    't Is te zeggen: van zodra de mama de babykamerdeur opendoet veert de kleine meid recht in haar bedje. Maar de oogjes bleven nog even op slaap-stand staan. En haar 'knuffe-knuf' werd héél hard tegen haar warme nog-half-slapende-lijfje gehouden... (Hij moet trouwens dringend nog eens in de wasmachine, die 'knuffe-knuf'! Maar dat is iets makkelijker gezegd dan gedaan...)

    Ze wou onmiddellijk door mama geknuffeld worden. Handjes rond mama's nek, beentjes stevig rond mama's middel en hoofdje op mama's schouder. The works... En de mama smelt natuurlijk bij zoveel signs of affection!
    En dan wil de grote meid zich liefst samen met haar kleine meisje terug in het grote bed nestelen, samen rustig wakker worden en genieten van die mama-Luna momenten...

    Helaas... Reality called! Kleine meid moest écht even op het verzorgingskussen liggen om het hele ochtendlijke ritueel te doorlopen: pyama af, pamper af, wassen, afdrogen, verse pamper aan, kleertjes aan, schoentjes aan,... En daar had ze géén zin in! Ze wou op mama's arm blijven! En dat is dus écht hartverscheurend: een klein meisje dat dikke tranen huilt omdat ze haar mama wil knuffelen...
    Hoort u mijn moederhartje al breken?

    Hebt u ooit al geprobeerd om een pamper te verversen terwijl de pamper-dragende-peuter bij u op de arm zat? Wij hebben deze morgen een meer dan verdienstelijke poging gewaagd! Het bleef bij een poging...

    De traantjes waren trouwens gauw weer droog. En kleine meid was terug haar vrolijke zelf eens we in de crèche aankwamen. Naar de mama keek ze, bij het zien van al haar crèchevriendjes, zelfs niet meer om! Wat heeft mijn moederhart soms toch te lijden...

    ... en hoe een knuffelochtend en traantjes héél dicht bij elkaar in de buurt liggen!


    07-10-2011 om 13:53 geschreven door E.  


    06-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dotje...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    't Is zo'n dotje, dat kleine meisje van mij! Dat vindt iedere moeder waarschijnlijk over haar eigen dochtertje...

    Gisterenavond was ze de ganse avond zo ontzettend lief en charmerend. Nog meer dan anders zelfs...
    - Ze kwam voorbeeldig haar (roze, uiteraard!) haarspeldje brengen en toonde aan de mama dat het de bedoeling was dat het haarspeldje in haar haartjes vastgespeld werd. Voor wie er aan mocht twijfelen: Kleine Luna is écht een meisje-meisje! En dat vindt de mama hélemaal niet erg!
    - Ze knuffelt en zoent er tegenwoordig op los! Tot groot genoegen van iedereen, de mama in het bijzonder! Al beseft de mama ook wel dat de kleine meid deze vaardigheid binnen een jaar of 15 liefst wat selectiever mag toepassen. Zorgen voor later...
    - Ze kan nu ook al zoentjes 'gooien' met haar handjes...
    - Ze vindt het super om met haar beide handjes haar gezichtje te bedekken en 'kiekeboe' te doen. Cuteness overload, i tell you!!
    - Ze toont haar neusje als we vragen 'Luna waar is je neusje?' Nu ja, ongeveer toch... Kan ook haar wangetje of mondje zijn en soms bijna haar oortje. Maar we doen daar niet moeilijk over. 't Situeert zich daar ongeveer wel in de buurt.
    - Ze is tegenwoordig zo ontzettend moe als de mama haar in bedje legt, dat ze eenvoudig weg geen energie meer heeft om te protesteren. Ze knuffelt mama nog heel even, legt haar hoofdje neer en slaapt...
    - Ze mag dan wel al een flinke peuter zijn, als ze helemaal opgekruld in haar bedje ligt (beentjes onder zich getrokken en poep in de lucht), dan ziet ze er nog zo ontzettend klein, kwetsbaar en ontschuldig uit. Wat ze ook nog is. Uiteraard.

    Ieder half uurtje is de grote meid even gaan piepen in de babykamer. Toegegeven: stiekem in de hoop dat lieve Luna nog eventjes zou wakker worden. En dat de mama haar dus nog even zou kunnen bij zich nemen in het grote bed en zalig knuffelen... Maar ze was zo moe, mijn kleine meisje. Ze heeft de ganse nacht flink geslapen... Die knuffels waren voor deze ochtend!

    06-10-2011 om 12:10 geschreven door E.  


    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Huizenjacht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wij zochten een huisje. Zochten, ja. Want intussen hebben we er eentje gevonden!

    Even kort de zoektocht schetsen...
    Grote meid woont intussen al een jaar of 7 in haar huurappartement. Zalig wonen in een schitterend pand én tegen lage huurprijs. Bovendien knal in het centrum van het dorp waar grote meid geboren en getogen is, waar oma en opa wonen, waar de ruime familiekring en vrienden wonen,... kortom: het centrum van de wereld voor grote meid!
    Klein nadeel: er is geen tuintje of terrasje. Dat was de eerste 6 jaar geen enkel probleem, want het marktplein met de leuke bruine kroeg is dichtbij en zoals vermeld: oma en opa wonen in de buurt, dus tuin/terras was nooit ver weg.

    Maar toen was de kleine meid er opeens! Onverwacht maar o zo gewenst! Kleine meid groeit, kruipt en doet al dappere pogingen om stapjes te zetten. En dan begint het toch een beetje te 'kriebelen': een eigen huisje zou toch fijn zijn. Met een eigen tuintje. En een eigen terrasje. In plaats van maandelijks huur 'weg' te geven, zelf een eigen nestje afbetalen...

    De droom kreeg meer een meer vorm. Er werden gesprekken gevoerd met oma en opa. Er werd geluisterd naar 'ervaringsdeskundige' vrienden. Er werd geïnformeerd, gediscussieerd en nagedacht. Er werd gerekend en geteld. En uiteindelijk ook beslist: Grote meid ging informeren bij het Vlaams Woningfonds. Als alleenstaande mama mét een klein Lunaatje, vast werk én een klein spaarpotje mocht het volgens de mensen van het Vlaams Woningfonds geen probleem zijn om een eigen huisje te kopen.

    Dus konden we op zoek! Kleine meid en grote meid samen op zoek naar een huis!! Met oma en opa in het kielzog uiteraard... Wie de grote meid een beetje kent weet dat er ontzettend kan getwijfeld worden en dat er voor de meest eenvoudige aankopen goedkeurend advies vereist is! Een huisje hoort niet thuis in de categorie 'eenvoudige aankopen', dus no way dat de grote meid dit alleen ging beslissen!

    Maar goed... De zoektocht kon beginnen. Er werd een 'wensen-lijstje' aangelegd. Het huisje moest aan volgende voorwaarden voldoen:
    - In het geboortedorp van grote meid (wegens oma en opa, familie en vrienden in de buurt. Als alleenstaande mama is dit een zéér belangrijk argument)
    - Een kleine tuin (wegens chronisch gebrek aan groene vingers bij de grote meid, maar terugkerende acute nood aan luieren in het gras. En vooral een klein meisje dat straks zal willen schommelen en glijden en tenten bouwen en fietsen en...)
    - Liefst ook een terrasje (wegens voorliefde om met eventueel bezoek buiten te genieten van een aperitiefje. Terwijl we samen kijken naar een spelend Lunaatje in de tuin)
    - Voldoende speelruimte voor de kleine meid (wegens grote liefde voor mijn lieve Lunaatje! Dat spreekt!)
    - Garage (wegens gebrek aan parkeerkwaliteiten van de grote meid)
    - Geen al te groot huis (wegens het feit dat wij maar met zijn tweetjes zijn. En wij zijn niet groot.)
    - Geen grote verbouwingswerken (wegens overvloed aan linkerhanden en tekort aan rechterhanden.)
    - Betaalbaar (wegens gebrek aan lotto winst)

    Met het 'wensen-lijstje' in aanslag gingen we op zoek. De immo-sites werden dagelijks bezocht, er werd rondgereden in de hoop 'te koop' bordjes te zien, er werd rondverteld dat we 'op zoek' waren,... En regelmatig gingen we huizen bekijken. Met de kleine meid op de arm huisjes kijken. Het is trouwens een aanrader om een baby mee te nemen op huizenjacht: de kleine meid zorgde vaak voor wat afleiding zodat oma en opa rustig en kritisch konden kijken terwijl de immo-meneer of mevrouw alleen maar aandacht had voor de kleine meid.

    Gelukkig hadden we geen deadline om rekening mee te houden, want er werden héél wat huisjes bezocht, gekeurd en uiteindelijk afgekeurd. Binnen ons budget leken alleen maar huizen te vallen met héél veel renovatiewerk. Voor de grote meid is het belangrijk om geen dubbele kosten te hebben. Blijven wonen in het appartement en dus nog huur betalen terwijl de lening al moet afbetaald worden en er gewerkt wordt in het nieuwe huis, dat is niet meteen een haalbare optie voor ons. Dus 'instapklaar' was wel belangrijk! Al is 'instapklaar' ook een rekbaar begrip.

    We zagen huizen zonder badkamer. En zelfs zonder mogelijkheid om een badkamer te installeren. Wat ons toch vragen deed stellen bij de hygiëne van de laatste bewoners, maar goed. We zagen huizen waar alle nutsvoorzieningen moesten vernieuwd worden (elektriciteit, waterleidingen, verwarming,... de hele mikmak!). We zagen huizen zonder tuin. We zagen huizen met een veel te grote tuin. We zagen vooral veel huizen met een veel te hoge vraagprijs. We zagen huizen waar de zon niet bij kon. We zagen lelijke huizen.

    En uiteindelijk zagen we ons huisje. Instapklaar. Zonder renovatiewerk. De voorgevel moet wel nog 'hervoegd' worden en kan een likje verf gebruiken, maar dat doen we wel eens we er al wonen. En wat gespaard hebben... Maar de grote meid was meteen verliefd op de keuken. En de net geschilderde salon en living (in exact de kleuren die de grote meid zelf zou kiezen!). En de veranda. En het terras. En het tuintje. En nog zoveel meer... De kinderkamer is zelfs volledig Luna-proof (lees en begrijp: roze!!).
    Ook de kleine meid leek er zich meteen thuis te voelen. Al kan dat ook te maken hebben met het feit dat de huidige bewoonster er een kinderopvang uitbaat en het huis er dus wel érg kindvriendelijk uitziet. Luna wist niet meteen met welk speelgoed eerst gespeeld...

    Het leek even te mooi om waar te zijn. Grote meid vroeg of ze een tweede keer mocht langskomen, deze keer met oma en opa. Maar het huis bleek verkocht. Zo jammer... Maar opnieuw: wie de grote meid een beetje kent weet dat ze nogal eens kan aandringen! Dus: toch nog eens gemaild en gebeld naar de eigenaars met de vraag of ze ons zouden contacteren als er eventueel heel misschien iets zou verkeerd lopen tijdens de verkoop met de huidige 'kandidaten'.
    En wat bleek: compromis was nog niet getekend. We mochten het huis op zondag nog eens bezoeken. We deden onmiddellijk een bod. Het werd onmiddellijk aanvaard. De notaris werd op maandagmorgen gecontacteerd. De compromis werd op maandagavond ondertekend. De lening werd op dinsdagmorgen officieel aangevraagd.

    En nu moeten we wat geduld hebben... Nog eventjes wachten. Maar als er nu geen onverwachte zaken meer mislopen verhuizen wij in januari met ons tweetjes naar ons eigen huisje. Spannend. Een nieuwe start!

    Nog even niet denken aan alle stress die een verhuis-met-baby met zich meebrengt. Nog even niet denken aan alle cijfertjes en rekeningen en facturen. Nog eventjes niet denken aan 1001 praktische zaken.

    Maar dromerig kijken naar de foto's van ons huisje... Nog even...



    05-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bij leren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dat de kleine meid ontstellend veel heeft bijgeleerd de afgelopen 14 maanden, dat staat buiten alle discussie. Van hulpeloze piepkleine vederlichte baby tot zelfbewuste kordate lieve peuter...

    Maar ook grote meid leerde bij. Iedere dag opnieuw. Van kleine details tot levensnoodzakelijke kennis: met zo'n kleine spruit in huis wordt je héél snel ervaringsdeskundige! Een opsomming maken van alle nuttige tips is onbegonnen werk. Zelfs een selectie maken van essentiële weetjes is onmogelijk...

    Toch even een poging wagen.
    Dit leerde de grote meid de afgelopen dagen:
    - Nagels lakken doe je best bij het begin van het middagdutje van de kleine meid. En niet 2 minuten voor lieve Luna uit haar bedje wil.
    - Versgelakte en nog niet in-droge nagels zijn geen goeie combinatie met een levendige, uitgeslapen peuter.
    - De peuter in kwestie kan àltijd nét iets meer dan de mama dacht. Dus: 
    * peuter niet in nabije omgeving van een trap deponeren (want die beklimt ze nog voor je er erg in hebt)
    * peuter voldoende 'afleidings-speel materiaal' bezorgen in badje (want ze klimt bij gebrek aan voldoende afleiding in een fractie van een seconde terug uit het badje)
    * peuter altijd een pyamabroekje aantrekken boven de pamper (want ze kan die pamper zelf verwijderen - lees: 'nog meer gepamper')
    * peuter stevig genoeg in het autostoeltje gespen (want ze heeft ontdekt hoe ze haar armpjes uit de gordels moet wringen)
    * peuter niet in nabijheid van flesjes zetten, ook al denk je dat de dop goed is dichtgedraaid (ze slaagt er toch in om die open te draaien)
    - Altijd en overal voldoende speelgoed en/of afleiding voorzien. Momenteel scoort de bellenblazer hoge ogen. Al is dat een delicaat 'spelletje', want Lunaatje wil liefst zelf met haar handje in het zeepsop grabbelen...
    - Roze loopfietsjes zijn héél aantrekkelijk voor kleine peuter-meisjes, maar als het peuter-meisje in kwestie nog niet helemaal door heeft hoe ze dat loopfietsje vooruit moet krijgen, leidt dat vaak tot onnodige frustratie. Zowel bij de kleine als de grote meid. Maar het hoort wel bij het leer- en groeiproces natuurlijk...
    - Als de kleine meid aandacht wil dan zal ze er àlles, maar dan ook echt àlles aan doen om die aandacht te krijgen. Desnoods plant ze zichzelf neer op het toetsenbord van mama's laptop.
    - De kleine meid heeft een erg goeie fijne motoriek. Dat is leuk. Maar niet als blijkt dat ze er in slaagt om de toetsen van de laptop los te peuteren.
    - De wasmachine doe je best dicht. Voor de kleine meid is dit immers héél interessant speelgoed. Alles wat in de wasmachine zat haalt ze er weer uit en zelf heeft ze heel wat suggesties over zaken die volgens haar wél in de machine horen (boterhammen, gsm's, afstandsbedieningen, niet-wasbaar-speelgoed, papflesjes,...)

    Het blijft wel boeiend, zo een klein meisje in huis

    05-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    03-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog meer gepamper
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Terwijl we toch 'on the subject' zijn: nog een berichtje over het gepamper.

    Dankzij de tropische temperaturen tijdens dit eerste oktober weekend mocht kleine meid zonder rompertje, pyama of slaapzak naar bed. Lunaatje heeft het altijd al behoorlijk warm, maar haar in deze temperaturen induffelen voor het slapengaan zou écht wel grenzen aan kindermishandeling. Dus: verse pamper aan en in blote buik naar bed.

    Alles verliep prima tot een uurtje later. Gehuil uit de babykamer. Grote meid slaagt er al behoorlijk in om het gehuil te interpreteren, maar dit was nieuw. Geen ijselijk schreeuw omwille van een nachtmerrie, geen gemopper omwille van 'ik-wil-spelen-en-niet-slapen', geen half-slapend-gehuil omwille van 'ik-ben-te-moe-om-echt-te-huilen-maar-toch-wil-ik-niet-slapen'.
    Deze keer was het een verveeld en geïrriteerd gehuil. Kleine meid ergerde zich aan iets. Misschien haar tuutje of knuffel uit haar bed gegooid? Toch maar eens gaan inspecteren wat het probleem is...

    Grote meid werd enthousiast onthaald door kleine meid die triomfantelijk rechtstond in haar bedje. Poedelnaakt! De (droge!) pamper lag aan het hoofdeinde van haar bedje. En de pamper was zo ongeveer het enige wat nog droog was. Dus hup: kleine meid uit bed, lakens verversen, pampertje terug aan én toch maar een licht pyamabroekje aan om te vermijden dat dit soort zaken een nieuw ritueel wordt! Leuk als Lunaatje nieuwe vaardigheden leert, maar zélf haar pamper afdoen stond niet meteen hoog op mijn verlanglijstje...

    Zelf leek ze alles wel fantastisch te vinden...

    03-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    02-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pamperen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik weet niet hoe het er aan toe gaat in andere huishoudens met kleine kindjes, maar hier heeft het verversen van een pamper meer iets weg van een moeilijke judo-oefening onder zware stress-factoren!

    Héél af en toe blijft ze mooi, rustig en stil liggen, dat meisje van mij. Maar meestal krijst ze van begin tot einde en haalt ze het onderste uit de kast om weg te kruipen. En geloof me: ze is behoorlijk sterk en heeft een stevig willetje! Het verversen van de kleine meid haar pamper behoort hier absoluut niet tot het -gelukkig lange- lijstje van leuke momenten. En dan heb ik het nog niet eens over de inhoud van de pamper...

    Speeltjes willen al eens voor afleiding zorgen. Het flesje melk ook. Maar het blijft zoeken naar creatieve oplossingen voor het ververs-moment. Recentste succesvolle afleidingsmanouvre is de vieze vuile volle pamper. Hygiënisch is het ongetwijfeld niet en er zijn wat risico's aan verbonden, maar éénmaal de vuile pamper verwijderd is van de kleine meid haar poep, wordt die vakkundig opgerold en dichtgeplakt. Dan volgt dus het moeilijkste moment van het verversen: Luna moet stil blijven liggen tot de verse pamper stevig en correct rond het net gewassen poepje is aangebracht. En nu blijkt dus dat Lunaatje behoorlijk geïntrigeerd is door de vieze vuile opgerolde en dichtgeplakt pamper. De intrige ligt vooral in het mysterie: hoe krijg ik die dichtgeplakt pamper open, hoe lang duurt dat en wat zit er in?

    Het wordt hier dus een beetje een wedstrijd: de mama moet er in slagen om de verse pamper rond het poepje te bevestigen vooraleer de kleine meid de vuile pamper heeft opengekregen. De 'stevigheid' (of het gebrek daaraan) van de inhoud van die vieze pamper zorgt voor extra druk op de schouders van de grote meid om de wedstrijd te winnen!

    Tot nu toe wordt de kleine meid nog steeds geklopt in snelheid door de grote meid! Maar we zoeken hier toch verder naar andere, betere en vooral minder risicovolle afleidingsmanouvres...

    02-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    01-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitgeteld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Uitgeteld... zo valt kleine Luna op dit moment nog het best te beschrijven...

    Zalig weer zeg vandaag: 28 graden op 1 oktober! Te mooi om binnen te blijven, dus trokken we er samen op uit. Kleine meid mét al haar accessoires (wandelwagen, verzorgingstas, melk, water, pampers, knuffels, boekjes, zonnecrème, zonnebril, hoedje,...) in de auto geïnstalleerd, even een tussenstop bij oma en opa gemaakt en dan richting Lunaatjes meter!

    Een lekker luie namiddag zalig nietsdoen en rondkuieren in een zonovergoten Brugge... Straatje in, straatje uit, gezellig slenteren, leuke marktkraampjes bekijken, verassende binnentuintjes ontdekken en halt houden op een prachtig tuinterras. Zo mogen er nog veel zaterdagen volgen!

    Kleine meid kon haar geluk niet op: paardjes kijken, mensen kijken, kindjes kijken (ja, kindjes zijn ook mensen, maar voor Lunaatje vormt dat toch een aparte categorie. Kindjes verdienen meer van haar aandacht dan grote mensen...), eindeloze brabbelgesprekken voeren met meter, uitrusten in de wandelwagen, terug op de arm, op de wenken bediend worden bij dorst, honger of hoge nood aan aandacht,...

    Met lieve Luna een tea-room bezoeken valt normaalgezien behoorlijk goed mee. Kleine meid is meestal te overdonderd door alle nieuwe indrukken, waardoor ze heel flink en rustig haar melkje drinkt, haar boekje leest of mama's koekje/taartje/pannenkoek opeet. Maar een garantie op een rustige pauze is het ook niet.
    Vandaag verliep het vlekkeloos: Tea-room 'Koets 27b' scoorde bij ons hoge ogen! Pal in het centrum, maar met een prachtige, grote en vooral erg rustige binnentuin! Lunaatje kon braaf in het gras haar boekjes lezen, blaadjes van de bomen inspecteren (28 graden of niet, officieel zijn we wel al herfst), melkje drinken,... En meter en mama konden in alle rust genieten van hun glaasje. Geen stress dat de kleine meid zou morsen, want we zaten in de tuin, dus op het gras. Geen stress dat anderen zich zouden ergeren aan babydrukte, want grote tuin en weinig drukte. Geen stress dat we snel zouden 'buitengekeken' worden om plaats te maken voor volgende klanten, want erg vriendelijk personeel (die behulpzaam was bij het gestuntel van de grote meid: de combinatie trappen-wandelwagen blijft ontzettend moeilijk).

    Kortom: zalige namiddag!!

    Bij thuiskomst werd de kleine meid onmiddellijk in haar bedje gedeponeerd. Mét vuile knietjes en ongewassen gezichtje. Ze was écht te moe. Dat doen we dan morgen wel...

    Uitgeteld. Net zoals de grote meid.

    01-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    30-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even updaten...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Intussen al weer een hele tijd geleden dat hier nog iets verscheen... Vandaar een korte update!

    Luna...
    ... vierde inmiddels haar eerste verjaardag (met véél familie, véél taart, véél plezier...)
    ... kreeg véél te veel cadeautjes (vooral oma en opa deden hun best en brachten maar liefst 12(!!) pakjes mee!)
    ... heeft een voorkeur voor roze (wat wel een meevaller is, gezien de overvloed aan roze speelgoed, fietsjes, kleertjes,...)
    ... stapt al flink rond (achter haar fietsje en loopspeeltje... helemaal alleen lukt nog nét niet)
    ... breidt dagelijks haar woordenschat uit (en past haar stemvolume daarop aan!)
    ... verkiest 'mama' als favoriete woordje (en daar is de mama het volledig mee eens!)
    ... kruipt de trap alleen op (wat de mama met een klein, maar trots hartje aanschouwt...)
    ... weet uitermate goed wat ze wil (en vooral ook wat ze niet wil!)
    ... houdt ervan om boekjes te lezen en voorgelezen te worden (wat de mama met véél plezier doet)
    ... blijft een waterratje (zwembad, douche, bad of emmer water: zolang ze maar 'pletsplets' kan doen!)
    ... zingt mee met de mama (vooral de 'hihihi-hahaha' uit de klassieker 'ik zag twee beren...', is hier een groot succes)
    ... vindt het fijn om met andere kindjes te spelen (oudere kindjes dan. In kleine baby's heeft Luna bijzonder weinig interesse)
    ... trekt graag op ontdekkingstocht (zolang de mama nog binnen het gezichtsveld blijft)
    ... kan behoorlijk dramatisch doen (als de mama even uit het gezichtsveld verdwijnt)
    ... vindt springkastelen, stoelen, tafels,... bijzonder fijn (als ze er op, onder, over, doorheen,... kan kruipen, is Luna fan!)
    ... antwoordt correct op volgende vragen: (en zonder dat de mama het antwoord voor zegt)
             - wat doet het koetje?
             - wat doet het hondje?
             - wat doet het eendje?
             - hoe groot zal Luna worden?
             - waar zijn je haartjes?
    ... antwoordt op de vragen 'waar is Luna's tuutje/knuffel/flesje/speeltje/muts/... steevast met 'weg'
    ... haalt haar schouders op en steekt haar handpalmpjes naar boven bij het woordje 'weg'
    ... gaat uiteindelijk wel op zoek naar het verloren voorwerp (en komt telkens erg triomfantelijk melden als ze het gevonden heeft)

    Ze is geen baby meer, dat kleine Lunaatje van mij! Ze is al een heuse peuter geworden...
    Maar uiteraard wel nog steeds de mama's liefste schat. Dat spreekt.


    30-09-2011 om 00:00 geschreven door E.  




    Archief per maand
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 07-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    IM000745
    http://www.demamablogs.blogspot.com/

    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    tilloenk
    www.bloggen.be/tilloen
    Mijn favorieten
  • tales from the crib
  • kerygma
  • lien
  • kleinkonijn
  • jacq
  • johnblog
  • Rock & b"roll"


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs