Nog steeds weinig tijd en veel nieuws te melden...
Ooit volgen er wel eens wat meer uitgebreide blog-vertelseltjes over onze drukke verhuis-opkuis-opknap-werken. Maar voorlopig zult u het hiermee moeten doen.
In het nieuwe huisje wordt: - gekuist - geschrobt - gezweet - geschuurd - afgeschuurd - geplamuurd - geschilderd - ... Kortom: heel hard gewerkt! Met dank aan de papa/opa die al héél veel uurtjes in ons nieuwe huisje heeft doorgebracht. En dat allemaal terwijl hij eigenlijk ziek is en in een warm bed zou moeten uitzieken...
In het oude huisje wordt: - opgeruimd - verzameld - dozen gevuld - kasten leeggemaakt - nog meer dozen gevuld
Lieve kleine Luna ondergaat het allemaal een beetje. Ze kijkt soms wat verward naar alle bedrijvigheid, maar begrijpt niet goed wat er allemaal aan de hand is. - ze gaat niet naar de crèche (wegens crèche in verlof) - er worden heel wat babysits ingeschakeld (vooral tijdens de dutjes, maar toch ook soms tijdens speel momenten) - ze mag overal mee naar toe met oma - gelukkig waren er deze week een lieve tante en een lieve oma die voor lieve Luna wilden zorgen - de kleine meid leek héél tevreden met haar babysits - en er werd voor lieve Luna én haar mama gekookt door de lieve tante en de lieve oma!
Ze zijn onbetaalbaar en onvervangbaar, die lieve familie van ons! Waar ze maar kunnen worden pogingen gedaan om het Lunaatje en de mama zo makkelijk mogelijk te maken. En dat waarderen we écht heel erg...
Op de planning voor deze week staat nog: - kleuradvies van Colora inwinnen - kleuren kiezen en verf aankopen voor badkamer en gang - nog héél veel poets, schrob en kuiswerk in het nieuwe huis (maar qua timing zijn we wat afhankelijk van de vorige bewoners, die nog niet helemaal verhuisd zijn...) - zoveel mogelijk spulletjes van het oude huis naar het nieuwe huis brengen (maar opnieuw: de vorige bewoners moeten nog héél veel gerief komen halen, waardoor we nog geen plaats hebben om ons materiaal ergens te zetten... nog even geduld dus) - beslissen welke verlichting er moet komen in de living en salon (grote meid kan maar niet kiezen!)
En daarnaast staat ook nog 'quality time' met de kleine meid op de agenda. Want een weekje verlof, daarin moeten we toch ook tijd kunnen vinden voor zoveel mogelijk Luna-mama momentjes! En niet vergeten: vrijdagavond hebben we bezoek, dus moet het hier in het oude huis ook nog wat leefbaar gemaakt worden. En o ja: zaterdag is oudejaar en dan hebben we vanzelfsprekend ook bezoek! Dus moet grote meid op zaterdag ook wat tijd reserveren om boodschappen te doen en zich zelf wat toonbaarder te maken dan deze week het geval is...
Het is van ons! Vandaag de bewuste handtekening gezet bij de notaris, dus vanaf nu is het huisje écht van ons!
Normaalgezien mogen we pas op 9 januari in ons huisje trekken, maar de lieve verkopers hebben ons nu reeds de sleutel gegeven. We houden er natuurlijk rekening mee dat zij nog wat spulletjes moeten verhuizen, maar we kunnen nu wel al binnen in ons huisje! Ons huisje! Goh... het voelt precies nog niet helemaal écht...
En we krijgen er zomaar een poes bij zeg! De mooie roste kattin woont al 14 jaar bij het huisje en haar mee verhuizen was geen optie voor de verkopers. Dus na overleg werd besloten dat de poes mag blijven. En dat was duidelijk een goeie beslissing: Lunaatje is nu al hélemaal gek op 'Frosty'! Of de liefde wederzijds is zal nog moeten blijken, maar Luna vindt die poes alvast super...
Grote meid dacht dat de stress volledig weg zou zijn van zodra ze haar handtekening zou plaatsen, maar dat was toch wel even te naïef gedacht. Nu begint het natuurlijk pas écht. Het idee was om meteen in de woning te trekken, maar nu blijkt toch dat er best eerst wat schilderwerken uitgevoerd worden. Dus: op zoek naar een schilder die zo goed als meteen aan de slag kan en wil. De huidige kleuren mogen blijven, maar de muren verdienen écht wel een fris laagje verf... Beetje jammer misschien: met een zelfde kleur overschilderen. Maar het is nu éénmaal ons eigen huisje. Geen huurhuisje. En dat willen we hélemaal naar onze eigen zin... Geen oneffenheden of nageltjes en vijsjes waar we die liever niet zien. Geen krasjes of plekjes of beschadigingen... Fingers crossed dat de schilder ons nog volgende week of de week er op in zijn planning kan plaatsen. En fingers crossed dat zijn factuur nog meevalt. Want die schilderwerken waren niet meteen meegenomen in de 'begroting'. Zelf schilderen is ook een optie, maar de rest van het huis zal ook nog een likje verf nodig hebben, dus werk genoeg.
Maar nu eerst even nagenieten. Het is van ons. Het huisje is van ons. Ons eigen huisje...
Het was ook wel nodig. Toen ze nog een échte baby was - dat lijkt wel een eeuwigheid geleden! - had ze twee paar slofjes: een paar bobux en een paar boumex. We waren hier even tevreden over beide merken hoor, en door twee verschillende paren slofjes konden we dat mooi afstemmen op de outfit van de dag. Groot voordeel van die slofjes: kleine meid kon haar sokjes niet meer afschoppen en had dus nooit meer koude voetjes.
Maar kleine meid groeide en kon na een tijdje stappen. Dus werden er échte schoentjes gekocht. En de slofjes belandden in de kast.
In de crèche moeten de schoentjes 's morgens echter uitgedaan worden, bij de jas en muts in de persoonlijke opbergbak gelegd worden en pas 's avonds bij het naar huis gaan mogen die schoentjes terug aan. Overdag dragen de kindjes slofjes. Dus werd hier opnieuw een paar bobux slofjes besteld. Een maatje groter dan dat hele kleine baby maatje.
Thuis had Lunaatje echter geen bobux slofjes meer in een maatje die haar paste. Dus gleed ze zeer regelmatig eens uit op de gladde parket. Dat is natuurlijk geen manier van doen. En het baby maatje paste écht niet meer. Dus kocht de mama dit weekend nieuwe bobux-slofjes. Bruine met een roze poes. En Lunaatje is fan!! Ze raakte er maar niet over uitgepraat: 'Mooi! Mama, mooi! Mooi!'.
Ze was zo onder de indruk van haar nieuwe slofjes dat ze er voortdurend naar wou kijken. Terwijl ze de slojes aan had. En terwijl ze aan het wandelen was. Gevolg: Lunaatje kantelde ettelijke keren om en liep één keer pardoes tegen de stoel omdat ze met de blik op haar slofjes gericht geen oog meer had voor eventuele hindernissen op haar wandel-weg.
We hebben hier dus een lief, dankbaar meisje in huis met mooie pantoffeltjes en een kleine buil.
Inpakken met een klein meisje in huis, dat lukt dus écht niet goed. Ze probeert zich nochtans erg nuttig te maken en ze glundert van trots als ze mama mag en kan helpen. Aan gebrek aan goeie bedoelingen ligt het dus zeker niet. Maar een grote hulp is Lunaatje helaas ook niet echt. Ze komt van alles en nog wat aanbrengen. Helaas niet de dingen die grote meid op dat moment nodig heeft. En mijn lieve meisje wil graag al beginnen uitpakken. Maar daar zijn we nog even niet aan toe.
Dus kan de mama pas met inpakken beginnen als Lunaatje in haar bedje ligt. En zo gebeurt het al eens dat de mama om 2u 's nachts nog druk in de weer is met kasten leegmaken, dozen vullen, gerief sorteren...
Het worden hier nog vermoeiende weken. Maar gelukkig met leuke vooruitzichten!
Lunaatje hoort graag liedjes. Ze vindt het fijn als iemand zingt. En ze zingt zelf ook ontzettend graag.
Deze nacht om 3.30u zette ze opeens een zangstonde in. Een uur aan een stuk lag mijn lieve kleine meisje in haar bedje braaf en mooi te zingen. Zomaar. Volgende liedjes staan momenteel op haar repertoire: - Hihihi: met andere woorden: ''k Zag twee beren' - K(w)ak k(w)ak: met andere woorden: 'De kikkertjes' (eigenlijk zijn haar 'kakjes' haar eendjes, maar in het liedje 'alle eendjes zwemmen in het water', komt de zin 'kwakkwakkwak' niet voor. In het liedje 'de kikkertjes' wel. Dus Lunaatje zingt over 'de kikkertjes') - Daaag: met andere woorden: 'In een klein stationnetje' - Hop: met andere woorden: 'Hop hop hop, we ruimen alles op' - Boem: met andere woorden: 'Papegaai is ziek'
Het klonk heel leuk en prettig allemaal! En ze had er duidelijk plezier in...
Dinsdag worden we bij de notaris verwacht voor de officiële ondertekening van de akte. Dag op dag exact drie maanden na onze aanvraag voor een lening bij het Vlaams Woningfonds. Alles verliep dus bijzonder vlot. Wij zijn tevreden klanten... We moeten daarna wel nog een kleine drie weekjes wachten tot we ook effectief in ons huisje kunnen. Dat is zo afgesproken met de huidige eigenaars en staat ook zo beschreven in de compromis. Nog heel eventjes geduld hebben dus... Pfff...
De voorbereidingen raken hier intussen wel stilletjesaan op kruissnelheid: - De huur werd enkele maanden geleden al opgezegd - De papieren voor vrijgave huurwaarborg liggen klaar - Jaarlijkse reiniging verwarmingsketel nog vlug geregeld - Verlof aangevraagd op het werk - Verhuisdozen in overvloed (voorlopig wel nog steeds meer lege dan gevulde) - Telenet verwittigd en afspraken gemaakt voor de aansluitingen van kabel, internet en vaste telefoon in de nieuwe woning - Electrabel verwittigd - Watermaatschappij verwittigd - Bank verwittigd - Kind en Gezin verwittigd (we waren toevallig op consultatie, dus twee vliegen in één klap) - Crèche verwittigd - Bibliotheek verwittigd - Verzekeringen verwittigd - Mutualiteit verwittigd - Brandverzekering geregeld - Verhuisfirma gecontacteerd en afspraken gemaakt - Afspraak vastgelegd met de winkel van de gordijnen om te komen opmeten - Oma zal morgen met politie en/of gemeente afspraken maken om 'parkeer-verbod-borden' te plaatsen op de twee dagen dat we verhuizen - Kerstkaartjes mét melding van nieuw adres zijn verstuurd
Er staan ons nog 101 dingen te doen. Om er enkele te noemen: - Meterstanden doorgeven aan Electrabel en VMW - De Post verwittigen en zo'n 'do-my-move'-ding aanvragen - Personeelsdienst van het werk verwittigen - Huisarts, tandarts, e.d. verwittigen - Officiële adreswijziging aan gemeente laten weten - Polsen in de vriendenkring of er iemand bereid is om op maandag 9 en/of dinsdag 10 januari een handje toe te steken - Verhuisdozen vullen - Nog verhuisdozen vullen - En nog verhuisdozen vullen
Ongetwijfeld vergeet ik een aantal zaken... Mocht u nog tips, aanvullingen, waarschuwingen,... hebben: laat maar weten hoor! Alle hulp is meer dan welkom
Lunaatje heeft het concept 'schaduw' ontdekt. Eerst vond ze het vooral verwarrend, maar nu vindt ze het hilarisch!!
Het gebeurt meestal als grote meid haar kleine meid op het verzorgingskussen legt om een pamper-wissel uit te voeren. Opeens ontdekte Lunaatje dat mama's hoofd in schaduw-vorm op de muur stond. Maar vooral: als mama beweegt, dan beweegt de schaduw ook! Of omgekeerd. Maakt niet uit! Ze vindt het schitterend! En nu gaat ze al op zoek naar mama's schaduw van zodra ze op het verzorgingskussen ligt.
En de pamper-wissels verlopen tegenwoordig veel vlotter...
Lunaatje heeft ontzettend veel speelgoed. We zullen dat toch dringend eens wat moeten beperken. Niet alleen omdat al het speelgoed zo stilletjesaan het hele huis begint in te palmen, maar het is wellicht ook 'gezonder' voor de kleine meid zelf als ze zich moet concentreren op enkele speeltjes in plaats van te verdrinken in de huidige berg speelgoed...
Het is wel leuk om te zien hoe ze nu al op een compleet andere manier omgaat en speelt met haar speelgoed, dan pakweg enkele maanden geleden. Ze is al zoveel gegroeid in haar ontwikkeling en haar motorische mogelijkheden. Het is echt boeiend om te zien!
- De blokjes: dienden vroeger enkel om weg te gooien, later om rustig uit de doos te halen en dan terug in de doos te leggen, maar nu maakt ze al heuse torens met haar blokjes! - De 'activiteiten-kubus': diende vroeger enkel om mee te 'rammelen', later ontdekte ze het spiegeltje op de zijkant van de kubus, maar nu test ze alle activiteiten van de kubus uit! - Het 'activiteiten-bord-in-de-box': diende vroeger enkel als afleiding, later ontdekte ze de lichtjes, maar nu weet ze wat ieder knopje of 'spelletje' doet, hoe ze het hondje moet doen blaffen, waar het knopje zit om muziek te maken,... - Het park: diende vroeger enkel om de kleine meid even neer te leggen en haar naar de muziekmobiele te laten kijken en luisteren, later kroop ze rond in het park en inspecteerde ze wat er allemaal in lag, maar nu vraagt ze af en toe zelf om in haar park te zitten en speelt ze effectief heel flink met al het materiaal dat er in ligt. Als ze, bijvoorbeeld, haar 'piepemuis' uit het hoekje van het park neemt, dan speelt ze er even mee en dan plaatst ze die 'piepemuis' braaf en flink terug op exact de plaats waar ze die had gevonden.
Dat laatste puntje in het bijzonder kan bij de mama op erg veel bijval rekenen. Grote meid geeft toe dat ze in het 'pre-Luna-tijdperk' nogal neurotisch kon zijn. Alles had zijn plaats en alles moest ook écht op die plaats blijven staan of op zijn minst teruggeplaatst worden. Een plant, kaars, fotokader die ook maar één milimeter werd verplaatst: grote meid zou het zeker en vast zien! Maar met een klein meisje in huis is dat niet haalbaar. Lunaatje moet in alle vrijheid kunnen spelen en het heeft geen enkele zin om tijdens haar spel al aan opruimen te denken. Maar gelukkig voor grote meid ruimt kleine Luna wel graag op. Ze begrijpt wat er gevraagd wordt en weet verdraaid goed waar alles hoort. En ze ruimt dus flink op!
Een dochter van haar moeder hé, dat kleine Lunaatje van me!
Ieder moment van iedere dag is ze zo aanwezig in alles wat ik denk en doe en voel... Ik wist wel dat het mama-zijn een ingrijpende verandering zou zijn, maar ik had nooit kunnen inschatten hoe intens die moederliefde voor mijn lieve kleine meisje wel zou aanvoelen.
Ik krijg het bovendien onmogelijk op papier gezet. Hoe ik ook zoek naar woorden, ik blijf in de cliché zinnen hangen. En die kunnen nooit of te nimmer bevatten of beschrijven hoe graag ik mijn kindje zie. Hoe ze in iedere vezel van mijn lijf zit.
Ik zeg het haar dagelijks, hoe graag ik haar zie. Al begrijpt ze misschien nog niet helemaal wat dat wil zeggen. Of misschien ook wel... We knuffelen elkaar iedere dag. Zoveel we kunnen! Het is zo fijn dat Lunaatje zelf ook een 'knuffel-meisje' is... Zelfs als ze al in mijn armen ligt te 'snoezelen' neemt ze me regelmatig nog nét iets steviger vast dan de 'snoezel-knuffel' al was. Die eenvoudige momenten zijn mij meer waard dan om het even wat. Niemand kan mij zo'n puur gevoel van geluk bezorgen. Niet mijn vrienden, niet mijn familie, geen enkele man kan mij met een knuffel zo gelukkig maken als mijn Lunaatje dat kan...
Ze is mijn wereld. Ze is mijn leven. Ze is mijn alles.
Net als vorig jaar wilden we graag een kerstkaartje maken met Lunaatjes foto op. Maar... dat ging niet zonder slag of stoot!
Vorig jaar: - werd Lunaatje in een 'my-first-x-mas-pyamaatje' gehesen - werd Lunaatje op een kussen gelegd - werd het kussen mét Lunaatje onder de kerstboom gelegd - werd de foto genomen En dat was het. Mooie foto. Mooi kerstkaartje.
Dit jaar: - was het een heel gedoe om Lunaatje in haar 'kerst-vrouw-kleedje' te krijgen - trok de kleine meid voortdurend haar kerstmuts af - wou ze in eerste instantie niet in de buurt van de kerstboom komen - wou ze vervolgens niet meer uit haar ballenbad - kregen we haar uiteindelijk wel richting boom, maar bleef ze zelfs geen fractie van een seconde stil staan - hadden we dus wel 100 foto's met telkens een 'schim' van Luna: wazige beelden van een bewegend kerstmeisje - scheurde kleine meid vervolgens de naad van haar kerstkleedje open - waren we meermaals op zoek naar de verdwenen kerstmuts - lieten we Lunaatje zitten naast de kerstboom, maar toen draaide ze telkens haar rugje naar de fotograaf-van-dienst - moest Luna voortdurend aangepord worden om bij de boom te blijven - moest Luna voortdurend aangemaand worden om met haar handjes van de kerstballen te blijven - hadden we een klein Lunaatje in huis die helemaal niet begreep wat de bedoeling was - moest opa voor héél veel afleiding zorgen om Lunaatje blij en vrolijk te houden Uiteindelijk is de fotograaf-van-dienst (dank u lieve oma!!) er toch in geslaagd om voor het tweede jaar op rij voor een mooie foto en mooi kerstkaartje te zorgen.
De foto die de uiteindelijke selectie heeft gehaald, daar moet u nog eventjes op wachten... Maar als 'voorproefje' mijn vrolijk lachend kerst-Lunaatje in de linkerbovenhoek van dit blog-stukje .
Luna is een flinke meid! En dit komt niet alleen van een bevooroordeelde mama. Neen, dit is wat de trotse mama vandaag én gisteren te horen kreeg van de lieve crèche-mevrouwen...
Eerlijkheidshalve moet hier misschien aan toegevoegd worden dat dit niet elke dag zo is. Luna begint al een heus peutertje te worden en daar horen blijkbaar peuter-puberteit-maniertjes bij. Soms toch. Het valt al bij al nog mee, maar toch... We zitten hier nog niet volledig in de 'terrible two's', maar de deugnieterij zit er bij momenten al behoorlijk in.
De week was maandag wat minder gestart: de crèche mevrouwen maakten melding dat Lunaatje niet alleen een deugnietje geweest was, maar soms zelfs een beetje stout was. Tuutjes van de baby'tjes afpakken (ja, kindjes die kleiner zijn, die durft ze nog aan natuurlijk) en als ze terechtgewezen wordt door de crèche-mevrouwen dan worden de tuutjes bovendien nog eens weggegooid ook. De 'potjes' van de grote kindjes (die volop in de zindelijkheids-training zitten) hebben ook een bijzondere aantrekkingskracht op de kleine meid. Blijkbaar houdt ze er wel van om die potjes uit elkaar te halen. Wat de crèche-mevrouwen niet graag zien gebeuren, dat spreekt voor zich...
Maar goed. Gisteren en vandaag mocht de mama alleen maar complimenten in ontvangst nemen! Lieve Luna is super flink in de crèche. Af en toe wordt ze op het potje gezet, gezien haar grote interesse in het zindelijkheids-gebeuren. Ook al is ze nog maar 16 maanden, wij zullen hier dus thuis ook maar een potje bovenhalen. Wellicht nog veel te vroeg, maar we zullen wel zien of ze er klaar voor is of niet... En nog leuker om te horen: Lunaatje brabbelt én babbelt er op los in de crèche! Dat doet ze thuis ook, maar als mama weet je natuurlijk niet zeker of de kleine spruit zich op een zelfde manier gedraagt als je niet in de buurt bent... Maar de crèche-mevrouwen merkten het dus ook al op: Lunaatje is verbaal behoorlijk sterk! Haar woordenschat gaat dagelijks met grote sprongen vooruit! Dat is leuk om te horen natuurlijk... Want dat vinden we hier wel belangrijk... Daarom lezen we veel boekjes en praten we van 's morgens vroeg tot 's avonds laat met dat kleine meisje. En wat is er fijner dan zo'n klein meisje dat flink antwoord op al haar mama's vragen? Haar taalbegrip zit ook wel goed. Dat merken we hier aan alles. Er is weinig wat de kleine meid niet snapt of bevat... Dus de mama mag toch even stoefen met haar meisje hé ;-).
En even vermelden: wij zijn hier ontzettend blij met 'onze' crèche!! De crèche-mevrouwen zijn schatten en de organisatie is feilloos geregeld. Voor wie in de buurt van Brugge een goeie opvang zoekt: even sluikreclame maken: wij raden iederen De Sprankel aan!! Grote meid vindt het schitterend om dagelijks feedback te krijgen over het dag-verloop van de kleine meid. Zowel de leuke en positieve zaken als de mindere en negatieve zaken. Misschien is dat laatste wel nog belangrijker. Het is wel leuk om een rozegeur-en-maneschijn verhaal te horen van 'ze is lief en ze is flink en ze is braaf', maar we zijn hier wel realistisch: ook al is Lunaatje een schatje, ze is niet elk moment van elke dag even lief en flink en braaf. Ze is een kindje en die groeien en leren en ontdekken... En dat gebeurt in een veilige omgeving waar ze opgevoed en bijgestuurd en gecorrigeerd wordt. Dat probeert de mama thuis te doen en het is een hele geruststelling dat de crèche-mevrouwen dat ook in de crèche doen. Die feedback is dan ook goud waard! Als Luna al eens een 'stoute' dag gehad heeft wordt dat niet alleen verteld aan de mama, er wordt ook bij verteld op welke manier men daarop heeft gereageerd en hoe Luna daar dan weer mee omging. Met zegt wel eens 'it takes a village to raise a child' en daar schuilt echt veel waarheid in. De mama is toch zo gelukkig met de crèche-mevrouwen! Vooral omdat we hier het gevoel hebben dat we op de één of andere manier een 'team' vormen: Mama en de crèche-mevrouwen, wij willen hetzelfde: een gelukkige, flinke Luna!
En het mag gezegd: Luna was vandaag een flinke meid!
Mijn lieve kleine schat wil tegenwoordig zo graag 'mama helpen'. Zo lief en vertederend! Niet altijd even handig en praktisch, maar wel lief en vertederend...
Ze helpt stofzuigen. Dat doen we dan met ons tweetjes: samen de stofzuiger vastnemen en zo de keuken en living 'rondwandelen'. Dat lukt best aardig, eigenlijk. Er was wel een momentje van paniek en lichte hysterie toen Luna achter de stofzuiger stond en mama voor de stofzuiger. De kleine meid zag niet onmiddellijk een mogelijkheid om tot bij de mama te raken, want de stofzuiger stond tussen de stoel en de wasmachine en versperde zo haar vluchtweg. En dus was er een beetje paniek. En de mama had dat niet onmiddellijk door en dan ontstaat er dus lichte hysterie. Zacht gemopper of gehuil werd overstemd door de luide stofzuiger, dus Lunaatje was wel genoodzaakt om zelf voor de nodige decibels te zorgen als ze mama's aandacht wou. Luid gehuil en handjes op haar oren. Er was teveel lawaai en dat kon ze nu eventjes niet hebben, dat kleine meisje van me...
Dan maar samen de kerstboom gezet. Nu ja: grote meid had de boom al van de zolder gehaald toen Lunaatje sliep. De lichtjes en de slingers werden 'geïnstalleerd', dus kleine meid kon enkel nog helpen met het ophangen van de kerstballen. Geef toe, dat is het leukste werkje! Ze vond de boom al prachtig. Vooral met de lichtjes aan. Kleine meid nam ruimschoots de tijd om de boom te bewonderen, er voorzichtig rond te lopen en er veelvuldig naar te wijzen. En om aandachtig te observeren hoe mama de kerstballen aan de boom ging. Op de vraag 'wil je mama helpen?' werd uitbundig 'ja!!' geantwoord. Dus Lunaatje kreeg ook een kerstbal. Met de dringende boodschap om 'heel voorzichtig' te zijn. En dat had ze goed begrepen. Met haar twee kleine handjes nam ze heel zachtjes de kerstbal in ontvangst. Met kleine aarzelende stapjes en de blik geconcentreerd op haar handjes met de kerstbal, stapte ze richting kerstboom. Ze bekeek goed waar ze 'haar' kerstbal wou hangen... Intussen deed grote meid snel verder met het kerstboom-versieren. Tot er opeens een kleine handje mama's arm kwam vastnemen: mama moest kijken. Naar de kerstbal van de kleine meid. Lunaatje had héél voorzichtig haar kerstbal op de takken van de boom gelegd. Waar hij dus mooi bleef liggen. En daar was ze duidelijk erg trots op.
De mama was helemaal vertederd... Zo'n momenten zijn toch onbetaalbaar!
Luna is sinds kort een 'bibliotheek-kindje'. Mijn kleine meisje heeft haar eigen lidkaart van de bib en om de twee weken trekken wij met ons tweetjes naar de grote bibliotheek waar Lunaatje zelf nieuwe boekjes mag kiezen...
Grote meid is altijd al een grote bib-fan geweest. Als kindje ging de-toen-nog-kleine-grote-meid wekelijks met haar papa om nieuwe boekjes. En dat was telkens weer feest. De boeken werden thuis bijna letterlijk verslonden: Roald Dahl, Jan Terlouw, Thea Beckmann,... ze kleurden mijn jeugd! De laatste jaren was er helaas nooit tijd. Of beter: werd er nooit tijd gemaakt voor de bibliotheek. Spijtig eigenlijk. Want de zin om met een boek in de zetel onder een dekentje te kruipen is er nog steeds. Maar die tijd hé, die tijd!
Maar goed. Intussen is lieve Luna dus bijna 16 maanden. Ze heeft al een behoorlijke boekencollectie waarvan ze de trotse eigenares is, maar verandering van spijs doet eten, dus wat variatie in het boeken-aanbod is aangenaam. En nu ze die verandering van spijs niet meer letterlijk neemt en 'oud' genoeg is om haar boekjes niet langer op te eten (aan de hand van de boekjes kan je hier de evolutie van Lunaatjes tandjes volgen...), zijn we dus toe aan een bibliotheek kaart.
We zijn alletwee fan! Het is leuk om met de kleine meid naar de bibliotheek te gaan. Het is leuk om nieuwe boekjes uit te kiezen. Het is leuk om samen thuis boekjes te lezen. Het is leuk en het geeft een goed gevoel! En het kan toch niet slecht zijn voor haar ontwikkeling... Grote meid vindt dat wel belangrijk. Boekjes lezen is leuk en moet leuk blijven... Want het is zo goed voor haar taal en fantasie en denken en begrijpen en zoveel meer..
Voorlopig beperken onze bibliotheek bezoekjes zich nog tot het 'baby-en-peuter-hoekje'. Maar grote meid heeft er goede hoop op dat er ooit een dag komt dat zij zelf ook nog eens in de 'grote-mensen-afdeling' zal kunnen rondneuzen en misschien zelfs ooit de tijd vindt om een boek mee naar huis te nemen en wie weet zelfs te lezen!
Die eerste stap hebben we al terug gezet: we hebben nu alletwee een 'actieve' lidkaart van de bibliotheek...
Sinterklaas is langsgekomen! En aan de cadeautjes te zien is Lunaatje héél lief geweest het afgelopen jaar...
Het is bijna onbegonnen werk om op te sommen wat de kleine meid allemaal kreeg van de Sint (met speciale dank aan oma en opa die duidelijk een héél lange brief gestuurd hebben naar de goedheilige man en zijn knechten...). Maar we zullen toch een poging wagen: - een roze tent (Met hartjes en vlaggetjes en twee venstertjes...) - 7 pyamaatjes (Ja. Zeven stuks. Ja, wij weten dat dat veel is...) - 5 truitjes (Waarvan ééntje met de tekst: 'ik ben héél lief geweest'. Zie je wel: zelfs de Sint vindt Lunaatje lief!) - een winterjas (Lila. Met roze bloemetjes.) - een paar winterlaarsjes (Roze. Uiteraard.) - een paar bottinetjes (Paars. Omdat het niet altijd roze moet zijn) - 3 puzzels (Want we zijn hier wel 'educatief verantwoord' als het over speelgoed gaat. Soms toch...) - een boekje (Zie je wel: opnieuw zeer pedagogisch en zo...) - 2 schortjes (Eéntje om te schilderen en ééntje om te bakken) - 1 pak zwempampers - een roze kamerjasje - een Hello Kitty opbergpoef (Handig: speelgoed waarin je speelgoed kan opbergen! Daar zijn we fan van!) - een tafeltje met twee stoeltjes - een roze ladenkast (Opbergruimte! Kunnen we hier gebruiken!!) - 3 paar kousenbroeken - 1 paar sokjes - een blaffende-hond-zaklamp - een loeiende-koe-zaklamp (Want een 16-maandertje heeft toch twee zaklampen nodig hé!) - een paars kleedje - een zwart kleedje (Voor de feestdagen uiteraard...) - een rokje - twee roze leggings (Eentje mét en eentje zonder strikjes) - 3 roze rompertjes (Een mens kan nooit genoeg vers ondergoed hebben...) - een hele zak bad-speel-opwind-visjes (In geval Lunaatje haar badeendjes of 'kakjes' beu wordt...) - een zak picknickjes-met-suikertjes - een zak picknick lettertjes - een zak sinterklaassnoepjes - een boek-met-CD-van-kapitein-Winokio - een prinsessen-kapstok (Waar moeten we anders al die kleertjes hangen?)
Beetje verwend, dat kleine Lunaatje? Denk je?
Ze keek vooral heel verbaasd naar die roze invasie! Maar enkele ogenblikken later werd de tent grondig geïnspecteerd, de puzzels uit elkaar gehaald, de picknickjes aangevallen...
Het is er een beetje 'over'. Dat beseffen grote meid en oma en opa zelf ook wel... Maar haar stralende gezichtje zien is onbetaalbaar! Al zullen we toch wel ergens moeten beperkingen instellen... Het huisje dat de mama net gekocht heeft is nu ook weer niet zo immens groot. En Lunaatjes spulletjes beginnen wel behoorlijk wat plaats in te nemen! Bovendien weten we dat er bij oma Flatje en mémé ook een Sint is langsgeweest. Daar bracht hij ook nog boekjes. Maar die boekjes zullen we ter plaatse laten. Dan hebben zij alvast ook een voorraadje Luna-speelgoed als wij daar langsgaan...
Grote meid dacht de Sinterklaas-invasie te kunnen afsluiten, maar dat was buiten meter Marlies gerekend. De Sint was daar ook langsgeweest en bracht voor lieve Luna een heus ballenbad mét ballen mee! Dat bleek een schot in de roos! Lunaatje moet haar aandacht en tijd nu zien te verdelen over het kleurrijke ballenbad en de roze tent. Geen makkelijke opdracht.
Het kleine meisje werd er moe van. Om 17u werd ze in haar bedje gelegd en ze sliep meteen in... Sinterklaas is behoorlijk vermoeiend!
En daar maken we hier ons werk van: * dat moet op foto vastgelegd worden... * er wordt een schoentje/laarsje uitgekozen... * bij gebrek aan schoorsteen en open haard (waarlangs zwarte piet het huis binnenkomt natuurlijk!) werd hier een sinterklaas-en-zwarte-piet-matje klaargelegd met daar op de tekst 'zet hier je schoentje'. Kwestie dat de goedheilige man en zijn hulpje weten waar ze moeten zoeken... En zo weet Lunaatje precies waar ze haar laarsje moet deponeren... * er werd een wortel in het laarsje geplaatst... * Lunaatje mocht de wortel niet opeten... * en de kleine meid moest de wortel ook écht in het laarsje laten zitten...
Kleine meid begrijpt er weinig van, van al die commotie die grote meid en oma en opa maken... Maar ze doet flink haar best om de instructies die ze krijgt goed te volgen. Gelukkig houdt Lunaatje wel van een beetje drukte .
De verlossende brief is binnen! De lening en de schuldsaldoverzekering zijn geregeld en goedgekeurd...
Grote meid trok deze namiddag met haar eigen papa (Luna's opa/baba) en haar kleine Luna naar de notaris. Met de brief. Er werd gelezen en uitgelegd en bekeken en afgesproken. En tussenin werd Lunaatje gesust, gewiegd, gekalmeerd en gerustgesteld. Niet zo handig om een peutertje mee te nemen naar zo'n officiële aangelegenheid, maar het kon even niet anders. En tot slotte gaat het ook wel om haar huisje natuurlijk...
We waren op voorhand 'gewaarschuwd' dat een leningsaanvraag bij het Vlaams Woningfonds wel eens lang kon duren. En dat het zelfs soms spannend kon worden om de procedure af te ronden binnen de wettelijke termijn van 4 maanden. Hier verliep alles echter bijzonder vlot. Geduld hebben is niet het grootste talent van ondergetekende, maar het mag gezegd: de mensen van het Vlaams Woningfonds werkten snel, efficiënt, correct en vriendelijk. En ze bleven telkens opnieuw heel behulpzaam als de grote meid nog maar eens opbelde met de vraag naar de stand van het dossier.
Voor wie de timing wil weten: - zondag 18 september 2011: huisje kijken, bod gedaan en bod werd aanvaard. - maandag 19 september 2011: telefoon van notaris, compromis werd opgesteld en ondertekend. - dinsdag 20 september 2011: aanvraag lening bij Vlaams Woningfonds in Brugge. - dinsdag 18 oktober 2011: brief van Vlaams Woningfonds in Brugge: leningsbundel is volledig en werd doorgestuurd naar maatschappelijke zetel in Brussel. - dinsdag 22 november 2011: brief van Vlaams Woningfonds met principieel positieve beslissing over de leningsaanvraag. Nu enkel nog wachten op goedkeuring van schuldsaldoverzekering door verzekeringsmaatschappij. - maandag 28 november 2011: telefoon van Vlaams Woningfonds met mededeling dat dossier volledig rond is (inclusief de schuldsaldoverzekering) en brief zal opgestuurd worden. - vrijdag 2 december 2011: ontvangst brief Vlaams Woningfonds met volledig leningsaanbod inclusief schuldsaldoverzekering.
Met andere woorden: Er zat maar een goeie twee maand tussen de leningsaanvraag en de goedkeuring. Dat noemen wij een vlotte service!
Nu wordt het helaas opnieuw wachten. Op een seintje van de notaris met een datum voor de ondertekening van de akte. En dan wordt het nog even wachten op de officiële sleuteloverdracht. Want neen, dat kan niet op hetzelfde ogenblik. Er wonen immers nog mensen in ons huisje...
Wachten, wachten, wachten,... Maar toch komt het nu stilletjesaan wel dichterbij...
Er ligt precies een zeehondje in het Luna-kamertje...
Vanuit de babyfoon hoort de mama alleen maar aanhoudende hoestbui-geluiden. Het klinkt niet zo gezond, eigenlijk. Kleine kindjes en de winter, het is niet steeds een even gezonde combinatie! En de verkoudheden worden ook heel loyaal doorgegeven in de crèche...
Het hoort er bij natuurlijk. En zolang het bij wat hoesten blijft mogen we eigenlijk niet klagen.
Maar het is toch leuker om een zingende Luna in de babyfoon te horen!
Kindjes leren bij door te kijken wat en hoe de grote mensen doen. Dat principe is bij ons goed gekend, dus de mama doet hard haar best om de dingen die ze doet ook goed te doen, zodat de kleine meid een juist voorbeeld ziet...
Dat gaat vanzelfsprekend over de grote waarden en normen en zo, maar evengoed over gezonde eet-gewoonten. En daar durft het schoentje hier wel eens wringen. Bij de mama dan. Want ontbijten, bijvoorbeeld, zit er nog steeds niet echt automatisch ingebakken bij de grote meid. Maar Lunaatje moet wel iedere morgen flink haar boterhammetje eten en haar melkje drinken. Daar zullen dus ongetwijfeld nog leuke discussies over volgen. Later. Als ze wat groter is. En vooral wat mondiger is.
Maar het gaat ook over WAT ze eet. Grote meid is gelukkig geen kieskeurige of moeilijke eter. Hier worden héél gevarieerde gerechtjes op tafel geserveerd en kleine meid eet flink alles wat haar voorgeschoteld wordt. Of het nu pikant of zuur of zoet is... Lunaatje zal alles proeven en smakelijk opeten. En ze weet wat lekker is! De verse garnaaltjes, bijvoorbeeld, daar kan ze maar niet genoeg van krijgen!
Maar er zijn ook dingen die de grote meid helemaal niet lust. Olijven zijn daar een mooi voorbeeld van. Groene of zwarte, maakt niet uit. De mama lust ze niet. En eigenlijk lust de mama zelfs geen gerechten waar olijfjes in verwerkt zijn. Dan worden die daar keurig uitgeplukt. Maar net omdat de grote meid geen olijven lust, worden hier dus ook geen olijven gekocht. En wat we niet in huis hebben, dat kan de kleine meid dus ook niet leren kennen...
Gelukkig hebben we af en toe bezoek. En dat bezoek brengt dan al eens iets mee. Zoals olijfjes. Zwarte olijfjes. En Luna kon niet snel genoeg het potje vastgrijpen! De mama en het bezoek keken afwachtend toe hoe de zwarte olijfjes door klein Lunaatje zouden beoordeeld worden. Olijf nummer één was nog maar goed en wel ingeslikt of Lunaatje nam al olijf nummer twee vast. En drie en vier en... Om een lang verhaal kort te maken: Kleine Luna heeft het volledige potje olijfjes in haar eentje opgegeten!
En de mama vindt dat eigenlijk héél erg fijn! Want ondanks het feit dat grote meid nog steeds geen olijven lust, heeft haar lieve kleine meid wel een nieuwe smaak 'ontdekt'. Flink, flink, flink!
Misschien moet grote meid eens overwegen om gedrag van Lunaatje te 'kopiëren'... Zo'n kindje opvoeden hoeft helemaal geen éénrichtingsverkeer te zijn. We kunnen nog veel van elkaar leren, Lunaatje en de mama!
Lunaatje heeft het concept 'schaduw' ontdekt. Eerst vond ze het vooral verwarrend, maar nu vindt ze het hilarisch!!
