Inhoud blog
  • ... en nog een verhuis!
  • Knuffel ook?
  • Luna
  • Mijn lieve meisje
  • Zaterdagse update
  • #wijvenweek: mommy multi-tasking!
  • Windpokken - part 2
  • #wijvenweek: positieve censuur
  • #wijvenweek: Durven dromen!
  • Windpokken
    Zoeken in blog

    Zoeken met Google


    Love, life and Luna

    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Huizenjacht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wij zochten een huisje. Zochten, ja. Want intussen hebben we er eentje gevonden!

    Even kort de zoektocht schetsen...
    Grote meid woont intussen al een jaar of 7 in haar huurappartement. Zalig wonen in een schitterend pand én tegen lage huurprijs. Bovendien knal in het centrum van het dorp waar grote meid geboren en getogen is, waar oma en opa wonen, waar de ruime familiekring en vrienden wonen,... kortom: het centrum van de wereld voor grote meid!
    Klein nadeel: er is geen tuintje of terrasje. Dat was de eerste 6 jaar geen enkel probleem, want het marktplein met de leuke bruine kroeg is dichtbij en zoals vermeld: oma en opa wonen in de buurt, dus tuin/terras was nooit ver weg.

    Maar toen was de kleine meid er opeens! Onverwacht maar o zo gewenst! Kleine meid groeit, kruipt en doet al dappere pogingen om stapjes te zetten. En dan begint het toch een beetje te 'kriebelen': een eigen huisje zou toch fijn zijn. Met een eigen tuintje. En een eigen terrasje. In plaats van maandelijks huur 'weg' te geven, zelf een eigen nestje afbetalen...

    De droom kreeg meer een meer vorm. Er werden gesprekken gevoerd met oma en opa. Er werd geluisterd naar 'ervaringsdeskundige' vrienden. Er werd geïnformeerd, gediscussieerd en nagedacht. Er werd gerekend en geteld. En uiteindelijk ook beslist: Grote meid ging informeren bij het Vlaams Woningfonds. Als alleenstaande mama mét een klein Lunaatje, vast werk én een klein spaarpotje mocht het volgens de mensen van het Vlaams Woningfonds geen probleem zijn om een eigen huisje te kopen.

    Dus konden we op zoek! Kleine meid en grote meid samen op zoek naar een huis!! Met oma en opa in het kielzog uiteraard... Wie de grote meid een beetje kent weet dat er ontzettend kan getwijfeld worden en dat er voor de meest eenvoudige aankopen goedkeurend advies vereist is! Een huisje hoort niet thuis in de categorie 'eenvoudige aankopen', dus no way dat de grote meid dit alleen ging beslissen!

    Maar goed... De zoektocht kon beginnen. Er werd een 'wensen-lijstje' aangelegd. Het huisje moest aan volgende voorwaarden voldoen:
    - In het geboortedorp van grote meid (wegens oma en opa, familie en vrienden in de buurt. Als alleenstaande mama is dit een zéér belangrijk argument)
    - Een kleine tuin (wegens chronisch gebrek aan groene vingers bij de grote meid, maar terugkerende acute nood aan luieren in het gras. En vooral een klein meisje dat straks zal willen schommelen en glijden en tenten bouwen en fietsen en...)
    - Liefst ook een terrasje (wegens voorliefde om met eventueel bezoek buiten te genieten van een aperitiefje. Terwijl we samen kijken naar een spelend Lunaatje in de tuin)
    - Voldoende speelruimte voor de kleine meid (wegens grote liefde voor mijn lieve Lunaatje! Dat spreekt!)
    - Garage (wegens gebrek aan parkeerkwaliteiten van de grote meid)
    - Geen al te groot huis (wegens het feit dat wij maar met zijn tweetjes zijn. En wij zijn niet groot.)
    - Geen grote verbouwingswerken (wegens overvloed aan linkerhanden en tekort aan rechterhanden.)
    - Betaalbaar (wegens gebrek aan lotto winst)

    Met het 'wensen-lijstje' in aanslag gingen we op zoek. De immo-sites werden dagelijks bezocht, er werd rondgereden in de hoop 'te koop' bordjes te zien, er werd rondverteld dat we 'op zoek' waren,... En regelmatig gingen we huizen bekijken. Met de kleine meid op de arm huisjes kijken. Het is trouwens een aanrader om een baby mee te nemen op huizenjacht: de kleine meid zorgde vaak voor wat afleiding zodat oma en opa rustig en kritisch konden kijken terwijl de immo-meneer of mevrouw alleen maar aandacht had voor de kleine meid.

    Gelukkig hadden we geen deadline om rekening mee te houden, want er werden héél wat huisjes bezocht, gekeurd en uiteindelijk afgekeurd. Binnen ons budget leken alleen maar huizen te vallen met héél veel renovatiewerk. Voor de grote meid is het belangrijk om geen dubbele kosten te hebben. Blijven wonen in het appartement en dus nog huur betalen terwijl de lening al moet afbetaald worden en er gewerkt wordt in het nieuwe huis, dat is niet meteen een haalbare optie voor ons. Dus 'instapklaar' was wel belangrijk! Al is 'instapklaar' ook een rekbaar begrip.

    We zagen huizen zonder badkamer. En zelfs zonder mogelijkheid om een badkamer te installeren. Wat ons toch vragen deed stellen bij de hygiëne van de laatste bewoners, maar goed. We zagen huizen waar alle nutsvoorzieningen moesten vernieuwd worden (elektriciteit, waterleidingen, verwarming,... de hele mikmak!). We zagen huizen zonder tuin. We zagen huizen met een veel te grote tuin. We zagen vooral veel huizen met een veel te hoge vraagprijs. We zagen huizen waar de zon niet bij kon. We zagen lelijke huizen.

    En uiteindelijk zagen we ons huisje. Instapklaar. Zonder renovatiewerk. De voorgevel moet wel nog 'hervoegd' worden en kan een likje verf gebruiken, maar dat doen we wel eens we er al wonen. En wat gespaard hebben... Maar de grote meid was meteen verliefd op de keuken. En de net geschilderde salon en living (in exact de kleuren die de grote meid zelf zou kiezen!). En de veranda. En het terras. En het tuintje. En nog zoveel meer... De kinderkamer is zelfs volledig Luna-proof (lees en begrijp: roze!!).
    Ook de kleine meid leek er zich meteen thuis te voelen. Al kan dat ook te maken hebben met het feit dat de huidige bewoonster er een kinderopvang uitbaat en het huis er dus wel érg kindvriendelijk uitziet. Luna wist niet meteen met welk speelgoed eerst gespeeld...

    Het leek even te mooi om waar te zijn. Grote meid vroeg of ze een tweede keer mocht langskomen, deze keer met oma en opa. Maar het huis bleek verkocht. Zo jammer... Maar opnieuw: wie de grote meid een beetje kent weet dat ze nogal eens kan aandringen! Dus: toch nog eens gemaild en gebeld naar de eigenaars met de vraag of ze ons zouden contacteren als er eventueel heel misschien iets zou verkeerd lopen tijdens de verkoop met de huidige 'kandidaten'.
    En wat bleek: compromis was nog niet getekend. We mochten het huis op zondag nog eens bezoeken. We deden onmiddellijk een bod. Het werd onmiddellijk aanvaard. De notaris werd op maandagmorgen gecontacteerd. De compromis werd op maandagavond ondertekend. De lening werd op dinsdagmorgen officieel aangevraagd.

    En nu moeten we wat geduld hebben... Nog eventjes wachten. Maar als er nu geen onverwachte zaken meer mislopen verhuizen wij in januari met ons tweetjes naar ons eigen huisje. Spannend. Een nieuwe start!

    Nog even niet denken aan alle stress die een verhuis-met-baby met zich meebrengt. Nog even niet denken aan alle cijfertjes en rekeningen en facturen. Nog eventjes niet denken aan 1001 praktische zaken.

    Maar dromerig kijken naar de foto's van ons huisje... Nog even...



    05-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bij leren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dat de kleine meid ontstellend veel heeft bijgeleerd de afgelopen 14 maanden, dat staat buiten alle discussie. Van hulpeloze piepkleine vederlichte baby tot zelfbewuste kordate lieve peuter...

    Maar ook grote meid leerde bij. Iedere dag opnieuw. Van kleine details tot levensnoodzakelijke kennis: met zo'n kleine spruit in huis wordt je héél snel ervaringsdeskundige! Een opsomming maken van alle nuttige tips is onbegonnen werk. Zelfs een selectie maken van essentiële weetjes is onmogelijk...

    Toch even een poging wagen.
    Dit leerde de grote meid de afgelopen dagen:
    - Nagels lakken doe je best bij het begin van het middagdutje van de kleine meid. En niet 2 minuten voor lieve Luna uit haar bedje wil.
    - Versgelakte en nog niet in-droge nagels zijn geen goeie combinatie met een levendige, uitgeslapen peuter.
    - De peuter in kwestie kan àltijd nét iets meer dan de mama dacht. Dus: 
    * peuter niet in nabije omgeving van een trap deponeren (want die beklimt ze nog voor je er erg in hebt)
    * peuter voldoende 'afleidings-speel materiaal' bezorgen in badje (want ze klimt bij gebrek aan voldoende afleiding in een fractie van een seconde terug uit het badje)
    * peuter altijd een pyamabroekje aantrekken boven de pamper (want ze kan die pamper zelf verwijderen - lees: 'nog meer gepamper')
    * peuter stevig genoeg in het autostoeltje gespen (want ze heeft ontdekt hoe ze haar armpjes uit de gordels moet wringen)
    * peuter niet in nabijheid van flesjes zetten, ook al denk je dat de dop goed is dichtgedraaid (ze slaagt er toch in om die open te draaien)
    - Altijd en overal voldoende speelgoed en/of afleiding voorzien. Momenteel scoort de bellenblazer hoge ogen. Al is dat een delicaat 'spelletje', want Lunaatje wil liefst zelf met haar handje in het zeepsop grabbelen...
    - Roze loopfietsjes zijn héél aantrekkelijk voor kleine peuter-meisjes, maar als het peuter-meisje in kwestie nog niet helemaal door heeft hoe ze dat loopfietsje vooruit moet krijgen, leidt dat vaak tot onnodige frustratie. Zowel bij de kleine als de grote meid. Maar het hoort wel bij het leer- en groeiproces natuurlijk...
    - Als de kleine meid aandacht wil dan zal ze er àlles, maar dan ook echt àlles aan doen om die aandacht te krijgen. Desnoods plant ze zichzelf neer op het toetsenbord van mama's laptop.
    - De kleine meid heeft een erg goeie fijne motoriek. Dat is leuk. Maar niet als blijkt dat ze er in slaagt om de toetsen van de laptop los te peuteren.
    - De wasmachine doe je best dicht. Voor de kleine meid is dit immers héél interessant speelgoed. Alles wat in de wasmachine zat haalt ze er weer uit en zelf heeft ze heel wat suggesties over zaken die volgens haar wél in de machine horen (boterhammen, gsm's, afstandsbedieningen, niet-wasbaar-speelgoed, papflesjes,...)

    Het blijft wel boeiend, zo een klein meisje in huis

    05-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    03-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog meer gepamper
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Terwijl we toch 'on the subject' zijn: nog een berichtje over het gepamper.

    Dankzij de tropische temperaturen tijdens dit eerste oktober weekend mocht kleine meid zonder rompertje, pyama of slaapzak naar bed. Lunaatje heeft het altijd al behoorlijk warm, maar haar in deze temperaturen induffelen voor het slapengaan zou écht wel grenzen aan kindermishandeling. Dus: verse pamper aan en in blote buik naar bed.

    Alles verliep prima tot een uurtje later. Gehuil uit de babykamer. Grote meid slaagt er al behoorlijk in om het gehuil te interpreteren, maar dit was nieuw. Geen ijselijk schreeuw omwille van een nachtmerrie, geen gemopper omwille van 'ik-wil-spelen-en-niet-slapen', geen half-slapend-gehuil omwille van 'ik-ben-te-moe-om-echt-te-huilen-maar-toch-wil-ik-niet-slapen'.
    Deze keer was het een verveeld en geïrriteerd gehuil. Kleine meid ergerde zich aan iets. Misschien haar tuutje of knuffel uit haar bed gegooid? Toch maar eens gaan inspecteren wat het probleem is...

    Grote meid werd enthousiast onthaald door kleine meid die triomfantelijk rechtstond in haar bedje. Poedelnaakt! De (droge!) pamper lag aan het hoofdeinde van haar bedje. En de pamper was zo ongeveer het enige wat nog droog was. Dus hup: kleine meid uit bed, lakens verversen, pampertje terug aan én toch maar een licht pyamabroekje aan om te vermijden dat dit soort zaken een nieuw ritueel wordt! Leuk als Lunaatje nieuwe vaardigheden leert, maar zélf haar pamper afdoen stond niet meteen hoog op mijn verlanglijstje...

    Zelf leek ze alles wel fantastisch te vinden...

    03-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    02-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pamperen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik weet niet hoe het er aan toe gaat in andere huishoudens met kleine kindjes, maar hier heeft het verversen van een pamper meer iets weg van een moeilijke judo-oefening onder zware stress-factoren!

    Héél af en toe blijft ze mooi, rustig en stil liggen, dat meisje van mij. Maar meestal krijst ze van begin tot einde en haalt ze het onderste uit de kast om weg te kruipen. En geloof me: ze is behoorlijk sterk en heeft een stevig willetje! Het verversen van de kleine meid haar pamper behoort hier absoluut niet tot het -gelukkig lange- lijstje van leuke momenten. En dan heb ik het nog niet eens over de inhoud van de pamper...

    Speeltjes willen al eens voor afleiding zorgen. Het flesje melk ook. Maar het blijft zoeken naar creatieve oplossingen voor het ververs-moment. Recentste succesvolle afleidingsmanouvre is de vieze vuile volle pamper. Hygiënisch is het ongetwijfeld niet en er zijn wat risico's aan verbonden, maar éénmaal de vuile pamper verwijderd is van de kleine meid haar poep, wordt die vakkundig opgerold en dichtgeplakt. Dan volgt dus het moeilijkste moment van het verversen: Luna moet stil blijven liggen tot de verse pamper stevig en correct rond het net gewassen poepje is aangebracht. En nu blijkt dus dat Lunaatje behoorlijk geïntrigeerd is door de vieze vuile opgerolde en dichtgeplakt pamper. De intrige ligt vooral in het mysterie: hoe krijg ik die dichtgeplakt pamper open, hoe lang duurt dat en wat zit er in?

    Het wordt hier dus een beetje een wedstrijd: de mama moet er in slagen om de verse pamper rond het poepje te bevestigen vooraleer de kleine meid de vuile pamper heeft opengekregen. De 'stevigheid' (of het gebrek daaraan) van de inhoud van die vieze pamper zorgt voor extra druk op de schouders van de grote meid om de wedstrijd te winnen!

    Tot nu toe wordt de kleine meid nog steeds geklopt in snelheid door de grote meid! Maar we zoeken hier toch verder naar andere, betere en vooral minder risicovolle afleidingsmanouvres...

    02-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    01-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitgeteld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Uitgeteld... zo valt kleine Luna op dit moment nog het best te beschrijven...

    Zalig weer zeg vandaag: 28 graden op 1 oktober! Te mooi om binnen te blijven, dus trokken we er samen op uit. Kleine meid mét al haar accessoires (wandelwagen, verzorgingstas, melk, water, pampers, knuffels, boekjes, zonnecrème, zonnebril, hoedje,...) in de auto geïnstalleerd, even een tussenstop bij oma en opa gemaakt en dan richting Lunaatjes meter!

    Een lekker luie namiddag zalig nietsdoen en rondkuieren in een zonovergoten Brugge... Straatje in, straatje uit, gezellig slenteren, leuke marktkraampjes bekijken, verassende binnentuintjes ontdekken en halt houden op een prachtig tuinterras. Zo mogen er nog veel zaterdagen volgen!

    Kleine meid kon haar geluk niet op: paardjes kijken, mensen kijken, kindjes kijken (ja, kindjes zijn ook mensen, maar voor Lunaatje vormt dat toch een aparte categorie. Kindjes verdienen meer van haar aandacht dan grote mensen...), eindeloze brabbelgesprekken voeren met meter, uitrusten in de wandelwagen, terug op de arm, op de wenken bediend worden bij dorst, honger of hoge nood aan aandacht,...

    Met lieve Luna een tea-room bezoeken valt normaalgezien behoorlijk goed mee. Kleine meid is meestal te overdonderd door alle nieuwe indrukken, waardoor ze heel flink en rustig haar melkje drinkt, haar boekje leest of mama's koekje/taartje/pannenkoek opeet. Maar een garantie op een rustige pauze is het ook niet.
    Vandaag verliep het vlekkeloos: Tea-room 'Koets 27b' scoorde bij ons hoge ogen! Pal in het centrum, maar met een prachtige, grote en vooral erg rustige binnentuin! Lunaatje kon braaf in het gras haar boekjes lezen, blaadjes van de bomen inspecteren (28 graden of niet, officieel zijn we wel al herfst), melkje drinken,... En meter en mama konden in alle rust genieten van hun glaasje. Geen stress dat de kleine meid zou morsen, want we zaten in de tuin, dus op het gras. Geen stress dat anderen zich zouden ergeren aan babydrukte, want grote tuin en weinig drukte. Geen stress dat we snel zouden 'buitengekeken' worden om plaats te maken voor volgende klanten, want erg vriendelijk personeel (die behulpzaam was bij het gestuntel van de grote meid: de combinatie trappen-wandelwagen blijft ontzettend moeilijk).

    Kortom: zalige namiddag!!

    Bij thuiskomst werd de kleine meid onmiddellijk in haar bedje gedeponeerd. Mét vuile knietjes en ongewassen gezichtje. Ze was écht te moe. Dat doen we dan morgen wel...

    Uitgeteld. Net zoals de grote meid.

    01-10-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    30-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even updaten...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Intussen al weer een hele tijd geleden dat hier nog iets verscheen... Vandaar een korte update!

    Luna...
    ... vierde inmiddels haar eerste verjaardag (met véél familie, véél taart, véél plezier...)
    ... kreeg véél te veel cadeautjes (vooral oma en opa deden hun best en brachten maar liefst 12(!!) pakjes mee!)
    ... heeft een voorkeur voor roze (wat wel een meevaller is, gezien de overvloed aan roze speelgoed, fietsjes, kleertjes,...)
    ... stapt al flink rond (achter haar fietsje en loopspeeltje... helemaal alleen lukt nog nét niet)
    ... breidt dagelijks haar woordenschat uit (en past haar stemvolume daarop aan!)
    ... verkiest 'mama' als favoriete woordje (en daar is de mama het volledig mee eens!)
    ... kruipt de trap alleen op (wat de mama met een klein, maar trots hartje aanschouwt...)
    ... weet uitermate goed wat ze wil (en vooral ook wat ze niet wil!)
    ... houdt ervan om boekjes te lezen en voorgelezen te worden (wat de mama met véél plezier doet)
    ... blijft een waterratje (zwembad, douche, bad of emmer water: zolang ze maar 'pletsplets' kan doen!)
    ... zingt mee met de mama (vooral de 'hihihi-hahaha' uit de klassieker 'ik zag twee beren...', is hier een groot succes)
    ... vindt het fijn om met andere kindjes te spelen (oudere kindjes dan. In kleine baby's heeft Luna bijzonder weinig interesse)
    ... trekt graag op ontdekkingstocht (zolang de mama nog binnen het gezichtsveld blijft)
    ... kan behoorlijk dramatisch doen (als de mama even uit het gezichtsveld verdwijnt)
    ... vindt springkastelen, stoelen, tafels,... bijzonder fijn (als ze er op, onder, over, doorheen,... kan kruipen, is Luna fan!)
    ... antwoordt correct op volgende vragen: (en zonder dat de mama het antwoord voor zegt)
             - wat doet het koetje?
             - wat doet het hondje?
             - wat doet het eendje?
             - hoe groot zal Luna worden?
             - waar zijn je haartjes?
    ... antwoordt op de vragen 'waar is Luna's tuutje/knuffel/flesje/speeltje/muts/... steevast met 'weg'
    ... haalt haar schouders op en steekt haar handpalmpjes naar boven bij het woordje 'weg'
    ... gaat uiteindelijk wel op zoek naar het verloren voorwerp (en komt telkens erg triomfantelijk melden als ze het gevonden heeft)

    Ze is geen baby meer, dat kleine Lunaatje van mij! Ze is al een heuse peuter geworden...
    Maar uiteraard wel nog steeds de mama's liefste schat. Dat spreekt.


    30-09-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    07-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontroerend..
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze ontroert me zo, mijn kleine meisje. In alles wat ze doet.

    - als ze geconcentreerd in een boekje zit te bladeren
    - als ze luidop en enthousiast voorleest wat er in dat boekje wel te lezen valt
    - als ze mooi en rustig met al haar speelgoed in de weer is
    - als ze haar spel even onderbreekt om mij een zoen te geven en dan gewoon verder gaat met wat ze bezig was
    - als ze vrolijke gesprekken voert met de hond van oma en opa
    - als ze me met een brede smile toelacht als ik haar ga halen in de crèche
    - als ze stampvoetend staat te springen in haar bedje, maar onmiddellijk lacht als ik haar kamerdeurtje openzwaai
    - als ze vrolijk kwettert in haar autostoeltje en alles aanwijst wat ze ziet
    - als ze 'dèdè' doet naar alles en iedereen
    - als ze al blij begint te kirren als we bij oma en opa aankomen
    - als ze véél te wild 'pletsplets' doet in het grote bad
    - als ze haar armpjes rond mijn nek zwaait en me stevig in een knuffelgreep houdt
    - als ze lief haar hoofdje op mijn schouders legt
    - als ze mij een dikke knuffel en bijhorende zoenen heeft
    - als ze snoezelend op mijn schoot ligt terwijl ze 's avonds haar laatste flesje drinkt
    - als ze als een engeltje zo mooi en rustig slaapt
    - als ze mijn lieve Lunaatje is

    Nooit gedacht dat ik zoveel liefde voor iemand kon voelen...

    07-07-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    29-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Never looking back
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Volgende week wordt mijn lieve meisje 10 maanden. Tien maanden al zeg! Wat gaat het toch snel allemaal...

    Een jaar geleden was ik al behoorlijk zwanger. Een jaar geleden was het al duidelijk geworden dat ik een single mama zou worden. Een jaar geleden waren er heel wat twijfels en onzekerheden. Zou ik dat wel kunnen? Zou mijn kindje gezond zijn? Zou het geen huilbaby worden? Zou ze wel flink eten, groeien, spelen,...? Hoe moest dat dan zonder papa voor mijn lieve meisje? Zou dat wel lukken financieel? Zou ik mijn oude vertrouwde leventje niet teveel missen? Hoe zou dat dan lopen met de wekelijkse ladies-nights en etentjes en feestjes en... En een grote twijfel die ik nooit of te nimmer durfde uitspreken: zou ik wel gelukkig zijn?

    En nu zijn we een jaartje verder.

    Nooit eerder was ik zo gelukkig! Iedere dag met mijn lieve, kerngezonde, flink-slapende-etende-en-spelende meisje is zo mogelijk nog fijner dan de dag ervoor. Het lukt ons zoveel beter dan ik ooit had durven dromen. Ze is dus kerngezond. Ze is helemaal geen huilbaby, ze eet alles wat haar voorgeschoteld wordt, ze slaapt iedere nacht 13u, ze groeit en bloeit zoals het hoort, ze speelt, ze lacht, ze kraait, ze kirt, ze brabbelt,...
    Er gaat geen dag voorbij waarbij ik me niet gelukkig prijs. En neen, ik mis mijn oude leventje niet in het minst! Het zou zelfs helemaal niet meer vertrouwd aanvoelen... Die wekelijkse uitstapjes, dates, afspraken,... ze waren absoluut fijn, daar niet van... Maar ik mis ze niet. Mijn leventje is zoveel mooier en intenser geworden.

    Niet dat er nooit zorgen of twijfels zijn. Dat nu ook weer niet... Maar het loopt allemaal zoveel makkelijker en vanzelfsprekender dan ik ooit had durven dromen, hopen of denken. We missen niets of niemand. We hebben écht alles wat we nodig zouden kunnen hebben. We hebben elkaar, mijn meisje en ik! En we hebben de hulp en de nabijheid van een onmisbare hulplijn: oma en opa! (Luna's oma en opa dus...)
    We are never looking back! Vroeger was leuk, maar nu is nog veel leuker.

    Ik durf het nu wel luidop denken en zeggen: Wij zijn perfect gelukkig, mijn Lunaatje en ik!
    Dit mag eeuwig blijven duren...

    29-05-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    25-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dèdè doen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Babygebrabbel is toch zo schattig!!! Bij baby's dan...

    Hier ten huize probeert de mama zoveel mogelijk om 'volwassen' woordgebruik te hanteren in de gesprekken met de dochter. Een hond is een hond en geen wafwaf, een auto is een auto en geen vroemvroem,... Dat consequent zijn lukt nu nog behoorlijk, maar het vormt dan ook nog niet meteen een grote uitdaging, aangezien de kleine meid weinig herkenbaars terug zegt...

    Maar bij 'dèdè doen' trappen we hier toch in de baby-taal-val... Het kan toch niet zo moeilijk zijn om haar te leren: 'zeg maar dag'? Maar instinctief worden hier de zinnen 'we gaan dèdè', 'doe maar dèdè', 'opa is dèdè',... er uitgefloept! Wat al meteen voor verwarring zorgt. Want is 'dèdè' nu iets dat je doet of bent of ziet of hoort of...??

    Luna vindt het wel een leuk woordje en zegt het intussen al flink na. Cuteness overload, uiteraard!! Het obligate handgebaartje combineert ze er intussen al vlotjes bij! Alleen haar timing klopt nog niet helemaal. Of we nu ergens binnenkomen of net weggaan of gewoon midden in haar spel of tijdens een autoritje: Luna vindt dat 'dèdè' overal wel past...

    En vanzelfsprekend doet ze het net NIET als we er naar vragen! Natuurlijk niet. Want als we met drie volwassenen rond Lunaatje staan en als gekken 'Luna, doe eens dèdè' staan te kirren, hoe moet je dan als bijna 10-maandertje reageren? Je hoeft geen geluid te maken om de aandacht te trekken, want die heb je op dat eigenste ogenblik al meer dan genoeg. En die grote mensen blijven even vrolijk en lief tegen je bezig of je hen nu wel of niet van antwoord dient... En omdat je als bijna 10-maandertje de taal nog onvoldoende machtig bent om die volwassenen er op te wijzen hoe compleet belachelijk die hele scène er wel niet uitziet, zwijg je liever.

    Ze heeft dat zo slecht nog niet bekeken, dat lieve meisje van mij!

    25-05-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Willen, maar (nog) niet kunnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Lunaatje heeft het kruipen nog niet helemaal onder de knie (en dat mag gezien haar sluip-bewegingen behoorlijk letterlijk genomen worden), maar toch wil ze al de volgende stap nemen. Ze wil zich rechttrekken. En rechtstaan. En stappen. En dat lukt niet.
     
    De 'ik-raak-niet-vooruit' frustratie die aan het kruipen vooraf ging is nauwelijks achter de rug en er is alweer een nieuwe frustratie bron gevonden. Het is natuurlijk wel fijn dat ze leergierig is. En het is maar door veel te proberen en met (opnieuw erg letterlijk) vallen en opstaan dat ze haar doel zal bereiken. En het is zo fascinerend en plezant om dat kleine meisje te zien evolueren!

    Maar geduld is een mooie deugd. Maar daar is Luna het precies niet echt mee eens...
    Van wie zou ze dat geleerd hebben ;-). 

    25-05-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    24-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The way she moves
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn lieve Lunaatje kruipt!

    Fantastisch om te zien! En nog fantastischer om te zien hoe fantastisch ze dat zelf wel vindt! De voorbije dagen deed de kleine meid nauwelijks moeite om haar frustratie over het-niet-vooruit-raken weg te stoppen. Maar nu lukt het haar dus wel! Ze kruipt! En snel! En de mama heeft ogen,  handen en reflexen te kort...

    Haar wereld is opeens zoveel groter! En spannender! En gevaarlijker! Maar vooral ook interessanter! En nieuw! Luna ontdekt écht haar eigen wereld. En wat is dat mooi om te zien...
    Elegant kruipen zoals in de boekjes en filmpjes geïllustreerd wordt, dat doet mijn kleine meisje niet. Ze is meer het type 'soldaat-in-de-loopgrachten-in-sluip-manouvre-houding'. Geëmancipeerd is ze dus wel.

    Er duiken echter ook wel een aantal neveneffecten op:
    - Luna moet 's avonds vaak wat overgeven. Last heeft ze daar niet van, ze doet gewoon verder met wat ze bezig is. Maar er komt dan dus wat melk 'terug'. Of fruitpap. Of groentenpap. Of alles samen. Gisteren had ze in de crèche worteltjes gegeten. Blijkbaar. Het had toch een wortelkleur. Echt grondig heb ik het niet bestudeerd. Anyway. Ze spuugt dus een beetje. En did i mention: ze kruipt. Door het spuug dus. En dat had de mama niet onmiddellijk door. Van dat spuug. Dat kruipen hadden we hier wel door. Zo allert zijn we dan weer wel. Maar goed... vroeger moest alleen de onmiddellijke omgeving van de kleine meid geïnspecteerd worden op eventuele plasjes spuug. Dat was dus één vierkante meter. Hoogstens. Vandaag de dag is de onmiddellijke omgeving van de kleine meid echter het ganse appartement. En ze maakt er blijkbaar een ere-zaak van om de plasjes spuug zoveel mogelijk te verspreiden. Kwestie van haar territorium af te bakenen vermoed ik... En bij het kruipen is het blijkbaar van belang om de plasjes niet te vermijden, maar er zoveel mogelijk dwars doorheen te kruipen. Dat garandeert immers een maximale uitspreiding van het spuugplasje. Goed... de mama had dus behoorlijk de handen vol met het opsporen van de spuugplasjes en alles terug spuugvrij maken. Inclusief Luna...
    - Sinds ze kruipt ontdekt mijn lieve Lunaatje van alles en nog wat. Haar aandacht gaat daarbij vooral naar alles wat niet op speelgoed lijkt. Ontdekking van de dag gisteren: de handvaten op de keukenkasten. Die vindt ze ontzettend boeiend! Ze krijgt de kasten niet open. Voorlopig. Maar ze lijkt wel door te hebben dat ze zich op die handvaten moet focussen als ze de inhoudt van de kasten wil zien. Dat wordt nog leuk...
    - Er moet hier sinds kort ook regelmatiger gepoetst worden. Het valt immers behoorlijk op als Lunaatjes maagdelijk witte outfit er na een minuutje of drie eerder muisgrijs begint uit te zien. De mogelijkheid om swifferdoekjes aan de kleine meid te bevestigen worden hier nog onderzocht...
    - Omdat hier soms toch ook nog eens huishoudelijke taken moeten uitgevoerd worden door de grote meid (de kleine meid is daar nog niet zo'n grote hulp bij - tenzij dat swiffersysteem onder de kruipende meid bevestigen zou werken natuurlijk...), moet Lunaatje soms écht wel eens een beetje alleen spelen. En sinds ze dat kruipen onder de knie heeft wordt dat soms toch wel een beetje gevaarlijk. Gisteren werd de kleine meid in het midden van haar kamertje geplaatst, omringd door speelgoed. De mama vond het een mooi moment om de inhoud van de kleerkasten van haar lieve schat wat te herschikken. (Ja, ze heeft meer dan 1 kleerkast en neen, 4 kasten blijkt nog steeds niet voldoende om de kleine meid haar uitgebreide garderobe in op te bergen). Kleine meid mooi aan het spelen, grote meid flink aan het plooien en opbergen. En dan was er opeens een bonkend geluid te horen. Dat herhaald werd. En onderbroken werd door een soort gemopper. En Luna was op het eerste zicht niet meer in de ruimte aanwezig. Ok. Even paniek. En even nagaan uit welke richting het 'gebonk' en gemopper kwam. Luna was blijkbaar onder haar bedje gekropen en aangezien haar bedbodem nog niet helemaal op de laagste stand staat, maar ergens tussenin, kon ze onder haar bedje wel perfect haar hoofdje recht houden en neerzitten. Maar de bedomranding met de spijltjes komt wel tot beneden. Op de één of andere manier was ze daar dus wel ondergeraakt en zat ze nu wat 'gevangen' onder haar eigen bed. Er volgde een boeiend gesprek tussen de kleine en de grote meid (nu ja, eerder een monoloog van de grote meid eigenlijk) over 'hoofdje naar beneden' en 'kom, mama zal je wel helpen om je van onder je bed te trekken' en 'neen Lunaatje, niet hoofdje naar omhoog, kom nu hier en doe je hoofdje naar beneden' enzovoort. Luna vond het wel interessant dat mama daar op haar buik aan de andere kant van de spijltjesrand wat druk lag te doen... En op dat moment gaat natuurlijk de telefoon én de deurbel! Ze is terug bevrijd hoor, mijn lieve Lunaatje. En ze is zelfs nog steeds bluts- en builvrij... Voorlopig toch...
    - De avondroutine waarbij Luna rustig bij mama in het grote bed ligt, haar melkje drinkt en nog wat in haar ritsel- en voelboekjes bladert, is behoorlijk verstoort door de nieuwe vaardigheid die kruipen heet. Want ook het grote bed van mama moet al kruipend ontdekt en geïnspecteerd worden. Dat Lunaatje ook uit het bed kan vallen als ze niet op tijd remt, dat heeft ze precies nog niet helemaal begrepen. Dus de mama moet de dochter voortdurend terug naar het midden van het bed manouvreren. De dochter is het daar niet mee eens. Geen rustige avondroutine dus...

    Maar het blijft nog steeds ontzettend leuk, zo'n klein meisje in huis!! Ze is mijn grote geluk, mijn hele wereld, mijn alles... mijn Lunaatje...

    Het zijn hier boeiende tijden...

    24-05-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    27-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Genieten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wat is het leven met mijn meisje toch zalig... Niet dat ik in het pre-Luna tijdperk doodongelukkig was. Integendeel zelfs. Maar sinds Luna is mijn wereld zoveel mooier en wordt iedere dag zoveel intenser beleefd. Vreemd eigenlijk, dat zo'n klein meisje zoveel oprecht geluk met zich kan meebrengen!

    Het eerste paasweekend met de kleine meid was fantastisch. Gewoon perfect! Van de eerste tot de laatste minuut was het genieten. Een kleine bloemlezing:

    Donderdag
    Het stralende weer donderdag zorgde voor een verlaagde werklust bij de grote meid. Omdat Lunaatje in de crèche was en maar 's avonds mocht opgehaald worden, was naar huis gaan niet onmiddellijk een optie. Maar een telefoontje naar de oma en de namiddag was georganiseerd: mama en dochter (eigenlijk dus oma en mama) samen gezellig terrassen, lekker lunchen, kuieren in de winkelstraat (en eindelijk het mooie rode kleedje met witte stippen gevonden waar ik al tijden naar op zoek was!! I love the 50's style dresses!!), ijsje eten, nog wat kuieren, nog een terrasje doen, kleine meid ophalen en dan 's avonds nog gezellig bezoek ontvangen! Donderdag was geslaagd!
    Even terzijde: Lunaatje doet het uitstekend in de crèche, maar mijn kleine spruit toont er ook haar sterk karaktertje. Met als gevolg dat mijn bijna-9-maandertje al af en toe eens in 'de hoek' moet staan. 't Is te zeggen: ze maakt zich soms zo ontzettend kwaad omdat ze niet onmiddellijk haar zin krijgt, dat de crèche mevrouwen zich genoodzaakt zien om Luna met relax en al even naar de muur te draaien. In de hoop dat ze wat kalmeert als ze minder 'prikkels' krijgt. Helaas vaak ijdele hoop, maar ik bewonder het doorzettingsvermogen en het consequent-zijn van de crèche mevrouwen...

    Vrijdag
    Vrijdag was de crèche een dagje gesloten, dus mocht Lunaatje naar oma en opa. Een hele dag wandelen en spelen dus... En 's avonds bezoek van opa Eddy en Luna's marraintje, die alletwee een 'paasklok' cadeautje mee brachten! Verwend?? Denk je?? Fantastische cadeautjes trouwens: een voorleesboek-met-giraf-knuffel-en-groeimeter-in-mooie-doos en een volledige ontbijtset ook met giraffen!! En Luna charmeerde het bezoek met 101 gekke bekken en vrolijk gekraai!
    's Avonds had mama nog bezoek van een vriendin, dus opnieuw: heel erg geslaagd dagje!!

    Zaterdag
    Shoppen, shoppen, shoppen! Op zoek naar schoentjes en een zomerhoedje voor mijn lief prinsesje! Ze was het meest voorbeeldige kindje die men zich kan indenken: auto in, auto uit, op de arm, in de wandelwagen,... Ze bleef er allemaal vrolijk bij... De schoentjes hebben we gevonden. En een kleedje. En een T-shirtje. En een shortje. Wat we dus allemaal niet nodig hadden... Het zonnehoedje vonden we niet, maar intussen was de mama al compleet uit het oog verloren wat we nu eigenlijk wilden kopen...
    's Namiddags dan maar met ons tweetjes zalig gewandeld in het zonnetje. Op bezoek bij mama's oma en opa in de serviceflatjes en naar mama's tante, waar we gezellig in het gras konden genieten van een luie zaterdagnamiddag. Grote meid en kleine meid sloten hun zaterdagavond af door samen een relaxerend badje te nemen. Waarna de kleine meid uitgeput in slaap viel op mama's schoot. Wat wil een mens nog meer?

    Zondag
    Pasen!! Samen met mijn meisje ontbijtkoeken gebracht naar oma en opa en dan met ons viertjes (oma, opa, Luna en mama) naar de kinderboerderij in Torhout. We hadden er een fantastische namiddag: samen schommelen (Lunaatjes eerste keer op de schommel en dat ging eerst gepaard met wat traantjes, maar ze klampte zich stevig aan mama vast en omdat opa zo enthousiast aan het schommelen was naast ons, wou de kleine meid het toch nog wel eens proberen. Het was niet echt volledig haar ding, maar kom, er waren ergere dingen...)
    Het zand werd afgekeurd. Luna houdt niet van voetjes in het zand. En liet dit erg duidelijk merken.
    De diertjes werden één voor één heel aandachtig bestudeerd. Kipjes, duifjes, ezeltje, geitjes, kuikentjes,... 't Was allemaal wel goed voor lieve Luna, zolang ze maar op mama's arm mocht blijven zitten... De lammetjes mochten zelfs héél dicht komen kijken. Maar toen bleek dat lammetjes ook geluid konden maken, bleek dat Lunaatje ook geluid kon maken! Lammetjes zijn lief zolang ze stil zijn. Als lammetjes onverwacht iets 'zeggen', dan schrikt Lunaatje zich rot en dan wil ze NIET meer kijken naar de lammetjes!!! Er was geen discussie mogelijk!
    Maar we beleefden een zalige pasen, daar in de kinderboerderij. Sangria en aperitiefhapjes voor de 'grote' mensen en groentepapje voor de kleine meid. Lunaatje sliep heel voorbeeldig haar middagdutje in haar wandelwagen onder de grote boom naast mama...
    We sloten onze paaszondag af met koffie en taart bij mama's oma en opa en nog een bezoekje aan mama's tante en Luna's meter. Met opnieuw paascadeautjes: een mooie knuffel en spaarpot!!
    Nooit eerder was mijn Pasen zo mooi...

    Maandag
    Zo'n extra dagje weekend is toch fantastisch! Vooral met dit weer... Dus: grote meid en kleine meid sliepen lekker lang uit en trokken daarna richting oma en opa. Onder het alziend en goedkeurend oog van Luna werd het opblaasbaar zwembadje geïnstalleerd, opgeblazen en voorzien van lekker lauw water (want ons prutske mag geen kou krijgen natuurlijk...). Lunaatje vond al die bedrijvigheid fantastisch. Haar eetstoel stond buiten op het terras, dus de juffrouw kon alles vanop de eerste rij aanschouwen... Er werden talloze parasols aangevoerd om een zonneslag te vermijden, er werd driftig met zonnecrème gesmeerd en kleine meid werd met zwembroekje en zonnehoedje in het water neergeplant. Wat ben ik blij dat mijn meisje een waterratje is!! Ze gierde het uit en spetterde zichzelf helemaal nat... Het zonnehoedje kon na 3 minuten al uitgewrongen worden, maar wie liet dat aan zijn hart komen?
    Zo'n wateravontuur is vanzelfsprekend erg vermoeiend, dus mocht mijn klein meisje samen met de mama in de hangmat uitrusten... Bestaat er een zaliger gevoel?

    Dit neemt niemand ons nog af! Dit is puur en onversneden geluk... 

    27-04-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    14-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Yes, she can!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze kan al zo ontzettend veel, dat kleine meisje van mij! Sinds kort kan ze:

    - Zitten! Zo helemaal alleen en zonder omkantelen!!!
    - Schilderen in de crèche! Met de handjes stempelen in de verf dus... En aan de kleertjes te zien zijn rood en geel haar favoriete kleuren...
    - Een héél erg klein beetje stappen aan de handjes. Een héél erg klein beetje maar hoor... Maar ze snapt wel al dat ze dat ene voetje moet opheffen en voor het andere plaatsen, dus de 'techniek' heeft ze al beet!
    - Alleen spelen. Dat lukt iedere dag beter en beter... Al verkiest ze nog wel steeds mama in de buurt.
    - Zich uit de veiligheidsgordels van de maxi-cosi manouvreren. Daar moet de mama dringend iets aan doen...


    Favoriete spelletjes zijn tegenwoordig:

    - Fopspeentje in mama's mond stoppen, terug uithalen, in eigen mondje stoppen. Terug in mama's mond, terug uithalen,... enz...
    - Kiekeboe (en de 1001 mogelijke varianten hier op...)
    - Boekjes lezen (ritselboekjes, voelboekjes, badboekjes, het bonnenboekje van de Spar,... maakt allemaal niets uit, zolang het maar boekjes zijn en ze de blaadjes zelf mag omdraaien.)
    - Bellen blazen met de bellenblazer. 't Is te zeggen: de mama blaast dus de bellen, de kleine meid vindt het schitterend om naar te kijken. En vooral ook om te zien hoe de grote hond van oma en opa jacht maakt op de bellen...
    - Alles waar geluid uit komt en liefst ook met lichtjes die flikkeren! De 'activity-spelen' zijn hier alomtegenwoordig!


    En er waren deze week ook heel wat 'eerste keren':

    - Eerste keer wandeling langs koetjes en paardjes (die in de weide met ons meeliepen... En die door de kleine meid argwanend in het oog werden gehouden.)
    - Eerste keer naar de kipjes kijken bij papa (en na 5 minuutjes helemaal alleen rechtstaan aan het kippengaas opeens pardoes op de poep vallen en dan natuurlijk de hele buurt bijeen schreeuwen! Voor alle duidelijkheid: ze had een dikke pamper aan en viel op haar poep in het zachte gras. Maar aan het kabaal te horen leek het wel of ze een broekje van schuurpapier aanhad en op een spijkerbed viel! Het blijft een drama queen, die kleine schat van mij!)
    - Eerste keer bewust kennisgemaakt met één van de twee katten van papa (en de kat meteen aan het kattenoor vastgegrepen en niet willen lossen! Gelukkig was de poes héél erg verdraagzaam en geduldig en kwam er slechts een stil 'ge-miauw' uit als klein protest. De kleine meid liet véél luider protest horen omdat ze het poezenoor moest loslaten van de mama!)
    - Eerste keer écht en bewust kwaad zijn omdat mama iets verbiedt! (Bij oma staat er een plantje dicht bij het verzorgingskussen en NEEN, de kleine meid mag NIET aan de blaadjes trekken. Na de vierde keer 'neen Luna, dat mag niet', leek ze ineens de betekenis van die woorden te begrijpen. Ze was het er niet mee eens. Dat was wel duidelijk.)
    - Eerste keer in het kinderzitje van de winkelkar. Dat bevalt haar duidelijk veel beter dan in de maxi-cosi in de winkelkar! Ze kan nu veel meer rondkijken (en rondgrijpen!). En ze ziet er opeens al zoveel groter uit. Mijn lieve kleine meisje is écht geen klein baby'tje meer...

    Wat is het toch zalig, zo'n klein meisje in huis...

    14-04-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    07-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontzwangeren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een zwangerschap duurt 9 maanden en naar het schijnt duurt 'ontzwangeren' even lang. Volgens 'de boekskes' heeft het lichaam van een kersverse mama 9 maanden tijd nodig om zich te herstellen. Ik wil het allemaal héél graag geloven. Al ging ik er een beetje van uit dat het allemaal wel vanzelf zou gaan, zonder extra inspanningen. Dat blijkt toch een beetje tegen te vallen...

    Lunaatje werd begin deze week 8 maanden. Acht maanden al zeg!! Ze kan zelfs al helemaal alleen zitten!!! Maar bon, dat wil dus ook zeggen dat ik volgens 'de boekskes' binnen 1 maand volledig 'ontzwangerd' zou moeten zijn. Hmm... Er is toch nog wel wat werk aan de winkel.

    Na 8 maanden gesleur met een maxi-cosi, die steeds zwaarder door gaat wegen, dacht de grote meid toch écht wel dat ze aan gewichtheffen deed! En er wordt hier héél veel afgewandeld. Eerst met de kinderwagen, nu met de wandelwagen. Qua beweging kan dat toch ook tellen. En er wordt hier ook ontzettend veel met de baby op de arm rondgewandeld. En er wordt ge-multi-tasked dat het een lieve lust is. Complete work-outs zijn het!!
    Bovendien staan er geen wekelijkse restaurant- en café bezoekjes meer op het programma. Wat in het pré-Luna-tijdperk wél het geval was. Dat scheelt toch ook in calorie-opname! En het alcoholverbruik van de mama lijkt verdacht veel op dat van een geheel onthouder. Opnieuw veel calorieën uitgespaard...

    En toch: Er mogen gerust nog wat kilootjes af!!

    Dus worden hier ten huize nog maar eens plannen gemaakt om gezond te eten en te sporten. Dat gezond eten, daar zijn eigenlijk geen uitvluchten voor. Er worden hier zowiezo wekelijks verse groenten en fruit aangekocht om de groenten- en fruit papjes van de kleine meid te bereiden, dus geen enkel excuus voor de grote meid om niet gezond te eten.
    Maar als voltijds werkende en alleenstaande mama is het niet zo evident om het sporten in de agenda te plannen. 's Avonds is Luna-en-mama-tijd en dat heeft voorrang op alles! Het kleine meisje slaapt dan wel vanaf 19.30u à 20u, maar het is natuurlijk geen optie om haar alleen thuis te laten... Dus wordt hier tegenwoordig in de middagpauze van 'start-to-run' gedaan!
    Om 12u naar de kleedkamer, loopkleren aan, mp3-met-evy-gruyaert in de oren en een half uurtje zweten! Dan vlug de douche in, werkkleren terug aan en ten laatste om 13u zit de grote meid terug aan haar bureautje! En dat zo'n drie keer in de week... En op woensdagavond komt oma babysitten zodat mama, nadat ze zelf nog haar kleine meisje in bed gestopt heeft, naar de Zumba kan!

    Dat 'zwanger worden' ging precies wel makkelijker en met minder inspanningen dan dat 'ontzwangeren' . Maar goed: er wordt aan gewerkt!

    07-04-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    28-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Luna-proof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er was écht geen ontkomen meer aan... Nadat Luna ook bij oma en opa pogingen ondernam om uit het park te klauteren, werd beslist om per direct de hoogtes van park en bed bij te stellen.

    Het park herinrichten dat lukte wel vlot. Terwijl de kleine meid rustig sliep (in haar 'onveilige' bedje), haalde de grote meid haar gereedschap boven (ja, als zelfstandige vrouw en alleenstaande mama moet je méér in huis hebben dan make-up en schoenen ), werd de parkomranding definitief verwijderd en werd de parkbodem een standje lager terug vastgemaakt. Speelgoed werd terug gelegd en van zodra ze wakker werd mocht Lunaatje haar nieuwe speelomgeving verkennen. Ze was niet zo blij dat de diertjes aan haar 'mobiele' nu niet meer binnen handbereik bleken te zijn, maar de ontsnappingsmogelijkheden werden ernstig ingeperkt en daar was het de mama wel om te doen!

    Het bedje op een veiligere hoogte instellen bleek iets minder evident. Eerst en vooral hadden we het juiste materiaal niet in huis. Correctie: we hebben het wel in huis, maar we vonden het niet terug... (met 'we' wordt dus de mama bedoeld) Blijkbaar moet dat bedje aangepast worden met een umbraco sleutel en die was nergens terug te vinden. De zoektocht naar de umbraco sleutel leverde wel verrassende resultaten op: de grote meid vond de mooie-sandaaltjes-met-hoge-hak-en-open-teen terug, die ze vorig jaar kocht terwijl ze hoogzwanger was. En dus nog nooit heeft aangehad! Maar de zon schijnt en de mama zal deze zomer niet hoogzwanger rondwaggelen, dus die sandaaltjes zullen wel van pas komen! De zoektocht naar de umbraco sleutel werd nog enkele keren onderbroken door het terugvinden van allerlei zaken... Zaken die we op dat moment helemaal niet nodig hadden, maar die er wel voor zorgden dat de 'missie' om de umbraco sleutel te vinden, vertraging opliep.

    Dan maar opa gebeld. Die had wél een umbraco sleutel. En hij vond zijn umbraco sleutel wél terug. Dus: opa op bezoek met umbraco sleutel. Luna bij opa op de arm en mama met umbraco sleutel aan de slag. Want dit was intussen wel een prestige kwestie geworden: de grote meid ging en zou het bedje zelf aanpassen! Wij konden dat helemaal alleen en hadden geen man in huis nodig. Tenzij dus om een umbraco sleutel aan te leveren, maar dat laten we even buiten beschouwing...

    Goed. Het is dus gelukt. Zowel park als bedje zijn 'Luna-proof'. De kleine meid kan niet meer zo snel 'uitbreken', dus mama kan iets geruster zijn. Maar alle gevaar is nog niet geweken: kleine meid leert nu zitten. Dat blijkt veel leuker te zijn dan liggen, want het verruimt haar speelveld. Helaas: ze kan nog niet alleen uit 'ligstand' naar 'zitstand', dus wordt ze op haar poep in haar park geplaatst. Maar... na een minuutje of 10 kantelt ze om. Meestal op een speeltje, of tegen de parkomranding. En dan schreeuwt ze heel de boel bij elkaar. Dus blijft de mama héél dicht in de buurt staan om haar kantelende meisje op tijd en stond op te vangen. Misschien is het beter om Luna zélf te laten ontdekken wat er gebeurt als ze haar evenwicht verliest, maar we zijn hier erg gehecht aan dat lieve bluts-en-buil-vrije-hoofdje van de kleine meid. Dus blijft de grote meid er voorlopig nog even bij staan... Om toezicht te houden...

    Het zal helaas nooit lukken om haar hele wereldje 'Luna-proof' te maken, maar de mama zal het toch proberen!

    28-03-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    25-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flinke meid!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn kleine meisje wordt zo snel 'groot'! Iedere dag lijkt ze wel iets bij te leren. Sinds afgelopen week kan Lunaatje...:

    * ... zélf haar flesje drinken (Erg handig, die Avent-handvaatjes (roze uiteraard!) die op de flesjes passen! Er wordt wel nog behoorlijk wat afgemorst, maar waar dienen slabbetjes anders voor...)
    * ... 'neen' schudden met haar hoofdje. Wat ze zélf schitterend lijkt te vinden! Dat beloven boeiende tijden te worden: ze is nog geen 8 maanden oud, maar 'neen' lukt al perfect!
    * ... zich recht trekken in haar bedje. En de grote meid daarmee bijna een hartstilstand bezorgen. Het ging immers als volgt: kleine meid maakte op een ochtend duidelijk dat ze wakker was. Er wordt hier niet meer meteen bij het eerste geluidje naar de babykamer gespurt, omdat de kleine meid heel vaak terug in slaap valt en omdat Luna er tegenwoordig al perfect in slaagt om zichzelf 'bezig te houden' door verhaaltjes te vertellen aan haar knuffel... Deze keer was het echter verbazend snel terug stil in de kleine meid haar kamertje. Wat onmiddellijk een alarmbel doet rinkelen bij de grote meid! Dus: toch eens checken wat er aan de hand was. Wat bleek: de kleine pruts was zich in opperste concentratie aan de rand van haar bedje aan het recht trekken en keek al vol nieuwsgierigheid over de bedrand om te zien of daar toch niets interessanters te beleven was... Bijna hartstilstand bij de mama dus! Luna vond het fantastisch! En de grote meid zal er dus dit weekend werk van maken om de bodem van het bedje wat lager in te stellen, zodat er niet meer zo snel kan uitgeklauterd worden!
    * ... haar bed afbreken. Of toch op z'n minst de bedomranding. Deze morgen vond mama haar kleine schat in buiklig terug in haar bedje, de bedomranding behoorlijk losgetrokken en het bewijsmateriaal nog stevig vasthoudend in haar kleine handje! Bon, zoals vermeld staat er dit weekend een grondige evaluatie van 'het bed' gepland!
    * ... in de wandelwagen zitten! In de wandelwagen dus hé! Niet langer in het 'ligbakje', maar écht zoals de grote kindjes in de wandelwagen! De mama heeft heel wat afgemopperd en het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar het ombouwproces van wandelwagen-met-ligbakje naar wandelwagen is dus gelukt! Het warme bunker-dekentje werd geïnstalleerd, de riempjes werden afgesteld, alle veiligheidsgordels werden gecontroleerd en de kleine meid werd in haar nieuw vervoersmiddel geplaatst... Luna heeft het allemaal uitgetest en overduidelijk goed bevonden. Het baby-ligbakje had ze al een tijdje afgekeurd, wegens 'ik-kan-niets-zien-als-ik-neerlig-hé-mama!'. De mama heeft nog even volhard in de boosheid, maar nu zijn we beiden verkocht aan het wandelen met wandelwagen! Lunaatje vindt het schitterend om de wereld tegemoet te kijken. Alles is mooi, alles is nieuw, alles is interessant (en van zodra ze de kans krijgt wil ze ook alles proeven, maar ze heeft al ondervonden dat niet alles lekker is...)
    * ... haar woordenschat uitbreiden. Niet alleen komen er nu klanken uit mijn meisje die er voordien nog niet uitwamen, ze leerde ook dat er verschillende volumes schuilgaan in haar stemmetje. Het tieren had ze al een tijdje geleden ontdekt, maar nu kan ze tot haar eigen verrassing ook fluisteren. En wat is dat schattig: mijn klein lief meisje dat heel stilletjes aan het vertellen is... smelt, smelt!

    't Is een cliché: 'ze worden zo snel groot'!, maar dat blijkt dus écht wel zo te zijn....

    25-03-2011 om 13:29 geschreven door E.  


    10-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crèche-stress
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We hebben hier een paar stress-volle dagen achter de rug! Even samenvatten:

    Zondagmiddag even voor 12u: Sms'je van de crèche-mevrouwen: 'Wegens onvoorziene omstandigheden zal de crèche gesloten zijn op maandag en dinsdag.' Ok. Even slikken. Heel even paniek. En dan snel naar de oma en opa bellen. Of Luna maandag en dinsdag bij hen terecht kan? Dat bleek gelukkig geen probleem. Oma en opa blij met twee 'Luna-dagjes', mama blij met de oplossing en Luna ook blij (misschien niet zo bewust blij als oma, opa en mama, maar toch...). De kleine meid mocht dus voor de allereerste keer twee volle dagen bij oma en opa doorbrengen! Er werd gewandeld, er werden familie-bezoekjes afgelegd, er werd gespeeld, er werd geknuffeld en er werd vooral héél veel verwend... Luna genoot er zichtbaar van en de mama kon 's avonds een stralend lachend kindje ophalen...

    Geen vuiltje aan de lucht dus. Dankzij een-oma-en-opa-uit-de-duizend werd het onvoorziene crèche-verlof probleemloos opgevangen!

    Maar dan! Dinsdagavond even voor 17u. De mama was nog volop aan het werk. Telefoon van de crèche-mevrouw: De crèche zal niet meer terug opengaan. Nooit meer. Ze stoppen met onmiddellijke ingang. Geen overgangsperiode, geen tijd om spulletjes op te halen (dat wordt achteraf ooit wel een keer geregeld...), geen afscheid van de kindjes,... Ze sluiten. Zonder verdere uitleg.

    En dan is er stress! En paniek! En radeloosheid! En nog zoveel meer...!

    Met dank aan de lieve collega die de mama toch min of meer wist te kalmeren... De computer werd geraadpleegd en er werd rondgebeld. Naar de koepelorganisaties van onthaalouders. Maar: geen plaats. Ook niet in de randgemeenten. En ook niet binnenkort, want zelfs de onthaalmoeders die nu nog 'in opleiding' zijn en binnenkort pas starten, zijn inmiddels al 'volgeboekt'. Dan maar 'op goed geluk' adressen opgezocht van crèches in de buurt van mama's werkplek. En in volle vaart om 17.15u 'op tournee' vertrokken om crèches te bezoeken...
    In paniek de eerste crèche binnengelopen. Probleem uitgelegd. Gelukkig veel verontwaardigde ('allé da mogen ze toch niet doen!') én begripvolle ('ocharme, ja, wat moet je dan doen é als mama!') reacties én het GSM nummer van de bazin. In looppas terug naar de auto en de crèche-bazin gebeld. Opnieuw probleem uitgelegd. Opnieuw verontwaardigde én begripvolle reacties. En ook het mooiste nieuws wat men mij kon geven: de crèche-bazin had net haar 9de filiaal geopend, maakte daar nog geen reklame voor, maar ze waren wél net geopend. Er waren al 4 kindjes gestart en er waren dus nog héél wat plaatsjes vrij. Als de mama dat wilde mocht ze meteen een kijkje komen nemen!

    Ja!!! De mama wilde dat héél graag!!!

    En toen kwam de mama van pure stress in puur en onversneden geluk terecht:
    - de nieuwe crèche ligt op 2min van mama's werk
    - in een mooi huis, hélemaal ingericht voor de kindjes
    - met mooie tuin
    - met een grondige beveiliging (je moet je 'aanmelden' voor je binnen mag)
    - alles is spiksplinternieuw, in mooie stralende kinderkleuren
    - ieder kindje krijgt een eigen bedje
    - de crèche-mevrouwen die voor de verzorging instaan hebben jàren ervaring
    - het eten wordt dagelijks vers door een echte kokkin klaargemaakt (zodat de verzorgsters zich 100% met de kindjes kunnen bezighouden)
    - baby'tjes worden om de 10 à 15min gestimuleerd om in een andere houding te spelen
    - er wordt aandacht besteed aan de interesses van ieder kind, maar men stimuleert ook hun nieuwsgierigheid om nieuwe dingen uit te proberen
    - peutertjes spelen dagelijks minstens één 'speelmoment' buiten (als het weer het toelaat uiteraard)
    - de crèche voorziet zelf in pampertjes
    - pamperdoekjes worden niet gebruikt, kindjes worden met water en zeep gewassen
    - aan peutertjes wordt zoveel mogelijk een vaste dagstructuur aangereikt: ochtendmomentje, knutselmoment, voorleesmoment,..
    - de crèche werkt volgens IKG-systeem
    - kindjes kunnen er terecht van 7.30u tot 18.30u, wat perfect te regelen valt met de mama haar werktijden...
    - weliswaar niet dicht bij oma en opa, maar wél makkelijk bereikbaar
    - héél lieve en rustige crèche mevrouwen

    En Lunaatje kon meteen de volgende morgen, woensdag, al starten!! De mama kon wel huilen van geluk...

    10-03-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    06-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Baby huis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vreemd toch, hoe mijn kleine meisje in no-time het appartement heeft overgenomen! Een korte rondleiding:

    - Inkomhal: ingepalmd door de kinderwagen en een grote doos met daarin de autostoel (waar de kleine meid voorlopig nog te klein voor is, maar we zijn graag voorbereid). Altijd fijn om 's morgens niet-uitgeslapen, met ochtendhumeur, maxi-cosi (inclusief bijna-acht-kilo-wegende-baby), oversized handtas, autosleutels en opgewarmde papfles je een weg te banen door dit hindernissen parcours!

    - Hal boven: een traphekje (ok, op dit moment is dit vooral een overbodige hindernis aangezien Lunaatje nog niet kruipt, laat staan loopt... Maar opnieuw: we zijn graag voorbereid!)

    - Toilet: Ideale plaats om de boekjes van De Gezinsbond rustig door te nemen... (er is ook al een 'potje' in huis voor Luna (mét muziekje telkens er een plasje in het potje terecht komt - positieve bekrachtiging, wij zijn daar hélemaal fan van!) , maar aangezien ze pas 7 maanden is geworden zou het er toch een beetje 'over' zijn om het potje nu al in de toiletruimte te plaatsen... Wat me er aan doet denken dat ik niet meer zo goed weet waar ik het potje heb gezet. Soit, dat zijn zorgen voor later...)

    - Badkamer: Sinds kort (lees: sinds deze week) mag de kleine meid in het grote bad! Ze is een echt waterratje, maar haar babybadje werd echt te klein. Er was te weinig speel (lees: spetter) ruimte in het badje dat bij de verzorgingstafel hoort, dus werd de badring (of hoe heet zo'n ding waar je het kindje kan inzetten in bad?) bovengehaald. Het is een hele onderneming, maar Luna vindt het super, wat al het 'gedoe' ter voorbereiding en ter opruiming ruimschoots goed maakt. Ze zit nog niet helemaal zelfstandig recht, dus glijdt ze wel een beetje onderuit in haar badring, maar de grote meid is creatief in die dingen: er wordt een 'badkussen' tussen haar rugje en het badstoeltje geïnstalleerd, waardoor ze toch iets rechter zit. Anyway: het blijft een hele onderneming en wie de grote meid (en vooral de mama van de grote meid) kent, weet ook dat er al een heel arsenaal badspeeltjes voorhanden is... De badkamer is sinds kort dus ook heel erg overduidelijk baby-domein geworden. Badeendjes all over the place!

    - Babykamer: goes without saying. Volledig Luna-proof! Met meer kleding dan een gemiddelde babywinkel in voorraad heeft. Opnieuw: wie de grote meid en de oma kent, weet dat dit geen understatement is...

    - Living: Naast een overaanbod aan Luna-foto's en Luna-memorabilia (lees: doopsuiker, geboortekaartje, zwangerschapsbelletje, ziekenhuis-armbandje,...) staan hier intussen al 4 ikea dozen vol speelgoed, knuffels, puzzels, dekentjes,... En het wiegje (waar de kleine meid intussen te groot voor is, maar waar de grote meid nog geen afstand van kan doen...)

    - Salon: Opnieuw een overaanbod aan speelgoed, schommelstoel, relax, speelmatten (ja, ze heeft er meer dan 1), speelpark (je wil niet weten hoeveel speelgoed daar in ligt!) en onder de salontafel: mandjes vol (jaja opnieuw!) speelgoed! En 'spuugdoekjes'. Oma vond dat we er daar niet genoeg van in huis konden hebben, dus is hier ten huize een overaanbod aan 'spuugdoekjes' aanwezig. En omdat oma vermoedelijk meeleest: ja ma, ze komen inderdaad goed van pas

    - Keuken: de eetstoel (met altijd een reserve-fopspeen, voor het geval de andere 6 fopspeentjes spoorloos zouden zijn... een mini-papfles-met-water en een drinkbeker-met-water) neemt een centrale plaats in en natuurlijk al het materiaal dat zo noodzakelijk blijkt als je een baby in huis hebt (lees: babystoommixer, sterilisatiemateriaal, afdruiprek voor flesjes en speentjes, flesjes en speentjes, melkpoeder, koekjesmeel, vitabiskoekjes,...)

    - Slaapkamer van de grote meid: ook hier is er geen ontkomen aan en is het héél erg duidelijk dat er een baby in the house is! Naast de spuugdoekjes en het droogrek vol babykleertjes wordt het nachtkastje van de grote meid ook al overheerst door Luna-stuff: babyfoon, 'knisperboekje', voorleesboekje, baby-nagelknipper (want er worden hier alleen maar babynageltjes geknipt als de baby in kwestie rustig slaapt op de mama haar schoot. We zijn hier nogal gehecht aan de babyvingertjes en willen die graag alle 10 behouden. Babynageltjes knippen als de baby wakker is behoort dan ook niet tot de mogelijkheden.) En in deel 2 van de slaapkamer van de grote meid (ja, die heeft twee delen, we zijn hier nogal verwend als het op 'ruimte' aankomt) staan dozen (ja, meervoud! Vermoedelijk een doos of 4) vol met 'te klein geworden kleertjes'. Van Luna wel te verstaan. Mijn meisje blijft een 'kleintje', maar de maatjes 50 (0 maanden) en 56 (1-2 maanden) zijn officieel te klein en worden voorlopig opgestapeld in de kamer van de grote meid (ja, Lunaatje, die intussen 7 maanden is, draagt nog steeds kleding maatje 62 (2-4 maanden), 't blijft een kleintje...). En er staat ook een grote doos klaar met het 'ombouwmateriaal' om van de kinderwagen-met-bakje een wandelwagen te maken waar het kindje kan in recht zitten. Grote meid krijgt al een beetje stress als ze vooruitblikt naar het moment dat ze het 'ombouwpakket' moet ineen proberen te krijgen... Maar dat zien we later wel...

    - Tot slot: de zolder: Stapels en stapels en stapels lege dozen waar al het babymateriaal ooit in zat (en vermoedelijk ook ooit na gebruik terug in zal worden gestopt...)

    Het hele huis ademt 'Luna' uit. En daar zijn wij hélemaal niet rouwig om

    06-03-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    28-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wakkere meid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Lunaatje besloot vannacht om 1u om (heel erg luid!) een verhaaltje te vertellen. Dat verhaaltje duurde tot 5u (!!). Toegegeven: het klonk allemaal heel blij en vrolijk, maar de mama zal de kleine meid toch eens moeten leren om sneller tot de essentie van een verhaal te komen. Vier uren aan één stuk brabbelen is lang! Erg lang! Bijzonder lang zelfs als dat 's nachts gebeurt. En de nacht van zondag op maandag is dan nog de minst acceptabele nacht van de week voor zo'n zaken...

    De kleine meid was nochtans braafjes aan haar nacht begonnen: op mama's schoot, in mama's bed rond 19u haar laatste flesje gedronken en dan als een engeltje op mama's buik in slaap gevallen... Zàlig! Mama blij, Luna blij! Geluk zit in de kleine eenvoudige dingen.
    Maar de grote meid kreeg het niet over haar hart om haar schatje slapend in de babykamer te leggen en dus mocht Lunaatje nog maar eens naast mama slapen. Slapen dus. Dat was de afspraak. Niet 4u lang een verhaal vertellen.

    Om 5u 's morgens was de mama behoorlijk aan het einde van haar Latijn en werd Luna zonder veel commentaar toch naar haar bedje gebracht, in de hoop dat we beiden nog een uurtje of 2 konden slapen. Luna kwaad. Mama moe.
    Er volgde nog een half uur lang kwaad en gefrustreerd protest, maar toen is de grote meid in slaap gevallen, dus is het niet geheel duidelijk of het protest na een half uur nog verder ging of niet.

    Om 7.30u was de mama gewassen en aangekleed (neen, niet uitgeslapen) en klaar om een slapend meisje wakker te maken. Er werd gehuil en geschreeuw verwacht, maar tot mijn grote verbazing bleek de kleine meid volledig uitgeslapen, blij, vrolijk en begon ze spontaan een nieuw verhaaltje te vertellen!

    Waar haalt ze die energie toch?


    28-02-2011 om 20:22 geschreven door E.  


    23-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welke regering?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn Lunaatje is al haar hele leven 'regeringloos'. Niet dat het kindje er wakker van ligt... Ook de mama lag er tot voor kort niet echt bijzonder wakker van. Ok, 't is belachelijk dat grote mensen na al die tijd nu nog geen oplossing gevonden hebben en ja, ik vind dat 'de politiek' belangrijk is en dat iedereen zijn steentje moet bijdragen en ik vind het zelfs niet erg om te gaan stemmen. Meer nog: ik doe dat eigenlijk wel graag. In hoogzwangere toestand of niet... En ik zit op verkiezingsdagen alle uitslagen met veel interesse te volgen... Wat ook weer niet wil zeggen dat het een jaarlijkse gebeurtenis moet worden.

    Maar mijn interesse voor de hele politieke malaise was deze keer al snel tot een minimum gedaald. Mijn Lunaatje is immers véél interessanter. En véél aangenamer om naar te kijken! Ze evolueert ook veel sneller dan alle politiekers op een hoopje... En volgens mij heeft ze nu al meer maturiteit dan de hele Wetstraat samen.

    Maar goed. Regering of geen regering, wij lagen er dus niet wakker van. Tot nu!! En wel om volgende reden:
    De crèche van de kleine meid werd met veel zorg door de grote meid uitgezocht. En de zoektocht begon al héél vroeg in de zwangerschap om toch zeker te zijn dat aan alle voorwaarden van de mama werd voldaan. En er waren hier nogal wat voorwaarden:
    * graag een crèche in plaats van een dagmoeder (wegens véél kindjes in een crèche en een klein meisje dat thuis en in de rest van de familie het enige kindje is en dus rotverwend wordt. Sociaal aangepast zijn wordt hier ten huize héél hoog gewaardeerd!)
    * crèche met tuin (aangezien wij tweetjes daar niet over beschikken en de mama toch wil dat de kleine meid graag en veel buiten speelt...)
    * dicht bij huis en liefst zelfs op de weg naar het werk van de mama (wegens een mama met ochtendhumeur die 's morgens liever niet uren rondrijdt om langs de crèche te rijden)
    * flexibele uren (omdat de mama ook flexibele uren heeft op het werk...)
    * indien mogelijk ook dicht bij oma en opa (indien de flexibiliteit op mama's werk toch verder gaat dan de flexibiliteit op de crèche en zij dus niet op tijd haar kleine meid kan oppikken...)
    * lieve crèche mevrouwen waar de mama een goed gevoel bij heeft (dat hoeft geen verdere uitleg waarschijnlijk)
    * een crèche waar de kindjes verse groentenpap en fruitpap krijgen en geen 'pottekes' (wegens een kleine meid die op dat vlak nogal verwend is en geen pottekes lust...)
    * een crèche met IKG-systeem, zodat de prijs berekend wordt op basis van het inkomen van de ouder(s) (wegens alleenstaande mama en gebrek aan ezeltjes of bomen die in extra financieën voorzien)

    Er werd een crèche gevonden die aan alle voorwaarden voldeed!!! Mama blij, kleine meid ook blij (ook al beseft ze dat nog niet goed en is dat misschien om andere redenen, maar soit...).
    Maar het schoentje wringt dus bij het laatste punt! Kind en Gezin berekende op basis van het inkomen van de mama wat de maandelijkse bijdrage zou worden. En de mama vond dat héél goed meevallen. Kindjes zijn nu eenmaal niet goedkoop, maar kom, dit zou dus wel lukken.

    MAAR: omdat er geen regering is, kan er blijkbaar niemand beslissen over verlenging van het IKG systeem. En nu moet de mama maandelijks 400 euro betalen in de crèche. In plaats van het véél lagere vooropgestelde bedrag van Kind en Gezin.

    En de mama kan daar eigenlijk niet echt mee lachen.
    De mama heeft in juni héél wel doordacht haar stem uitgebracht. En verwachtte niet meer of niet minder dat de verkozenen hun werk zouden doen. Terwijl men daar in Brussel verder informeert, formeert, pre-formateert, verkent of wat dan ook... moet hier wél gewerkt worden en moet de kleine meid dus wél naar de crèche en moet hier dus wél iedere maand betaald worden!

    Tot zover mijn klaagzang voor vandaag.
    Dan kijk ik even naar mijn prinsesje en zijn alle ergernissen al vlug vergeten .

    23-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  




    Archief per maand
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 07-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    IM000745
    http://www.demamablogs.blogspot.com/

    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    aantwaarrepe
    www.bloggen.be/aantwaa
    Mijn favorieten
  • tales from the crib
  • kerygma
  • lien
  • kleinkonijn
  • jacq
  • johnblog
  • Rock & b"roll"


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs