Enige reactie over mijn avonturen hier in het Hoge Noorden? Laat dan hier jullie berichtje achter!
Lot in Finland
Lot gaat op stage naar Ekenas
05-03-2008
Lot ziet rare Finnen die praten en eten en drinken tijdens een lezing....
Hejsan!
Het zijn toch rare mensjes he die Finnen. Ik mocht vandaag mee naar een lezing over de finaciële steun die de mensen hier op Aronia het komende jaar zullen krijgen voor het ontwikkelen van hun projecten. Heel spannend voor hen natuurlijk want zo'n project staat of valt naargelang men genoeg geld krijgt. Deze lezing werd gehouden door mensen van de EU die voor het grootste deel van het geld voor de projecten zorgt. De rest van het geld komt meestal van bedrijven die zouden kunnen welvaren bij het project in kwestie.
Nu zal je waarschijnlijk zeggen versta jij dan al zo goed Zweeds dat je die lezingen kunt begrijpen?! Nee en erger nog 3 van de 4 lectoren sprak dan nog enkel Fins en daar versta je helemaal geen bal van. Maar toch ik vond het gewoon wel een interessant om mee te maken en om te zien hoe de Finnen dat aanpakken zo'n dingen.
Wel ik wist al dat de mensen hier veel minder formeel zijn dan in België, studenten kunnen hier bijvoorbeeld hun leerkrachten gewoon bij hun voornaam noemen en zelfs bij hun bijnaam, geen enkel probleem! Maar nu was ik toch wel even in shock hoor toen ik dit allemaal zag. Wat zijn wij toch brave Belgjes dan!
Eerst en vooral was niet iedereen optijd voor de lezing,niet er op het eerst zicht, gebeurd in België ook wel, maar terwijl ik dan denk dat wij Belgen ons dan eerst excuseren en dan zo diskreet mogelijk een plaatjes proberen te bemachtigen... Geen probleem voor de Finnen, zij komen gewoon de kamer binnen, niks aan de hand en doen dan onderweg naar hun stoel ook nog eens een praatje met hun collega. Als ze dan eindelijk op hun plaats zitten staan ze binnen de 5min terug recht om achteraan in het lokaal hunzelf te gaan voorzien van koffie en een broodje (lezing was om 13u, vlak na de middagpauze). Ja en zo doen ze dat wel een paar keer, die koffie gaan halen, niet enkel tussen 2 voordrachten tussen door maar telkens als hun beker koffie leeg is.
Ik moet zeggen, ik vond dat best wel grappig.... Ik heb dan wel bijna niks verstaan van het geen er vooraan gezegd werd maar ik heb dan toch weeral heel wat opgestoken ivm met cultuurverschillen tussen België en Finland!
Nu zit ik hier, in 'mijn' kantoor nog te wachten op Ami, zij komt mij halen zodat ze mij de weg kan wijzen naar de wasmachines hier in de school (waar ik voortaan mn was mag komen doen.... Ok ik zal dan wel elke keer met mn waszak naar hier mogen rijden, maar liever dat dan zo helemaal alleen in de kelder van mn appartementsgebouw te zitten. En naar het schijnt is het hier ook goedkoper dan op m'n verblijfplaats, en da's altij mooi meegenomen he!
Naarmate mijn verblijf hier vordert worden m'n 'dagelijkse' blogjes percies maar korter en korter... Kan misschien wel een teken zijn dat ik mij hier toch wel stilaan begin thuis te voelen he... We zullen het maar langs de positieve kant bekijken he....
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer.... Tot gauw!
Het is al weer een dagetje of 2 geleden dat ik nog iets op mn blogje heb geschreven. Sinds zaterdag is er nu ook niet zoveel spectaculairs gebeurd.
Ik heb vandaag wel mn taken gekregen die ik op Aronia zal mogen uitvoeren. Naast de gebruikelijke bureaujobkes zoals kopiëren en klasseren zal ik deze week vooral helpen bij de voorbereidingen van de Energimassän (een beurs over energie en hoe daar spaarzaam mee om te gaan) die op 12 maart zal plaats vinden op de school. Vandaag heb ik al naamkaartjes, een wedstrijdformulier, en een enquête voor de bezoekers gemaakt. Ik zal op 12 maart zelf ook meehelpen maar wat ik percies zal doen is nog niet helemaal duidelijk.
Daarna zal ik zoals ook al gezegd, An-Louise helpen. Zij richt een project op om het toerisme rond de Baltische staten te doen opleven. Ik mag dan vooral veel opzoekingswerk rond accomodatie, eten & drinken, activiteiten,... in deze verschillende landen. Lijkt me heel interessant om te doen. Als er dan nog tijd overschiet magk ook eens nagaan over hoe Aronia zich het best in het Engels voorstelt op haar website, een taak waar Leen (studente van de KHK die vorig jaar op Aronia werkte) ook al mee bezig was.
Deze middag weer warm gaan eten (zoals elke middag trouwens) in de cafetaria van de school. De keuze was weer groot maar deze keer toch sneller gemaakt dan anders voor mij: balletjes in tomatensaus met puree, vis met puree (wat ik normaal ook graag lust, maar wegens weinig tijd en veel graten geen optie) en LEVER... Drie keer raden wat ik genomen heb. Inderdaad ja de ballekes! En die melk zul je zeggen waar heeft die het nu weer over... wel IEDEREEN neemt hier bij z'n eten smiddags melk om te drinken. Daarnaast ook wel water, fruitsap of limonade ofzo ma steevast staat er bij de Finnen een glas melk op hun plateau. Ik denk dat ze in de cafetaria van de school dagelijks minsten 40l melk moeten klaarhouden.
Ben vandaag na het werk eens doorgereden naar het meer om er wat foto's van te nemen, nu het hier allemaal nog zo mooi wit ziet. Want ok, het is hier nog redelijk koud is ik denk niet dat het hier op het einde van de week nog wit gaat zien.... Ik moet zeggen de natuur hier in Finland; SPECTACULAIR! En zeker nu, zo helemaal ondergesneeuwd.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer!
Lot ziet zatte studentjes die allerlei spelletjes doen in de natte sneeuw
Hallo België!
Gisteren voor het eerst op het werk geen tijd gehad om mn blog aan te vullen; da gaat dus de goeie kant uit he! Ulrica heeft zo hier en daar al eens een tipje van de sluier opgelicht over wat is zou mogen doen en zoals reeds gezegd ziet dat er veel belovend uit!
Gisteren was het eigenlijk een beetje een trieste dag opt werk. Eén van de mevrouwen die daar werkt (haar naam is ne rare Finse naam maar ze zei mij toen ik ze voor den eerste keer ontmoette dat zij haar dochter, speciaal omdat zij zonne moeilijke naam had, de simpele naam Hannah gegeven had; bijgevolg ik mocht gewoon 'Hannah's mother' zeggen), ging weg omdat er simpelweg geen geld meer was voor haar project. Zij was een oplossing aan het zoeken voor de vergrijzing in Finland, ja ook hier kennen ze dat probleem. Maar omda de bedrijven dus niet meer bereid waren om haar project te steunen moet zij dus op zoek naar een nieuwe job. In de nammidag was de koffiepauze dus iets uitgebreider dan normaal. Er was ne surplus van taart, ne speech van Brigitta (de directrice van Arionia) en veel tranen! Ja en zelfs ik heb geweend voor een mens dak nog geen week kende. Maar da was zo'n lieve he, die kon zo ni te goei engels spreken maar deed wel elke keer haar best ook al voelde kei-hard da ze kei-verlegen was. Ze is dieje laatsten dag speciaal aan mij komen vragen of ik smiddags met haar naar de cafetaria wou gaan eten. Echt een kei-lieve madam!
Door da triestig zijn opt werk was ik ook een beetje triest hier thuis. Ma na een beetje chatten me de mammie was da ook al weer zo goed als voorbij. Ik ben dan maar is optijd in mn beddeke gekropen want ik was heel moe.... En het heeft me deugd gedaan ma ik ga morgen toch nog verder uitslapen denk ik ze.
Vandaag benk dan rond een uur of 10 opgestaan om mij te kunnen douchen en heir mn kamer nog wa verder op te ruimen want al mn was van donderdag lag hier nog te drogen. En om 13.30u had ik afgesproken met Jill en Roger om naar het 'Winter-evenement' hier in Ekenäs te gaan. Ik was nog maar net uit de douche of Ami stond hier aan de deur. Ik had sinds gistere mn Finse simkaart niet meer in mn telefoon gestoken en ze had mij proberen te bereiken en da lukte ni dus nu was 'haar moederhart' ongerust zoals ze zelft zei. Maandag ochtend komt er iemand van het Internet om mijn legale aansluiting inorde te brengen. Want nu benk dus nog altijd aant surfen via iemand zn onbeveiligd draadloos netwerk hier in het gebouw. En ik mag voortaan ook mn was gaan doen in één van de gebouwen van de school dan moetk nimmer telkens naar de kelder gaan hier beneden. Daar benk wel blij mee.
Jill heeft mij dezenamiddag dus meegenomen naar het Winter-evenement hier in Ekenäs, aan het strand en de zee. Eén van de hoogtepunten van dat evenement zou normaal gezien de sneeuwsculpturen-wedstrijd zijn die tussen de verschillende studentenverenigingen gehouden worden, maar bij gebrek aan sneeuw dit jaar is de wedstrijd uitgedraaid op nen hoop zatte Finse studenten die spellekes zoals zakspringen, nageltje klop,... moesten spelen tegen elkaar. Natuurlijk mochten zij niet spelen alvorens goed voorzien te zijn van het nodige Finse bier. Twas echt wel leuk om naar te kijken. Verder was de brandweer daar ook om af en aan te rijden met nen hoop klein mannen en een paard me een kar achter om ritjes mee te maken. Normaal is die kar een slee, maar bij gebrek aan sneeuw hebben ze die slee dus ook moeten voorzien van wielen he. Ze zouden anders ni ver geraakt zijn. We hebben daar dan met zn alle ne Finse pannenkoek met confituur gegeten. Rechtstaand dus lekker smoddere!!! Aangezien we vlak aan de zee zaten waren er ook nog een paar zotte Finne die het leuk vonden om in het ijskoude water te springen. Me alle Chinezen maar ni me den deze zenne! Daarbij in die zee zouk ook weer met hetzelfde probleem zitten als in het gemiddeld Vlaams openbaar zwembad, erin ja maar eruit das een ander paar mouwen!
En zo was mijne namiddag ook weeral voorbij he! Dan hebk nog ne pastaschotel in den oven gezet, gegeten en nu ligk al in mn beddenbak se! Klaar om nog nr een Internet-aflevering van spoed te kijken en dan nr dromenland te vertrekken...
Dus mensen allemaal, goedenacht en tot de volgende keer!
Avontuur nr. zoveel... ik kom gisterenavond op mijn studiooke aan en ik dacht bij mezelf; laat ik mijne was is gaan doen dan benk daar al vanaf voor dees weekend. Ikke mijne Ikea-waszak uit de kast (om te laten zien dat ik in vreden kom he, Ikea ) en vlak voor mijn deur twee trappen naar beneden waar da Ami gezegd had dat ik het wasmachien en de droogkast zou vinden.... 5 minuten later beneden aangekomen (ik moest dieje grote zak ook mee nr beneden krijgen he) zie ik daar alleen een deur. Goe ik dacht laatk is proberen met mijne sleutel om die deur open te krijgen he. In die deur geen beweging in te krijgen in den buitenkant van da slot des te meer. Ja daar stondk dan he! Ma ni opgeven Charlotte, eens kijken voorwa da die knopkes hier naast die (nog altijd gesloten) deur dienen. Eén da flikkerde zowa oranje dus da kon al raden da da diende om het licht aan te doen, daarboven... EEN DEURBEL!
Bij mijn weten kan een wasmachien nog altij geen deur opendoen dus dan benk maar van aremoe terug naar boven geklomen, inclusief waszak. Boven aangekomen dachtk ik bel eens naar Tina één van mijn toeters die woont het dichtste bij die zal mij wel komen helpen dan (aangezien ze da beide belooft hadden). 2 keer gebeld, geen antwoord. Dan maar naar Ami gebeld (en naar de mammie om te wenen dak geen wasmachien vond), Ami stond binnen de 10min voor mijn deur. Wij twee samen de queeste verdergezet. Iderdaad in die deur beneden was geen beweging in te krijgen, waar kon da wasmachien zich dan toch verstoppen?! Na een tijdje zoeken kwam er dan één van de bovenbuurvrouwen naar beneden en dan hebben we, in de veronderstelling zijnde da die vrouw ook ooit haar kleren moest wassen, daar maar aan gevraagd waar we in godsnaam ergens een wasmachien konden vinden. Bleek dat er dus 2 ingangen zijn voor het washok, één langs de zijkant van den blok en één langs waar da wij dus eerst naar beneden waren gegaan maar die ingang wordt al jaren niet meer gebruikt. En nu zult gezeggen Charlotte waarom gaat ge gewoon ni op zoek naar een wasserette da's toch veel gemakkelijker, wel da hebben ze hier ni. Ekenäs is daar een veel te klein stadje voor naar tschijnt.... You figure....
Toen we beneden in het washok aankwamen bleek dus dat het wasmachien alleen werkt op 2 stukken van 1 en nee het was ni dak geen kleingeld bijhad, ne portemonnee vol zelfs, maar natuurlijk geen 1's te bespeuren he...Ami terug naar boven naar haare auto om voor mij 1's te gaan halen en ja toen dachte we dat we er bekan waren he. Niks was minder waar; ik dacht dak in de kast nog een overschotje vloeibaarwasmiddel had gevonden van de vorige bewoners 'Daily Classic' stond er op en dan iets van Textiel-bla bla bla. En ja hoor ook deze keer hadk geen geluk, da was wasverzachter! Ja wa nu... Dan maar m'n scooter terug buitenhalen en naar de kleine supermarkt hier in de buurt rijden zeker voor waspoeder...
Toenk voor den 2de keer terug boven kwam was ik zo moe dak aan Ami gevraagd heb om alstublieft mn zak beneden te gaan halen en dieje mee naar boven te brengen... Dieje was zouk wel op nen andere keer doen, eerst op zoek gaan naar wasmiddel en genoeg 1's.
En zo breng ik mijn avonden hier dus door he; al zoekend naar een wasmachien. De dingen die ik echt nodig had hebk dan maar me een Wipke me de hand gewassen en te drogen gehangen aan de railing van het douche gordijn. Echt goe drogen doe da hier toch nie, want toenk ging slapen lag ik nog tussen half natte lakens. Maar ik heb toch ni slecht geslapen alleen wa weinig, dees klinkt echt kinderachtig maar ik graag percies ma ni goe vertrokken met da uurverschil... Ik probeer altijd rond 23u plaatselijken tijd te gaan slapen (=22u Belgische tijd) maar da lukt mij maar ni en dan ist natuurlijk altij vroeg da he...
Voor de rest is valt alles nog altijd heel goe mee. Ik heb ondertussen al wa meer informatie gekregen ivm met mn taken die ik hier mag gaan doen. 12 maart gaat er hier op school een Energiebeurs door (een samenwerking tussen Aronia en de school) en ik krijg allerlei taken op ivm die beurs en op de beurs. Da lijkt mij echt wel heel leuk....
Het enige minpuntje in mijn rustige leventje hier zijn de toeters. Het zijn beide hele lieve meisjes, maar der is ni echt ne klik. Tina had bijvoorbeeld wel gezien da ik gebeld had, maar had gewoon ni opgenomen. En als ik een berichtje stuur om te vragen of ze smiddags willen afspreken in de cafetaria om samen te eten (wat ze zelf voor gesteld hadden de vorige avond) dan sturen ze heel enthousiast een berichtje terug da da inorde is, maar alsk dan éénmaal aan het eten ben dan kan het ineens ni rap genoeg voorbij zijn. Maar ja niks aan te doen he...
Gisteren eerste dagje stage gehad. Nu ja eerste dagje; Ami (is kort voor Anne-Marie) had gezegd dat ze mij rond half 9 zou opbellen en zo gebeurd zo gedaan. Rond 9u is ze mij dan thuis (de Finse thuis athans) komen oppikken samen met de conciërge van de school. Die conciërge was erbij om mijn tweede rolstoel mee naar school te brengen, op die manier kan ik elke dag met de scooter naar de stage rijden en kan ik mij binnen de school verder verplaatsen met de rolstoel.
Toen we op de school aankwamen, Ami en ik (zij en de tutors, vooral Jill moeten volgens mij na 3 maanden met mij een uitstekende conditie hebben want zij lopen constant naast mij terwijl ik lekker op de scooter zit ) heeft zij mij eerst een rondleiding gegeven door het hele schoolgebouw. Daarna volgde er een kleine PowerPoint presentatie over de school. Toch raar hoor; alle richtingen hier lijken een beetje op de onze maar toch weer net niet.
Een uurtje voor de middag heeft Ami mij dan voor gesteld aan de mensen van Aronia, het R&D-centre waar ik zal werken, en in het bijzonder aan Ulrica Isaksson, zij gaat mij begeleiden tijdens mijn stage.
Tijdens de middag ben ik dan beneden in de cafetaria gaan eten met Jill & Tina mijn 2 toeters (op z'n moekes gezegd, lees tutors). Ik kan hier als student echt heel goedkoop, lekken en veel eten. Voor amper 2,30 heb je hier een voledige maaltijd; voor gerecht, hoofdgerecht, dessert en zelfs drinken. Daar kank thuis amper mijn potje voor koken.
Na de middag zijn Jill en ik dan even Ekenäs-centrum ingetrokken om een Finse sim-kaart te gaan kopen en om mij in te schrijven bij De Finse Post (blijkbaar moet je hier ingeschreven zijn om post te kunnen ontvangen ook zonder permanent verblijf) om er zeker van te zijn dat ik mijn Visakaart kan ontvangen. Toen we trug kwamen reed ik iets te nipt door de voordeur van de school en kwam mijn been in een ietwat benarde positie terecht tussen de deur en de scooter; maar voor zich ongerust maakt; ik had geen pijn ofzo het was gewoon eventje een rare maar later lachwekkende situatie.
Terug op Aronia aangekomen heeft Ulrica mij al aan zoveel mogelijk mensen voorgesteld, echt allemaal om te vriendelijkst. Daarna hebben we mijn werkuren besproken, van 8.30u-15.30, op die manier kunnen ze er bij Aronia altijd zeker van zijn dat er iemand is om mij binnen te helpen want het zijn hier heel zware deuren en de deur van de hoofdinkom kan ik zelf niet open krijgen omdat die niet blijft openstaan terwijl ik de scooter binnen rijdt. Daarna heb ik ook de directrice van dit instituut ontmoet, Brigitta, en met haar hebben we afgesproken om vrijdag samen te komen om dan mijn taken voor de komende maanden te bespreken en ineens de nodige papieren voor school in orde te maken. En toen was er koffiepauze (met 'Real Belgian choclats', meegebracht uit het verre Nijlen) en toen was het al tijd om naar huis te vertrekken! Wat gaat een dag toch snel voorbij....
Ulrica heeft mij dan de weg naar een grote supermarkt 'Janne' gewezen op 5 minuutjes van de school. Ik voor de eerste keer helemaal alleen, vol goeie moed weliswaar op pad met de scooter. Nu dat ik ging rekening moest houden met iemand die naast mij liep ging ik toch wel eens uit testen hoe vlug da ding wel ging als ik hem volledig op Konijn zette (Schildpad is het traagst;Konijn het vlugst); man zo'n ding haalt echt wel een snelheid hoor. Ik was aan de supermarkt voor ik het wist.
Eénmaal in de supermarkt verliep alles vlotjes; ik vond vlug alle dingen die ik nodig had, ik kon overal goed aan; ik vond zelfs een goedkoop waterkokertje om de methode kook-het-water-in-een-kannetje-dat-kei-warm-wordt-op-het-vuur te vervangen. Ik had de supermarkt gevonden en had alles gevonden wat ik nodig had, en dat helemaal alleen, dus ik zo fier als een gieter richting kassa. Hou u vast aan de takken van de bomen voor voorval nr. 2: Ik dus opweg naar de kassa, rijd ik daar in een gangetje waar een stapel met dozen koekjes in staat, blijf ik toch niet met mijn boekentas achter die stapel hangen zeker. Ja en juist op da moment vergis ik mij weer van hendel en geeft ik gas bij ipv achteruit te rijden. Bam! Al die dozen op de grond, al die zakjes met koekjes eruit en direct 5 man rond mij. Ik denk dat ik rood zag tot aan m'n kleine tenen! Nog 5 winkels te gaan en ik kom om van de honger !
Ik ben dan toch nog heel thuis geraakt inclusief al mijn boodschappen. Een boterhammetje gemaak met Kalkon (ra ra het Zweedse woord voor) en dan een douchke genomen in mijn douche/wc. Die douche dat is dus echt wel een verhaal appart he! Daar hangt ne sproeier aan de muur daar hangt een douche gordijn aan een railing, maar geen douche bak/ondergrond, enkel een gat ik de grond om het water te laten wegspoelen. En de wc staat daar dus op 2 cm vanaf he. Ik ga dus op het toilet zitten om mij te douchen he (voorlopig bij gebrek aan een plastieken stoeltje).
Nog wat op de computer gewerkt en toen was het weeral tijd om te gaan slapen. Jaja 3 dagen hier en Charlotte Op de Beeck heeft haar stempel weeral op Ekenäs gedrukt!
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer! (maar dan nen auto he)
De zenuwen beginnen nu echt wel de overhand te nemen! Nog maar 2 kleine weekjes en ik ben vertrokken... En er moet nog zoveel geregeld worden...
Sinds maandag heb ik eindelijk een fatsoenlijk warme jas en een skibroek. Momenteel verschilt de temperatuur in Ekenäs wel niet zoveel met de onze hier in België maar naar het schijnt kan het daar ineens tot -16°C beginnen vriezen dus, beter voorkomen dan genezen (van een zwaar longontsteking denk ik als je niet te goei voorzien bent op zulke vrieskou) he.
Zoals ik al zei moet er dus nog veel geregeld worden... op amper 2 weken: Normaal gezien zou ik mn fiets meenemen nr Ekenäs voor de verplaatsingen daar ter plaatsen. En normaal gezien zou die fiets meekunnen met SN Brussels Airlines maar na enkele weken heen en weer getelefoneer viel gisteren eindelijk het verdict; de fiets kan NIET mee. Een oplossing zoeken voor dit probleem is dus nu aan de orde he!
Voor de rest is bijna alles geregeld maar ik zeg het die zenuwen die doen geen goed hoor. Waar ben ik toch aan begonnen... Ach ja de beslissing is genomen, er is geen weg meer terug.....
De volgende dagen/weken zal ik jullie ook via deze weg op de hoogte proberen te houden
Ja ja het is gelukt! Het is me gelukt om een blog aan te maken! Via deze weg zou ik jullie allemaal graag op de hoogte willen houden over mijn avonturen in Finland. Want zoals jullie hier rechts kunnen zien zal het niet zo lang meer duren voor ik op het vliegtuig van SN Brussels zit richting Helsinki, Finland en vandaar uit dan verder per taxi of trein naar het kleine dorpje Ekenas!
Het zal zeker spannend worden zo helemaal alleen voor 3 maanden weg... De zenuwen beginnen al stilaan op te komen en soms denk ik waar ben ik in godsnaam toch aan begonnen?! Maar toch ik ben er van overtuigd dat dit a once in a lifetime experience wordt...
Dus iedereen fingers crossed! En ik hoop dat ik na mijn examens (vanaf 1 februari) de kans nog krijg om ieder van jullie met knuffels en afscheidskussen te overladen want drie maanden is niet niks het...
Mensjes tot blogs he en laat gerust een berichtje achter hoe meer hoe liever!!!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Lot ziet op school vriendelijke mensen rondlopen met sloefjes aan
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
) en vlak voor mijn deur twee trappen naar beneden waar da Ami gezegd had dat ik het wasmachien en de droogkast zou vinden.... 5 minuten later beneden aangekomen (ik moest dieje grote zak ook mee nr beneden krijgen he) zie ik daar alleen een deur. Goe ik dacht laatk is proberen met mijne sleutel om die deur open te krijgen he. In die deur geen beweging in te krijgen in den buitenkant van da slot des te meer. Ja daar stondk dan he! Ma ni opgeven Charlotte, eens kijken voorwa da die knopkes hier naast die (nog altijd gesloten) deur dienen. Eén da flikkerde zowa oranje dus da kon al raden da da diende om het licht aan te doen, daarboven... EEN DEURBEL! 
) heeft zij mij eerst een rondleiding gegeven door het hele schoolgebouw. Daarna volgde er een kleine PowerPoint presentatie over de school. Toch raar hoor; alle richtingen hier lijken een beetje op de onze maar toch weer net niet. 
!
(maar dan nen auto he)
Maar toch ik ben er van overtuigd dat dit a once in a lifetime experience wordt...
