Nog 40 uur voordat mijn zus in de auto stapt en begint aan haar reis naar het veertig graden Celsius warme Mali. Het zal wennen worden zowel voor haar als voor ons. Negen weken zonder mijn zus. Om de twee à drie weken hoopvol wachtend op nieuws uit Mali via een e-mailtje  of wanneer ze na lang zoeken de juiste boom heeft gevonden van waaronder het haar hopelijk toch een paar keer lukt om een berichtje te sturen naar ons Belgenlandje. Het gaat een geweldige ervaring voor haar worden, daar ben ik zeker van. Een reis die ze nooit van haar leven meer gaat vergeten. Gedurende deze reis gaat ze een plaatsje nemen in een rollercoaster van gevoelens. Ze gaat er momenten kennen van blijdschap maar ook gaan er traantjes vloeien wanneer ze met de neus op de feiten wordt gedrukt, wanneer ze met haar eigen ogen gaat zien in welke omstandigheden men daar leeft en hoe goed men het hier wel niet heeft. Het liefst van al zou ik met haar meegaan om samen deze once-in-a-lifetime opportunity mee te maken maar spijtig genoeg bestaat er in België zo iets als leerplicht. Dus zit er voor mij niets anders op dan voldoening te nemen met hun blog waarop ik zoveel mogelijk nieuws kan vernemen en ik kijk al uit naar de verhalen van mijn zus wanneer ze terugkomt.

Wie graag op de hoogte blijft van de reis kan terecht op deze link: http://mali.reismee.nl/